Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Μπλιάς, 91 ετών σήμερα, εμφανίζεται στο "Rib and Sea". Η  πρώτη ήταν τον Σεπτέμβριο του 2018 όταν ξετύλιξε μπροστά στην κάμερα το κουβάρι των παιδικών και νεανικών του αναμνήσεων και περιέγραψε, μεταξύ των άλλων, πώς και πότε κυκλοφόρησε το πρώτο λεωφορείο στη Λήμνο : https://www.ribandsea.com/face/3772-nikos-blias-o-giraioteros-en-zoi-aftokinitistis-tis-limnou-thymatai.html

Θέλησε τότε να μου μιλήσει και για τη στρατιωτική του ζωή, αλλά ο χρόνος δεν το επέτρεπε. Του υποσχέθηκα, φεύγοντας, ότι την επόμενη φορά που θα βρεθώ στη Λήμνο θα μιλήσουμε και γι' αυτό. Και επειδή δεν είμαι υποψήφιος βολευτής, κράτησα την υπόσχεσή μου και πριν από δέκα ημέρες τον επισκέφτηκα στο σπίτι του, στη Μύρινα, όπου ο Νίκος Μπλιάς ξετύλιξε για άλλη μια φορά το κουβάρι των αναμνήσεών του. Εκείνων των 25 μηνών που υπηρέτησε την πατρίδα σαν δεκανέας, από τον Απρίλιο του 1952 μέχρι τον Μάϊο του 1954. Μπορεί να μην ήταν μια θητεία ανδραγαθημάτων και ηρωϊκών πράξεων, μπορεί να μην αιματοκύλισε στα πεδία των μαχών, ήταν όμως η θητεία ενός νέου που έφυγε απ' το ακριτικό νησί του για να υπηρετήσει την πατρίδα, η οποία μόλις είχε βγει από τη δείνη ενός Παγκοσμίου και ενός εμφυλίου πολέμου.

Ο Νίκος Μπλιάς, αν και τα έχει 400, όπως λέμε, και δεν αντιμετωπίζει κανένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, έχει την εμφάνιση και την ομιλία ενός ηλικιωμένου ανθρώπου που βαδίζει ήδη προς τα 92 έτη της ζωής του. Δεν διεκδικεί δάφνες ρήτορος ούτε κάλπικα παράσημα ανδρείας. Είναι όμως χωρίς αμφιβολία ένας πολύ καλός Άνθρωπος και οικογενειάρχης, η ζωή του οποίου είναι παράδειγμα προς μίμηση. Γι' αυτό κάθε ειρωνικό, κακόβουλο ή επικριτικό εις βάρος του σχόλιο θα διαγράφεται. Ας είναι το βίντεο αυτό η ελάχιστη απότιση τιμής ενός ελεύθερου δημοσιογράφου προς το πρόσωπο τού Ανθρώπου Νίκου Μπλιά.

Νίκο Μπλιά ήταν ιδιαίτερη χαρά και τιμή για μένα που σε γνώρισα. Να είσαι πάντα καλά και όρθιος, να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να σε χαίρεται κι' αυτή μέχρι την ημέρα που θα αφήσεις το νησί σου για το μεγάλο ταξίδι...