Rib and Sea

Το ακόλουθο λακωνικό μήνυμα κατέφθασε πριν από μερικές ημέρες στην ηλεκτρονική διεύθυνση του περιοδικού :

Κύριε Παπαδόπουλε

Διαβάζω τα όμορφα πράγματα που γράφουν για εσάς σε όλα τα forum όλοι οι χρήστες και σκέφτομαι πόσο δυστυχης πρέπει να ειναι κάποιος στη θέση σας.

Σάββας Κοντραφούρης

Στην αρχή νόμισα πως το σχόλιο ήταν αλληγορικό. Πως άλλα δηλαδή έγραψε ο εμπνευστής του και άλλα εννοούσε. Δεν υπήρχαν όμως εισαγωγικά στις λέξεις "όμορφα πράγματα" και "δυστυχής". Συνεπώς, δύο τινά μπορεί να συνέβησαν. Ή ο κ. Κοντραφούρης θέλησε μ' αυτόν τον τρόπο να καυτηριάσει αυτούς οι οποίοι γράφουν όλα αυτά τα "όμορφα πράγματα" για μένα σε όλα (?) τα fora - στα οποία προφανώς και ο ίδιος συχνάζει - ή πράγματι σκέφτεται πόσο δυστυχής πρέπει να είμαι διαβάζοντας όλα αυτά που κάποιοι γράφουν εναντίον μου.

Θέλω, λοιπόν, με την ευκαιρία αυτού του μηνύματος, να διαβεβαιώσω τον κ. Κοντραφούρη, αλλά και αυτούς που γράφουν όλα αυτά τα όμορφα πράγματα για μένα, ότι αφ' ενός μεν δεν έχω πια περίσσευμα χρόνου ώστε να παρακολουθώ τις ευγενικές δραστηριότητες και τα τεκταινόμενα στα fora αυτών που ασχολούνται με τα φουσκωτά σκάφη και τη θάλασσα (γιατί σ' αυτούς προφανώς αναφέρεται ο κ. Κοντραφούρης), αφ' ετέρου με αφήνουν παγερά αδιάφορο τα οποιαδήποτε σχόλια γίνονται υπέρ μου ή εναντίον μου από ανώνυμους θαμώνες διαδικτυακών καφενέδων.

Αλλοίμονο εάν ρύθμιζα τη ζωή και τη διάθεσή μου σύμφωνα με τη γνώμη που έχουν για μένα οι συμπλεγματικοί κουκουλοφόροι του internet! Αντιθέτως, θα έλεγα, ότι όσο πιο πολύ βάλλουν κάποιοι εναντίον μου, τόσο πιο πολύ ενισχύεται η πεποίθησή μου πως βαδίζω καλά. Το εννοώ, άλλωστε, όταν λέω πως αγαπώ τους εχθρούς μου και εύχομαι να τους έχει ο Θεός καλά. Όσο αυτοί είναι καλά και συνεχίζουν να ασχολούνται μαζί μου, τόσο εγώ θα δυναμώνω.

Ο παππούς μου έλεγε πως είναι "καλύτερα να σε μισούν παρά να σε λυπούνται". Πόσο δίκιο είχε...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος