Rib and Sea
Είναι μακέτο τούτο το έργο;
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2019/01/blog-post_3.html
Και μέσ' την ιλαρότητα και την ευθυμία των ημερών έλαβε χώρα και το πιό ιλαρό-τέρμα γελοίο γεγονός της απερχόμενης χρονιάς: Τα εγκαίνια από τον πρωθυπουργό με κάθε σοβαρότητα (ιλαρό) σταθμού μετρό της
Θεσσαλονίκης, χωρίς βέβαια τρένο (γελοίο), και με εκδοτήρια-ταπετσαρία τοίχου (τέρμα γελοίο). Ένα γεγονός που καταδεικνύει έμμεσα αλλά σαφέστατα τον πρώτο στόχο της χρονιάς.
Διότι βεβαίως καταλαβαίνουμε όλοι πως τίποτε δεν άλλαξε από τον καιρό του ΠαΣοΚ, αφού έτσι κι αλλιώς το (βαθύ απατεωνίστικο) ΠαΣοΚ κυβερνάει ακόμη μαζί με κάτι κατακάθια του παλιού τΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης καταλαβαίνουμε πως οι εκλογές είναι άχρηστες και δεν αλλάζουν τίποτα, αφού ό,τι κι αν ψηφίσει κανείς το ΠαΣοΚ (το ήθος και η τακτική ΠΑΣοΚ, αλλά και οι αρουραίοι του ΠαΣοΚ) θα κυβερνάει, είτε στην ορίτζιναλ μορφή, είτε σε "μαϊμου" τύπου τΣΥΡΙΖΑ, είτε σε "θέλω να γίνω ΠαΣοΚ" κόμματα τύπου Νέας Ακροδεξιοκρατίας.
Εν γηΐνω έτει δισχιλιοστώ και τριακοστώ και πέμπτω μετά Χριστόν.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Που λέτε παίδες εκεί κάτω εις το Makpress πολύ χαίρομαι που εξακολουθείτε να υπάρχετε με τόσον ανταγωνισμό από the tolc, caller, kοutipandoras, zougla και δεν συμμαζεύεται. Σας παρακολουθώ από εδώ ψηλά, εξ αριστερών του Πατρός, όπου κάθημαι, καθότι δεν υπήρξα παντελώς αναμάρτητος, ώστε να ταχθώ εις την δεξιάν Του.
Απεφάσισα, λοιπόν, να σας μεταφέρω λογύδριον, το οποίο εξεφώνησα προ ημερών ενώπιον πενήντα και πλέον αγγέλων πάσης γήϊνης ηλικίας, τους οποίους κατέλαβα να κοπροσκυλάνε εις τα παρυφάς τού Παραδείσου, εξ ου και τους επέπληξα δια της επιβολής τής κυρώσεως της παρακολουθήσεως διαλέξεώς μου τινός. Ιδού τί τους είπον:
Αφιέρωμα στα προκαταβολικά εγκαίνια του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Πρώτη φορά αριστερά, πρώτη φορά εγκαίνια προκαταβολικά.
Καθώς το 2018 μάς αποχαιρετά, σκέφτηκα να γράψω κάτι για όσα έχει «επιτύχει» η κυβέρνησή μας. Στο μυαλό μου στριφογυρίζει η Πολάκειος ρήση «μόνον συγχαρητήρια μπορούμε να δεχθούμε για όσα έχουμε επιτύχει», την ώρα που ασθενείς εγκαταλείπουν τα άθλια δημόσια νοσοκομεία, για να μην επιδεινωθεί η κλονισμένη υγεία τους.
Αντί να διακωμωδήσω, όμως, την φαιδρότητα της κατάστασης που βιώνουμε, προτίμησα να μεταφέρω άρθρο του Χρήστου Γιανναρά που χρονολογείται από τον Ιούνιο του 2015. Θέτει τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων. Προηγουμένως, όμως, θα θυμίσω, ότι ο φίλος μου Διονύσης Ρηγόπουλος έχει εκπονήσει άρτιο ψηφιακό πρόγραμμα, με το οποίο μπορεί κανείς να διαπιστώνει ανά πάσα στιγμή πόσοι και ποιοί υπηρετούν σε κάθε μονάδα του Δημοσίου: αν είναι υπεράριθμοι ή υπολείπονται σε αριθμό των οργανικών θέσεων, ποιοί είναι αποσπασμένοι, ποιοί, πότε και από πού μετατέθηκαν, ποιοί δεν πατάνε πόδι στα γραφεία τους κ.λπ. Κάτι σαν ακτινογραφία της στιγμής.
Κύμβαλα αλαλάζοντα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Οι αστυνομικοί, λοιπόν, που ενεπλάκησαν στο επεισόδιο ΖΑΚ παραπέμπονται στο Πειθαρχικό με το ερώτημα της απόταξης. Εικάζω ότι το αμάρτημά τους συνίσταται στο ότι παρέλειψαν να ερωτήσουν τον ληστή του κοσμηματοπωλείου, αν είναι «αλλοιώτικο παιδί», ώστε να του φερθούν με αβρότητα.
Την ίδια ημέρα της είδησης λανσάρουν οι καλλιτέγνες τόδε καλλιτέγνημα
https://www.athensvoice.gr/culture/music/506022_deite-neo-vinteo-klip-toy-payloy-paylidi-gia-ton-zak-kostopoylo
Ποιά συμφωνία τών Πρεσπών ρε γατάκια; Εδώ έχουμε σημαντικότερα πράγματα ν’ ασχοληθούμε! Ο Ζακ, ο Κουφοντίνας που έλαβε εξαήμερη άδεια, για να κάνει Πρωτοχρονιά στο σπίτι του. Όπως όλοι οι νοικοκύρηδες. Τον φαντάζομαι στο σπίθισμα της φωτιάς τού τζακιού να διηγείται στον Έκτορα ιστορίες επαναστατικού μεγαλείου. Να του περιγράφει πώς έπεφταν νεκρά τα θύματά του στο όνομα της ανατροπής του αστικού καθεστώτος. Σαν άλλος Λένιν.
Τα αθόρυβα πρότυπα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Φίλος συνονόματος μού διηγήθηκε μία πραγματική ιστορία. Η νονά του, ονόματι Ναυσικά, απεδήμησε εις Κύριον πλήρης ημερών. Του είχε δώσει το όνομα του αδελφού της, τον οποίο δολοφόνησαν [«εξετέλεσαν»] το 1944 στα 33 του χρόνια τα ξανθά ανθρωπόμορφα κτήνη. Επί 99 συναπτά έτη παρουσίας της στον μάταιο τούτο κόσμο ανέστησε τρεις θυγατέρες και ευτύχησε να δει εγγόνια και δισέγγονα. Τον τελευταίο μήνα η υγεία της ήταν ιδιαίτερα κλονισμένη. Ο γιατρός προέβλεψε ότι το απόγευμα της 23ης Δεκεμβρίου θα ήταν το τελευταίο της. Θυγατέρες, γαμβροί, εγγόνια πλαισίωναν το κρεβάτι της στο σπίτι, καθώς άφηνε την τελευταία της πνοή για να συναντήσει τον Μίμη της, με τον οποίο δημιούργησαν μία όμορφη, δεμένη οικογένεια. Πανταχού παρούσα η νονά τού φίλου μου. Να καθοδηγεί και να νουθετεί παιδιά και εγγόνια, αλλά και να δέχεται απλόχερα την αγάπη τους και τη στοργή τους στα στερνά της. Πάντα φιλόξενη και χαμογελαστή να προσφέρει ακόμη και από το υστέρημα. Θυμόταν ακόμη ο φίλος μου τη μυρωδιά και τη γεύση τής βραστής πατάτας που μαγείρευε η νονά του.