Rib and Sea

Ήταν Κυριακή 26 Ιουλίου, 10 το πρωί, όταν οι κινητήρες των φουσκωτών "πήραν φωτιά". Το ραντεβού είχε δοθεί στο λιμάνι της Αγ. Μαρίνας και από κει, όλοι μαζί, μια παρέα, θα τραβούσαμε ανατολικά. Προορισμός το καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού στο Φαρμακονήσι, εκεί όπου τα «δικά μας παιδιά φυλούν ακόμη Θερμοπύλες», εκτελώντας πιστά το καθήκον τους προς την Πατρίδα. Δεκαπέντε σκάφη με εβδομήντα άτομα να επιβαίνουν σ'αυτά, ανάμεσα μας ο φίλος δημοσιογράφος Πριόβολος Σπύρος και ο πατέρας Μάξιμος. Ο άνεμος στα τέσσερα μποφόρ κι' εμείς, αφού έχουμε εξασφαλίσει την  απαιτούμενη άδεια από την αρμόδια στρατιωτική υπηρεσία, ώστε να επισκεφτούμε το στρατιωτικό φυλάκιο, ξεκινάμε το ταξίδι μας για το Φαρμακονήσι.

Σε τριάντα λεπτά περίπου  προσεγγίζουμε στο μικρό λιμάνι του νησιού, όπου μας υποδέχεται ο Διοικητής της Μονάδας, στην οποία ανήκει το φυλάκιο, και ο Διοικητής της φρουράς. Ανηφορίζοντας το δρόμο προς το φυλάκιο αριστερά βλέπουμε μια τεράστια, βαμμένη πάνω σε πέτρες, Ελληνική σημαία να μας θυμίζει ότι εδώ είναι Ελλάδα.

Άριστοι, από κάθε άποψη, με το φυλάκιό τους να λάμπει, στην κυριολεξία, μας υποδέχτηκαν με ένα μεγάλο χαμόγελο οι στρατιώτες μας, και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της φιλοξενίας που διακρίνουν την φυλή μας, ενώ στα πρόσωπα τους η χαρά ήταν περίσσια που ήμασταν εκεί μαζί τους εκείνο το Κυριακάτικο πρωινό.

Κατευθυνθήκαμε προς το μικρό εκκλησάκι του Αη Γιώργη, όπου ο πατέρας Μάξιμος, άνθρωπος της θάλασσας κι αυτός, έψαλλε μια σύντομη λειτουργία και κατεβαίνοντας στο φυλάκιο μοίρασε άρτο σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Διοικητής της Μονάδας, ο οποίος μας ευχαρίστησε για την επίσκεψη μας, και για το δώρο που προσφέραμε στους στρατιώτες, και προσέφερε στον όμιλο μας την εικόνα της Παναγιάς του Κάστρου. Ο  πρόεδρος του ομίλου μας ευχαρίστησε κι αυτός με τη σειρά του τον Διοικητή και το προσωπικό, και προσέφερε μια αναμνηστική πλακέτα του ομίλου μας.

Η ώρα όμως πέρασε γρήγορα και ευχάριστα και ηρθε η ώρα της επιστροφής. Το ευχάριστο και δροσερό μελτεμάκι του Αιγαίου μας συνόδεψε, κάνοντας το μικρό μας ταξίδι μέχρι τη Λέρο «ενδιαφέρον». Η  επίσκεψή  μας στο Φαρμακονήσι είχε σαν σκοπό να καταλάβουν αυτά τα παιδιά ότι εκεί «μπροστά» δεν είναι μόνα τους. Αντικρύζοντας το Φαρμακονήσι από τη Λέρο αναβιώνουμε όλα αυτά τα συναισθήματα που μας δημιούργησαν οι εικόνες που είδαμε εκεί, και  τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι εκεί υπάρχουν πραγματικοί λεβέντες που εκτελούν πιστά το χρέος τους στην Πατρίδα χωρίς να τους επηρεάζουν οι όποιες δυσκολίες, και «αυτοί» ξέρουν πως, αν χρειαστεί, εμείς θα είμαστε πάλι εκεί μαζί τους.

Παιδιά καλή αντάμωση ...

Συνοπτική ιστορία της Φαρμακονήσου.

Η ονομασία του νησιού, που βρίσκεται πολύ κοντά στα μικρασιατικά παράλια, προκύπτει από την παρουσία φυτών στην επιφάνειά του, τα οποία παρουσίαζαν θεραπευτικές ιδιότητες. Το γεγονός αυτό το είχε, άλλωστε, διαπιστώσει και ο Πατέρας της Ιατρικής, ο Κώος ιατρός Ιπποκράτης, ο οποίος και επισκέφθηκε το νησί, με απώτερο σκοπό την παρασκευή νέων φαρμακευτικών ουσιών.
     
Κατά κανόνα, όμως, το νησί, όπως και τα γειτονικά του νησιά (Αρκοί, Λειψοί, Αγαθονήσι), αποτελούσε και αποτελεί ένα άγονο και ξερό τοπίο που, κατά την αρχαιότητα, συνιστούσε άντρο πειρατών. Όπως μας αναφέρει και ο Πλούταρχος, από την γειτονική Τραγαία (Αγαθονήσι), πειρατές το 74 π.Χ. έπιασαν και φυλάκισαν τον Ιούλιο Καίσαρα στο νησί.
     
Κατά την τότε εποχή ήταν σύνηθες φαινόμενο γόνοι καλών οικογενειών, που ταξίδευαν για την Μικρά Ασία, να πιάνονται ως όμηροι και να απελευθερώνονται μετά την καταβολή λίτρων από τις οικογένειές τους. Κατά την κράτηση του νεαρού τότε Καίσαρα (18-20 ετών ), χτίστηκαν και κάποιες κατοικίες για την άνεσή του. Αυτό το μαρτυρούν οι θόλοι (καμάρες), που υπάρχουν δεξιά του λιμανιού. Μετέπειτα, χρησιμοποιήθηκαν σαν αποθήκες από τους πειρατές και σήμερα σαν καταφύγιο για τα αγριοκάτσικα του νησιού.
     
Τα πολλά ευρήματα στον υποθαλάσσιο χώρο γύρω απ’το νησί μαρτυρούν τη σπουδαία στρατηγική του θέση. Όταν το 1087 περιέρχεται στην μονή της Πάτμου, χρησιμοποιείται για βοσκότοπος της Μονής. Η μοναδική εκκλησία του νησιού, ο Αη Γιώργης, χτίστηκε το 1921. Σημαντική, ακόμη, η χρήση του νησιού, κατά την διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων, ως κρησφύγετο για τα ελληνικά πλοία.

ΛΕΡΙΑΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΚΑΦΩΝ
ΑΛΙΝΤΑ  ΛΕΡΟΥ
Τ.Κ. 85400
Πληρ. : ΔΙΑΜΑΝΤΑΡΑ ΙΩΑΝΝΗ -  τηλ 6974 770208
ΜΑΡΔΟΓΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ - τηλ 6974  789293