Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο πρωθυπουργός κάνει τη δουλειά του. Εκτελεί τις εντολές εκείνων που τον τοποθέτησαν στη θέση αυτή με την ψήφο τη δική μας. Όπως εμείς εκλέξαμε τον διακηρύσσοντα «λεφτά υπάρχουν» για να το γυρίσει σε Μνημόνιο. Καθώς και τον άλλον που θα διαπραγματευόταν το πρώτο Μνημόνιο, αλλά έπεσε στα τέσσερα και έφερε το δεύτερο.
Είναι κουραστικό να γράφουμε και να λέμε ότι ο Αλαίκσοις άλλα έλεγε και άλλα κάνει. Ότι θα καταργούσε τα Μνημόνια, αλλά έφερε το τρίτο και μακρύτερο. Εξ ίσου κουραστικό είναι να λέμε και να γράφουμε ότι ο Χάνος Κλασμένος άλλα έλεγε και άλλα κάνει.
Το blog παίρνοντας έμπνευση από την περίπτωση της ομόσπονδης πολιτείας Νέο Μεξικό των ΗΠΑ που συνορεύει άμεσα με το Μεξικό, όπου το ποιός κινδυνεύει - λόγω ονόματος - απ' τον άλλον είναι φανερό, προτείνει την εξής λύση για το σκοπιανό ζήτημα:
Να κανονίσουμε ώστε τα Σκόπια να ονομαστούν Βόρεια Μακεδονία, και συγχρόνως να αλλάξουμε το σύνταγμά μας ώστε να ορίζεται ρητά πως εθνικός σκοπός είναι η απελευθέρωση και προσάρτηση της Βόρειας Μακεδονίας στην υπόλοιπη Μακεδονία μας.
Αυτό. Διότι είνα φανερό πιά πως άμα δεν πουλήσεις τρέλα (και σε διεθνές επίπεδο), dεν πρόκειται να πετύχεις το λογικό!
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2018/06/blog-post_12.html
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έφα Νίκος Φίλης συνεντευξιαζόμενος τηλεοπτικώς.
Είπαμε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη. Εξ ου και, όταν κάποιος ναυαγεί, κινητοποιούνται όλες οι δυνάμεις [αεροπορία, ναυτικό, Λιμενικό] για τη διάσωσή του χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος μίας τέτοιας κινητοποίησης. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το χρώμα του, η θρησκεία του, τα πιστεύω του κ.λπ. Έστω και αν περνάμε δύσκολες μέρες με τα Μνημόνια που θα καταργούσε ο Φίλης αυτοαπαυτωνόμενος, έστω και αν έχουμε τόσα θέματα ανοικτά
Του Γιώργου Κράλογλου.
Δεν τα είδαμε όλα. Έχουμε κι άλλα. Θα επιδιώξουν και μεταβολές, πριν καταλάβουν τη συντριβή τους. Γιατί άλλο είναι το κόμμα και άλλο η καρέκλα.
Και την καρέκλα δεν την γεύτηκαν όλοι. Είναι και εκείνοι του "Ναι σε όλα" που νομίζουν ότι θα ξεπλύνουν τις πομπές τους, (αυτές με τις υποκλίσεις, μέχρι γονάτων, στους δανειστές) εξασφαλίζοντας (ως χρήσιμοι) κάποια από τις καρέκλες της εξουσίας.
Βλέπουν την καρέκλα σωσίβιο και πιέζουν. Πιέζουν και κάποιοι Γενικοί Γραμματείς που η θητεία τους τελειώνει. Κάτι πρέπει να γίνει . Εμείς σύντροφοι, λένε, χαλάσαμε τον κόσμο, φάγαμε γιαούρτια, μας ξεφώνισαν στα καφενεία, μας τραβάνε από τους γιακάδες... Τίποτε εμείς; Ούτε λίγη εξουσία, ούτε μια καρέκλα για τα ρουσφέτια της τελευταίας ώρας;
Λέμε πως τα τελευταία χρόνια 400 με 500 χιλιάδες νέοι, έλληνες βεβαίως, μετανάστευσαν μακριά απ' τον τόπο για να βρούνε δουλειά και μέλλον.
Οι επιπτώσεις είναι τεράστιες. Όλα τα χρήματα, οι υποδομές, και οι κόποι της πολιτείας, της κοινωνίας, προκειμένου να ανδρώσει και να σπουδάσει όλους αυτούς τους νέους μένουν πια χωρίς αντίκρυσμα. Δεν πρόκειται να ανταποδώσουν στο κοινωνικό σύνολο της χώρας τίποτε από ό,τι θα μπορούσαν και θα έπρεπε.
Ακόμη σημαντική, σημαντικότατη είναι η πληθυσμιακή αλλαγή που συντελείται. Ξαφνικά και σε λίγα χρόνια μισό εκατομμύριο έλληνες εξαφανίστηκαν από την χώρα. Η αλλοίωση του πληθυσμού είναι καταφανής. Οι ισορροπίες αλλάζουν εναντίον των γηγενών.