Rib and Sea

Το της Πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοίς άρχουσιν.
Οι μη οργιζόμενοι, εφ' οις δει, ηλίθιοι δοκούντες είναι.
Χαίροισθε, Υγιαίνοιτε, Έρρωσθε.

Δημοσθένης ο Μακεδών.

Περιγράφει (οργισμένος αρχικώς, ανακουφισμένος στο τέλος) ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Υπήρξα, ανέκαθεν, ένθερμος υποστηρικτής των έργων και όχι των αδύναμων, ανούσιων και ακίνδυνων πομφόλυγων του καναπέ. Δεν μου αρκούσε λοιπόν να συγγράψω απλώς το προηγούμενο άρθρο και, στη συνέχεια, να βυθιστώ στη θαλπωρή του καναπέ μου, ευχαριστημένος που επιτέλεσα το δημοσιογραφικό μου λειτούργημα. Συμπλήρωσα λοιπόν το σχετικό έντυπο (βλ. φωτογραφίες), το υπέγραψα και πήγα, σύμφωνα με τις "οδηγίες", στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής μου (Ηλιούπολη) για να το καταθέσω και να πάρω αριθμό πρωτοκόλλου. http://www.ribandsea.com/waves/867-2013-01-14-11-12-55.html

Αφού ολόκληρη η δύναμη του Αστυνομικού Τμήματος κοίταζε, για αρκετή ώρα, πρώτα εμένα και μετά το έγγραφο που κρατούσα στα χέρια μου, ως εάν να επρόκειτο για αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο, με οδήγησαν, συνοδεία, στον Διοικητή. Μας κοίταξε κι' εκείνος (εμένα, εννοώ, και το έγγραφο) με το ίδιο έκπληκτο και αμήχανο βλέμμα και, μη βρίσκοντας προφανώς λόγο να με διώξει, με παρέπεμψε στον αστυνομικό που εκτελούσε χρέη γραμματέως.

Εκείνος ζήτησε την αστυνομική μου ταυτότητα και άνοιξε ένα συρτάρι με αντίγραφα αστυνομικών ταυτοτήτων για να κάνει, προφανώς, έλεγχο και αντιπαραβολή των στοιχείων μου με τυχόν "τρομοκρατική" ή "αντικαθεστωτική"... προϋπηρεσία. Δεν γίνεται, βλέπεις, να έχεις λερωμένη τη φωλιά σου και να ζητάς το κεφάλι του άλλου επί πίνακι! Στη συνέχεια έβαλε το έγγραφο σε ένα φάκελλο δικογραφίας, συμπλήρωσε το έγγραφο εγχειρίσεως, μου ζήτησε να το υπογράψω και μου έδωσε τον πολυπόθητο αριθμό πρωτοκόλλου.

Οι "οδηγίες" μιλούσαν, στη συνέχεια, για επίσκεψη στα γραφεία των τριών κομμάτων της κυβερνητικής κυνοπραξίας και ενημέρωση των βολευτών τους για τις συνέπειες που θα υποστούν στην περίπτωση που θα υπογράψουν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την άνευ όρων παραχώρηση της δημόσιας (και όχι μόνο) περιουσίας στους τοκογλύφους δανειστές.

Επειδή όμως ουδεμία διάθεση είχα να αντικρύσω (εξ ανάγκης έστω) τις φάτσες των βολευτών της κυβερνητικής κυνοπραξίας, πήρα την απόφαση να κάνω κάτι πιο πρωτότυπο και, κατά την γνώμη μου, πιο ουσιαστικό. Πήρα λοιπόν υπό μάλης το πρωτοκολλημένο έγγραφο, έβγαλα μια φωτοτυπία και βουρ για το Σύνταγμα.

Στην είσοδο του Κυνοβουλίου με "υποδέχθηκε" ένα πάνοπλο σμήνος αστυνομικών. Προχώρησα ατάραχος ανάμεσά τους και στάθηκα μπροστά στο (άθραυστο υποθέτω) παράθυρο του χώρου υποδοχής. Από μια μικρή σχισμή, και μέσω ειδικής μικροφωνικής εγκατάστασης, κατάφερα να εξηγήσω στην ανέκφραστη αστυνομικό τον λόγο της επίσκεψής μου κι' εκείνη, αφού ζήτησε την αστυνομική μου ταυτότητα, μου είπε να περιμένω αυτόν που θα με συνόδευε στη Γραμματεία του Προεδρείου της Βουλής.

Αυτός, δεν άργησε να φανεί. Έπρεπε όμως πρώτα να περάσω από έλεγχο. Μόνο το... σώβρακο δεν μου έβγαλαν! Κάηκαν βλέπετε στον χυλό του Παπαμικρόπουλου http://www.ribandsea.com/agapite/671-2012-04-15-14-23-17.html και φυσούν πια και το γιαούρτι! Κράτησαν, βεβαίως, σαν λάφυρο πολέμου, το "swiss army" που είχα ξεχασμένο στη "μπανάνα" μου και, αφού ο συνοδός μου περίμενε με υπομονή να... ντυθώ, με συνόδευσε στη Γραμματεία του Προεδρείου. Ο γραμματέας με υποχρέωσε να προσθέσω στους αποδέκτες και τον Πρόεδρο της Βουλής, κάτι που έκανα προκειμένου να πάρω αριθμό πρωτοκόλλου και να μην αποχωρήσω άπρακτος. Αυτά... Εσείς; Πήγατε ή μείνατε στον καναπέ;