Rib and Sea

Από την εφημερίδα της Θράκης "Αντιφωνητής".

Επειδή παράγινε πάλι το κακό με την νέα προκλητική επίθεση των Ζουράριδων, των Θεοδωράκηδων και των λοιπών
υπερεθνικιστών απέναντι στον νηφάλιο επιστημονικό λόγο της Μαρίας Ρεπούση, καταθέτουμε κι εμείς εδώ σήμερα τη δική μας άποψη για την εν λόγω επιστήμονα, την οποία βεβαίως επίσης επικρίνουμε, όχι όμως για παραχαράξεις και αποσιωπήσεις, αλλά απλούστατα για ιδιαίτερη εμμονή στην ελληνική Ιστορία (όπως αποδεικνύεται και από τις
υπερβολικά πολλές σελίδες του γνωστού εκείνου βιβλίου της ΣΤ΄ Δημοτικού) και υπέρμετρη υποχωρητικότητα απέναντι στα φασιστοειδή. Προτείνουμε συνεπώς την άμεση απόσυρση όλων των βιβλίων Ιστορίας που υπάρχουν σήμερα στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της χώρας (και τα οποία προωθούν τον συστηματικό εγκεφαλικό ευνουχισμό των παιδιών μας βάσει απαράδεκτων φασιστικών και εθνικιστικών προτύπων) και την αντικατάστασή τους από πολύ πιο σύντομο εγχειρίδιο, που να καλύπτει μάλιστα ολόκληρη την λεγόμενη ελληνική Ιστορία (και λέω τη λεγόμενη, γιατί το ψευδοτύπως καλούμενο ελληνικό έθνος είναι, ως γνωστόν, προϊόν των τελευταίων 150 χρόνων).

Αυτό μπορεί π.χ. να γίνει με την εξής μορφή:

«Οι - φερόμενοι ως - Έλληνες κατέβηκαν τμηματικά στον χώρο της σημερινής Ελλάδας μέσα στη 2η χιλιετία π.Χ.,
εξοντώνοντας ή υποδουλώνοντας τους γηγενείς προελληνικούς πληθυσμούς (με τους οποίους φυσικά, παρά τα εκπορευόμενα από κάποιους αντιεπιστημονικούς εθνικιστικούς κύκλους, ουδεμία φυλετική σχέση είχαν). Κύρια χαρακτηριστικά τους ήταν ο πόλεμος και η διχόνοια, ως μαρτυρεί και ο μόνιμος πολιτικός τους κατακερματισμός σε πόλεις-κράτη. Βεβαίως ανέπτυξαν και κάποιες μορφές πολιτισμού, όπως το κατσικίσιο τυρί, το βρασμένο βρουβοβλάσταρο, η απομίμηση του φοινικικού αλφαβήτου και κυρίως ο θεσμός του αρχαίου κουρείου, το οποίο αποτέλεσε τόπο συγκέντρωσης και διεξαγωγής πολιτικών συζητήσεων (Παράθεμα 1. Τετρασέλιδη περιγραφή των αθηναϊκών κουρείων της εποχής του Περικλή).

Ανέπτυξαν επίσης τότε και ορισμένες μορφές δημοκρατικής συνείδησης, κυρίως δε σεβασμό στη διαφορετικότητα,
που συνεχίζεται έως σήμερα στην Αθήνα (Παράθεμα 2. Φωτογραφίες από το προ ημερών Athens Gay Pride του Καμίνη, συνοδευόμενες από τη γνωστή ανακοίνωση ότι «η Αθηνά η θεά της μαχόμενης Δημοκρατίας είναι δικιά μας. Με τη σοφία της νομοδότριας θεάς της πόλης στο πλάϊ μας μαχόμαστε για την ισότητα και διεκδικούμε το δημόσιο χώρο... Πολεμούμε μαζί της για την ομαλή συνύπαρξη... Η θεά Αθηνά δεν ταιριάζει στα στεγανά. Με την ένδυση και τη συμπεριφορά της καταπατά τα στερεότυπα των φύλων»).

Πέραν τούτου όμως, ήταν βάρβαροι και αιμοχαρείς, όπως απέδειξε και η αφιλόξενη συμπεριφορά τους απέναντι στους Πέρσες (οι οποίοι στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. είχαν προβάλει μια σειρά από οικονομικά πολύ συμφέρουσες προτάσεις για ειρηνική συνεκμετάλλευση του Αιγαίου), συμπεριφορά που διατάραξε το κλίμα της από καιρού παγιωμένης ελληνοπερσικής φιλίας, μια και δεν δικαιώθηκαν δυστυχώς οι προσπάθειες των σωφρόνων και μετριοπαθών οπαδών της real politik (Παράθεμα 3. Επτασέλιδη ανάπτυξη του πολιτικού οράματος του Εφιάλτη,
εμπλουτισμένο με σύγχρονες εκτιμήσεις των Νάσου Θεοδωρίδη, Νίκου Μπίστη, Παναγιώτη Δημητρά και Δάμωνα Δαμιανού).

Ανέπτυξαν επίσης ακραίες μορφές ιμπεριαλιστικής πολιτικής, όπως δείχνει τόσο η ύπαρξη της Αθηναϊκής Συμμαχίας, όσο κυρίως η εκστρατεία του προκλητικού φασιστο-μονάρχη Αλέξανδρου. Αυτός όχι μόνο καπηλεύτηκε αυθαίρετα
γεωγραφικές ονομασίες (πράγμα που αργότερα θα έμελλε να προκαλέσει προβλήματα στο δημοκρατικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού γειτονικών λαών), αλλά προέβη και σε μια αιματοβαμμένη εκστρατεία, που έθεσε τους Πέρσες και άλλους ασιατικούς λαούς κάτω από ένα δυσβάστακτο ζυγό, ο οποίος ήταν βεβαίως και πολιτιστικός, μια και τους ανάγκασαν συν τοις άλλοις να μάθουν και ελληνικά. Για να τους βασανίσουν μάλιστα ακόμη περισσότερο, γέμισαν λίγο αργότερα τη γλώσσα με τόνους και πνεύματα, ακραίο φασιστικό μέτρο που δυστυχώς μόνο μετά από 23 αιώνες έμελλε να καταργηθεί.

Στη συνέχεια ήρθαν οι Ρωμαίοι, εμπεδώνοντας ουσιαστικά για πρώτη φορά ειρήνη και ενότητα στην περιοχή. Γρήγορα όμως η ρωμαϊκή διοίκηση μεταλλάχθηκε σε στυγνή τυραννία, όταν μία σειρά φανατικών αυτοκρατόρων μέσα στον 4ο αι. μ.Χ. βοήθησε και εν τέλει επέβαλε την επικράτηση μιας σκοταδιστικής θρησκείας, βυθίζοντας τον τόπο στην παρακμή, τη μισαλλοδοξία και την προκατάληψη.

Και ενώ τίποτε αξιοσημείωτο δεν συνέβη τους επόμενους 17 αιώνες, ξαφνικά, στα 1453, παρατηρήθηκε συνωστισμός έξω από μια μεγάλη πόλη κοντά στον Βόσπορο. Ένας νέος και δραστήριος λαός, οι Οθωμανοί Τούρκοι, εισήλθαν ειρηνικά μετά από παράκληση του δημάρχου, ο οποίος και παρέδωσε στον ηγέτη τους Μωάμεθ
Β΄ το χρυσό κλειδί της πόλης, που είναι γνωστή ως Ισταμπούλ. Ξεκίνησαν έτσι κάμποσοι αιώνες ειρηνικής συνύπαρξης, που υπήρξε ιδιαίτερα δημιουργική και γόνιμη, καθώς ανανέωσε τον παρηκμασμένο και βουτηγμένο στον σκοταδισμό μεσαιωνικό βαλκανικό κόσμο.

Οι Τούρκοι έφεραν στην περιοχή μία νέα πνοή πολιτισμού, που εκτεινόταν από τη φιλοσοφία, τις τέχνες και τα γράμματα, ως τις πλέον υλικές πλευρές της καθημερινής ζωής. (Παράθεμα 4. Ρύζι με κιοφτέδες και μυζήθρα - Υλικά: 500 γρ. ρύζι, 300 γρ. μυζήθρα, 3 αυγά, 1 κομμάτι τυρί τριμμένο, 20 τηγανητοί κιοφτέδες, 1 κιλό τοματοπολτός, 1 κρεμμύδι τριμμένο, 2/3 φλιτζανιού λάδι, λίγος βασιλικός, 2 κουταλιές βούτυρο, αλάτι. - Βράζουμε για λίγο σε μια κατσαρόλα τον τοματοπολτό με το κρεμμύδι και τον βασιλικό. Προσθέτουμε αλάτι και λάδι και μετά τους κιοφτέδες. Βράζουμε το ρύζι σε αλατισμένο νερό, το βγάζουμε σπυρωτό και όταν κρυώσει, προσθέτουμε τη μυζήθρα, το βούτυρο, τα αυγά χτυπημένα και το τυρί. Βάζουμε το μίγμα σε μεγάλη πιατέλα και το γαρνίρουμε με τους κιοφτέδες και τη σάλτσα τους. Καλή σας όρεξη!).

Δυστυχώς όμως στις αρχές του 19ου αι. κάποιοι αγνώμονες τρομοκράτες, που ήταν κολλημένοι σε ζοφερές εθνικοθρησκευτικές ιδεοληψίες, δεν εκτίμησαν τίποτε απ’ όλα αυτά και επαναστάτησαν. Το αποτέλεσμα ήταν η βίαιη διακοπή της θαυμαστής ελληνοτουρκικής συναλληλίας και η ίδρυση ανεξάρτητου κράτους, στο οποίο όμως ευτυχώς τον κυρίαρχο λόγο δεν τον είχαν οι σκοταδιστές (τύπου Κολοκοτρώνη ή Μακρυγιάννη), αλλά άνθρωποι που είχαν γαλουχηθεί με τα φώτα της πολιτισμένης Ευρώπης. (Παράθεμα 5. Εννιά σελίδες με βιογραφικά του Θεόκλητου Φαρμακίδη).

Στη συνέχεια βεβαίως έλαβαν χώρα διάφορες εξελίξεις που ταλαιπώρησαν τον τόπο και δεν τον άφησαν να αναδιοργανωθεί στα πρότυπα των προοδευτικών γειτόνων της (Παράθεμα 6. Φωτογραφία του μεγάλου μεταρρυθμιστή ηγέτη Μουσταφά Κεμάλ). Αυτό συνέβη μόνο από το 1996 και εξής, όταν στο καθυστερημένο
κρατίδιο επεκράτησε επιτέλους ο εκσυγχρονισμός υπό την εμπνευσμένη πολιτική ηγεσία του Κώστα Σημίτη και τη
φωτισμένη πνευματική καθοδήγηση μίας απαστράπτουσας ελίτ, προερχόμενης ως επί το πλείστον από την Αριστερά (Παράθεμα 7. 764 σελίδες αρθρογραφίας από το «Βήμα της Κυριακής», μαζί με ενδεικτικές φωτογραφίες
του Γρηγόρη Βαλιανάτου, της Μαρίας Δαμανάκη, της Θάλειας Δραγώνα, του Φώτη Κουβέλη και του Κώλου της Μαϊμούς).

Τα προβλήματα βέβαια δεν λύθηκαν εντελώς, οπότε χρειάστηκε και η ισχυρή παρουσία δύο σπουδαίων ακόμη πολιτικών ανδρών, των Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά, που ανέλαβαν να ολοκληρώσουν τη σωτηρία της χώρας με την ανιδιοτελή συμπαράσταση των μεγαλύτερων οργανώσεων της διεθνούς φιλανθρωπίας. Η προσπάθεια για τον μετασχηματισμό της Ελλάδας σε σταθερή και εύρωστη δύναμη συνεχίζεται»…

Αυτά ως μάθημα ελληνικής Ιστορίας - και πολύ σάς είναι. Αρκούν μάλιστα, όπως είπαμε, για ολόκληρη συνολικά
την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Πρόκειται για ύλη που μαζί με τα παραθέματα μπορεί άνετα να
διδαχθεί σε 24 διδακτικές ώρες (2 ανά σχολική χρονιά) και έτσι θα περισσέψει πολύτιμος χρόνος για τη διδασκαλία άλλων πολύ πιο χρήσιμων μαθημάτων, όπως Σεξολογίας, Αστρολογίας, Ρεφλεξολογίας, Σαηεντολογίας, Μαθημάτων Σύγχρονης Νεοελληνικής Οικονομικής Επιστήμης (τζόγος-μίζες-δάνεια), Ιστορίας του Ελληνικού Σοσιαλισμού, Μελέτης των Θρησκειών (όλων των άλλων, πλην της μπας κλας χριστιανικής) και επίσης Μαθημάτων Πολιτικού Εκσυγχρονισμού.

Άντε, γιατί παράγινε πλέον το κακό με τους ελληναράδες και τις γελοίες ονειρώξεις τους. Νισάφι πια!

Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ