Rib and Sea

Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Υπήρξε μια μεταβατική εποχή, κάπου γύρω στις αρχές της δεκαετίας του '90, που σταματήσαμε να διανυκτερεύουμε σε σκηνές και υπνόσακκους. Ήταν τότε που το ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα προς την χώρα μας έφερε μαζί και το αίσθημα ανασφάλειας στο ελεύθερο κάμπινγκ. Είχαμε πουλήσει τότε ένα τροχόσπιτο "Pinnochio" της "Roller" και "ζαχαρώναμε", θυμάμαι, τα αυτοκινούμενα των ξένων. Η τιμή τους όμως ήταν απλησίαστη, ελέω φόρου πολυτελείας, υψηλών δασμών και δεν συμμαζεύεται.

Στραφήκαμε λοιπόν προς τα επαγγελματικά φορτηγάκια, τα οποία ψιλοτροποποιούσαμε σε campers για τις ανάγκες μιας αξιοπρεπούς διανυκτέρευσης. Πτυσσόμενο δεύτερο κάθισμα, που εύκολα μετατρεπόταν σε διπλό κρεββάτι, μια τρίκιλη φιάλη αερίου για τις ανάγκες του μαγειρέματος και τα "υπόλοιπα" στα πρατήρια καυσίμων ή στις δημόσιες τουαλέτες. "Χλιδάτο" δηλαδή κάμπινγκ, αν αναλογιστεί κανείς πού και πώς διανυκτερεύαμε τις δεκαετίες του '70 και του '80...

Σε ένα τέτοιο φορτηγάκι επιβιβαστήκαμε, το Πάσχα του 1992, εγώ, η καπετάνισσα και τα δυο παιδιά μας, και περάσαμε από την Ηγουμενίτσα στο Πρίντεζι της Ιταλίας. Την εποχή εκείνη είχα ολοκληρώσει την εκπαίδευσή μου στα μοτοαιωρόπτερα και είχα παραγγείλει ένα Γαλλικό trike "Cosmos". Σκέφτηκα λοιπόν ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να φέρω το trike ρυμούλκα απ' τη Γαλλία και, συγχρόνως, να δώσω στα παιδιά την χαρά μιας επίσκεψης στην Disneyland, που εκείνη τη χρονιά εγκαινιάστηκε λίγο έξω απ' το Παρίσι.

Ήταν αξέχαστο ταξίδι. Και από πού δεν περάσαμε. Άγιος Μαρίνος, Βενετία, Ίννσμπρουκ, Ζυρίχη, Παρίσι, Ντιζόν, Σαμονί, Ρώμη. Όλα πήγαν καλά, με το υπερυψωμένο "Hiace" της "Toyota" να κοιμίζει και τους τέσσερις, χάρις στο δεύτερο κρεββάτι, που έκανε την εμφάνισή του όταν άνοιγε η οροφή, με τα δυο πιτσιρίκια να κοιμούνται και να ξυπνούν με το μυαλό τους στη στιγμή της επίσκεψής μας στην παραμυθούπολη του Ντίσνεϋ. Την τελευταία νύχτα μόνο, στα βόρεια σύνορα της Ιταλίας κοντά στο Bolzano, αναγκαστήκαμε να αποχωριστούμε το φορτηγάκι και να κοιμηθούμε σε ένα πανδοχείο γιατί το μοτοαιωρόπτερο, που είχα παραλάβει στη Ντιζόν, είχε καταλάβει το μισό σχεδόν "Toyota", ενώ το φτερό που, λόγω μήκους, είχα φορτώσει στην οροφή, δεν επέτρεπε την δημιουργία του δεύτερου κρεββατιού.

Το βίντεο που θα παρακολουθήσετε δεν διεκδικεί βεβαίως... Νόμπελ καλύτερου σεναρίου ή σκηνοθεσίας, μια και τα ηλεκτρονικά της εποχής εκείνης - με το φορητό βίντεο και την ξεχωριστή βιντεοκάμερα VHS - αλλά και η δική μου, τότε, σχετική ατζαμωσύνη,  περιόρισαν την ποιότητα και την σταθερότητα της εικόνας. Δεν βαριέστε, όμως. Απ' τα ολότελα καλή και η Παναγιώταινα, που λένε. Πού να φανταστώ, άλλωστε, ότι είκοσι χρόνια μετά θα έβγαζα την VHS από... τη ναφθαλίνη για να τη μοντάρω και να την αναρτήσω στο internet και στο περιοδικό! Πάλι καλά που δεν είχε σβηστεί.

Αυτό που είχε πάντως σημασία, ιδίως για την κόρη μου, ήταν ότι θα έπαιζε τον ρόλο της "ξεναγού" στη Disneyalad ούτως ώστε, όταν θα επιστρέφαμε στην Ελλάδα να προβληθεί το σχετικό βίντεο στον ΑΝΤ1, όπου παρουσίαζε μαζί με άλλους συνομηλίκους της την εκπομπή "Πρωϊνό Κομπλέ". Δυστυχώς, μέχρι να επιστρέψουμε, η εκπομπή εκείνη διεκόπη και η νεαρή έμεινε με την όρεξη...

Ένα άλλο "ατύχημα" ήταν ότι η δεύτερη βιντεοταινία, η οποία περιείχε στιγμιότυπα από εκείνο το ταξίδι, πνέει τα λοίσθια και την έχουμε βάλει στην... ανάνηψη. Ελπίζω να την επαναφέρουμε στη ζωή. Πάλι καλά που μετά από είκοσι χρόνια διεσώθη τουλάχιστον η δεύτερη...