Rib and Sea

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Όταν μεγαλώνει κάποιος που είχε μια σχετικά ήσυχη ζωή, θεωρεί πως η δικαιοσύνη και το «καλό» θα επικρατήσουν. Αυτός ήμουν εγώ στην παιδική μου ηλικία. Σε αντίθεση με εμένα, ο πατέρας μου δεν είχε μια εύκολη ζωή, αντίθετα πάλευε συνεχώς για την επιβίωση κι ένα καλύτερο μέλλον, με μόνα όπλα την εργασία και το μυαλό του. Έφτασε στα γεράματα, μεγάλωσε παιδιά, δημιούργησε πέντε πράγματα, χωρίς να πειράξει ούτε  μύγα. Πάντα πήγαινε με το «κερί στο χέρι», ακόμη κι όταν οι υπόλοιποι έγλυφαν εκεί που έφτυναν. Ακόμη και για αυτούς τους απλούς ανθρώπους, το κράτος είναι πλέον συνώνυμο με τον «κλέφτη», ενώ η κρατική εξουσία διαβρωμένη. Το γνωμικό που θα σου επαναλάβουν είναι το «ου μπλέξεις». Με εξαίρεση την Εθνική Τράπεζα και ορισμένα «ψευτο-λαμόγια» που γνώρισα τελευταία. Εκεί ακόμη και ο φιλήσυχος πατέρας μου θα σήκωνε πρώτος το «τσεκούρι του πολέμου»…

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

Λαμόγια γενικά έχω γνωρίσει πολλά στη ζωή μου. Έχω πει πολλές φορές πως καταλαβαίνω πώς συμπεριφέρονται και μπορώ να συνεννοηθώ άνετα μαζί τους. Φταίνε τα σπάργανα της δημοσιογραφίας, από τα οποία δεν έχω ξεμυτίσει ακόμη. Τα λαμόγια τα μυρίζομαι και χαίρομαι να τα δουλεύω. Είναι η διασκέδασή μου.

Τα τελευταία χρόνια όμως, ειδικά στην πρωτεύουσα, τόσο οι ευυπόληπτοι κύριοι, όσο και οι μεγάλες εταιρείες που είναι και σίγουρες, έχουν αγριέψει. Έχουν ξεφύγει από τα όριά τους. Παράδειγμα, ένας σεβάσμιος, κουστουμάτος κύριος, που μου «έφαγε» με δόλο πριν μερικούς μήνες μια μετοχή της Τράπεζας της Ανατολής, την οποία ενώ μου την επιστρέφει κάθε λίγο και λιγάκι, όλο την ξεχνάει και θυμάται πως τώρα του χρωστάω κι' όλας από πάνω.

Από μια εταιρεία όμως, όπως είναι η Εθνική Τράπεζα, θα περίμενες κάτι διαφορετικό. Θα περίμενες υπεροψία και την εντύπωση ότι με το μέγεθός της μπορεί να επιλύσει τα προβλήματά της. Εσύ όμως, ο καλόπιστος αναγνώστης ίσως να περίμενες μόνο τη διαπλοκή της εταιρικής εξουσίας με το κράτος, εκεί στα σαλόνια με τα παχειά χαλιά. Δεν θα ανέμενες όμως τη διαπλοκή στην άσφαλτο, στο επίπεδο του δρόμου.

Αρχικά, να υπενθυμίσω πως η Εθνική Τράπεζα είναι μια ανώνυμη, ιδιωτική, τραπεζική εταιρεία. Δεν ανήκει στο κράτος, δεν είναι δημόσια, ανήκει στους μετόχους της. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα μεγαλομέτοχος ήταν το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.), σε μια συναλλαγή που οι γνωρίζοντες έβλεπαν με καχυποψία. Πότε ακριβώς κέρδισε το Ελληνικό Δημόσιο στις συναλλαγές του με τράπεζες, για να κερδίσει τώρα;

Για εμένα είναι δεδομένο πως πίσω από την αγαστή συνεργασία ανάμεσα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και στις τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, υπήρξε δόλος. Δεν αλλάζει κατά λάθος η νομοθεσία που υποχρεώνει την αποδοχή από το Τ.Χ.Σ. της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών χωρίς μια κάποιας μορφής συνεννόηση. Αποτέλεσμα ήταν να χάσουν οι πολίτες αυτής της καταδικασμένης χώρας μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια, από αυτά που δεν έχουν και τα χρωστάνε! Είναι τέτοια η κατάντια μας που για να πάρουν οι τράπεζες ακόμη λίγα δις σε «ζεστές» πιστώσεις, το κράτος απεμπόλησε το δικαιώματα των πολιτών και «ξέσκισε» 40 δις του εσωτερικού  δανεισμού προς τις τράπεζες, λες και ήταν «πετσετάκια». Το εξωτερικό χρέος από όπου προήλθαν αυτά τα 40 δις δεν το ακούμπησε κάποιος, ωστόσο πραγματοποιήθηκε η μετακύλιση του ιδιωτικού, τραπεζικού χρέους στο κράτος και στη συνέχεια διαγράφηκε σε μεγάλο βαθμό, για να σωθούν οι τράπεζες και να πεθάνουν οι πολίτες.

Βέβαια, στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας μεγάλωσε κι άλλο πολιτικά. Εξελίσσεται. Ξεπερνάει σιγά σιγά τον Ανδρέα Παπανδρέου και έχει φτάσει στην εποχή Σημίτη. Ελπίζω να μη βγάλει και ελιές στο πρόσωπο, αλλά η οικονομική πρακτική του και το «ξεπούλημα» μου θυμίζει έντονα την εποχή του «Κοντορεβυθούλη» πολιτικού. Μόνο που τώρα το ζωνάρι έχει στενέψει για τα καλά. Ο Σημίτης έδινε χρήμα που δεν υπήρχε και τώρα το χρωστάμε, ο Τσίπρας δίνει ελπίδα για κάτι που δεν υπάρχει και θα το χρωστάμε. Και οι δύο όμως ήταν σίγουροι ότι η μετοχή της Εθνικής Τράπεζας θα ανέβει στο χρηματιστήριο. Όχι της Πειραιώς και της Alpha, της Εθνικής Τράπεζας ειδικά, από πρωθυπουργούς που έγιναν ειδικοί στις χρηματιστηριακές προβλέψεις.

Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

Την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015, κάτοχοι μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής προσήλθαν στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας, για να εκτελέσουν δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων επίδειξης εγγράφων. Εκτός από εμένα, στο Ιστορικό Αρχείο προσήλθε ο δικηγόρος κ. Ιωάννης Καραμιχάλης, ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος κ. Ιωσήφ Παπαδόπουλος, ο κ. Δημήτριος Μαντές, ο πρόεδρος της END Τρίπολης κ. Γεώργιος Γιαβής, άλλοι μέτοχοι της Τράπεζας της Ανατολής, αλλά και μάρτυρες.

Οι ιθύνοντες του αρχείου κάθε φορά υποστηρίζουν προφορικά πως τα έγγραφα που ορίζει η δικαστική απόφαση δεν υπάρχουν στον εκεί χώρο, αλλά επειδή η Εθνική Τράπεζα καλεί τους μετόχους, συγκεκριμένα στο Ιστορικό Αρχείο της, για να εκτελέσει την απόφαση και να επιδείξει τα έγγραφα, δεν μπορούν να δώσουν βεβαίωση πως τα έγγραφα δεν τα έχουν ή δεν τα εντοπίζουν.  Από την προηγούμενη ακόμη φορά που δοκιμάστηκε κάτι αντίστοιχο, είχε γίνει προφορικά γνωστό πως η Εθνική Τράπεζα, και ειδικότερα το νομικό της τμήμα, έδωσε εντολή να μη δοθεί γραπτή απάντηση από τους εκπροσώπους της Τράπεζας.

Μετά από 3 ώρες, εμφανίστηκε εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας ο κ. Ανδρώνης, ο οποίος ανήκει στη Διεύθυνση Ασφαλείας της εταιρείας. Απαίτησε με άγριο τρόπο να απομακρυνθούμε από τον χώρο, ζητώντας μας να κάνουμε για πολλοστή φορά μια αίτηση και να αποχωρήσουμε. Μάλιστα προσέθεσε προς κάποιον μέτοχο, μάλλον χάριν αστεϊσμού, ότι θα μας βγάλουν σηκωτούς! Βέβαια, όταν του έγινε γνωστό ότι εκτελείται δικαστική απόφαση, άλλαξε γνώμη και έγινε συμβιβαστικός, προσπαθώντας να καθυστερήσει όσο μπορεί, μαζί με την εκπρόσωπο της Εθνικής Τράπεζας, η οποία ζήτησε μια τελευταία προσπάθεια, για να επικοινωνήσει με το νομικό τμήμα της τράπεζας.

Στην πορεία κλήθηκε η αστυνομία ώστε να κατατεθεί μήνυση από τους μετόχους για παραβίαση δικαστικής απόφασης και εκεί άρχισαν οι «ομορφιές». Τότε ενημερώθηκα τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι μέτοχοι πως κατά την προηγούμενη μήνυση για παραβίαση δικαστικής απόφασης, την 16η Νοεμβρίου 2015, το αυτόφωρο διακόπηκε με παρέμβαση του Εισαγγελέα Υπηρεσίας, γιατί σύμφωνα με τους εμπλεκόμενους που μετέφεραν οι ίδιοι την πληροφορία, ο Εισαγγελέας Υπηρεσίας μετέφερε στα όργανα της τάξης πως η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων επίδειξης εγγράφων του 2012 είναι «παλιά και δεν ισχύει το αυτόφωρο μέχρι σήμερα». Δυστυχώς, αυτό το επιβεβαίωσα στη συνέχεια από αστυνομικές πηγές, ενώ είναι ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά είναι σκανδαλώδες.

Ο Εισαγγελέας Υπηρεσίας μπορεί να βγάζει όσες αποφάσεις θέλει και κανείς δεν μπορεί να τις προσβάλει, σύμφωνα με το νομικό καθεστώς. Το γεγονός όμως ότι έκρινε πως δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων από το 2012 είναι «παλιά» και πως η μήνυση για την παραβίασή της δεν επιφέρει αυτόφωρο αρκεί για εμένα, ώστε να συνεχίσω τη δημοσιογραφική έρευνα.

Στη συνέχεια, ενώ περίμενα στον τρίτο όροφο του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας για την απάντηση του εκπροσώπου της τράπεζας, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τους μετόχους, που είχαν κατέβει για να μιλήσουν στην αστυνομία, ότι ο επικεφαλής των αστυνομικών μας ζητούσε να κατέβουμε, γιατί είχε γίνει καταγγελία εναντίον μας για κατάληψη του χώρου! Εκεί κατάλαβα πόσο χαμηλά μπορούν να πέσουν ορισμένοι, οι οποίοι φτάνουν στο σημείο να κατακρίνουν δικαστικές αποφάσεις, όχι βασισμένοι σε στοιχεία, αλλά μόνο επειδή δεν συμφέρουν την Εθνική Τράπεζα.

Βγαίνοντας από το κτίριο, προσπάθησα να μάθω ποιος έχει καταθέσει ψευδώς τα περί κατάληψης στους αστυνομικούς για να κινηθώ καταλλήλως, ωστόσο ο αστυνομικός αρνήθηκε να τον υποδείξει, λέγοντας ότι «ήταν πολλοί». Δυστυχώς, δεν υποβλήθηκε μήνυση εναντίον μου για κατάληψη του τεράστιου ιστορικού αρχείου της Εθνικής Τράπεζας, γιατί θα το χαιρόμουν πάρα πολύ και θα γελούσα για πολλά χρόνια ενθυμούμενος την κατάντια κάποιων.

Ωστόσο, μου έκανε τρομερή εντύπωση ένας γενειοφόρος εκπρόσωπος της ασφάλειας της Εθνικής Τράπεζας, ο οποίος μου είπε ότι αν ήταν ο ίδιος παρών, δεν θα μας άφηνε καν να μπούμε μέσα στο ιστορικό αρχείο, παρά την ύπαρξη της δικαστικής απόφασης! Όπως μου μεταφέρθηκε από πολλαπλούς μάρτυρες, ο συγκεκριμένος υπάλληλος της τράπεζας, φέρεται να μιλούσε στο τηλέφωνο με  στέλεχος της νομικής υπηρεσίας της Εθνικής Τράπεζας, τον οποίο αποκάλεσε κ. Τριανταφυλλάκη, και του ζήτησε να μιλήσει στον Ταξίαρχο, ώστε να «κανονίσει» τα όργανα της τάξης. Μάλιστα, μετά το τηλεφώνημα ύψωσε το χέρι λέγοντας στους αστυνομικούς να περιμένουν γιατί θα τους έπαιρνε ο Ταξίαρχος, όπως και έκαναν!

Όταν υπενθύμισα στον ένα αστυνομικό, ότι υπήρχε μια δικαστική απόφαση που παραβιαζόταν, μου είπε δήθεν εμπιστευτικά, να μην το προχωρήσω και να μην το πιέσω το θέμα. Τελικώς, η μήνυση για παραβίαση δικαστικής απόφασης, παρά το γεγονός ότι έγινε προφορικά, ούτε γράφτηκε στο βιβλίο συμβάντων, ούτε εκτελέστηκε, ούτε έγινε η παραμικρή ενέργεια από τους αστυνομικούς, ενώ οι μηνυόμενοι έκαναν παρέλαση μπροστά τους.

Αυτό που εγώ κατάλαβα είναι ότι κλήθηκε η αστυνομία δύο φορές. Τη μία φορά από την πλευρά των μετόχων και την άλλη από την Εθνική Τράπεζα. Τα όργανα που κλήθηκαν για την παραβίαση της δικαστικής απόφασης έκαναν πέρα και περίμεναν τις εντολές του Ταξιάρχου, για να φύγουν τελικά άπραγοι. Οι αστυνομικοί που κλήθηκαν από την Εθνική Τράπεζα για εξύβριση, όπως οι ίδιοι δήλωσαν, έμειναν για να εκτελέσουν το έργο τους, παίρνοντας τους δύο εμπλεκόμενους στο τμήμα Αγίου Παντελεήμονος, επί της οδού Μιχαήλ Βόδα, με το περιπολικό, αν και τελικώς δεν υποβλήθηκαν μηνύσεις εκατέρωθεν.

Δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός ο κ. Τριανταφυλλάκης με τον οποίο φέρεται να συνομιλούσε ο εκπρόσωπος ασφαλείας της Εθνικής Τράπεζας. Έτσι κι αλλιώς, η προσωπική μου άποψη είναι ιδιαίτερα κακή, για τις υπηρεσίες και τα περισσότερα στελέχη της Εθνικής Τράπεζας, το κλίμα που παραπέμπει σε «καρεκλοκένταυρους» και την κενή υπεροψία. Ωστόσο, αν  κ. Τριανταφυλλάκης είναι ο Γεώργιος Τριανταφυλλάκης, ο βοηθός γενικός διευθυντής νομικών υπηρεσιών της Εθνικής Τράπεζας, τότε υπάρχει σημαντικό θέμα. Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι ένας εκπρόσωπος της ιδιωτικής, ανώνυμης εταιρείας «Εθνική Τράπεζα ΑΕ» κατόρθωσε να πείσει όργανα της τάξης να μην κάνουν τη δουλειά τους, για την οποία έχουν ορκιστεί. Η προφορική μήνυση δεν εκτελέστηκε ποτέ, παρά το γεγονός ότι έγινε και αναφέρθηκε πολλαπλώς στους αστυνομικούς ένα αυτεπάγγελτο αδίκημα, το οποίο εξελισσόταν μπροστά τους.

Επειδή δυστυχώς δεν έχω την αφέλεια και τον φόβο της προηγούμενης γενιάς, αφού ανήκω σε μια από τις αδικημένες γενιές «δίχως κατοχή και πείνα, χωρίς ρετσίνα», όπως λέει ο ποιητής Πανούσης, διέκρινα, σε μία άκρως θεατρική πράξη της ζωής, όλα τα στραβά της ελληνικής κοινωνίας.

Σε ένα κομμάτι της οδού 3ης Σεπτεμβρίου, ήταν μαζεμένα όλα εκείνα τα τραγελαφικά στοιχεία, που μας κατέληξαν στο πνευματικό τέλμα του σήμερα. Ωχαδερφισμός, μαγκιές, γραβάτες, μπράβοι που πλέον ονομάζονται προσωπικό ασφαλείας, «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», οι εκπρόσωποι των τραπεζών, ο δυνατός δεν πληρώνει ποτέ, τα κενά εξουσίας, η επιλεκτική απόδοση δικαιοσύνης κ.α.

Είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν ευχαριστημένο κάθε τραπεζικό στέλεχος που σέβεται τον εαυτό του. Πρόκειται για την τραγικότητα του αδικημένου τραπεζίτη που πάντα του χρωστάνε όλοι και για πάντα, μέχρι και τα τρισέγγονα σας, γιατί έπρεπε να δώσει δάνειο σε κάθε σκουλήκι που περπάτησε πάνω στο φρούτο και ήθελε να μπει μέσα για να φάει. Τώρα είναι δική σας ευθύνη να τον βοηθήσετε, κόβοντας κομμάτι από τους πνεύμονές σας.

Αν τολμήσετε να ρωτήσετε γιατί, η άποψη του τραπεζίτη είναι ότι πάντα θα χάνετε στο δικαστήριο, τα πάντα θα μπαίνουν στο αρχείο και κανείς δεν μπορεί να πειράξει την τράπεζα.

Κλείνοντας, θα πρέπει να θυμάμαι πως η Εθνική Τράπεζα, μέσω εκπροσώπου της, μου έχει τάξει ότι θα ασχοληθεί μαζί μας το ποινικό τμήμα της τράπεζας για συκοφαντική δυσφήμιση ορισμένων προσώπων που εργάζονται σε αυτή. Γι' αυτό στα επόμενα δύο άρθρα, θα φροντίσω να ασχοληθώ με πράγματα που θα θυμόμαστε όλοι για πάντα.

Σχόλιο "Rib and Sea".

Λευτέρη Ρήνο δεν θα σου αποδώσω άλλα εύσημα για τον τρόπο γραφής και τον τρόπο με τον οποίο τεκμηριώνεις τις σκέψεις σου γιατί δεν θέλω να γίνω μονότονος. Θέλω όμως να σε διαβεβαιώσω ότι θα είμαι στο πλευρό σου σ' αυτή την άνιση μάχη. Ακόμη και αν χρειαστεί να καθίσω μαζί σου στο εδώλιο για συκοφαντική δυσφήμιση των κ.κ. της Ε.Τ.Ε. σε μια προσπάθεια να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Σε άλλο πάντως ευνομούμενο κράτος η Εθνική Τράπεζα ή θα είχε καταβάλλει τα χρήματα που δικαιούνται οι κάτοχοι των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής ή οι υπεύθυνοί της θα είχαν οδηγηθεί στη φυλακή.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος