Στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 εκλάπη απ' την Δ΄ Μαρίνα Φαλήρου ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος "SUN KISS 44" της "JEANNEAU", ιδιοκτησίας κ. Δημήτρη Αμοριανού. Παρακαλείται, όποιος γνωρίζει κάτι και μπορεί να δώσει κάποια πληροφορία, να ειδοποιήσει τον κ. Αμοριανό στο e mail : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το ποδήλατο ήταν, ανέκαθεν, ένα αμφιλεγόμενο όχημα αλλά, προσφάτως, και πολύ δημοφιλές. Ευχάριστο και δημοφιλές (λόγω και της οικονομικής κρίσης) όταν το χρησιμοποιεί κανείς για να περιφέρεται στις πόλεις, τις παραλίες και τα δάση, δυσάρεστο όταν γίνεται ο ίδιος... ποδήλατο στα χέρια ανίκανων, απάτριδων και απατεώνων πολιτικών ή καταπιεστικών... συζύγων! Δεν βγήκε τυχαία άλλωστε η ρήση "μού έκανε τη ζωή ποδήλατο". Όταν ακούω λοιπόν τη λέξη "ποδήλατο", δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να βάλω τα κλάματα. Στην περίπτωση πάντως του πολυτάλαντου φίλου μου Γιώργου Μισετζή, απ' τη Χίο, δεν θα μπορούσα σίγουρα να βάλω τα κλάματα μαθαίνοντας ότι το ποδήλατο είναι γι' αυτόν τρόπος ζωής στην ξηρά, ακριβώς όπως το φουσκωτό του σκάφος είναι τρόπος ζωής στη θάλασσα.
Το βρήκα στο διαδίκτυο, μου άρεσε και το δημοσιεύω εδώ.
Αν η κυβέρνηση είχε κότσια, αν η εξουσία είχε θέληση, αν δεν την ενδιέφεραν τα ψηφαλάκια κι' αν σ' αυτόν τον ψεύτη ντουνιά υπήρχε αυτό που λέμε φαντασία στην εξουσία, ο διάλογος που επιθυμούν οι συνδικαλιστές των φορτηγατζήδων θα έπρεπε να είναι ο παρακάτω :
Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όπως ο πνιγμένος πιάνεται απ' τα μαλλιά του, έτσι πιάνομαι κι' εγώ από κάθε τι που αναφέρεται σε αντίδραση και διαμαρτυρία για τον απηνή διωγμό που υφίσταται η Ελληνική γλώσσα τα τελευταία χρόνια και, κυρίως, μετά την προδοτική, μειοψηφική και εκτός ημερήσιας διάταξης νομιμοποίηση του μονοτονικού και την, εξ αυτής, ισοπέδωση των πάντων.
Το βράδυ της 17ης Αυγούστου του 2010, το γραφικό λιμανάκι της Μπούκας έζησε αξέχαστες μουσικές στιγμές έχοντας παραδοθεί στα μαγικά χέρια του Γιώργου Μισετζή και την μελωδική φωνή της γυναίκας του Μαρίας Καλαγκιά. Μια συναυλία που επρόκειτο να γίνει στην Κάσο πέρυσι, αλλά ο ξαφνικός θάνατος ενός νέου Κασιώτη, εκείνη την ημέρα, στάθηκε η αιτία να αναβληθεί.
Ακούσαμε χθες στις ειδήσεις την απόφαση της Κυβέρνησης να παραχωρήσει την εκμετάλλευση του χώρου, όπου μέχριν πριν από λίγα χρόνια λειτουργούσε το αεροδρόμιο του Ελληνικού, στο Κατάρ. Για διαβάστε εδώ : http://www.stopcartel.info/2010/09/24/%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%91/%CE%A4%CE%BF_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9_%CF%84%CE%BF_%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF_%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BF_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D/4219.html
Δύσκολες εποχές, ψυχοφθόρες. Κι' εγώ βαρέθηκα πια να "ζητιανεύω", δεξιά κι' αριστερά, για ένα δανεικό φουσκωτό. Ο Γκολφινόπουλος μου παραχώρησε στην αρχή ένα επτάμετρο "Scanner", αλλά πρόλαβα να πάω μ' αυτό μόνο μέχρι το Αγκίστρι, σ' εκείνη την αλησμόνητη "πλωτή συναυλία" με τα μέλη του τότε "Rib and Sea forum". Για κάποιον "ανεξήγητο" λόγο η συνεργασία μου με τον Γκολφινόπουλο διεκόπη λίγο μετά το "Rib Test" του 2009. Ο Σταυρουλάκης μου διέθεσε στη συνέχεια το "Skipper 6.80", αλλά δεν πρόλαβα να κάνω μ' αυτό παρά ένα και μόνο ταξίδι! Τότε που το παρέλαβα στα Χανιά και το έφερα μέσω Μήλου στην Ανάβυσσο. Λίγο αργότερα, πουλήθηκε. Μετά κλείστηκε η συμφωνία για κάποια ταξιδιωτικά, με σκάφη "4U", αλλά κι' αυτή είχε άδοξο τέλος αφού η οικονομική κατάσταση επιδεινώθηκε και δεν υπήρχαν τα περιθώρια για τέτοιου είδους "πολυτέλειες". Πρόλαβαν πάντως να πραγματοποιηθούν δύο ταξίδια. Ένα στη Γαύδο και ένα στα Αντικύθηρα. Απ' την άλλη είμαι και "κολλημένος" με κάποια πράγματα. Δεν θέλω, ας πούμε, να δημοσιεύω στο "Rib and Sea" τα δεκάδες ταξιδιωτικά που έχω κάνει κατά την διάρκεια των τριάντα τουλάχιστον τελευταίων χρόνων και έχουν δημοσιευτεί στο παρελθόν σε άλλα έντυπα.
Ένας ακόμη δύσκολος χειμώνας βρίσκεται ante portas, κι' εμείς αναγκαζόμαστε να αναμασάμε, και πάλι, τα ίδια και τα ίδια. Αντί να ασχολούμαστε με τη θηλειά που έχει τυλίξει στον λαιμό μας η Τρόϊκα, το Δ.Ν.Τ. και τα εγχώρια και αλλοδαπά τσιράκια τους, ασχολούμαστε με έναν εκδότη που δεν λέει να ηρεμήσει. Ελπίζω πάντως ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που, εγώ τουλάχιστον, ασχολούμαι με τον εκδότη του περιοδικού "Φουσκωτό" κ. Δημ. Παπανδρέου. Και αυτό αφορά, βεβαίως, τη χρήση του 2010, γιατί του χρόνου κανείς δεν ξέρει. Ο κ. Παπανδρέου είναι, άλλωστε, τόσο απρόβλεπτος, ώστε τίποτε δεν αποκλείεται. Δεν πέρασαν λοιπόν ούτε δύο ημέρες από την πρόσφατη καταδίκη του σε φυλάκιση δέκα μηνών για συκοφαντική δυσφήμισή μου δια του Τύπου (27.7.2010), και ο κ. Παπανδρέου ενημέρωσε στις 29 Ιουλίου 2010, μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αυτή τη φορά, τις εταιρείες του χώρου ότι στο εξής θα διαφημίζονται δωρεάν στο καινούργιο διαδικτυακό περιοδικό-blog που εγκαινίασε προσφάτως! Θα αναρωτηθείτε, ίσως. Και πού είναι το κακό; Θα σας εξηγήσω αμέσως.