Του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη.
Πηγή : http://www.topontiki.gr/article/154922/o-kopanistos-aeras-efexis-tha-onomazetai-syriza
Αφήσαμε πίσω μας ένα χρόνο που μάλλον όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε. Ήταν το δίχως άλλο ένας χρόνος μεγάλων απογοητεύσεων, διαψεύσεων, απωλειών, ένας χρόνος ψευδών και απάτης, ένας χρόνος εθνικής ασυναρτησίας - σίγουρα ο πλέον επώδυνος της μεταπολίτευσης. Η «πρώτη φορά Αριστερά» έφερε στην επιφάνεια την συντριπτική της ανυπαρξία και κυρίως αποκάλυψε τον στυγνό κυνισμό της λαμβάνοντας μέτρα που καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να εφαρμόσει. Επίσης, γίναμε μάρτυρες της θηριώδους της δίψας για εξουσία και του ακραίου πολιτικού αμοραλισμού της μέσα από την πιο απίθανη συμμαχία με την «ψεκασμένη» ακροδεξιά. Συνέβησαν τόσα πολλά και σε τόσο μικρό διάστημα - με αλλεπάλληλες αχρείαστες εκλογές και πολιτικές εξελίξεις - που η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε ούτε να τα κατανοήσει στην διάστασή τους (παρά μόνο τα μέτρα που αφορούσαν άμεσα την τσέπη της και αυτά δεν ήταν λίγα…) ούτε πολύ περισσότερο να τα αφομοιώσει, να τα αξιολογήσει, να τα κρίνει.
Πηγή : http://www.freepen.gr/2016/01/blog-post_403.html?m=1
Του Ηλία Π. Παπαγεωργιάδη.
«Τι είναι πιο πιθανό; Να μη βγει ο ήλιος για ένα μήνα στο Βουκουρέστι ή να περάσει μία εβδομάδα χωρίς να συλλάβουν ένα πολιτικό ή φοροφυγά / καταχραστή;»
Μη βιαστείτε να στοιχηματίσετε… Στις 12 Δεκεμβρίου 2014 ο ήλιος ανέτειλε στη Ρουμανική πρωτεύουσα για πρώτη φορά μετά τις 11 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, λόγω ενός σπάνιου μετεωρολογικού φαινομένου. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει εβδομάδα χωρίς συλλήψεις ανθρώπων που κατηγορούνται για πάσης φύσεως σοβαρά αδικήματα.
Πηγή : http://www.protagon.gr/scripta/editorial/44341013979-44341013979
Του Κώστα Γιαννακίδη.
Ενώ παραδοσιακά λέμε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και η μικρομεσαία επιχείρηση είναι ο κορμός της ελληνικής οικονομίας, η πολιτική συμπεριφέρεται λες και διοικεί μία χώρα δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.
Η timeline μου διαβάζει ένα κομμάτι που έγραψε ο Δημήτρης Φύσσας στην Athens Voice, περιγράφοντας το τέλος του ως αυτοαπασχολούμενος. «Το ελληνικό κράτος με κατάφερε να του χρωστάω, εγώ που πάντα πλήρωνα τους φόρους μου στην ώρα τους. Κι αν συνέχιζα αυτοαπασχολούμενος, το χρέος μου θ’ αυξανόταν κι άλλο.» Εκλεισε, λοιπόν, τα βιβλία του και λίγο πριν πατήσει τα εξήντα ψάχνει δουλειά ως μισθωτός. Δεν αποκλείεται βέβαια να συμβιβαστεί και με κανένα «μαύρο» μεροκάματο, αλλά, αυτό θα μείνει ανάμεσα στον ίδιο και στο πορτοφόλι του. Αν το έκανε νωρίτερα, τα βιβλία του θα έμεναν ανοιχτά, απλωμένα σαν λευκά σεντόνια. Κοινώς αν δούλευε με «μαύρα», έκλεβε την εφορία και δεν άνοιγε τα ειδοποιητήρια του ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ, τώρα μπορεί και να του είχε μείνει κάτι κάτω από το στρώμα.
Του Γιώργου Καραμπελιά.
Πηγή : http://ardin-rixi.gr/archives/197122
Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης….
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο…
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.
ΚΠ. Καβάφης, «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης».
Το 2015 άνοιξε με το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης και κλείνει με το δίδυμο Τσίπρας-Λεβέντης! Όπως τότε καθημερινά βλέπαμε τον Βαρουφάκη στα «κανάλια», σήμερα βλέπουμε τον Λεβέντη. Και ο βαθμός έκπτωσης αυτής της χώρας προσμετράται ακριβώς από το δίλημμα που θέτουν οι «αναλυτές», αλλά δυστυχώς και η πραγματικότητα: Άραγε, το πρώτο δίδυμο, το «ηρωϊκό» ή το δεύτερο, το «κωμικό», είναι χειρότερο; Και η απάντηση είναι προφανής: το πρώτο! Το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης κατέστρεψε τη χώρα, έκλεισε τις τράπεζες, μας φόρτωσε ένα ανυπολόγιστο κόστος, 80 ή 90 δισεκατομμύρια ευρώ, άνοιξε διάπλατα την μεγάλη πληγή του προσφυγικού-μεταναστευτικού, μας έφερε μια παρέα Φλαμπουράρηδων που στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Το δεύτερο, το κωμικό, είναι μάλλον θεραπευτικό για τη βλακεία των Ελλήνων. Διότι αποκαλύπτει την πραγματική φύση του πρώτου συνθετικού του διδύμου: «΄Ομοιος-ομοίω, αεί πελάζει». Και επί τέλους μπορεί να προκαλέσει και ολίγο γέλιο στο πικρό χειλάκι των Ελλήνων.
Θέλω να σας ευχηθώ, αλλά οι λέξεις δεν βγαίνουν. Τι να σας πω; Καλά Χριστούγεννα με όλα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη Γη; Με την ανελέητη σφαγή σωμάτων και ψυχών που συνεχίζεται στη Συρία; Με τα καραβάνια των μεταναστών και προσφύγων που μεταφέρονται σαν σκλάβοι από τους σωματέμπορους-διακινητές της εξ ανατολών γείτονος στην "ενωμένη" Ευρώπη; Για τα παιδικά κορμιά που χάνονται στο γαλάζιο του Αιγαίου; Για τη δική μας κατάντια, σαν λαού, που δεν έχουμε πια το κουράγιο να σηκωθούμε μπροστά απ' τα χαζοκούτια των μέσων της μαζικής μας αποβλάκωσης και να βγούμε στους δρόμους ζητώντας τα αυτονόητα;
Χριστός γεννάται σήμερον λοιπόν ε; Τα χάλια μας! Ας φροντίσουμε να γεννηθούμε εμείς - ή μάλλον να ξαναγεννηθούμε - και ας αφήσουμε ήσυχο τον Ιησού στη φάτνη του. Όσο για το νέο έτος; Θλιβερό θα είναι κι' αυτό, χωρίς αμφιβολία, όσο εμείς οι άνθρωποι θα παραμένουμε ίδιοι. Όσο παραμένουν ίδιοι αυτοί που διαφεντεύουν τις τύχες του πλανήτη. Όσο ο χρυσός θα συνεχίσει να μην έχει θρησκεία και πατρίδα. Όσο θα φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης...
Κατά τα άλλα, να σας ευχηθώ καλή αντίσταση μπορώ μόνο και επαγρύπνηση. Αυτά μόνο.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος