Rib and Sea

Από ένα μέλος του Rib and Sea Forum, τον Δημήτρη Κωνσταντέλλο απ' την Πάτρα, λάβαμε την ακόλουθη επιστολή.

Σχετικώς με τη δημοσιευμένη στο Rib and Sea συνέντευξη του κ. Πέτρου Πολλάτου, θα ήθελα να θέσω στον κατασκευαστή των πολυεστερικών δεξαμενών καυσίμου την ίδια βασική ερώτηση που του έθεσες κι' εσύ Ιωσήφ, δηλαδή "τι γίνεται με τη γείωση των δεξαμενών".

Η αρχική απάντηση του κ. Πολλάτου, οτι το πολευστερικό ρεζερβουάρ γειώνεται μέσω της γάστρας και της μηχανής που ειναι βιδωμένη πάνω της, δεν στέκει, το συμφωνήσαμε όλοι αυτό. Ο κ. Πολλάτος έδωσε δεύτερη απάντηση και είπε οτι δημιουργείται στατικός ηλεκτρισμός, αλλά "εξουδετερώνεται". Αυτή μπορεί να ειναι μια λέξη (θα μπορούσαμε να πούμε απενεργοποιείται, εξαφανίζεται, εξαϋλώνεται... και διάφορα άλλα), δεν είναι όμως απάντηση. Εκτός αν το "εξουδετερώνεται" είναι ηλεκτρονικός όρος που δεν γνωρίζω.

Ο στατικός ηλεκτρισμός, είναι ηλεκτρόνια που "περισσεύουν" και ψάχνουν δρόμο να φύγουν-να γειωθούν, είναι δε ικανά να πηδήξουν μια μικρή απόσταση αέρα, προς μια καλή γείωση....κάνοντας τσαφ....και αν έχει κάτι εύφλεκτο εκεί κοντά....

Θα ήθελα λοιπόν να μάθω, πώς εξουδετερώνονται αυτά τα ηλεκτρόνια;

Με τιμή

Δημήτρης Κωνσταντέλλος.

Από τον κ. Πέτρο Πολλάτο λάβαμε την ακόλουθη απάντηση.

Αγαπητέ κ. Κωνσταντέλλο,

Οι πολυεστερικές δεξαμενές που τοποθετούμε στα σκάφη μας είναι πιστοποιημένες από τον Βελγικό Νηογνώμονα, ενώ κατά την περίοδο του 1985, όταν το ναυπηγείο μας εξήγαγε αυτές τις δεξαμενές στην Ιταλία, πιστοποιήθηκαν και από τον Ιταλικό Νηογνώμονα (RINA). Ίσως αυτοί να γνωρίζουν κάτι περισσότερο.

Αν θέλετε τώρα να παίξουμε με τις λέξεις, βάλτε εσείς μια που να ταιριάζει καλύτερα. Οι δεξαμενές, για να στερεωθούν στο κύτος του σκάφους, πλαστικοποιούνται σε πολλά σημεία και γίνονται κατά κάποιο τρόπο αναπόσπαστο κομμάτι του. Και μόνο έτσι δεν έχουν πρόβλημα με τον στατικό ηλεκτρισμό. Οι σωλήνες καυσίμου είναι πιστοποιημένες, η δε τάπα καυσίμου γειωμένη. Οι χαλκοσωλήνες παροχής καυσίμου, που είναι πακτωμένες στο εσωτερικό τοίχωμα των πολυεστερικών δεξαμενών, είναι κι' αυτές γειωμένες.

Τις πολυεστερικές δεξαμενές δεν τις κατασκευάζουμε για οικονομία. Μας στοιχίζουν πολύ περισσότερο από τις ανοξείδωτες, γιατί έχουν πολλές εργατώρες και τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι πανάκριβα. Θεωρούμε όμως ότι είναι πολύ καλύτερες από τις ανοξείδωτες, γιατί δεν δημιουργούν προβλήματα ηλεκτρόλυσης.

Με τιμή
Πέτρος Πολλάτος