Rib and Sea

Εντατικοποίηση των ελέγχων για όσους δεν κόβουν εισιτήριο!

Ιδιαίτερα προσοδοφόρος ήταν ο Ιούνιος για το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ).

Ήδη μέσα σε έναν μήνα τα έσοδα του πάρκου φτάνουν περίπου τις 150.000 ευρώ, γεγονός που αποδεικνύει ότι το ενδιαφέρον των επισκεπτών, αλλά και των ντόπιων για την πλοήγηση στο χώρου του θαλάσσιου πάρκου είναι μεγάλο και αυξημένο, σύμφωνα με τους αρμοδίους.

Σημειώνεται ότι από το εισιτήριο το 30% αποδίδεται στο πράσινο ταμείο, ενώ το υπόλοιπο 70% επιστρέφει στον ΟΦΥΠΕΚΑ και τη μονάδα διαχείρισης του πάρκου για την κάλυψη των αναγκών.

Το εισιτήριο, το οποίο έχει επιβληθεί από το 2020, αφορά τα σκάφη που επισκέπτονται τον πυρήνα του πάρκου και ανέρχεται σε 5,5 ευρώ ανά επισκέπτη.

Μετά από τρία χρόνια η μονάδα διαχείρισης του θαλάσσιου πάρκου σε τοπικό επίπεδο αποφάσισε να συστηματικοποιήσει τους ελέγχους για την τήρηση των κανόνων και να εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχουν παραβάτες στον υποθαλάσσιο χώρο.

Μάλιστα, για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια που ισχύει το εισιτήριο, οι φύλακες της μονάδας διαχείρισης απέκτησαν το δικαίωμα να επιβάλλουν οι ίδιοι και όχι το Λιμενικό Σώμα τα πρόστιμα.

Στο πλαίσιο των ελέγχων που έγιναν μέσα στον Ιούνιο βεβαιώθηκαν δεκάδες πρόστιμα σε παραβάτες που εισέρχονταν στην Α΄ ζώνη προστασίας του πάρκου, δηλαδή στις νησίδες Πιπέρι, Κυρά Παναγιά, Γιούρα, Ψαθούρα και Σκάντζουρα, χωρίς να διαθέτουν το ανάλογο εισιτήριο.

Το πρόστιμο σε περίπτωση μην κατοχής εισιτηρίου είναι σχεδόν εικοσαπλάσιο, με το συνολικό ποσό να ανέρχεται στα 110 ευρώ ανά άτομο.

Σημειώνεται ότι παρά το γεγονός ότι η ύπαρξη εισιτηρίου για την είσοδο στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου κλείνει φέτος τρία χρόνια, υπήρχε μία ανεκτικότητα ως προς τους ελέγχους. Άλλωστε, το γεγονός ότι μέχρι φέτος τα πρόστιμα επιβάλλονταν από τα στελέχη του Λιμενικού, τα οποία είχαν μεγάλη περιοχή ευθύνης σε όλο το νησί, αλλά και άλλες παράλληλες αρμοδιότητες δεν καθιστούσε εύκολο τον διαρκή έλεγχο στο πάρκο.

Όμως, φέτος, όπως αναφέρεται από τον ΟΦΥΠΕΚΑ, οι περισσότεροι γνωρίζουν τόσο για την ύπαρξη του εισιτηρίου όσο και για τους διαρκείς ελέγχους που πραγματοποιούνται με το σκάφος του φορέα.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθευτούν τα εισιτήρια από τα γραφεία του εθνικού πάρκου στην Αλόννησο αλλά και από το site tickets.alonissos-park.gr.

Από την υποχρέωση έκδοσης εισιτηρίου εξαιρούνται οι μόνιμοι κάτοικοι της Αλοννήσου, οι αλιείς του νησιού, καθώς επίσης οι μοναχοί και εργαζόμενοι στη Μονή Αγίας Λαύρας, στην οποία ανήκουν κάποια από τα νησάκια.

Το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων είναι η δεύτερη προστατευόμενη περιοχή στη χώρα στην οποία έχει επιβληθεί εισιτήριο – η πρώτη είναι το φαράγγι της Σαμαριάς (5 ευρώ/άτομο), από το 1990.

Σχόλιο "Rib and Sea".

Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται στη χώρα μας με άλλη μια παράλογη, ανήθικη και αντισυνταγματική νομοθετική ρύθμιση που υποχρεώνει κάθε ιδιοκτήτη σκάφους αναψυχής να πληρώνει χαράτσι για να πλεύσει απλώς στη θαλάσσια περιοχή που περικλείεται απ' τις νησίδες Πιπέρι, Κυρά Παναγιά, Γιούρα, Ψαθούρα και Σκάντζουρα! Σημειωτέον ότι το χαράτσι των 5,50 ευρώ ανά άτομο καταβάλλεται ακόμη και όταν το πλήρωμα του σκάφους δεν ασχολείται με την αλιεία ή με άλλη υποθαλάσσια δραστηριότητα! https://tickets.alonissos-park.gr/checkout

Η προστασία της προσωπικής ελευθερίας κατά το Σύνταγμα – Ο θεμελιώδης χαρακτήρας της ελευθερίας κίνησης των πολιτών.

Ας δούμε τι προβλέπει το Σύνταγμα. Η παρ. 3 του άρθρ. 5 Σ. ορίζει ότι: «H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται […] ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος». Αλλά, το Σύνταγμα δεν περιορίζεται σε αυτή τη γενική προστασία της ελευθερίας κίνησης και εγκατάστασης, η οποία περιλαμβάνεται στην προσωπική ελευθερία. Διευρύνει την προστασία της ελευθερίας αυτής στην παρ. 4 του ίδιου άρθρου, σύμφωνα με την οποία «απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν.

Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων». Προκύπτει λοιπόν ο θεμελιώδης χαρακτήρας και η ευρύτατη προστασία της ελευθερίας κίνησης των πολιτών εντός της ελληνικής επικράτειας. Η ελευθερία κίνησης δεν συμβιβάζεται κατ’ αρχήν με την ανάγκη προηγουμένης διοικητικής άδειας ή δήλωσης προς τη διοίκηση. Τελεί όμως υπό την επιφύλαξη του νόμου, δηλαδή νομοθετική ρύθμιση, η οποία αφενός πρέπει να μην προσβάλλει τον πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος και αφετέρου πρέπει οι περιορισμοί που θέτει στο δικαίωμα να προβλέπονται με γενικές και αφηρημένες διατάξεις και να είναι σύμφωνοι με την αρχή της αναλογικότητας, κατά το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος.

Η ως άνω απαγόρευση των ατομικών διοικητικών μέτρων δεν αφορά μόνο τη διοίκηση, αλλά και τον νομοθέτη (ΣτΕ Ολομ. 2313/1976, βλ. και Πρ. Δαγτόγλου, Ατομικά Δικαιώματα, τ. Α΄, 2η έκδ. 2005, σ. 341), στο μέτρο που ο νόμος πρέπει να περιορίζει στενά τη διοίκηση, να μην της αφήνει ευρεία διακριτική ευχέρεια, αλλά να ορίζει ο ίδιος τις πραγματικές προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες η διοίκηση θα δράσει στις ατομικές περιπτώσεις, αναφορικά με την ελευθερία κίνησης των πολιτών.

Συγκεκριμένα, ο νόμος πρέπει να περιορίζει στο μέτρο του δυνατού τα περιθώρια επιλογών της διοίκησης ή την ελευθερία κινήσεών της ή τις αόριστες αξιολογικές εκτιμήσεις της (π.χ. για το εύλογο της διάρκειας ενός περιορισμού), επειδή σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μεγάλος κίνδυνος υψηλού βαθμού διοικητικής αυθαιρεσίας, κατά την επιβολή ατομικών διοικητικών μέτρων. Εξάλλου, οι παρ. 3 και 4 του άρθρου 5 του Συντάγματος αφορούν και τη σχέση του νομοθέτη, της διοίκησης και της δικαιοσύνης, οργανώνοντας τις συνταγματικές εγγυήσεις της ελευθερίας κίνησης.

Συνεπώς, υπάρχει πρόδηλη και στενή συστηματική, εννοιολογική και κανονιστική συνάφεια μεταξύ της επιφύλαξης του νόμου, ο οποίος μπορεί να προβλέπει περιορισμούς της ελευθερίας κίνησης (παρ. 3), και της απαγόρευσης επιβολής ατομικών διοικητικών μέτρων που περιορίζουν την ελευθερία κίνησης (παρ. 4) του άρθρου 5 του Συντάγματος.

Εξαίρεση από την απαγόρευση των ατομικών διοικητικών μέτρων (παρ. 4) εισάγει η Ερμηνευτική Δήλωση του άρθρου 5 αναφορικά με τη «λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει». Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι επανερχόμαστε στο καθεστώς της επιφύλαξης του νόμου, για την προστασία της δημόσιας υγείας, χωρίς αυτή τη φορά την επιπρόσθετη προστατευτική ασπίδα της απαγόρευσης των ατομικών διοικητικών μέτρων, της παρ. 4.

Το διαδικτυακό περιοδικό "Rib and Sea" και ο εκδότης του θα ελέγξουν τη νομιμότητα αυτού του διοικητικού μέτρου και θα πράξουν ό,τι είναι δυνατόν για την κατάργησή του.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος