Rib and Sea

Του Χαράλαμπου Κουρουνδή (*)

Η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, που ανακοινώθηκε τον Μάρτιο του 2020 (και ανανεώθηκε τον Νοέμβριο του ιδίου έτους) με το διάγγελμα του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, στερείται συνταγματικού ερείσματος. Το εν λόγω μέτρο φαίνεται ότι θα εμφανιστεί νομικά ως υλοποίηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που εκδόθηκε για την αντιμετώπιση του κορoνοϊού. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου όμως αποτελούν ουσιαστικούς νόμους, οι οποίοι δεν είναι δυνατό να παραβιάσουν το Σύνταγμα ανατρέποντας την ιεραρχία των κανόνων δικαίου. Η ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης στην ελληνική επικράτεια, δηλαδή η λεγόμενη stricto sensu προσωπική ελευθερία, κατοχυρώνεται στο άρθρο 5 παρ. 3 του Συντάγματος.

Ως τέτοια, πρόκειται για μια ελευθερία που δεν είναι δυνατό να ανασταλεί ούτε κατά την κήρυξη πολιορκίας σύμφωνα με το άρθρο 48 του Συντάγματος, η οποία βέβαια προβλέπεται ούτως ή άλλως με την κήρυξή της από τη Βουλή μόνο σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης ή εκδήλωσης ένοπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το βίντεο της Αμερικανίδας οικονομολόγου που ανέβασα χθες στον λογαριασμό μου διεγράφη από το YouTube, με την αιτιολογία ότι παραβιάζει τις «Οδηγίες της Κοινότητας» (!?), ενώ απειλήθηκα να μην το επαναλάβω γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα διαγραφεί το κανάλι μου στο σύνολό του! Περίμενα βεβαίως, αυτή την κακοποίηση, καθώς το βίντεο αυτό έχει κατέβει από όπου και αν αναρτήθηκε.

Υπέβαλα αμέσως αίτημα για την ανάκληση αυτής της διαγραφής, μολονότι γνώριζα ότι το αίτημά μου αυτό θα πέσει στο κενό. Επιστρέφουμε άλλωστε με γοργά βήματα στην εποχή του Μεσαίωνα. Τότε που κάθε αντίθετη άποψη κρινόταν ως αιρετική και επικίνδυνη ενώ αυτός που την εξέφραζε καιγόταν στην πυρά.

Του Κλεάνθη Γρίβα.

O μετασχηματισμός της εγκληματικότητας σε μηχανισμό εξουσίας.

Δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία (23-11-1995) και την Καθημερινή (23-11-1995).
Τροποποιήθηκε μερικά και επαναδημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία (24-2-1996) και στα περιοδικά Πλατεία (Δεκ. 2006) και Ζενίθ (Ιαν. 2007).

Και ξαναδημοσιεύεται σήμερα, γιατί δεν άλλαξε τίποτα στα 24 χρόνια από το 1995 μέχρι το 2019, προφανώς επειδή, σ’ αντίθεση με τη γνωστή ρήση του Karl Marx ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται ως κωμωδία», Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΑΤΟΤΕ ΩΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑ όπως αποδεικνύεται και από τις εντεινόμενες, επαναλαμβανόμενες και ατιμώρητες εκδηλώσεις βαρβαρότητας των ένστολων ράμπο-υπηρετών των προμνημονιακών και μνημονιακών κυβερνήσεων της βίας, της αυθαιρεσίας και του αίματος.

Της Χαρίκλειας Μητρούδη.

Η κραυγή αγωνίας και τα αναπάντητα ερωτήματα της φυσικοθεραπεύτριας Χαρίκλειας Μητρούδη, η οποία εργάζεται σε νοσοκομείο της Δυτικής Μακεδονίας, για την απελπιστική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον ελληνικό λαό από τους κυβερνητικούς χειρισμούς για την διαχείριση του κορωναϊού.

Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.

Η Ευαγγελία Παπαγιάννη ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων η οποία πείθει αυτόν που έχει απέναντί της όχι με την επίδειξη μιας υποτιθέμενης αυθεντίας, αλλά με την ηρεμία και την πειθώ μιας επιστήμονος που γνωρίζει καλά το αντικείμενό της και δεν προσπαθεί να επιβληθεί χρησιμοποιώντας τα στερεότυπα και τα θέσφατα της συμβατικής ιατρικής.