Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είναι δυνατόν εγώ που δεν είμαι οικονομολόγος, να καταλαβαίνω περισσότερα από τον σύζυγο της Μαρέβας και τους οικονομολόγους που τον περιβάλλουν; Όχι βέβαια. Αυτός είναι ο λόγος που ακούγοντας τον πρωθυπουργό να επαίρεται για τη βελτίωση της οικονομίας της χώρας μετά τα συγχαρητήρια του οίκου Fitch κατακλύζομαι από απορίες τύπου:
-προς τί τα διάφορα passes [market, youth, vacation etc.], αν η οικονομία βαίνει καλώς;
-προς τί πιέζει η κυβέρνηση τα σούπερ μάρκετ να μειώσουν κατά 5% τις τιμές των προϊόντων που διαθέτουν, οι οποίες έχουν αυξηθεί 50% από πέρυσι;
-γιατί εξακολουθεί να υπάρχει ΤΑΙΠΕΔ;
https://www.capital.gr/me-apopsi/3127110/se-poulisan-gia-99-xronia/
-γιατί παραχωρούμε τα λιμάνια μας;
-τί εννοούσε ο Χαρίτσης λέγοντας, ότι το νέο κώμα που θα ιδρύσουν οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ θα έχει «ήθος, ύφος και πολιτικό περιεχόμενο»;
-γιατί θεσπίζεται τεκμαρτό εισόδημα των ελεύθερων επαγγελματιών, το οποίο μπορούν μεν να προσβάλουν, αλλά υπό τον όρο να δεχθούν φορολογικό έλεγχο 5ετίας; Τόσα χρόνια δεν διεξάγονταν έλεγχοι από τους εφοριακούς, όταν έβλεπαν π.χ. επιχείρηση με τζίρο € 500.000 και κέρδη € 8.000;
Σώτος
Υ.Γ. Κι’ ενώ εμείς παραμυθιαζόμαστε με τα κ[αμ]ώματα και τους ανέντιμους, στην συντριπτική πλειονότητά τους, πωλητικούς που εμείς οι ίδιοι χρόνια τώρα βάζουμε να μας κυβερνούν με ψεύτικες υποσχέσεις, δεν πρέπει ουδ’ επί στιγμήν να αποστρέψουμε το βλέμμα από τη ΓΑΖΑ, όπου άλλος ένας πόλεμος μαίνεται με χιλιάδες αθώα θύματα. Με την ελπίδα, ότι κάπου κάποιος υπάρχει που διασώζει παιδιά Ισραηλινών και Παλαιστινίων από αυτή τη λαίλαπα. Όπως ο Sir Nicholas Winton που έσωσε 669 εβραιόπουλα από το κτηνώδες μένος των ηττημένων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, προγόνων τού Μιχαλολιάκου, του Κασσιδιάρη και των άλλων κ[ω]αλόπαιδων.