Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Στις δημοσιογραφικές αναζητήσεις μου στον χώρο και στον χρόνο, είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συνομιλήσω με ευλογημένους ανθρώπους. Ανθρώπους αυθεντικούς, ειλικρινείς, που δεν μασούν τα λόγια τους. Ανθρώπους που δεν εμφανίζονται στις τηλεοπτικές οθόνες ούτε στολίζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των περιοδικών. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί αυτό σε μια χώρα και ένα σύστημα ενημέρωσης και προβολής που μετράει τους πολίτες ανάλογα με τα τιμαλφή τους και την παρουσία τους στην πολιτική και νυχτερινή ζωή;

Ποιον από όλους αυτούς τους ευλογημένους ανθρώπους να πρωτοθυμηθώ; Τον μαστρο Μιχάλη Φωκά; Τον Γιώργο Βιντιάδη; Τον καλό μου φίλο Ανδρέα Φουράκη; Τον Μιχάλη Καλογεράκη; Τον Γιάννη Πουλόπουλο; Τον Καλύμνιο ψαρά Λευτέρη Ναρλή; Τους Αστυπαλίτες μελισσολάτρες Μιχάλη Γιάνναρο και Ανδρέα Καλή; Τον καλό μου φίλο και αυτοδύτη Κώστα Θωκταρίδη; Την Lynne Burgess; Τον αείμνηστο παπα Νικόλα των Ψαρών; Τον Βασίλη Μανικάκη; Τον Μπάμπη Μπουζάκη; Τον γιατρό Μανώλη Παπαγεωργίου; Τον Γιώργο Μαστοράκη; Τον Κασιώτη κτηνοτρόφο Γιώργο Νικολάκη Λιόντα; Τον αείμνηστο Griko Salvatore Sicuro; Τον Αυστραλό Col Darling; Τον υπερωκεάνειο ιστιοπλόο Γιώργο Γκρίτση; Τον ανάπηρο πιλότο Απόστολο Μαυροθαλασσίτη; Τον αείμνηστο Καλύμνιο δύτη Σταύρο Βαλσαμίδη; Τον αείμνηστο Μικέ Κατσοτούρχη της Κινάρου; Τους Αννίβα και Απόλλωνα Αρτέμη; Τον αείμνηστο Δημάρχο της Τήλου Τάσο Αλιφέρη; Τον αείμνηστο εξόριστο ψαροντουφεκά του Άϊ Στράτη Αντώνη Ρακόπουλο; Όλοι αυτοί άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή μου και δικαίωσαν τις δημοσιογραφικές επιλογές και το ένστικτό μου.

Σε όλους αυτούς ήρθε να προστεθεί ένας ακόμη αυθεντικός άνθρωπος. Ο Γιάννης Κρούσος, από την Κεφαλλονιά, που υποστηρίζει με όλη την δύναμη της καρδιάς και του μυαλού του την κίνηση των 70 συμπατριωτών του που στελεχώνουν στο Αργοστόλι μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ.) με το όνομα "Συναδελφική Κομπανία Κεφαλλονιάς". Χωρίς συμφέρον, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς κρυφές σκέψεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, με μοναδικό γνώμονα και πυξίδα την αγάπη για τους συμπολίτες του. Ο Γιάννης Κρούσος, μακροχρόνια άνεργος, όπως δηλώνει ο ίδιος, και ανασφάλιστος στην ηλικία των 65 ετών, μου μίλησε για την ανάγκη να ξανα-αγαπηθούν οι Έλληνες μεταξύ τους, να είναι αλληλέγγυοι, να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς, να δώσουν διέξοδο στην περιθωριοποίησή τους από κυβερνήσεις που κάθε άλλο παρά έχουν στα σχέδιά τους την προστασία και την ευημερία των πολιτών.

Δεν θέλω να πω περισσότερα. Ο Γιάννης Κρούσος τα είπε άλλωστε όλα στην 35λεπτη συνομιλία μας. Ακούστε τον.