Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ανάλογοι με τους δρόμους του κρασιού υπάρχουν σε πολλά σημεία της χώρας μας και οι δρόμοι της ελιάς. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού η ελιά και τα παράγωγά της είναι ευλογία τόσο για την υγιεινή διατροφή όσο και την οικονομία μας.
Η επεξεργασία της ελιάς δεν σταματάει στα ελαιουργεία με την παραγωγή του ελαιολάδου. Συνεχίζεται στα πυρηνελαιουργεία όπου προωθείται ο ελαιοπυρήνας και τα κατάλοιπα των ελαιουργείων, όπου γίνεται η επεξεργασία τους και εξάγεται πυρηνόξυλο και ακατέργαστο πυρηνέλαιο.
Το πυρηνέλαιο με τη σειρά του προωθείται σε διϋλιστήρια για την περαιτέρω επεξεργασία του και την παραγωγή πράσινου σαπουνιού και καθαρού πυρηνελαίου που είναι κατάλληλο προς βρώσιν και κυρίως για τηγάνισμα. Το πυρηνόξυλο είναι εξαιρετική καύσιμη ύλη και σε πολλές περιπτώσεις αντικαθιστά το πετρέλαιο, ιδίως στις βιομηχανίες, λόγω του χαμηλότερου κόστους και της υψηλής θερμαντικής ικανότητάς του.
Η "Ελαιοπαραγωγική Ενεργειακή Δωδεκανήσου" έχει στην κατοχή της το μοναδικό Πυρηνελαιουργείο που λειτουργεί σήμερα στο νησί της Ρόδου. Η κτιριακή μονάδα, που αναγέρθηκε το 1986, λειτούργησε αρχικώς κάτω από αγροτικό συνεταιριστικό σχήμα. Ακολούθησε όμως δυστυχώς την ατυχή πορεία που έχουν ακολουθήσει πολλοί αγροτικοί συνεταιρισμοί στη χώρα μας και τελικώς κατέληξε σε χέρια ιδιωτών. Με την ευκαιρία της πρόσφατης παραμονής μου στη Ρόδο μίλησα με έναν εκ των τεσσάρων σημερινών ιδιοκτητών της, τον κ. Γιάννη Πάτα.