Ρεπορτάζ - Κάμερα : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν αποφασίσαμε να περάσουμε από τον Αθηνιό της Θήρας στη Θηρασιά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γινόμουν, για άλλη μια φορά, μάρτυς της απίστευτης μεταχείρισης που επιφυλάσσουν οι ταγοί της εξουσίας και τα τσιράκια τους στους λιγοστούς κατοίκους των μικρών νησιών του Αιγαίου που επιμένουν, σε πείσμα της αδιαφορίας και της αμνησίας των κυβερνώντων, να παραμένουν στις εστίες τους. Αναπόφευκτες βέβαια εμπειρίες όταν κανείς επιλέγει να επισκέπτεται τις ξεχασμένες μικρές πατρίδες του Αιγαίου και δεν μπορεί, βλέποντας τη γαϊδουριά (ζητώ συγγνώμη από τα συμπαθή τετράποδα) των διοικούντων, να μένει αδιάφορος.
Αυτή τη φορά έμελλε να είναι το ευαίσθητο θέμα της Υγείας πάνω στο οποίο ο διορισμένος (από ποιον άραγε και με ποια αμοιβή;) Πρόεδρος του Κέντρου Υγείας Θήρας Γιάννης Λαμπράκης θα δοκίμαζε τις διπλωματικές του ικανότητες και την αντοχή των κατοίκων της Θηρασιάς. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Καθόμουν στο αυτοκινούμενο, που το είχα παρκάρει στην παραλία του οικισμού της Αγίας Ειρήνης - Ρίβα αποκαλούν το λιμάνι του νησιού τους οι Θηρασιώτες - όταν η καπετάνισσα, που βολτάριζε στα ήσυχα δρομάκια του οικισμού, ήρθε τρέχοντας για να μου πει :
"Άντε πάλι, θα βγάλεις λαβράκι! Τυχερός είσαι! Έχουν συγκεντρωθεί οι κάτοικοι του νησιού στο λιμάνι και δεν αφήνουν τον γιατρό τους να φύγει απ' τη Θηρασιά!".
Πήρα τη βιντεοκάμερα και πλησίασα στο σημείο όπου σε λίγη ώρα θα ερχόταν με τη λάντζα ο Γιάννης Λαμπράκης με σκοπό να "απαγάγει" τον μοναδικό αγροτικό γιατρό του νησιού προκειμένου αυτός να εκτελέσει εφημερίες στο Κέντρο Υγείας της Σαντορίνης. Αγανακτισμένοι κάτοικοι της Θηρασιάς φώναζαν και χειρονομούσαν δηλώνοντας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν αυτή την "απαγωγή". Λίγο πιο εκεί ο αγροτικός γιατρός της Θηρασιάς Γιώργος Γαβαλάς, ο οποίος ήταν στο πλευρό των κατοίκων, δήλωνε :
"Ζήτησα να έρθω οικειοθελώς στη Θηρασιά για να κάνω το αγροτικό μου", απάντησε σε σχετική ερώτησή μου, και συνέχισε : "Έχουν δίκιο να ανησυχούν οι κάτοικοι. Πρέπει να υπάρχει πάντα γιατρός στο νησί".
Ο πρόεδρος του Κέντρου Υγείας Θήρας δεν άργησε, εν τω μεταξύ, να καταφθάσει με τη λάντζα από το Αμμούδι.
"Να κάτσουμε κάπου να συζητήσουμε ήρεμα", είπε στον παπά Λουκά Νομικό, ο οποίος τον προϋπάντησε. "Δεν μπορεί, θα υπάρχει λύση και θα την βρούμε", συμπλήρωσε, και κατευθύνθηκε προς τους κατοίκους της Θηρασιάς, οι οποίοι τον περίμεναν με άγριες διαθέσεις.
Να μη μακρηγορώ όμως. Δείτε το βίντεο και απολαύστε τη "μέριμνα" και "στοργή" που επιδεικνύει το υπουργείο του βιβλιοπώλου κ. Αδώνιδος (sic) Γεωργιάδη προς τους λιγοστούς κατοίκους των ξεχασμένων νησιών του Αιγαίου, οι οποίοι επιμένουν να μην εγκαταλείπουν τις εστίες τους. Δείτε επίσης πώς μπορεί η οργή μιας χούφτας ενεργών και ενωμένων πολιτών να γίνει οργή Θεού, να αλλάξει τους συσχετισμούς και, συγχρόνως, να καταστήσει ανενεργές προειλημμένες εις βάρος τους άδικες και παράλογες αποφάσεις.
Πρέπει ωστόσο να αναφέρω ότι ένας κάτοικος της Θηρασιάς (δεν αναφέρω σκοπίμως το όνομά του), που είναι και μέλος του Συμβουλίου της τοπικής Κοινότητας, ενώ ήταν λάβρος και ηγείτο του ξεσηκωμού των κατοίκων, όταν κατέφθασε ο Πρόεδρος του Κέντρου Υγείας Θήρας κλείστηκε κυριολεκτικώς στο καβούκι του και έμεινε σιωπηλός! Όταν λίγο αργότερα τον ρώτησα γιατί κράτησε αυτή την στάση, μου απάντησε ότι δέχθηκε εκβιαστικό τηλεφώνημα για να κατεβάσει τους τόνους! Δεν δέχθηκε όμως, παρά την επιμονή μου, να μου πει λεπτομέρειες. Σχολίασα τότε ότι αν αυτός, σαν εκπρόσωπος των κατοίκων της ξεχασμένης Θηρασιάς, δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, τότε δεν δικαιούται να κατηγορεί όσους δημοσιογράφους δεν σέβονται το λειτούργημά τους.
Επιμύθιο :
Την ίδια ώρα που εκτυλίχτηκαν αυτά τα "ωραία" στη Θηρασιά, τηλεφώνησα στους συνεργάτες του Γιώργου Παπαδάκη για να τους προτείνω να προβάλουν στην πρωϊνή εκπομπή το θέμα που κατέγραψα με την βιντεοκάμερά μου. Για να τους δελεάσω μάλιστα και να τους δώσω ένα ακόμη κίνητρο, είπα στην κυρία Αντωνοπούλου, με την οποία μίλησα, ότι αν και είμαι άνεργος δεν θέλω χρήματα γι' αυτό το ρεπορτάζ. Μου ζήτησε να στείλω το θέμα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αλλά της απάντησα ότι δεν είχα τη δυνατότητα να το κάνω αυτό από εκεί που βρισκόμουν. Προσφέρθηκα όμως να τους στείλω το συντομότερο δυνατόν ένα dvd. Στην ερώτησή μου πότε θα προβληθεί το θέμα στην πρωϊνή εκπομπή του ΑΝΤ1, ώστε να ειδοποιήσω εγκαίρως τους κατοίκους, η κυρία Αντωνοπούλου απάντησε ότι θα πρέπει πρώτα να δει ο Παπαδάκης το dvd και μετά να αποφασίσει αν θα το προβάλει στην εκπομπή του.
Βιάστηκα λοιπόν να μοντάρω το υλικό, να το γράψω σε ένα dvd και να το στείλω την επόμενη μέρα (Μεγάλη Τρίτη) με courier από τα Φυρά. Έκρινα μάλιστα ότι ήταν λογικό να χρεώσω τα έξοδα αποστολής στον παραλήπτη. Λόγω των εορταστικών ημερών το dvd έφθασε στον ΑΝΤ1 την Τρίτη του Πάσχα (σήμερα το πρωί), μολονότι η υπάλληλος της courier με διαβεβαίωσε ότι το dvd θα έφθανε στον προορισμό του τη Μεγάλη Πέμπτη.
Τηλεφώνησα λοιπόν στην κυρία Αντωνοπούλου, η οποία με πληροφόρησε ότι το dvd δεν παρελήφθη επειδή τα έξοδα αποστολής του δεν καλύπτονται από την παραγωγή της εκπομπής του Γιώργου Παπαδάκη!!! Μάλιστα! Δεν το παρέλαβαν επειδή έπρεπε να πληρώσουν 12,50 ευρώ!!! Τόσο κοστολογούν οι "μεγάλοι" τηλεοπτικοί σταθμοί, οι παραγωγοί εκπομπών και οι "μεγαλοδημοσιογράφοι" τα σοβαρά κοινωνικά θέματα που ταλαιπωρούν τους κατοίκους της νησιωτικής χώρας. Και να σκεφτεί κανείς ότι τους εδόθη έτοιμο το υλικό, χωρίς να χρειαστεί να στείλουν δικό τους τηλεοπτικό συνεργείο στη Θηρασιά.
Σημειωτέον - και αυτό το λέω χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένεια μου - ότι αν οι συντελεστές της εκπομπής του Γιώργου Παπαδάκη ήθελαν να καλύψουν το θέμα στη Θηρασιά, θα έπρεπε να στείλουν στο νησί τρία τουλάχιστον άτομα. Έναν οπερατέρ, έναν ηχολήπτη και ένα δημοσιογράφο. Υπολογίστε πόσο θα τους στοίχιζε μια τέτοια αποστολή για να δείτε πόσο ανόητη και μικρόψυχη (για να μη χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις) ήταν η επιλογή τους να μην παραλάβουν το έτοιμο υλικό καταβάλοντας 12,50 μόνο ευρώ...
Αν και δικαιούμαι να σχολιάσω και να γράψω εναντίον του Γιώργου Παπαδάκη, των συντελεστών της πρωϊνής εκπομπής του και του ΑΝΤ1 ό,τι μου υπαγορεύει η δικαιολογημένη οργή μου, θα σιωπήσω γιατί τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την αηδία που αισθάνομαι για τα συστημικά μέσα μαζικής εξαπάτησης και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια που τα υπηρετούν.