Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Γιώργος Γρηγοριάδης είναι γυμναστής, στο επάγγελμα, κατάγεται από τα Γιαννιτσά και υπηρετεί στο ακριτικό Αγαθονήσι σαν διευθυντής του Γυμνασίου. Ο γιγαντόσωμος γυμναστής, με την παιδική καρδιά, είναι επίσης παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Θα έλεγε κανείς ότι αυτά θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα. Όμως η περίπτωση του Γιώργου Γρηγοριάδη δεν ανήκει σ' αυτές που αποκαλούμε "συνηθισμένες".

Ο Γιώργος Γρηγοριάδης μετετέθη στο Αγαθονήσι πριν από τρία χρόνια. Δεν το ζήτησε. Τοποθετήθηκε εκεί από το Υπουργείο. Θα μπορούσε, συνεπώς, μετά από παραμονή ενός έτους, να αποσπαστεί και να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Προτίμησε όμως να μείνει στο ακριτικό νησί, στερούμενος ακόμη και την οικογένειά του.

"Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά. Τον πρώτο χρόνο έφερα την οικογένειά μου στο Αγαθονήσι", λέει ο Γιώργος, "αλλά, δυστυχώς, η γυναίκα μου δεν μπορούσε να συνηθίσει και να αντέξει την ανασφάλεια που ένοιωθε εδώ στο θέμα της ιατρικής περίθαλψης. Φαντάσου ότι την πρώτη εκείνη χρονιά που ήρθαμε στο νησί,  άλλαξαν τέσσερις αγροτικοί γιατροί οι οποίοι έρχονταν για λίγο και έφευγαν! Εδώ και δύο χρόνια βέβαια έχουμε μία γιατρό, αλλά άνθρωπος είναι κι' αυτή. Αν θελήσει κάποια στιγμή να πάρει άδεια, θα μείνει το Αγαθονήσι χωρίς γιατρό! Απ' την άλλη αιμορραγούσα οικονομικά για να πηγαίνω κάθε χρόνο με ολόκληρη την οικογένειά μου στα Γιαννιτσά και να επιστρέφω στο Αγαθονήσι ...

... Το Αγαθονήσι ήταν για μένα μια αποκάλυψη", συνεχίζει ο γιγαντόσωμος γυμναστής. "Βρήκα εδώ μια Ελλάδα που δεν πίστευα ότι υπάρχει ακόμη... Από τη στιγμή που πατάει κανείς το πόδι του σ' αυτό το νησί είναι σαν να μπαίνει σε μια χρονομηχανή και κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν. Τα κλειδιά, ας πούμε, είναι επάνω στις μηχανές των αυτοκινήτων και στις πόρτες των σπιτιών! Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι, δεν ξέρουν τι να κάνουν για να σε ευχαριστήσουν ...

... Δυστυχώς δεν υπάρχουν πια γεννήσεις στο Αγαθονήσι. Φέτος θα λειτουργήσει για πρώτη φορά το Νηπιαγωγείο, με τρία παιδιά, του χρόνου όμως δεν θα υπάρχουν άλλα να τα αντικαταστήσουν! Υπάρχουν αγόρια που θέλουν να μείνουν στο νησί, δεν υπάρχουν όμως κορίτσια για να δημιουργήσουν μαζί τους οικογένειες και να βοηθήσουν έτσι στην αύξηση του πληθυσμού. Σε μερικά χρόνια, που δεν θα υπάρχουν πια οι μεγάλοι άνθρωποι που είναι σήμερα στη ζωή, θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα στο Αγαθονήσι ...

Από ό,τι μου λένε, τις δεκαετίες του '40 και του '50 υπήρχαν ακόμη και 65 μαθητές στο σχολείο! Σήμερα, μαζί με τα τρία παιδάκια του Νηπιαγωγείου, οι μαθητές συνολικά είναι δέκα. Τρεις στο Νηπιαγωγείο, τρεις στο Δημοτικό και τέσσερις στο Γυμνάσιο... Οι οκογένειες, αριθμητικά, ήταν πάνω κάτω οι ίδιες. Απλώς τότε έκαναν πολλά παιδιά! Τα παιδιά λοιπόν και οι μαθητές είναι που λείπουν σήμερα απ' το Αγαθονήσι. Εξοπλισμό, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, internet και εποπτικά μέσα διδασκαλίας έχουμε ...

... Κοίτα ποιο είναι το περίεργο. Τοποθετούνται εδώ καθηγητές από το Υπουργείο κι' αυτοί προτιμούν να πάρουν άδεια άνευ αποδοχών για να μην έρθουν! Προτιμούν να μείνουν δύο χρόνια άνεργοι για να μην έρθουν στο Αγαθονήσι! Θεωρούν ότι η τοποθέτησή τους εδώ είναι τιμωρία!

... Οι κάτοικοι του Αγαθονησίου δεν μένουν στο νησί τους  γιατί νοιώθουν πως είναι ήρωες!  Μένουν εδώ γιατί τους αρέσει ο τόπος και θυμώνουν όταν οι πολιτικοί τους λένε πως φυλάνε Θερμοπύλες! Φέτος, επειδή ήταν ελάχιστοι οι ψηφοφόροι, δεν πάτησε κανένας από αυτούς το πόδι του στο Αγαθονήσι! Είναι πολύ λίγα πια τα κουκιά και δεν συμφέρει ...".

Αυτά, μεταξύ άλλων, μου είπε ο διευθυντής του Γυμνασίου στο Αγαθονήσι κι' εγώ δεν ήξερα, φεύγοντας, αν έπρεπε να κατηγορήσω τους πολιτικούς σαν βλάκες ή σαν προδότες, αφού συμπεριέλαβαν τα παιδιά στα τεκμήρια! Δεν ήξερα, την ώρα που άκουγα τον Γιώργο Γρηγοριάδη να μου μιλάει, αν έπρεπε να φωνάξω, να κλάψω ή να πάρω τα όπλα...