Της Χριστίνας Κατιμαδά.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στις θάλασσες, ουδέποτε είχα την τύχη να συναντήσω ζωντανό ιππόκαμπο. Πιστεύω πάντα ότι η θάλασσα ανταμείβει κάποιον για την αγάπη και τον σεβασμό που της έχει. Και η ώρα αυτή έφτασε..
Σεπτέμβρης 2014 και ένα ακόμα κολυμπτητό ξεκινάει αυτή τη φορά κατά μήκος του ακρωτηρίου Μπάμπουρας στη νότια Θάσο, με σκοπό την εξερεύνηση του βυθού και την υποβρύχια φωτογραφία. Γνωρίζοντας ότι ο ιππόκαμπος ζει κοντά σε φυκιάδες και σε ήρεμα νερά, δεν περιμέναμε φυσικά να τον συναντήσουμε στην επιφάνεια ανοιχτών νερών και σε απόσταση από την ακτή. Ώσπου, ξαφνικά, σε απόσταση λίγων μέτρων από την πορεία μας αυτό το υπέροχο πλάσμα κολυμπούσε με πολύ αργούς ρυθμούς κουνώντας τα μικρά πτερύγια που έχει στη ράχη του.
Η συνάντηση αυτή ήταν ομολογουμένως μία από τις ομορφότερες και ρομαντικότερες υποθαλάσσιες συγκινήσεις, που δύσκολα χωράει σε μια φωτογραφία. Αυτό το καλοκαίρι η θάλασσα μας αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο, εμάς τους ξενιτεμένους που περνάμε τους χειμώνες μας, αναπολώντας το μεγαλείο της! Ευχόμαστε σε όλους γαλήνιες βουτιές!