Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τηρώντας τούτη τη φωτογραφία αισθάνεσαι ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί σου. Αυτός δεν μπορεί παρά να ήταν καταδρομέας στα νιάτα του. Σίγουρα δε απόγονος του Λεωνίδα. Στη συνέχεια, όμως, κάτι πρέπει να του συνέβη και άρχισε να πετάει ουρανομήκεις μαλακίες, όπως «δεν θυμάμαι να σκοτώθηκε κανείς από μολότωφ», μέχρι που κάποιοι, ακόμη και σύντροφοι, του έδειξαν πόσο ασθενή μνήμη έχει, ώστε να μη θυμάται τους νεκρούς της ΜΑΡΦΙΝ. Όχι πως έπρεπε να έχουν υπάρξει νεκροί από μολότωφ, για να συνειδητοποιήσει και αυτός ότι η μολότωφ είναι φονικό όργανο. Έτσι, λοιπόν, ανασκεύασε και ζήτησε συγγνώμη, καθότι η συγγνώμη μετά τη μαλακία, την μαλακίαν εξοβελίζει. Όπως λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός «από τότε που ανακαλύφθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μέρες τώρα στριφογυρίζουν τόσα πράγματα στο μυαλό μου. Ανάκατα, μπερδεμένα. Εν τάξει, σπάμε πλάκα με το νούμερο που ακούει στο όνομα Μεγαλοοικονόμου, αλλά ξεχνάμε ότι εμείς τη στείλαμε στη Βουλή, να μας εκπροσωπήσει. Όπως και τόσους άλλους.
Δεν μπορώ, όμως, να γράψω τίποτε, διότι πάντοτε ανακαλύπτω πως κάθε ιδέα που μου έρχεται, κάποτε την έχω αποτυπώσει. Κάτι σαν περιστρεφόμενη πόρτα έχω καταντήσει. Προς τί, λοιπόν, να γράφω τα ίδια και τα ίδια; Δεν είναι πως ισχυρίζομαι ότι τα ξέρω όλα. Αλλοίμονο! Απλώς όσα συμβαίνουν γύρω μου είναι τόσο προβλέψιμα, τυποποιημένα και επί δεκαετίες επαναλαμβανόμενα. Μόνον τα πρόσωπα αλλάζουν.
Του Γιώργου Ελιά.
Ο βαρύς χειμώνας από ό,τι τουλάχιστον φαίνεται μας αποχαιρετά και η άνοιξη μάς έφτασε σιγά σιγά με όλα τα συνοδευτικά της. Ένα από τα πρώτα δώρα της είναι το άγριο σπαράγγι, που οι βλαστοί του κάνουν την εμφάνιση τους και μια εκδρομή στα λαγκάδια είναι ό,τι πιο όμορφο αυτή την εποχή για μάζεμα τους.
Το άγριο σπαράγγι είναι ένας πράσινος αγκαθωτός θάμνος που φυτρώνει σε ανώμαλα εδάφη,κοντά σε ρεματιές και τράφους χωραφιών. Ο Βλαστός του φυτρώνει για αναπαραγωγή με τις πρώτες καλοσύνες της άνοιξης και είναι πλούσιος σε μαγνήσιο, σίδηρο, ασβέστιο, βιταμίνη c, καθώς και άλλες βιταμίνες.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Στο αγαπητό μου Makpress διάβασα τούτο το άρθρο-είδηση-σκουπίδι περί διχαστικού σταυρού γραμμένο από ένα σκουπιδοφάγο που πληρώνω και εγώ από την τσέπη μου γαμώ το: «Μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων έφτιαξαν και τοποθέτησαν τα ξημερώματα ακόμα έναν σταυρό στη θέση Απελή που τόσο έχει ταλαιπωρήσει την κοινωνία της πόλης της Μυτιλήνης.
Την κίνησή τους γνωστοποίησαν οι ίδιοι μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αποτέλεσμα η αστυνομία να συλλάβει 36 άτομα οι οποίοι παραπέμπονται με την αυτόφωρη διαδικασία. Στο σύνολο τους κατηγορούνται για αυθαίρετη κατάληψη δημοσίου κτήματος, αυθαίρετες κατασκευές και απείθεια.
Του Γιώργου Ελιά.
Περνάμε λοιπόν στα ναυτικά και πολεμικά γεγονότα που θα μας απαντήσουν τη χρονολόγηση της Στήλης της Λήμνου και θα έχουμε πλέον στοιχεία για τη σχέση του νησιού με όλα αυτά τα ιστορικά θέματα.
Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο για την γραφή των Πελασγών, στη Στήλη υπάρχει η λέξη Φωκε [έτσι έγραφαν την πόλη Φώκαια] και ότι ο πολεμιστής Ταβάρζιος ο Μυριναίος αντιστάθηκε στους εισβολείς και προστάτεψε την πατρίδα με τη ζωή του. Το κλειδί στην υπόθεση είναι τα ιστορικά κείμενα που μας δίνουν τις πληροφορίες για τα γεγονότα και μας απαντούν στα ερωτήματά μας για αυτά τα αινιγματικά θέματα.