Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βλέπουμε συχνά στο διαδίκτυο, όταν αναζητούμε νέες ενδιαφέρουσες τοποθεσίες, υπερτιμημένα τοπία που όταν τα δει κανείς από κοντά αντιλαμβάνεται ότι δεν άξιζαν τον χρόνο και τον κόπο μιας επίσκεψης. Αυτό δεν ίσχυσε επ' ουδενί στην περίπτωση του Πολυλίμνιου. Ενός επίγειου παράδεισου που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά απ' την Καλαμάτα.
Το Πολυλίμνιο ανήκει σ' αυτούς τους προικισμένους απ' τη Φύση τόπους όπου η ψυχή νιώθεις πως φεύγει απ' το σώμα και ίπταται πάνω απ' τη μαγεία της οργιώδους βλάστησης και του νερού που κατρακυλάει απ' την αγκαλιά του βουνού μουρμουρίζοντας και σχηματίζοντας καταρράκτες και μικρές λίμνες.
Αν με ρωτήσετε τι θα ήθελα, θα σας έλεγα ότι δεν θα με χαλούσε καθόλου αν είχα μαζί μου μια αιώρα και έναν υπνόσακκο και έμενα εκεί μερικές ημέρες έχοντας τα απολύτως απαραίτητα για μια διαβίωση στον παράδεισο. Τη βαλίτσα με το drone πάντως αδίκως την κουβάλησα. Η βλάστηση ήταν τόσο πυκνή ώστε κάθε προσπάθεια να βιντεοσκοπήσω τον παράδεισο από ψηλά θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για το τετρακόπτερο.
Ο δρόμος πάντως που οδηγεί σ' αυτόν τον παράδεισο, ιδίως όταν οδηγείς ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα έπρεπε λοιπόν να μη ρισκάρω να οδηγήσω μέχρι την καντίνα που υπάρχει στην αρχή του μονοπατιού και να περπατήσουμε μέχρι εκεί. Τέλος πάντων, όλα καλά και κυρίως χωρίς ζημιές.