Rib and Sea

Θέλω να σας ευχηθώ, αλλά οι λέξεις δεν βγαίνουν. Τι να σας πω; Καλά Χριστούγεννα με όλα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη Γη; Με την ανελέητη σφαγή σωμάτων και ψυχών που συνεχίζεται στη Συρία; Με τα καραβάνια των μεταναστών και προσφύγων που μεταφέρονται σαν σκλάβοι από τους σωματέμπορους-διακινητές της εξ ανατολών γείτονος στην "ενωμένη" Ευρώπη; Για τα παιδικά κορμιά που χάνονται στο γαλάζιο του Αιγαίου; Για τη δική μας κατάντια, σαν λαού, που δεν έχουμε πια το κουράγιο να σηκωθούμε μπροστά απ' τα χαζοκούτια των μέσων της μαζικής μας αποβλάκωσης και να βγούμε στους δρόμους ζητώντας τα αυτονόητα;

Χριστός γεννάται σήμερον λοιπόν ε; Τα χάλια μας! Ας φροντίσουμε να γεννηθούμε εμείς - ή μάλλον να ξαναγεννηθούμε - και ας αφήσουμε ήσυχο τον Ιησού στη φάτνη του. Όσο για το νέο έτος; Θλιβερό θα είναι κι' αυτό, χωρίς αμφιβολία, όσο εμείς οι άνθρωποι θα παραμένουμε ίδιοι. Όσο παραμένουν ίδιοι αυτοί που διαφεντεύουν τις τύχες του πλανήτη. Όσο ο χρυσός θα συνεχίσει να μην έχει θρησκεία και πατρίδα. Όσο θα φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης...

Κατά τα άλλα, να σας ευχηθώ καλή αντίσταση μπορώ μόνο και επαγρύπνηση. Αυτά μόνο.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος