Rib and Sea

Απέδρασα προ ημερών από το βρωμερόν άστυ των Αθηνών και αυτές τις ημέρες βρίσκομαι μεταξύ της  μυροβόλου Χίου και της προσφυγοκρατούμενης Λέσβου προς άγραν θεμάτων. Στο πόδι μου έχω αφήσει τον πολυγραφότατο Σωτήρη Καλαμίτση ο οποίος αναπληρώνει το κενό με το παραπάνω. Τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Κι’ αν αθωωθεί η ναζιστική Χρυσή Αυγή;

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Συνελήφθη το 2011 και αφέθη ελεύθερη, επειδή δεν προέκυψαν στοιχεία εις βάρος της  και αφού είχε δώσει δείγμα DNA χωρίς αντιρρήσεις. Ο σύντροφός της, στο σπίτι  του οποίου συνελήφθησαν μαζί, διώχθηκε για συμμετοχή στους ΠΦ, αλλά αθωώθηκε πανηγυρικά.  

Το 2013 βρέθηκε στοιχείο τού DNA της σε εξάρτημα όπλου και συνελήφθη εκ νέου. Αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους, προφανώς για να εξασφαλισθεί  η εμφάνισή της στο ακροατήριο.

Του Emiliano Teran Mantovani.

Είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την κρίση στην Βενεζουέλα χωρίς να αναλύσουμε τους παράγοντες που προκύπτουν ‘από μέσα’ και δεν αναλύονται από τα κοινά μέσα ενημέρωσης.  Προσφέρουμε εδώ 7 σημεία κλειδιά για την τρέχουσα κρίση, δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στην Βενεζουέλα απαιτείται να λάβουμε υπόψη την εξωτερική παρεμβατικότητα και να είμαστε ενήμεροι/-ες ότι η έννοια της ‘δικτατορίας’ ούτε εξηγεί την υπόθεση της Βενεζουέλας ούτε και είναι αποκλειστικότητα αυτής της χώρας.

Προτείνουμε ότι το κοινωνικό συμβόλαιο, οι θεσμοί και τα πλαίσια της επίσημης οικονομίας καταρρέουν και ότι το μέλλον και οι πολιτικοί ορισμοί της τωρινής κατάστασης διέπονται από πίεση, μέσω ενός αριθμού ανεπίσημων μηχανισμών, ασυνήθιστων και υπόγειων. Προτείνουμε ότι ο κοινός ορίζοντας των δύο κυβερνόντων κομμάτων είναι νέο-φιλελεύθερος, ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια ιστορική κρίση του εισοδηματικού καπιταλισμού της Βενεζουέλας και ότι οι κοινότητες, οι λαϊκοί οργανισμοί και τα κοινωνικά κινήματα αντιμετωπίζουν μια προοδευτική υπονόμευση του κοινωνικού ιστού.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Δύο ήταν οι ειδήσεις που μονοπώλησαν χθες τη δημοσιοκαφρία. Η καταδίκη του Γιάννου και της συζύγου του σε δεύτερο βαθμό για απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων με τη δήλωση «πόθεν έσχες» και η πρωτοβουλία [;] του ΝΣΚ να υποβάλει αίτηση να κριθεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου του Στρασβούργου η απόφαση του Τμήματος του αυτού δικαστηρίου που κατεδίκασε τη χώρα μας για την υπόθεση της Μανωλάδας [καταναγκαστική εργασία αλλοδαπών].

Το Εφετείο, λοιπόν, διετήρησε την πρωτόδικη ποινή τού ζεύγους Γιάννου [4 έτη φυλάκισης εξαγοράσιμα προς € 10/ημέρα και χρηματική ποινή € 10.000 έκαστος] για το αδίκημα της απόκρυψης € 1,3 εκ. Η απόκρυψη του ποσού αυτού παραπέμπει, προφανώς, σε άδηλη πηγή του. Τί κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια. Και πόσο θα πληρώσει το ζεύγος για να ξεπλύνει αυτή τη μίζα;  4 έτη Χ 2 = 8 έτη Χ 12 μήνες = 96 μήνες Χ 30 ημέρες = 2880 Χ € 10 = € 28.800 προσαυξημένο κατά 110% = € 60.480 + [€ 10.000 Χ 2 =] € 20.000 = € 80.480. Και γαμώ τη νομιμοποίηση!

Του Πέτρου Μακρή - Στάϊκου.

Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ενταύθα

Κύριε Διευθυντά,

Η πρόσφατη εκδήμηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μου έφερε στο νου, μεταξύ άλλων, και μια άγνωστη πολιτική ιστορία του 1985.

Το σκηνικό, για όσους δεν το έζησαν ή το έχουν λησμονήσει: Τον Μάρτιο του 1985, Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με την θητεία του να λήγει σύντομα και με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να του έχει υποσχεθεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει υπέρ της επανεκλογής του. Αιφνίδια, όμως, έχοντας δε υποκύψει σε έντονες εσωκομματικές πιέσεις, στις 9 Μαρτίου ο Παπανδρέου αναγγέλλει ότι στις προσεχείς προεδρικές εκλογές θα υποστηρίξει ως υποψήφιο τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Η επιλογή -ιδέα του Μένιου Κουτσόγιωργα- δεν είναι τυχαία: Ο Παπανδρέου επιδιώκει την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975, έτσι ώστε να αφαιρεθούν σημαντικές αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το πολιτικό σύστημα να καταστεί πρωθυπουργοκεντρικό, κάτι που σημαίνει αποκλεισμό της "Δεξιάς" από κάθε εξουσία. Από την άλλη πλευρά, ο Σαρτζετάκης αποτελεί πρόσωπο "αγιοποιημένο" από την Αριστερά, λόγω του ανακριτικού του έργου στην υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη αλλά και των διώξεων που εξ αιτίας του υπέστη αργότερα. Έτσι, ο Παπανδρέου πιστεύει ότι με την επιλογή του θα αποσπάσει περαιτέρω ψήφους από το ΚΚΕ. Νομίζει, τέλος, ότι θα καταστήσει εύκολα τον Σαρτζετάκη υποχείριό του σε θέματα συνταγματικής νομιμότητας.