Rib and Sea

Αγαπητοί πετρελαιοαυτοκινούμενοι, κάποιες φορές υπάρχουν δυσάρεστα που συμβαίνουν γύρω μας, ή και πολύ κοντά μας, χωρίς να μας αγγίζουν (μέχρι τότε τουλάχιστον), τα οποία, όμως, αν και σχεδόν μας ακουμπάνε, δεν πιστεύουμε ότι θα συμβούν και σε μας τους ίδιους.

Το θέμα της ποιότητας του πετρελαίου είναι κάτι που, δυστυχώς, το γνωρίζουμε όλοι, αλλά μόνο όταν ακούσουμε τον δικό μας κινητήρα να βρυχάται και να παύει να λειτουργεί συνειδητοποιούμε τι σημαίνει βρώμικο καύσιμο. Εγώ, παρότι χρόνια μέσα στα βενζινοκίνητα σκάφη, δεκάδες φορές είχα γίνει μάρτυρας δυσάρεστων καταστάσεων που έζησαν κάποιοι καπεταναίοι από βρώμικο καύσιμο, κυρίως πετρέλαιο, χωρίς, ωστόσο, να έχει συμβεί σε μένα κάποια ακινητοποίηση. Και, ξέρετε, στη θάλασσα τα πράγματα είναι πολύ πιο ζόρικα από όσο στην ξηρά.

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μπορεί να μην είμαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της "Ελληνικής Λέσχης Αυτοκινούμενων Τροχόσπιτων"  http://www.motorhomeclub.gr/ ή, έστω, απλό μέλος της, αυτό όμως ουδέποτε μου στέρησε την δυνατότητα να ασκώ πιέσεις, προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου οι ιδιοκτήτες των αυτοκινούμενων τροχόσπιτων να μη γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης, απαράδεκτων διωγμών και άδικης μεταχείρισης. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτών των προσπαθειών μου απέστειλα την 13η Ιουλίου 2009 την ακόλουθη επιστολή διαμαρτυρίας προς την "Ολυμπία Οδός Λειτουργία Α.Ε.".

Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τα Χριστούγεννα του 2011 ήταν πολύ διαφορετικά. Άλλοτε συνηθίζαμε να επιβιβαζόμαστε στην "κλούβα" ή στο αυτοκινούμενο, κατά περίσταση, και να παίρνουμε τους δρόμους, πότε προς βορράν, με τελικό προορισμό τις Πρέσπες ή τα Λουτρά της Αριδαίας, πότε προς νότον, περιπλανώμενοι στα χωριά της ορεινής Αρκαδίας ή της Μεσσηνιακής Μάνης και πότε προς δυσμάς, στους αυτοκινητόδρομους της Ιταλίας, της Αυστρίας ή της Γερμανίας. Τότε όμως δεν είχε εκδηλωθεί ακόμη η οικονομική κρίση ούτε υπήρχε τρόϊκα και Δ.Ν.Τ. Γεμίζαμε λοιπόν το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου, γεμίζαμε και τις τσέπες μας, με ό,τι περίσσευε, και όπου μας βγάλει. Το μυαλό θα μας σταματούσε;

Αγαπητέ φίλε Ιωσήφ καλημέρα σας!

Μιας και είναι πασιφανές πως έχετε μια κάποια σχέση με τα ακτοπλοϊκά και τις σχετικές εταιρείες, θα ήθελα να σας προτείνω να κάνετε ένα αφιέρωμα στο κόστος μεταφοράς μιας οικογένειας με ενα camper στα Ελληνικά νησιά, και δη στα πιο μακρινά μας, Κρήτη, Ρόδο και άλλα, και να τα συγκρίνετε με τις τιμές για Ιταλία, καθώς και να ερευνήσετε την δυνατότητα να υπάρξει και εντός της Ελληνικής επικράτειας το "camping on board" για δρομολόγια που απαιτούν διανυκτέρευση.

Ευχαριστώ πολύ
Μηλιδάκης Διονύσης

Πήγε, θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Θα πουν ίσως κάποιοι από σας, τους αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού, ότι είναι τουλάχιστον εκνευριστικό να σας διηγείται κάποιος ταξίδια σε απομακρυσμένα ελληνικά νησιά, όταν το κόστος των εισιτηρίων για την μεταφορά μιας οικογένειας και ενός αυτοκινούμενου τροχόσπιτου σ' αυτά είναι, συνήθως, απαγορευτικό. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρετε πώς και πότε μπορεί να έχετε την ευκαιρία να "πεταχτείτε", ας πούμε, με το camper σας ως το ακριτικό Καστελλόριζο, πάρτε μια εικόνα αυτής της εκπληκτικά όμορφης ελληνικής γωνιάς. Εγώ πάντως δεν έχω μέχρι σήμερα πάει ως εκεί με το αυτοκινούμενο, αν και, μεταξύ μας, πολύ θα το ήθελα! Πρόκειται, λοιπόν, για ένα αεροπορικό ταξίδι που έκανα τον Μάρτιο του 2004 στο Καστελλόριζο, στο πλαίσιο της προετοιμασίας μιας Αποστολής Αγάπης με φουσκωτά σκάφη.