Rib and Sea

«Μπορεί ο κόσμος να ξυπνήσει;» διερωτάτο ο Paul Craig Roberts γράφοντας την 05.05.2016:
Την 19η Σεπτεμβρίου 2000, πριν από 16 ολόκληρα χρόνια, ο Ambrose Evans-Pritchard έγραψε στην Telegraph του Λονδίνου:
«Αποχαρακτηρισμένα αμερικανικά κυβερνητικά έγγραφα δείχνουν ότι οι Υπηρεσίες Πληροφοριών των ΗΠΑ εξαπέλυσαν εκστρατεία στις δεκαετίες του΄50 και του΄60, προκειμένου να δημιουργήσουν κλίμα υπέρ μιας ενωμένης Ευρώπης. Χρηματοδότησαν και καθοδήγησαν το ευρωπαϊκό φεντεραλιστικό κίνημα. Τα έγγραφα επαληθεύουν τις υπόνοιες που εκφράζονταν τότε ότι η Αμερική εργαζόταν δραστήρια στο παρασκήνιο σπρώχνοντας τη Βρεταννία προς ένα ευρωπαϊκό κράτος. Ένα υπόμνημα που φέρει ημερομηνία 26.07.1950 δίνει οδηγίες για εκστρατεία προώθησης ενός πλήρως ενοποιημένου ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το υπογράφει ο στρατηγός William J. Donovan, επί κεφαλής του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών εν καιρώ πολέμου, προπομπού της CIA.

Τα έγγραφα αποδεικνύουν ότι η ΕΕ ήταν δημιούργημα της CIA. http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/1356047/Euro-federalists-financed-by-US-spy-chiefs.html»
Όπως έχω ξαναγράψει, η Ουάσινγκτον πιστεύει ότι είναι ευκολότερο να ελέγχει μία κυβέρνηση, της ΕΕ, αντί πολλές ξεχωριστές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Καθώς η Ουάσινγκτον έχει επενδύσει μακροπρόθεσμα στη συγκρότηση της ΕΕ, είναι εντελώς αντίθετη στην έξοδο οποιασδήποτε χώρας από το σχήμα. Έτσι εξηγείται γιατί ο Πρόεδρος Obama επισκέφθηκε πρόσφατα το Λονδίνο για να πει στο σκυλάκι του, τον Βρεταννό πρωθυπουργό, ότι θα ήταν αδιανόητη μία  βρεταννική έξοδος.
Όπως και σε άλλα ευρωπαϊκά έθνη, ουδέποτε επετράπη στον βρεταννικό λαό να ψηφίσει υπέρ ή κατά της κατάργησης της χώρας του και της μετατροπής του σε Ευρωπαίο. Η ιστορία της Βρεταννίας θα γινόταν κάτι το ξεπερασμένο, όπως η ιστορία των Ρωμαίων και των Βαβυλωνίων.
Η καταπιεστική φύση των αναρίθμητων νόμων και κανονισμών της ΕΕ καθώς και η ανάγκη της ΕΕ να υποδεχθεί μαζικά τριτοκοσμικούς μετανάστες προκάλεσαν τη λαϊκή απαίτηση για ένα βρεταννικό δημοψήφισμα ως προς το αν θα παραμείνει ένα κυρίαρχο κράτος ή θα διαλυθεί και θα υποταχθεί στα δικτατορικά κελεύσματα των Βρυξελλών. Το δημοψήφισμα έχει ορισθεί για την 23η Ιουνίου.
Η θέση της Ουάσινγκτον είναι ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στον βρεταννικό λαό να αποφασίσει εναντίον της ΕΕ, επειδή μία τέτοια απόφαση δεν είναι προς το συμφέρον της Ουάσινγκτον.
Δουλειά του πρωθυπουργού είναι να εκφοβίσει τον βρεταννικό λαό με δήθεν τραγικές επιπτώσεις ενός μοναχικού δρόμου. Το νόημα είναι ότι η «μικρή Αγγλία» δεν μπορεί να σταθεί μόνη της. Στον βρεταννικό λαό λένε ότι η απομόνωση θα σημάνει το τέλος του και ότι η χώρα του θα γίνει ένα φράγμα, το οποίο θα υπερπηδήσει η πρόοδος. Ο,τιδήποτε μεγάλο θα συμβεί αλλού, ενώ εκείνος θα μείνει απ’ έξω.
Εάν η εκστρατεία του φόβου αποτύχει και οι βρεταννοί ψηφίσουν υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, το ερώτημα που αναμένει απάντηση είναι κατά πόσον η Ουάσινγκτον θα επιτρέψει στη βρεταννική κυβέρνηση να αποδεχθεί το δημοκρατικό αποτέλεσμα.
Η εναλλακτική λύση για τη βρεταννική κυβέρνηση είναι να εξαπατήσει τον βρεταννικό λαό, όπως κάνει συνήθως, και να διακηρύξει ότι η Βρεταννία διαπραγματεύθηκε παραχωρήσεις από τις Βρυξέλλες, οι οποίες λύνουν τα προβλήματα που απασχολούν τον βρεταννικό λαό.
Η θέση της Ουάσινγκτον δείχνει ότι πιστεύει ακράδαντα πως μόνον τα συμφέροντά της έχουν σημασία. Εάν άλλοι λαοί επιθυμούν να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία τους, είναι απλώς εγωϊστές. Επί πλέον, κινούνται εκτός του πλαισίου συμμόρφωσης προς την Ουάσινγκτον, πράγμα που σημαίνει ότι κηρύσσονται «απειλή για την αμερικανική εθνική ασφάλεια». Δεν πρέπει να επιτραπεί στον βρεταννικό λαό να λαμβάνει αποφάσεις που δεν συμπορεύονται  με τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον. Η πρόβλεψή μου είναι ότι ο βρεταννικός λαός είτε θα εξαπατηθεί είτε θα πλαγιοκοπηθεί.
Είναι ο εγωκεντρισμός, ο αυτισμός, η υπερβολική ύβρις και   αλαζονεία της Ουάσινγκτον που εξηγούν την ενορχηστρωμένη «ρωσσική απειλή». Η Ρωσσία δεν παρουσιάσθηκε στη Δύση ως στρατιωτική απειλή. Εν τούτοις, η Ουάσινγκτον αντιμετωπίζει τη Ρωσσία με ενίσχυση της ναυτικής παρουσίας των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα
 (http://www.strategic-culture.org/news/2016/05/04/nato-form-allied-fleet-black-sea-plans-fraught-with-great-risks.html ),
με ενίσχυση της παρουσίας σκαφών, χερσαίων δυνάμεων και  τεθωρακισμένων  στις χώρες της Βαλτικής και στην Πολωνία
 (http://www.theguardian.com/politics/2016/feb/10/uk-to-contribute-five-extra-ships-to-baltic-as-nato-boosts-presence ),
με ενίσχυση βάσεων πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας και σχεδιάζοντας την ενσωμάτωση των πρώην ρωσικών επαρχιών της Γεωργίας και της Ουκρανίας σε αμυντικά σύμφωνα με τις ΗΠΑ κατά της Ρωσσίας.
Όταν η Ουάσινγκτον, οι στρατηγοί της και οι ευρωπαίοι υποτελείς ανακηρύσσουν τη Ρωσία σε απειλή,  εννοούν ότι η Ρωσία ακολουθεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και ενεργεί προς το δικό της συμφέρον και όχι προς το συμφέρον της Ουάσινγκτον. Η Ρωσία αποτελεί απειλή λόγω της δυνατότητάς της να αποτρέψει τη σχεδιαζόμενη από την Ουάσινγκτον εισβολή στη Συρία  και τον βομβαρδισμό του Ιράν. Η Ρωσία εξουδετέρωσε έναν από τους στόχους του πραξικοπήματος της Ουάσινγκτον στην Ουκρανία επανενώνοντας ειρηνικά και δημοκρατικά την Κριμαία, μία ρωσική επαρχία  για αρκετούς αιώνες, όπου η ρωσική ναυτική βάση στη Μαύρη Θάλασσα.
Ίσως να διερωτάσθε πώς ήταν δυνατόν μικρές χώρες, όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Υεμένη και η Βενεζουέλα, να αποτελούν απειλές για την αμερικανική υπερδύναμη. Ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι εκ πρώτης όψεως ανόητος. Πρόεδροι των ΗΠΑ, αξιωματούχοι του Πενταγώνου, σύμβουλοι εθνικής ασφαλείας και Αρχηγοί του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης θεωρούν χώρες τόσο μικρών δυνατοτήτων ως στρατιωτικές απειλές κατά των ΗΠΑ και των χωρών του ΝΑΤΟ; Όχι, δεν τις θεωρούν απειλές. Οι χώρες ανακηρύχθηκαν ως απειλές, επειδή  έχουν ή είχαν, πριν καταστραφούν, ανεξάρτητη εξωτερική και οικονομική πολιτική. Η ανεξαρτησία τους αυτή σημαίνει ότι δεν δέχονται ή δεν δέχονταν την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Κατά την άποψη της Ουάσινγκτον, οποιαδήποτε χώρα  που ακολουθεί  ανεξάρτητη πολιτική βρίσκεται εκτός της ομπρέλας της Ουάσινγκτον και, κατ’ επέκταση, αποτελεί απειλή.
Η Βενεζουέλα έγινε, όπως είπε ο ίδιος ο Πρόεδρος Obama «μία ασυνήθης και εξαιρετική απειλή για την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ» που καθιστούσε αναγκαία μία «εθνική εγρήγορση» για περιορισμό της «απειλής της Βενεζουέλας», όταν η Βενεζουέλα έθεσε τα συμφέροντα του λαού της Βενεζουέλας υπεράνω των συμφερόντων των αμερικανικών εταιρειών.
Η Ρωσία έγινε κίνδυνος όταν η ρωσική κυβέρνηση κατέδειξε την ικανότητά της να αποτρέψει τις σχεδιαζόμενες από την Ουάσινγκτον επιθέσεις κατά της Συρίας και του Ιράν και όταν το πραξικόπημα της Ουάσινγκτον στην Ουκρανία απέτυχε να παραδώσει στην Ουάσινγκτον τη ρωσική ναυτική βάση στη Μαύρη Θάλασσα.
Είναι φανερό ότι η Βενεζουέλα δεν μπορεί να αποτελέσει στρατιωτική απειλή για τις ΗΠΑ, οπότε η Βενεζουέλα δεν μπορεί να αποτελέσει «μία ασυνήθη και εξαιρετική απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ». Η Βενεζουέλα αποτελεί «απειλή», επειδή η κυβέρνησή της δεν συμμορφώνεται με τις εντολές της Ουάσινγκτον.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η Ρωσία ουδεμία απειλή εκτόξευσε  κατά των χωρών της Βαλτικής, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Ευρώπης ή των ΗΠΑ. Είναι απολύτως βέβαιο ότι η Ρωσία δεν εισέβαλε στην Ουκρανία. Πώς το ξέρουμε αυτό; Εάν η Ρωσία είχε εισβάλει στην Ουκρανία, η Ουκρανία θα είχε πάψει να υπάρχει. Θα αποτελούσε και πάλι μία ρωσσική επαρχία, εκεί όπου βρισκόταν μέχρι πριν 20 χρόνια, για διάστημα μεγαλύτερο από την ύπαρξη των ΗΠΑ. Πράγματι, η Ουκρανία ανήκει στη Ρωσία περισσότερο από όσο ανήκουν στις ΗΠΑ η Χαβάη και οι αποκοπείσες και κατακτηθείσες νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Εν τούτοις, τα εξωφρενικά ψεύδη που εκπορεύονται από τις υψηλότερες βαθμίδες της κυβέρνησης των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους Βρεταννούς λακέδες της Ουάσινγκτον, τα αργυρώνητα δυτικά ΜΜΕ και την εξαγορασμένη ΕΕ επαναλαμβάνονται χωρίς τελειωμό λες και αποτελούν την αλήθεια που απεκάλυψε ο Θεός.
Η Συρία υφίσταται ακόμη, επειδή τελεί υπό ρωσσική προστασία. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά και ο λόγος που η Ουάσινγκτον θέλει να εκδιώξει τη Ρωσσία από εκεί.
Ρωσσία και Κίνα αντιλαμβάνονται τον εξαιρετικό κίνδυνο που διατρέχουν; Πιστεύω ότι ακόμη και το Ιράν δεν αντιλαμβάνεται τον διαρκή κίνδυνο που διατρέχει παρά το ότι αυτός βρίσκεται πολύ κοντά του.
Εάν η Ρωσσία και η Κίνα αντιλαμβάνονταν τον κίνδυνο που διατρέχουν, θα επέτρεπε η ρωσσική κυβέρνηση στο ένα πέμπτο των ΜΜΕ της να ανήκουν σε ξένους; Αντιλαμβάνεται η Ρωσσία ότι «ξένη ιδιοκτησία» σημαίνει «ιδιοκτησία της CIA»; Εάν όχι, γιατί δεν το αντιλαμβάνεται; Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί αφήνει  η ρωσσική κυβέρνηση την αποσταθεροποίησή της στα χέρια των Υπηρεσιών Πληροφοριών της Ουάσινγκτον που δραστηριοποιούνται μέσω ΜΜΕ κατεχόμενων από ξένους;

Η Κίνα είναι ακόμη πιο απρόσεκτη. Υπάρχουν 7.000 χρηματοδοτούμενες από τις ΗΠΑ ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην Κίνα ( http://www.globalresearch.ca/china-preserving-sovereignty-or-sliding-into-western-sponsored-color-revolutions/5523019 ). Μόλις τον τελευταίο μήνα έθεσε τελικά η κινεζική κυβέρνηση, με μεγάλη καθυστέρηση, ορισμένους περιορισμούς στους ξένους πράκτορες που απεργάζονται την αποσταθεροποίηση της Κίνας. Τα μέλη αυτών των προδοτικών οργανώσεων δεν συνελήφθησαν. Απλώς τέθηκαν υπό αστυνομική παρακολούθηση, ένα σχεδόν άχρηστο μέτρο, αφού η Ουάσινγκτον έχει τη δυνατότητα να τα εφοδιάζει με άπειρα χρήματα που μπορούν να δωροδοκήσουν την κινεζική αστυνομία.
Γιατί Ρωσία και Κίνα πιστεύουν ότι οι αστυνομίες τους είναι ολιγότερον επιρρεπείς σε δωροδοκίες από όσο οι αστυνομίες του Μεξικού και της Αμερικής; Παρά τον επί δεκαετίες «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», τα ναρκωτικά εισρέουν από το Μεξικό στις ΗΠΑ ανεμπόδιστα. Πράγματι, οι αστυνομικές δυνάμεις αμφοτέρων των χωρών έχουν τεράστια συμφέροντα στον «πόλεμο κατά των ναρκωτικών» καθώς ο πόλεμος τους αποφέρει πλούτη υπό μορφή δωροδοκιών. Πράγματι, όπως απέδειξε προ πολλών ετών ο «σταυρωθείς» δημοσιογράφος-ερευνητής  της εφημερίδος San Jose Mercury Gary Webb,  η ίδια η CIA μετέχει στο εμπόριο των ναρκωτικών.
Στις ΗΠΑ όσοι λένε την αλήθεια διώκονται και φυλακίζονται ή απαξιώνονται ως συνωμοσιολόγοι,  αντισημίτες και εσωτερικοί εχθροί.  Ολόκληρος ο δυτικός κόσμος αποτελεί έναν Εφιάλτη πολύ χειρότερο από εκείνον που περιέγραψε ο George Orwell στο περίφημο βιβλίο του  «1984».
Το γεγονός ότι η Ρωσία και η Κίνα επιτρέπουν στην Ουάσινγκτον να επεμβαίνει στα ΜΜΕ τους, στα πανεπιστήμιά τους, στα οικονομικά τους συστήματα, και στις «καλοκάγαθες» ΜΚΟ  που διεισδύουν σε κάθε πτυχή των κοινωνιών τους καταδεικνύει ότι και οι δύο κυβερνήσεις αδιαφορούν για την επιβίωσή τους ως ανεξαρτήτων κρατών. Είναι πολύ φοβισμένες, μήπως και χαρακτηρισθούν «αυταρχικές» από τα δυτικά πορνοΜΜΕ, για  να προστατεύσουν την ίδια την ανεξαρτησία τους.
Η πρόβλεψή μου είναι ότι σύντομα τόσον η Ρωσία όσο και η Κίνα θα έλθουν αντιμέτωπες με ένα ανεπιθύμητο δίλημμα: να αποδεχθούν την αμερικανική ηγεμονία ή να κηρύξουν τον πόλεμο.».
 
Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα, συμπεριφορές και καταστάσεις εν Ελλάδι είναι απολύτως συνωμοσιολογική. Ομοίως και παραλληλισμοί.