Rib and Sea
Ρίξε την νόσο καλά-αζάρ θεούλη μου στους σκύλους των κομμάτων.
Το blog πρώτα έκανε δυό-τρία βήματα πίσω και κοίταξε το ως τότε "συγγραφικό" του έργο. Τρόμαξε. Είδε ένα σωρό "υπέροχα κείμενα" (όπως κάποιος φίλος αναγνώστης λέει), είδε δεκάδες διαφορετικά θέματα, αλλά μία μόνο κεντρική ιδέα: "ξεσηκωθείτε να διώξουμε τους προδότες, να πάρουμε πίσω την πατρίδα των γονιών και των παιδιών μας".
Έγινε τίποτα από αυτά; Ξεσηκωθήκαμε; Όχι. Διώξαμε τους προδότες; Μπα. Μήπως πήραμε την πατρίδα και τις ζωές μας πίσω; Ούτε κατά διάνοια.
Τότε όλα αυτά τα "υπέροχα κείμενα" άχρηστα. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Φληναφήματα. "Η τέχνη για την τέχνη". Tο blog σιχαίνεται την "τέχνη για την τέχνη". Την θεωρεί παντελώς ανήθικη επίδειξη και σπατάλη ταλέντου, χρήματος και χρόνου. Όχι ότι η τέχνη πρέπει να είναι στρατευμένη. Όχι. Πρέπει όμως να ανασκαλεύει τα συναισθήματα και το θυμικό του ανθρώπου, και πρέπει οπωσδήποτε να στηρίζει τις διαχρονικές ανθρώπινες αρχές, τις ουμανιστικές αξίες.
Ο τύπος και η ουσία.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
https://twitter.com/RenaDourou/status/1112666968644112384?s=03
Η διάδοση του video με τη δολοφονία κρατουμένου εντός των φυλακών από συγκρατουμένους του έγινε για εντυπωσιασμό είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης, δικηγόρος το επάγγελμα, πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Foggia. Ομολογώ πως δεν εντυπωσιάσθηκα. Είναι δυνατόν να μη γίνονται τέτοια πράγματα εντός των φυλακών, ενώ γίνονται άνετα στου σπίτι του καθενός, όπου μπουκάρει ο πάσα εις και έχει την απαίτηση να του φερθεί ο νοικοκύρης με το γάντι, για να μη βρεθεί στο εδώλιο για υπέρβαση των ορίων της νομίμου αμύνης;
Στην Κόρινθο δύο τύποι είχαν το θράσος να πάνε στην Αστυνομία και να καταγγείλουν ότι μπούκαραν μαζί με άλλον σε κάποιο σπίτι, αλλά ο άλλος λείπει. Τον έψαξε η Αστυνομία και τον βρήκε τέζα, καθότι ο νοικοκύρης τον πυροβόλησε. «Υπάρχει νόμος», έκραζε ένας συγγενής τού μεταφορικώς και κυριολεκτικώς πυροβολημένου. Δηλαδή υπάρχει νόμος που τιμωρεί τον φονιά. Ου φονεύσεις λέει η εντολή και ο Ποινικός Κώδικας. Αλλά και ου κλέψεις λέει άλλη εντολή και ο ΠΚ ρε φιλάρα.
Ο Ντάνος δεν θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Και τούτο, όχι διότι δεν θα ήθελε ή δεν αξίζει [καλλίτερη είναι η Κούνεβα ή ο Κεφαλογιάννης;], αλλά επειδή δεν έλαβε σχετική πρόταση/πρόσκληση από οποιοδήποτε κώμα. Αντ’ αυτού ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε τον Πέτρο Κόκκαλη, την ευαισθησία του οποίου για την οικωλογία, το περιβάλλον και τους πρόσφυγες εξήρε ο κ. Τζανακόπουλος, ευθύς ως του υπενθύμισαν τί έλεγε ο τιτανοτεράστιος Παπαδημούλης για τον πατέρα Κόκκαλη και την Intracom.
Η ευαισθησία τού υιού αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι η εταιρεία του Intrakat είχε αναλάβει προ ετών έναντι € 4,2 εκ. την κατασκευή 359 containers προς στέγαση προσφύγων [=λαθρομεταναστών] στα νησιά. Δηλαδή 1 container = € 11.699 μόνον. Τζάμπα πράμα. Ευγενική ανιδιοτελής προσφορά τού ευαίσθητου, αν αναλογισθεί κανείς ότι το ελληνικό παράρτημα της ΜΚΟ Arbeiter Samariter Bund προκήρυξε διαγωνισμό για 106 containers αντί € 1,9 εκ., ήτοι € 18.000 έκαστο.
Εγώ, ο αγεωγράφητος και αντιστόρητος.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μετά τη συνωστισμένη Ρεπούτση μάς την έπεσε ο κομμουνιστής Καρούμπαλος, ο σταλινικός Γκοτζίλα και κατά πόδας ο οικωλόγος Τσιρτσιλώνης προεξάρχοντος του Αλαίκσοις.
Το Καστελλόριζο αποτελεί τη νοτιοανατολική εσχατιά τής πατρίδας. Αυτό, δυστυχώς, το ακριτικό νησάκι διάλεξε ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ ως βήμα, για να μας ανακοινώσει την είσοδο στα Μνημόνια και την παράδοσή μας στου ξυλοσχίστες του ΔΝΤ. Ήταν τότε που ο ΓΑΠ ενημέρωσε σχετικώς το υπουργικό Συμβούλιο, με αποτέλεσμα τα μέλη του να νοιώσουν σαν πουτάνες μετά την πρώτη τους φορά.
https://taxalia.blogspot.com/2013/01/blog-post_2523.html
Ακολούθως πήραν το «κολλάει» και δεν είχαν σταματημό. Το ευχαριστιόντουσαν μάλιστα. Έτσι, πήρε θάρρος και ο Τσιρτσιλώνης που με ενημέρωσε ότι το Καστελλόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο. Στη συνέχεια, για να διορθώσει τα αδιόρθωτα, καθότι, ως γνωστόν, οι δηλώσεις των πωλητικών πάντοτε παρερμηνεύονται, παραλλήλισε την περίπτωση με τα Κύθηρα. Τα Κύθηρα ανήκουν γεωγραφικώς στο Μυρτώο Πέλαγος, αλλά διοικητικώς στην Αττική. Άρα; Άρα, το Καστελλόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά ανήκει στην Ελλάδα. Και ποιός σε ρώτησε ρε φιλάρα και βγήκες να παραδώσεις μαθήματα πατριδογνωσίας σε αυτούς τους περίεργους καιρούς;
Αγαπητή ανώνυμη ενενηκοντούτις σεσημασμένη πλέον μάμμη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Άμα τω ακούσματι της ειδήσεως ότι συνελήφθητε πωλώσα περιπόδια εν τη λαϊκή αγορά άνευ αδείας του αρμοδίου Αρχιδίου, ανεφώνησα περιχαρής: «Αν ο συλλαβών ταύτην γενναίος αστυφύλαξ μετετίθετο εις Αθήνας, θα εξηρθρούτο εν ριπή οφθαλμού ο Ρουβίκων και θα απελευθερούντο τα Εξάρχεια». Αμέσως μετά, όμως, συνελθών εθεώρησα χρέος μου να αμβλύνω την θλίψιν και την ταραχήν, τας οποίας ησθάνθητε κρατουμένη επί 12ωρον εις ευήλιον και άνετον, προφανώς, κρατητήριον αστυνομικού τμήματος άνευ τροφής, αλλά μετά φιάλης ύδατος προσφερθείσης ευγενώς υπό του Διοικητού του Τμήματος, καίτοι ούτος ήτο λίαν απησχολημένος [busy ως λέγουν οι πεπαιδευμένοι] με την διάταξιν των δυνάμεών του κατά την επικειμένην [και όχι επερχομένην ως λέγουν οι πεπαιδευμένοι] παρέλασιν επί τη επετείω της ενάρξεως της Επαναστάσεως, ώστε να αποφευχθεί το άδειν εθνικιστικά άσματα ως το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα κ.λπ.» και άλλαι ακρότητες.