Rib and Sea

Θυμάται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αν και ήμουν εξαντλημένος το βράδυ της 15ης Μαίου, στο άκουσμα της είδησης ότι ο δημοσιογράφος του "Alpha" Νίκος Μάνεσης θα έκανε ρεπορτάζ στο Μαράθι και στο Αγαθονήσι, έβαλα μανταλάκια στα μάτια μου και καρφώθηκα στην οθόνη του καθοδικού σωλήνα της τηλεοπτικής μας αποχαύνωσης. Αδύνατον βεβαίως να κατανοήσω γιατί τέτοιου είδους θέματα δεν προβάλλονται σε μια πιο "ανθρώπινη" ώρα - στη θέση του "Μεγαλοπρεπούς", επί παραδείγματι - και προβάλλονται μετά τα μεσάνυχτα όταν όλη η φύση ησυχάζει. Μόνο "τυχαία" δεν θα μπορούσε να είναι αυτή η επιλογή, σκέφτηκα. Αυτά τα θέματα, άλλωστε, "δεν πουλάνε" στην τηλεόραση της κατινιάς και των gay, καθώς λένε οι AGBήδες, γι' αυτό τα προβάλλουν τέτοια ώρα και στέλνουν στα σύνορα δημοσιογράφους σαν τον Μάνεση. Τι να σου κάνει ο άνθρωπος; Για να εκφωνεί τις ειδήσεις που του δίνουν, καλός είναι. Δεν έχει αυτό το κάτι που θα κάνει τους απομονωμένους ακρίτες να μιλήσουν μαζί του, να του ανοίξουν την καρδιά τους.

"Τσιμπάει, τσιμπάει;", φώναζε, φανερά αμήχανος ο δημοσιογράφος των ειδήσεων στον ντόπιο ψαρά από το καίκι ή το φουσκωτό που τον περιέφερε στα μικρονήσια του ανατολικού Αιγαίου. Τι να απαντήσει βρε Νίκο μου ο ακρίτας σε ένα ξενέρωτο Αθηναίο δημοσιογράφο των ειδήσεων-παραπλανήσεων που περιφέρεται στα ξεχασμένα νησιά με ένα μικρόφωνο στο χέρι και τον ρωτάει αν τσιμπάει;

Καθώς η Πόπη έλεγε και ξανάλεγε του Μάνεση ότι μετά το ηλεκτρικό ρεύμα που ήρθε στο νησί δεν ζητούν πια τίποτε άλλο από τους κυβερνώντες, αυθόρμητα ανακάλεσα στη μνήμη μου όσα είχαν μεσολαβήσει μέχρις ότου καλυφθεί το Μαράθι ενεργειακά. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Από τη ντηζελογεννήτρια που τους χάρισε ο Δήμος Πάτμου και μετά τη ζητούσε πίσω; Από το πετρέλαιο και το νερό που έρχονταν με το σταγονόμετρο; Σε όλα είχα δώσει λύση, λες και ήμουν εγώ ο υπουργός Αιγαίου. Μέχρι μπαταρίες για τα φωτοβολταϊκά είχα καταφέρει να πείσω τον τότε Νομάρχη κ. Καραγιάννη να αγοραστούν άμεσα, χωρίς τις χρονοβόρες διαδικασίες ενός ανοικτού και αδιάβλητου (τάχα μου) δημόσιου διαγωνισμού. Ας είναι καλά ο Πονηράκης που έδωσε τότε την συστοιχία των μπαταριών σε τιμή κόστους. Και καμάρωνε η Πόπη που υπήρχε ένας άγνωστος δημοσιογράφος να τους συμπαρασταθεί και το έλεγε όπου βρισκόταν κι' όπου στεκόταν. Όταν ήρθε το ρεύμα όμως, μετά από δικό μου κυρίως τρέξιμο, τα ξέχασε όλα...

"Καπάκι" ήρθαν και τα λόγια του αδελφού της, του Μιχάλη Κάβουρα, του "πειρατή", ο οποίος στην πρόσφατη απρογραμμάτιστη επίσκεψή μου στο Μαράθι έπλεξε το εγκώμιο και ευχαρίστησε, προς μεγάλη μου έκπληξη, τον εκδιωχθέντα από το κόμμα του, πρώην υπουργό Αιγαίου, Αριστοτέλη Παυλίδη, επειδή με δική του, τάχα, πρωτοβουλία (;;) τοποθετήθηκε το υποθαλάσσιο καλώδιο που μετέφερε το ηλεκτρικό ρεύμα από τους Αρκούς στο Μαράθι! Κουβέντα όμως για όσα προϋπήρξαν. Άλλος ρίχνει την πορδή άλλος παίρνει το φλουρί, έλεγε η μακαρίτισα η γιαγιά μου. Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου για τα παραπέρα...

Παρών στη συζήτηση εκείνη, και μέλος της παρέας που επέβαινε στο σκάφος του φίλου μου Σταμάτη, ο αδελφός του πρώην υπουργού, ο οποίος δικαίως καμάρωνε σαν το γύφτικο σκεπάρνι στο άκουσμα των κολακευτικών λόγων του Κάβουρα. Αν και γνώριζα τις λεπτομέρειες εκείνης της περιπετειώδους ηλεκτροδότησης, κράτησα το στόμα μου κλειστό, σεβόμενος τον φίλο μου Σταμάτη και την ημέρα. Μεγάλο Σάββατο γαρ...

Το ίδιο βράδυ, ωστόσο, δεν απεφεύχθη η "σύρραξη" στο εστιατόριο της κυρίας Μαρίας στους Αρκούς. Κάτι πέταξε εναντίον του πρώην υπουργού ένας αγανακτισμένος ακρίτας, λες και ήταν βαλτός, κάτι απάντησε ο αδελφός του υπουργού και η συμβία του, και δεν άργησα να πάρω φωτιά και να μπω κι' εγώ στο παιγνίδι. Κουλουβάχατα γίναμε λίγο πριν την Ανάσταση! Μου "την έπεσαν" στο τέλος και οι υπόλοιποι φίλοι και παρατρεχάμενοι του υπουργού, επειδή δεν είχα καταφέρει να βρω τις αποδείξεις της μίζας, και βρέθηκα "κατηγορούμενος" και απομονωμένος να κάνω Ανάσταση μόνος μου με την καπετάνισσα... Για τον Σταμάτη μόνο λυπήθηκα που ήρθε σε δύσκολη θέση...

Χθες, όμως, σκαλίζοντας το αρχείο μου, έπεσα πάνω στο dvd μιας εκπομπής του "Τηλε Άστυ", που προεβλήθη τον Ιούλιο του 2006, και που σαν κύριο θέμα της είχε το Μαράθι. Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη, σκέφτηκα καθώς της έκανα play back χαμογελώντας που η ρουφιάνα η εκδίκηση σερβίρεται πάντα σε κρύο πιάτο. Είναι πάντως απολύτως βέβαιο ότι δεν θα αναρτούσα ποτέ εκείνη την τηλεοπτική εκπομπή στο διαδικτυακό περιοδικό μου και στο YouTube αν δεν με έπνιγε το δίκιο.

Η υπόθεση της ηλεκτροδότησης του Μαραθιού έχει μεγάλη προϊστορία, με πολλές επιστολές, τηλεφωνήματα και καταγγελίες. Ήταν αδύνατον να χωνέψω ότι οι βολευτές τα μετρούν όλα με ψήφους. Το ψυχανεμιζόμουν, βεβαίως, αλλά δεν ήθελα να το παραδεχθώ. Έτσι, δεν το έβαζα κάτω. Είχα και την σχετική οικονομική δυνατότητα εκείνη την εποχή - καθότι η τρόϊκα και ο Δ.Ν.Τ.ής δεν είχαν ακόμη εμφανιστεί - πού με έχανες πού με έβρισκες, λοιπόν, να' μαι στους Καβουραίους. Πέραμα - Παλούκια είχα κάνει το ταξίδι Ανάβυσσος - Μαράθι με το φουσκωτό. Μέχρι φωτογραφία του Δημήτρη Κάβουρα δημοσίευσα σε ένα ταξιδιωτικό μου, που κρατούσε την τουρκική σημαία και από κάτω μια λεζάντα που έγραφε : "Ανταλλάσσεται με καλώδιο μήκους 800 μέτρων"...

Όταν λοιπόν διαπιστώνεις, μετά από τόσο τρέξιμο, ότι λίγο απέχεις από του να βγεις και κατηγορούμενος, τι κάνεις; Θυμάμαι τα λόγια του καπετάν Σταύρου Βαλσαμίδη, στην πρόσφατη συνάντησή μας, και τη λέξη που συνεχώς επαναλάμβανε : Πικρία, πικρία, πικρία...

Δείτε με προσοχή ολόκληρο το βίντεο και διαπιστώστε γιατί κάποιοι δημοσιογράφοι είναι άνεργοι και στην απομόνωση...