Rib and Sea

2η αγωνιστική του Πανελληνίου Πρωταθλήματος φουσκωτών σκαφών Olympic Rib's.

Λέρος - 23 και 24 Μαίου 2009.

Διοργανωτής σύλλογος : Λεριακός Όμιλος Σκαφών.

Ήταν στη Λέρο, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μοντάζ βίντεο : Νίκος Κολούμπας.

Αεροφωτογραφίες : Λεριακός Όμιλος Σκαφών.

Η δεύτερη αγωνιστική του φετινού «ατύπου» Πανελληνίου Πρωταθλήματος Olympic Rib's, που διεξήχθη στην όμορφη αλλά «παρεξηγημένη» Λέρο, αποτελεί ήδη παρελθόν. Και οι φίλοι του Λεριακού Ομίλου έχουν κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύονται σήμερα ότι με την άριστη διοργάνωση, την εκπληκτική φιλοξενία και τις φιλότιμες προσπάθειές τους, να εφαρμόσουν τα άρθρα ενός, ούτως ή άλλως, χωλαίνοντος Κανονισμού, συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να αμβλυνθούν οι κακές εντυπώσεις και να «ξεχαστούν» τα όποια λάθη έγιναν πριν από ένα περίπου μήνα στη Ρόδο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή. Δεν προλάβαμε  να αποβιβαστούμε στο λιμάνι του Λακκίου και πέσαμε πάνω στη διαφημιστική καμπάνια του Λεριακού Ομίλου, τα μέλη του οποίου είχαν φροντίσει να αναρτήσουν, παντού σχεδόν, τις σχετικές αφίσσες για την προκήρυξη του αγώνα. Και να ήθελε δηλαδή κανείς να αγνοήσει το γεγονός, απλώς δεν μπορούσε γιατί το έβλεπε συνεχώς μπροστά του! Κάποια από τα μέλη του διοικητικού συμβούλιου του Ομίλου έδωσαν το παρόν στο λιμάνι, προκειμένου να μας οδηγήσουν στο ξενοδοχείο και στο χώρο φύλαξης των σκαφών, μολονότι η «βάρβαρη» ώρα άφιξής μας (3.30 τα ξημερώματα) θα δικαιολογούσε απολύτως την απουσία τους.

Το «Crithoni’s Paradise», που μας φιλοξένησε, ήταν σαφώς ανάλογο της άριστης διοργάνωσης και της μεγάλης προσπάθειας που κατεβλήθη από τους φίλους του Λεριακού Ομίλου ώστε να μείνει αξέχαστη η παραμονή μας στο όμορφο νησί. Εξ ίσου εντυπωσιακός ήταν ο χώρος που επελέγη σαν park fermee, σε απόσταση τριάντα μόλις μέτρων απ’ τη γλύστρα, στο κέντρο της παραλιακής λεωφόρου του λιμανιού στο Λακκί. Όπως μάλιστα έμαθα, ο χώρος αυτός ήταν κυριολεκτικώς χωράφι, λίγες ημέρες πριν, με ψηλά αγριόχορτα και χώματα. Τα χέρια όμως και το μεράκι των φίλων του Λεριακού Ομίλου τον μετέτρεψαν σε ένα πολύ όμορφο χώρο στάθμευσης, με χαλίκι και μια στρατιά πυροσβεστήρες, οι οποίοι τοποθετήθηκαν μπροστά στα σκάφη. Η παρακείμενη καφετέρια ήταν ανοικτή, τόσο για τη φυσική ανάγκη των πληρωμάτων, όσο και για τους καφέδες και τα αναψυκτικά τους! Όλα αυτά, ωστόσο, φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετά για κάποιο συγκεκριμένο αγωνιζόμενο, ο οποίος μόλις έφθασε, αντί χαιρετισμού, έκανε απαξιωτικά σχόλια! Προφανώς θα προτιμούσε κάτι ανάλογο με τη γεμάτη σκουπίδια και πεταμένα σαράβαλα αλάνα στην υπό κατασκευή μαρίνα της Ρόδου, με την ελεύθερη και ανεξέλεγκτη μετακίνηση των σκαφών για τις σχετικές «εργασίες» και «βελτιώσεις»...

Το πρωί της Πέμπτης, στο βιβλιοπωλείο του Γιώργου Κοκκώνη, συνάντησα, μεταξύ άλλων, και τον Γιώργο Ζουμπούλη, έναν αυθόρμητο, διαρκώς χαρούμενο και αυθεντικό Λεριό, ο οποίος ανέλαβε να με ξεναγήσει στο νησί. Και ενώ έχω αρκετές φορές στο παρελθόν  προσεγγίσει τη Λέρο με φουσκωτό σκάφος, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι τη γνώριζα, αφού η γνωριμία μου μαζί της περιοριζόταν σε έναν ανεφοδιασμό στο Λακκί, άντε το πολύ και ένα περίπλου των ακτών της, στη ρότα μου από το Μαράθι και τους Λειψούς προς τα υπόλοιπα μικρονήσια του νοτιοανατολικού Αιγαίου.

Αν με ρωτήσετε λοιπόν σήμερα, θα σας πω ότι θα επέλεγα ευχαρίστως τη Λέρο σαν τόπο διακοπών, και όχι μόνο. Προσιτή, καθαρή, ήσυχη, με αρκετές παραλίες, φιλόξενους και γελαστούς κατοίκους, γλύστρες παντού, εύκολο  ανεφοδιασμό, καλό φαγητό. Τι άλλο θα μπορούσε δηλαδή να ζητήσει κανείς; Αυτό που κατάφερε να βγάλει από πάνω της η Λέρος ήταν η «ρετσινιά» του ψυχιατρείου, αφού με την πάροδο των χρόνων έγινε αντιληπτό ότι οι ψυχικώς διαταραγμένοι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας είναι σαφώς περισσότεροι από τους έγκλειστους. Τι έμεινε απ’ όλη αυτή την ιστορία; Κάποιοι «επιτήδειοι αεριτζήδες», ντόπιοι και «αλλοδαποί», εκμεταλλεύτηκαν τις καταστάσεις, και τις ενισχύσεις απ’ τον ευρωπαϊκό κορβανά, και κατάφεραν να «βελτιώσουν» τα οικονομικά τους εις βάρος του Ιδρύματος...

Εκπληκτικός ό όρμος του Λακκίου, που αποτελεί το φυσικό λιμάνι της Λέρου, και ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου. Η Λέρος υπήρξε θέατρο σφοδρών πολεμικών επιχειρήσεων και μήλο της έριδος μεταξύ Άγγλων, Ιταλών και Γερμανών κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Το πολεμικό μουσείο είναι σήμερα ο αδιάψευστος μάρτυρας των φοβερών στιγμών που έζησαν οι κάτοικοι της Λέρου, όταν οι Γερμανοί βομβάρδιζαν το 1943 ανηλεώς το νησί τους επί δύο σχεδόν μήνες. Η έμπνευση να στεγαστεί το πολεμικό μουσείο σε μία από τις αναρίθμητες υπόγειες στοές, που είναι διάσπαρτες σε ολόκληρη τη Λέρο, ήταν απλώς ιδιοφυής και θα αποτελέσει σίγουρα στο μέλλον ιδιαίτερο θέμα για το «Rib and Sea».

Στα του αγώνα τώρα, οι συμμετοχές μειώθηκαν ακόμη περισσότερο, σε σχέση με τα σκάφη που έτρεξαν στη Ρόδο, και περιορίστηκαν στις δέκα έξι. Τέσσερα σκάφη στη «μικρή» κατηγορία sport μέχρι 200 h.p., επτά στην κατηγορία extra sport μέχρι 300 h.p., και πέντε στη μεγάλη κατηγορία super sport με κινητήρες 2Χ300 h.p. Η Οργανωτική Επιτροπή του αγώνα φάνηκε πάντως απ’ την πρώτη στιγμή ότι ήθελε να πιάσει τον «ταύρο απ’ τα κέρατα» και να αποφύγει τα λάθη που έγιναν κατά τη διάρκεια της πρώτης αγωνιστικής. Κατά τη γνώμη μου τα πήγε περίφημα, με εξαίρεση το «ωράριο λειτουργίας» του park fermee, το οποίο δεν τηρήθηκε, με αποτέλεσμα σκάφη να μπαίνουν και να βγαίνουν και καπάκια κινητήρων να ανοίγονται, μετά από σχετική ωστόσο αίτηση των ενδιαφερομένων και παρουσία τεχνικού της Επιτροπής. Κατά την ταπεινή μου πάντως άποψη, και από την εμπειρία που έχω αποκομίσει από αγώνες οι οποίοι πραγματοποιούνται στο εξωτερικό, park fermee σημαίνει "χώρος κλειστός", ο οποίος δεν πρέπει να είναι προσβάσιμος, αφ' ής στιγμής κλειδωθεί, σε κανέναν απολύτως.

Παρατηρήθηκε έτσι το φαινόμενο κάποιοι κυβερνήτες να καθυστερούν επίτηδες  να περάσουν από τεχνικό έλεγχο την Παρασκευή, ώστε να έχουν το χρονικό περιθώριο να κάνουν τις δοκιμές και τις βελτιώσεις τους την τελευταία στιγμή, ακόμη και μετά τον προαναγγελθέντα χρόνο «κλειδώματος» του park fermee. Φαίνεται τελικώς ότι το έχουμε στο αίμα μας οι Έλληνες να είμαστε ατίθασοι και να βρίσκουμε πάντοτε τρόπους να παρακάμπτουμε νόμους και κανονισμούς, φέρνοντας σε δύσκολη θέση και αμηχανία τους διοργανωτές...

Σύμφωνα με τον ισχύοντα Κανονισμό, η δυναμομέτρηση και το ζύγισμα των σκαφών δεν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους, αφού ελήφθησαν υπ’ όψιν οι μετρήσεις της πρώτης αγωνιστικής που έγιναν στη Ρόδο. Προβλεπόταν όμως να δυναμομετρηθούν τρία συνολικώς σκάφη, ένα από κάθε κατηγορία, κατόπιν κλήρωσης, συν το Top Line του Γραμματικάκη και το Technohull του Πατακιούτη, που δεν είχαν προλάβει να δυναμομετρηθούν και να ζυγιστούν στη Ρόδο λόγω καθυστερημένης άφιξης.

Η κληρωτίδα έβγαλε τους αριθμούς 13, 3 και 25, οι οποίοι αντιστοιχούσαν στα σκάφη Ribeye 8.10 με κυβερνήτη τον Μιχάλη Κέλη, το έτερο Ribeye 8.10 με κυβερνήτη τον Ντίνο Μαρκόπουλο και το Technohull 999 με κυβερνήτη τον Σταμάτη Μιχελαράκη.

Υπόθεση εργασίας : Αν μεταξύ του πρώτου και του δευτέρου αγώνα, ή μεταξύ του τρίτου και του τέταρτου, αλλάξει το μπλοκ ενός κινητήρα, πώς θα γίνει ο έλεγχος αφού ο Κανονισμός δεν το προβλέπει; Πρόταση : Θα μπορούσε να δηλώνεται τουλάχιστον ο αριθμός σειράς του κινητήρα (serial number) και να ελέγχεται εάν παραμένει ο ίδιος σε κάθε αγωνιστική. Εάν όχι, τότε ο κινητήρας να δυναμομετρείται και πάλι. Μεταξύ μας, βεβαίως, το δυναμόμετρο δεν είναι, όπως απεδείχθη, η «πανάκεια» που θα λύσει το πρόβλημα, αφού είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι κάποιοι κυβερνήτες έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν την ιπποδύναμη του κινητήρα τους με ηλεκτρονικό τρόπο και να ρυθμίζουν αναλόγως το βάρος του σκάφους. Μπορεί βεβαίως αυτό να μην αποδεικνύεται, δεν σημαίνει όμως και ότι δεν συμβαίνει...

Κατά τον έλεγχο των εγγράφων από το Λιμεναρχείο Λέρου, διαπιστώθηκε ότι η άδεια εκτέλεσης πλόων του SR9, ιδιοκτησίας του κ. Ανδρέα Χαλκιόπουλου, είχε λήξει και δεν είχε ανανεωθεί! Σύμφωνα με τον Κανονισμό, σκάφος που στερείται αυτής της αδείας δεν μπορεί να λάβει μέρος στους αγώνες. Άρχισε τότε ένα κυνήγι με τον χρόνο, με την άδεια να ανανεώνεται σε χρόνο μηδέν από το Λιμεναρχείο Λέρου, καίτοι το σκάφος ήταν λεμβολογημένο στη Ρόδο!

Ερώτηση 1η : Εάν είχε λήξει η άδεια εκτέλεσης πλόων ενός άλλου ιδιοκτήτη ταχυπλόου σκάφους, θα ανανεωνόταν μ' αυτές τις συνοπτικές διαδικασίες, και μάλιστα από το Λιμεναρχείο Λέρου, αν την αρχική άδεια είχε εκδώσει το Λιμεναρχείο Ρόδου; Ο Λιμενάρχης Λέρου πάντως, με τον οποίον επικοινώνησα τηλεφωνικώς, αρνήθηκε να μου πει πότε έληξε η άδεια του SR9 του κ. Ανδρέα Χαλκιόπουλου, ως εάν η πληροφορία που ζητούσα σαν δημοσιογράφος να ήταν... εμπιστευτικού χαρακτήρα και αφορούσε... προσωπικά δεδομένα!

Ερώτηση 2η : Σύμφωνα με ασφαλείς και διασταυρωμένες πληροφορίες, η άδεια εκτέλεσης πλόων του σκάφους του κ. Χαλκιόπουλου έληξε τον Φεβρουάριο του 2009. Αυτό σημαίνει ότι ο κ. Χαλκιόπουλος έλαβε μέρος στον αγώνα της Ρόδου ενώ η άδεια του σκάφους του είχε λήξει! Εάν, λέω εάν, στο σκάφος που εκτελούσε προς στιγμήν χρέη σημαδούρας ανέβαινε ο κ. Χαλκιόπουλος, αντί του Νικολάου, και τραυμάτιζε την άτυχη κοπέλλα, τι θα γινόταν; Ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη για ένα σκάφος του έτρεχε στον αγώνα με ληγμένη άδεια;

Ερώτηση 3η : Ποιος ήλεγξε τα χαρτιά των αγωνιζομένων στη Ρόδο και έδωσε το Ο.Κ. για τη συμμετοχή του κ. Χαλκιόπουλου; Το Λιμεναρχείο Ρόδου ή ο διοργανωτής όμιλος;

Ερώτηση 4η : Αφού απεκαλύφθη ότι το SR9 με τον αρ. συμμετοχής 1 έλαβε μέρος στον αγώνα της Ρόδου χωρίς νόμιμη άδεια, δεν θα πρέπει να αφαιρεθούν από τον κυβερνήτη του το κύπελλο και οι διακόσιοι βαθμοί; Τι προβλέπει ο Κανονισμός σ’ αυτή την περίπτωση;

Ερώτηση 5η : Πώς είναι δυνατόν ένας τόσο ικανός και καταξιωμένος οδηγός αγώνων, ο οποίος ελέγχει και την πιο μικρή λεπτομέρεια, να ξεχάσει να ανανεώσει την άδεια εκτέλεσης πλόων του σκάφους του; Θεωρεί άραγε ότι αυτή η υποχρεωτική παράμετρος, προκειμένου να λάβει μέρος στον αγώνα, είναι ασήμαντη και, συνεπώς, δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί μαζί της;

Το βράδυ της Παρασκευής, παραμονή του πρώτου αγώνα circuit των 15 ν. μιλίων, πραγματοποιήθηκε στο συνεδριακό κέντρο του ξενοδοχείου «Crithoni’s Paradise» η συγκέντρωση και ενημέρωση των πληρωμάτων από τον πρόεδρο του Λεριακού Ομίλου και Αλυτάρχη του αγώνα Γιάννη Διαμαντάρα. Οι προθέσεις του προέδρου φάνηκαν αμέσως, αφού τα πρώτα θέματα που τόνισε και ξεκαθάρισε ήταν η ασφάλεια σκαφών και πληρωμάτων, η αυστηρή τήρηση των όρων λειτουργίας του park fermee και οι σωστές εκκινήσεις, βάσει όσων προβλέπει ο Κανονισμός.

Στη συνέχεια ετέθησαν κάποια ερωτήματα και έγιναν μερικές παρατηρήσεις από τον «συνήθη ύποπτο» κ. Ανδρέα Χαλκιόπουλο, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι αφ’ ενός μεν ο συγκεκριμένος τρόπος εκκινήσης θέτει σε κίνδυνο σκάφη και πληρώματα, αφ’ ετέρου ότι σε μια τέτοια εκκίνηση δεν ευνοούνται τα βαρύτερα σκάφη, υπονοώντας ότι το δικό του πανάλαφρο SR9 υπερέχει! Γεννάται βεβαίως τότε το εύλογο ερώτημα : Αφού το δικό του SR9 ευνοείται από τις εκκινήσεις που προβλέπει ο Κανονισμός, γιατί ο ίδιος επιδιώκει να φεύγει πρώτος με ταχύτητες racing;

Το αστείο της υπόθεσης πάντως είναι ότι ο δεύτερος αγώνας των 50 ν. μιλίων, ο οποίος είναι κατ’ ουσίαν ένα «ξεχειλωμένο» in shore circuit, συνεχίζει να αποκαλείται «off shore», σε πείσμα όσων γνωρίζουν ότι η πίστα η οποία περικλείεται από τέσσερις σημαδούρες και περιορίζεται στα στενά πλαίσια ενός κόλπου-λιμανιού, άντε και άλλα διακόσια το πολύ μέτρα έξω απ’ αυτό, δεν μπορεί να αποκαλείται, και δεν είναι, πίστα αγώνα «off shore».

Το ίδιο βράδυ, οι φίλοι του Λεριακού Ομίλου προσκάλεσαν όλους τους συμμετέχοντες και τη συνοδεία τους σε τσιπουράδικο της Αγ. Μαρίνας, για... τσιπουροκατάνυξη και μεζέ. Δυστυχώς αρκετοί προτίμησαν να απουσιάσουν, στενοχωρώντας έτσι τους Λεριούς οικοδεσπότες, οι οποίοι έκαναν ό,τι περνούσε απ’ το χέρι τους για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Η βραδυά ήταν υπέροχη και ο καιρός προβλεπόταν πολύ καλός για την επομένη, πρώτη μέρα του αγώνα circuit των 15 ν. μιλίων, ο οποίος θα διεξήγετο μέσα στον κόλπο της Αγ. Μαρίνας.

Το πρωί του Σαββάτου ο καιρός ήταν πράγματι ιδανικός. Τα σκάφη άρχισαν να συγκεντρώνονται σιγά σιγά στην Αγ. Μαρίνα, να επιχειρούν τις πρώτες δοκιμές και να δένουν στη συνέχεια το ένα δίπλα στο άλλο, με το SR9 του Ανδρέα Χαλκιόπουλου να είναι δεμένο μόνο του στην απέναντι πλευρά του ντόκου, όπου η ομάδα του είχε στήσει τη δική της «τέντα». Εγώ, εν τω μεταξύ, προσεκλήθην από τον Τάσο Μαρδόγλου να συμμετάσχω σε μια «on air» συζήτηση στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, όπου λίγο έλειψε να κάνουμε αναδρομή στην ιστορία του φουσκωτού σκάφους στην Ελλάδα, και να μιλήσουμε επί παντός επιστητού!

Αξίζει να αναφέρω ότι κατά τη διάρκεια του διημέρου έφτασαν στη Λέρο αρκετά φουσκωτά σκάφη από τη Ρόδο, τη Σάμο, την Ικαρία, τη Χίο, ακόμη από την Κρήτη και την Αθήνα, με επιβαίνοντες μέλη συλλόγων και φίλους, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τις καλές καιρικές συνθήκες για μια περιπλάνηση στον υγρό γαλάζιο καθρέφτη του Αιγαίου. Η παρακολούθηση βεβαίως των αγώνων ήταν το "άλλοθι" γι' αυτή την εξόρμηση.

Στις 3 το απόγευμα ο Γιάννης Διαμαντάρας, ο οποίος εκτελούσε χρέη Αλυτάρχη, έριξε τη σημαία της εκκίνησης για τα σκάφη της κατηγορίας sport μέχρι 200 h.p. Επρόκειτο για μια άψογη εκκίνηση, η οποία ήταν απολύτως εναρμονισμένη με τις επιταγές του Κανονισμού, απόδειξη πως ο Γιάννης Διαμαντάρας δεν έμεινε μόνο στα λόγια, αλλά προχώρησε και στην πράξη. Ανάλογες ήταν και όλες οι εκκινήσεις που ακολούθησαν, τόσο την πρώτη όσο και τη δεύτερη μέρα του αγώνα. Απεδείχθη, τελικώς, πως ακόμη και οι πιο «ατίθασοι» ή «αναρχοαυτόνομοι» κυβερνήτες υπακούουν τελικώς στον Κανονισμό, όταν αντιληφθούν ότι αυτός ή αυτοί οι οποίοι καλούνται να τον εφαρμόσουν δεν αστειεύονται!

Το Technohull 6.88, με κυβερνήτη τον Στ. Καλαφατά και συγκυβερνήτη τον Στέργο Γιαννά, έφυγε πρώτο στην εκκίνηση και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το πέσιμο της καρρώ σημαίας. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε το Top Line 6.40 του Μανώλη Κτιστάκη και στην τρίτη ο Μιχάλης Κέλης με το Ribeye 8.10. Όπως μονολογούσε λίγο αργότερα ο Μανώλης Κτιστάκης, η διαφορά του σκάφους του σε ταχύτητα, σε μια πίστα μάλιστα η οποία, όπως ισχυρίστηκε, ήταν «κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του», συγκρινόμενη με το προπορευόμενο Technohull του Στ. Καλαφατά, ήταν δυσανάλογα μεγάλη. Επιφυλάχθηκε μάλιστα, όπως είπε, να αντιδράσει με κάποιο τρόπο στο μέλλον. Τι εννοούσε, μόνο ο Μανώλης Κτιστάκης θα μπορούσε να πει...

Στη δεύτερη κατηγορία τα πράγματα εξελίχθηκαν λίγο διαφορετικά, αφού ο Λεριός κυβερνήτης του Ribeye 8.10 Νικήτας Κουμπάρος, ο οποίος είχε καταφέρει να ανέβει στην τρίτη θέση, μέχρι την τελευταία σημαδούρα πριν τον τερματισμό, «κατόρθωσε» να «αδειάσει» τον συγκυβερνήτη του Νίκο Ταχλιαμπούρη στη θάλασσα, όταν το σκάφος του έκανε τετ-α-κε, καθώς μπαίνοντας με μεγάλη ταχύτητα στη σημαδούρα «βρήκε» τα απόνερα του σκάφους του Σταύρου Λουλουργά ο οποίος προπορευόταν. Ευτυχώς η πτώση του Ταχλιαμπούρη δεν είχε άλλες συνέπειες, ούτε υπήρξε κάποιος τραυματισμός.

Έτσι, στην τρίτη θέση τερμάτισαν οι Δουκιατζάκης Κώστας και Καμαράκης Παντελής, με Ribeye 8.10 και Mercury 250 h.p., με τους Λουλουργά Σταύρο και Κενενούνη Τριαντάφυλλο με σκάφος Technohull 8.88 και Mercury 300 h.p. να φτάνουν δεύτεροι στον τερματισμό και τους Ντίνο Μαρκόπουλο και Κώστα Βλάχο, με Ribeye 8.10 και Mercury 300 h.p. να παίρνουν την καρρώ σημαία,τερματίζοντας πρώτοι στην κατηγορία τους και εξασφαλίζοντας τους 100 βαθμούς για τη συνέχεια.

Στη μεγάλη κατηγορία ο Γιάννης Διαμαντάρας κατάφερε με τα πολλά να πείσει τον κυβερνήτη του SR9 με τον αριθμό συμμετοχής 1, ο οποίος γυρόφερνε συνεχώς γύρω απ' το σκάφος όπου επέβαινε ο Αλυτάρχης, να μπει στη σειρά μαζί με τα υπόλοιπα τέσσερα σκάφη της κατηγορίας Super Sport και έριξε τη σημαία εκκίνησης. Οι πρώτες στροφές είχαν έντονο ανταγωνισμό, με το SR9 των Ανδρ. Χαλκιόπουλου και Δημ. Μπρόκου να ξεκινάει καλά, αλλά να χάνει προσωρινώς την πρώτη θέση από τους Γραμματικάκη και Σταράκη με το Top Line Corsair 31 και τους Νικολάου και Χατζηφούντα με το «βαρύ» SR9 και το τουριστικό deck να ακολουθούν. Τα πράγματα άναψαν, το ίδιο και το ενδιαφέρον στην «εξέδρα», που αντέδρασε με χειροκροτήματα, επευφημίες και σφυρίγματα.

Γρήγορα όμως η κατάσταση ξεκαθάρισε, αφού ο Γραμματικάκης δεν κατάφερε να μείνει για πολύ στο «κεφάλι» της κούρσας, με τον Ανδρ. Χαλκιόπουλο να μπαίνει και πάλι μπροστά, επιχειρώντας μια μάλλον "τολμηρή", "προχωρημένη" και επικίνδυνη θα έλεγα προσπέραση  μπροστά στην πρώτη σημαδούρα (νομίζω ότι ακόμη και η μαύρη σημαία θα ήταν δικαιολογημένη) και να τερματίζει τελικώς στην προσφιλή και γνώριμη πια γι’ αυτόν πρώτη θέση, αφήνοντας τη δεύτερη και τρίτη θέση στους Νικολάου και Γραμματικάκη, με τα SR9 και Top Line αντιστοίχως.

Το ίδιο βράδυ έγιναν οι απονομές, στη δεξίωση που παρατέθηκε στο ξενοδοχείο «Crithoni’s Paradise»για τις αποστολές και τα πληρώματα των σκαφών, παρουσία του υφυπουργού εξωτερικών κ. Ιωάννη Βαλινάκη, του Δημάρχου Λέρου Τιμόθεου Κωττάκη και εκπροσώπων των τοπικών αρχών.

Εξ ίσου καλός ο καιρός το πρωί της Κυριακής, με την προετοιμασία των αγωνιζομένων να κτυπάει κόκκινο στο λιμάνι του νησιού. Το ελαφρύ βορειαδάκι είχε εν τω μεταξύ δημιουργήσει ένα μικρό «σουέλ» έξω απ’ τον κόλπο του Λακκίου, ικανό να υποβάλλει σε κάποια δοκιμασία τα πιο ελαφριά και γρήγορα σκάφη. Έχοντας κάνει τους αυτονόητους συνειρμούς, αποφάσισα να επιλέξω το μικρό κομμάτι της πίστας έξω απ’ τον κόλπο, και με τη βοήθεια του Μιχάλη Καρανικόλα εγκαταστάθηκα κοντά στο βορεινό φάρο, στην είσοδο του κόλπου, για καλύτερα πλάνα. Μαζί με μας και άλλοι λάτρεις του αθλήματος πήραν τον χωματόδρομο, με 4Χ4 και μηχανάκια, και ακροβολίστηκαν στις γύρω πλαγιές.

Γύρω στις δώδεκα και δέκα το μεσημέρι διακρίναμε τα δεκαέξι σκάφη να ξεχύνονται προς το μέρος μας. Πέρασαν μπροστά μας, μαζί σχεδόν, το SR9 του Ανδρέα Χαλκιόπουλου και το Top Line του Γραμματικάκη, ενώ σε απόσταση αναπνοής ακολουθούσε το SR9 του Νικολάου. Στη μεσαία κατηγορία ο Λουλουργάς πήρε «κεφάλι» από την αρχή και δεν επέτρεψε σε κανένα να αμφισβητήσει την υπεροχή του, μέχρι που έφτασε πρώτος στον τερματισμό.

Στην κατηγορία μέχρι 200 h.p., ο Καλαφατάς δεν κατάφερε, κυρίως στο τμήμα της πίστας που ήταν έξω απ’ τον κόλπο, να κρατήσει τα πρωτεία του Σαββάτου, και περιορίστηκε στην τρίτη θέση, παρ’ όλο ότι κοντά στη δεύτερη σημαδούρα, λόγω κάποιου αδέξιου χειρισμού, «άδειασε» τον συγκυβερνήτη του στη θάλασσα, χωρίς ευτυχώς ο τελευταίος να τραυματιστεί, και χωρίς να κινδυνεύσει να χάσει την τρίτη θέση, αφού το «μικρό» Top Line του Κτιστάκη ακολουθούσε σε μεγάλη απόσταση και δεν μπορούσε να τον απειλήσει.

Στη μικρή αυτή κατηγορία οι Μιχάλης Κέλης και Γιώργος Κολιός τερμάτισαν στην πρώτη θέση, με Ribeye 8.10 και κινητήρα Evinrude 218 h.p., αφήνοντας στη δεύτερη θέση τους Στέλιο Στεφανάκη και Μιχάλη Πέτρου, με Banana Shark 7.50 και κινητήρα Mercury 200 h.p.

Στη μεσαία κατηγορία μέχρι 300 h.p., τα «τρελλά» χέρια του Σταύρου Λουλουργά οδήγησαν και πάλι το καινούριο Technohull 888 στην πρώτη θέση. Για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης δόθηκε μάχη μεταξύ των Ντίνου Μαρκόπουλου και Κώστα Βλάχου, με Ribeye 8.10, και των Ηρακλή Μποτζολάκη και Μιχάλη Χαραλαμπάκη με το καινούριο Olympic 820. Φάνηκε πάντως το Olympic να «πατάει» καλύτερα στο εξωτερικό κομμάτι της πίστας, αλλά συγχρόνως ο  Evinrude απεδείχθη "λίγος"  να σπρώξει το «βαρύ» σκάφος στη μπουνάτσα, εκεί δηλαδή που το Ribeye υπερίσχυε έχοντας στον καθρέφτη του τριάντα επιπλέον άλογα.

Οι εναλλαγές μεταξύ των Νικολάου, Μιχελαράκη και Γραμματικάκη, για τη δεύτερη θέση στα διμήχανα, ήταν αρκετές μέχρι τον ένατο γύρο. Κάπου εκεί όμως ο ένας από τους δύο κινητήρες του Top Line παρέδωσε το πνεύμα, αναγκάζοντας τον Κώστα Γραμματικάκη να εγκαταλείψει την προσπάθεια και να επιστρέψει στο Λακκί με τον δεύτερο κινητήρα σε ρυθμό ρελαντί. Ανάλογη ήταν η τύχη και του Technohull 999, με κυβερνήτη τον Κ. Κωνσταντίνου, ο οποίος εγκατέλειψε, επίσης λόγω μηχανικής βλάβης. Ο Χαλκιόπουλος με τον Μπρόκο τερμάτισαν πρώτοι, και σ’ αυτό τον αγώνα, και τρέχουν πλέον μόνοι τους, οδηγώντας την κούρσα του «αυτοσχέδιου» αυτού «πρωταθλήματος», μαζεύοντας τα «κατοστάρια» το ένα μετά το άλλο. Στη δεύτερη θέση τερμάτισαν οι Στ. Μιχελαράκης – Φετάχ Χουσείν με Technohull 999 και Mercury 2Χ300 h.p., και στην τρίτη θέση οι Νικολάου Φώτης και Χατζηφούντας Μανώλης με SR9 και Mercury 2Χ300 h.p.

Στη συνέχεια έγιναν οι απονομές των κυπέλλων παρουσία της Επάρχου Καλύμνου κυρίας Χρυσούλας Σιφουνιού, για την οποία, προσωπικώς, μόνο καλά λόγια έχω να πω, αναλογιζόμενος τη θετική στάση της στα προβλήματα των μικρών νησιών της ευαίσθητης περιοχής της οποίας προίσταται, και ιδίως της ανταπόκρισής της στην επίλυση μερικών από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δύο μοναδικοί κάτοικοι της Κινάρου, ο Μικές Κατσοτούρχης και η σύζυγός του Ειρήνη.

Θα πρέπει πάντως να πω, σαν επιστέγασμα αυτού του ρεπορτάζ, χωρίς να παραγνωρίζω ότι υπάρχει κάποιο ανοικτό θέμα με την ιπποδύναμη των συγκεκριμένων κινητήρων Mercury-Eagle του σκάφους με τον αριθμό συμμετοχής 1 (και όχι μόνο), ότι ο κ. Ανδρέας Χαλκιόπουλος έχει πάρει τον «αέρα» του δικού του πανάλαφρου SR9, το οποίο οδηγεί με ιδιαίτερη ευχέρεια και μαεστρία, αξιοποιώντας κάθε χιλιοστό της άριστης στεπάτης γάστρας που σχεδίασε ο Ocke Mannerfelt.

Αυτό που πρέπει όμως κατά τη γνώμη μου να γίνει, αν δεν θέλουν οι διοργανωτές όμιλοι να λήξει πρόωρα και άδοξα αυτό το «άτυπο» (αυτοσχέδιο θα έλεγα εγώ) «πρωτάθλημα», είναι να τροποποιηθεί το συντομότερο ο υπάρχων Κανονισμός και να λαμβάνεται υπ’ όψιν η ονομαστική ισχύς των κινητήρων, και όχι η ένδειξη του δυναμόμετρου... προς τα κάτω. Νομίζω ότι πρόκειται δίχως άλλο για παγκόσμια πρωτοτυπία, να δυναμομετρούνται δηλαδή οι κινητήρες για την προς το έλαττον ισχύ τους, και να λαμβάνεται αυτή σαν δεδομένη, με το αυτονόητο επακόλουθο μιας ανάλογης «αποψίλωσης» του σκάφους, το μονοπώλιο της πρώτης θέσης, του κυπέλλου και όσων αυτά συνεπάγονται...

Και κάτι ακόμη. Καλό είναι να θυμούνται κάποιοι ότι ο πρωταθλητισμός πάει χέρι χέρι με το ήθος, το εύ αγωνίζεσθαι και τη μετριοφροσύνη, και όχι με την αλαζονεία, το καλαμοκαβαλίκεμα και την αμετροέπεια. Φράσεις όπως : "Τους άφησα στην εκκίνηση να φύγουν εξήντα μέτρα μπροστά, γιατί είχα ένα πιστωτικό απ' τη Ρόδο, και μετά τους πέρασα για να μη λένε ότι εκεί έφυγα πρώτος", δεν κολακεύουν ούτε τιμούν αυτούς που τις εκφέρουν, ακόμη κι' αν είναι "πρωταθλητές". Γιατί πρωταθλητής γεννιέται κανείς, δεν γίνεται...

 

Ευχαριστώ και συγχαίρω όλα τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα του Λεριακού Ομίλου για την άψογη φιλοξενία, τη διοργάνωση, αλλά και τον τρόπο  διαχείρισης της δεύτερης αγωνιστικής του φετινού "πρωταθλήματος". Είναι παρήγορο να διαπιστώνει κανείς ότι κάποιοι συνεχίζουν στις μέρες μας να βάζουν πάνω απ' όλα τον Άνθρωπο, τις ανθρώπινες σχέσεις και κάποιες Αξίες που δεν μπορούν και δεν πρέπει να εκποιούνται στο παζάρι μικροσυμφερόντων, κάλπικων κυπέλλων και "αξιωμάτων".  Εύχομαι από καρδιάς στους φίλους του Λεριακού Ομίλου να μείνουν έτσι για πάντα.

Ευχαριστώ επίσης τον Γιώργο Ζουμπούλη για την όμορφη ξενάγηση, τον Μιχάλη Καρανικόλα για τη μεταφορά μου στη θέση Κατσούνι, και τον πράκτορα της "Blue Star Ferries" στη Λέρο κ. Ν. Καστή, για την προσφορά των εισιτηρίων μετάβασης και επιστροφής μου στο όμορφο νησί της Δωδεκανήσου.

Σημείωση : Το "Rib and Sea" δεν θα δώσει το παρόν στην τρίτη αγωνιστική του "ατύπου" Πανελληνίου Πρωταθλήματος φουσκωτών σκαφών Olympic R.i.b's, ο οποίος πρόκειται να διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Ιουνίου, γιατί δεν επιθυμεί πλέον να προβάλει, και με την προβολή αυτή να "νομιμοποιήσει", εμμέσως, ένα παράνομο και αθέμιτο ανταγωνισμό, ο οποίος ξεπέρασε πλέον κάθε όριο και υποτιμά βάναυσα τη νοημοσύνη όλων μας. Αγωνιζομένων, συνοδών, θεατών, αναγνωστών και δημοσιογράφων. Είναι πλέον γνωστό ότι σε ιστοσελίδα ξένης εταιρείας, η οποία ειδικεύεται στις αναβαθμίσεις αγωνιστικών κινητήρων, φιγουράρει σκάφος, το οποίο συμμετέχει και διακρίνεται στο "άτυπο" Πανελλήνιο Πρωτάθλημα φουσκωτών σκαφών, με ... υποβαθμισμένη την ισχύ ενός εκάστου των κινητήρων του κατά τουλάχιστον 60 h.p.! 

Εφ' όσον τροποποιηθεί το άρθρο του Κανονισμού το οποίο αναφέρεται στον τρόπο υπολογισμού της ιπποδύναμης των κινητήρων και λαμβάνεται υπ' όψιν στο εξής η ονομαστική ισχύς τους, το "Rib and Sea" θα δώσει το παρόν στους τελευταίους δύο φετινούς αγώνες, οι οποίοι θα διεξαχθούν στο Ηράκλειο και τα Χανιά της Κρήτης, αντιστοίχως, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει πλήρης κάλυψη των εξόδων μετάβασης και επιστροφής μας στον τόπο διεξαγωγής των αγώνων, όπως ακριβώς έγινε στη Λέρο.

Κατάταξη και βαθμοί αγώνα circuit 15 ν.μ. - Κατηγορία Rib Sport 200 h.p

1ος : Καλαφατάς Σ. - Ράπτης Ι. - Technohull 688 - Mercury 200 - Βαθμοί 100

2ος : Κτιστάκης Εμμ. - Παπουτσάκης Γ. - Top Line 640 - Evinrude 218,7 - Βαθμοί 80

3ος : Κέλης Μ. - Κολιός Γ. - Ribeye 810 - Evinrude 218 -Βαθμοί 60

40ς : Στεφανάκης Στ. - Πέτρου Μ. - Banana Shark 750 - Mercury 200 - Βαθμοί 50

Κατάταξη και βαθμοί αγώνα circuit 15 ν.μ. - Κατηγορία Extra Sport 300 h.p.

1ος : Μαρκόπουλος Κ. -  Βλάχος Κ. - Ribeye 810 - Mercury 299,7 - Βαθμοί 100

2ος : Λουλουργάς Στ. - Κενενούνης Τρ. - Technohull 888 - Mercury 290,5 - Βαθμοί 80

3ος : Δουκιατζάκης Κ. - Καμαράκης Π. - Ribeye 810 - Mercury 262 - Βαθμοί 60

4ος : Νικολάου Α. - Κοντογιωργάκης Κ. - Banana Shark 750 - Mercury 270 - Βαθμοί 50

5ος : Μποτζολάκης Ηρ. - Χαραλαμπάκης Μ. - Olympic 820 - Eveinrude 269,4 - Βαθμοί 40

6ος : Πατακιούτης Π. - Παριανός Στ. - Technohull 777 - Evinrude 265,8 - Βαθμοί 30

7ος : Κουμπάρος Ν. - Ταχλιαμπούρης Ν. - Ribeye 810 - Mercury 279 - Βαθμοί 20

Κατάταξη και βαθμοί αγώνα cisrcuit 15. ν.μ. - Κατηγορία Super Sport 2Χ300 h.p.

1ος : Χαλκιόπουλος Α. - Μπρόκος Δ. - SR 9 - Mercury-Eagle 2x240 - Βαθμοί 100

2ος : Νικολάου Φ. - Χατζηφούντας Εμμ. - SR 9 - Mercury 2x299,3 - Βαθμοί 80

3ος : Γραμματικάκης Κ. - Σταράκης Κ. - Top Line 940 - Mercury 2x300 - Βαθμοί 60

4ος : Μιχελαράκης Στ. - Καλαθενός Ε. - Technohull 999 - Mercury 2x300 - Βαθμοί 50

5ος : Κωνσταντίνου Κ. - Παρμακλής Χ. - Technohull 999 - Mercury 2x300 - Βαθμοί 40

Κατάταξη και βαθμοί αγώνα "off shore" 50 ν.μ. - Κατηγορία Sport 200 h.p.

1ος : Κέλης Μ. - Κολιός Γ. - Ribeye 810 - Evinrude 218 - Βαθμοί 100

2ος : Στεφανάκης Στ. - Πέτρου Μ. - Banana Shark 750 - Mercury 200 - Βαθμοί 80

3ος : Καλαφατάς Σ. - Ράπτης Ι. - Technohull 688 - Mercury 200 - Βαθμοί 60

4ος : Κτιστάκης Εμμ. - Παπουτσάκης Γ. - Top Line 640 - Evinrude 218,7 - Βαθμοί 50

Κατάταξη και βαθμοί αγώνα "off shore" 50 ν.μ. - Κατηγορία Extra Sport 300 h.p.

1ος : Λουλουργάς Στ. - Κενενούνης Τρ. - Technohull 888 - Mercury 290,5 - Βαθμοί 100

2ος : Μαρκόπουλος Κ. - Βλάχος Κ. - Ribeye 810 - Mercury 299,7 - Βαθμοί 80

3ος : Μποτζολάκης Ηρ. - Χαραλαμπάκης Μ. - Olympic 820 - Evinrude 269,4 - Βαθμοί 60

4ος : Κουμπάρος Ν. - Ταχλιαμπούρης Ν. - Ribeye 810 - Mercury 279 - Βαθμοί 50

Οι Πατακιούτης Π. - Παριανός Στ., Νικολάου Α. - Κοντογιωργάκης Κ. και Δουκιατζάκης Κ. - Καμαράκης Π. δεν τερμάτισαν.

Κατάταξη και βαθμοί αγώνα "off shore" 50 ν.μ. - Κατηγορία Super Sport 2x300 h.p.

1ος : Χαλκιόπουλος Α. - Μπρόκος Δ. - SR 9 - Mercury Eagle 2x240 - Βαθμοί 100

2ος : Μιχελαράκης Στ. - Καλαθενός Ε. - Technohull 999 - Mercury 2x300 - Βαθμοί 80

3ος : Νικολάου Φ. - Χατζηφούντας Εμμ. - SR 9 - Mercury 2x299,23 - Βαθμοί 60

Οι Γραμματικάκης Κ. - Σταράκης Κ. και Κωνσταντίνου Κ. - Παρμακλής Χρ., δεν τερμάτισαν.

Διευκρίνιση : Τα βιντεάκια με τα στιγμιότυπα του αγώνα διεγράφησαν από τον Νίκο Κολούμπα, άγνωστο γιατί. Τα στιγμιότυπα είχα τραβήξει με την βιντεοκάμερά μου αλλά λόγω του ότι την εποχή εκείνη δεν γνώριζα την τέχνη του μοντάζ, ανέλαβε να το κάνει για λογαριασμό μου ο "φίλος" μου Νίκος Κολούμπας. Στη συνέχεια "φόρτωσε" το μονταρισμένο υλικό στον λογαριασμό του στο YouTube. Θα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το υλικό αυτό να ξαναμονταριστεί και να "φορτωθεί" πλέον στον δικό μου λογαριασμό. Αν και δεν ευθύνομαι για την αψυχολόγητη και απαράδεκτη αυτή ενέργεια του Νίκου Κολούμπα, ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες του "Rib and Sea".