Rib and Sea

Της Όλγας Γεριτσίδου.

Πηγή : http://www.humansupport.gr/gr_news_more.php?nid=311

Τα γενόμενα στην Κύπρο δεν είναι τίποτα άλλο από μία μεγάλη κλοπή κεφαλαίων. Το θέμα όμως που διακυβεύεται δεν είναι το απλό χρήμα ούτε βεβαίως ο,τιδήποτε έχει να κάνει με δήθεν χρηματοπιστωτικό τομέα, τράπεζες και χρηματιστήριο. Δεν είναι αυτά τα τρία ούτε ο στόχος ούτε το διακύβευμα. Είναι απλά τα εργαλεία με τα οποία εκτελείται ίσως η μεγαλύτερη και σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες ληστείες όλων των εποχών και τα κλοπιμαία ΔΕΝ προσμετρούνται σε χρήμα, αλλά σε εξουσία, πόρους και ενέργεια. Οι οικονομολόγοι σίγουρα κοιτούν μέσα από τις θεωρείες τους και τους ορισμούς τους το πώς λειτουργούν τα εργαλεία αυτού του εγκλήματος, και οι αναλύσεις τους, εάν είναι αντικειμενικοί και αδέσμευτοι, πιθανώς να εξηγήσουν την λειτουργία και τον τρόπο ενέργειας του κάθε όπλου που προανέφερα.

Ο κοινωνικός όμως επιστήμονας βλέπει και αναλύει τις ζυμώσεις και δράσεις των κοινωνιών και αυτών που αποπειρώνται να τις ελέγξουν. Και έτσι μπορεί εκτός από το όπλο (δια του οποίου την λειτουργία πιθανώς να επαφίεται στις οικονομικές αναλύσεις) να δει τον χειριστή και τον στόχο αλλά και τις πιθανές εκβάσεις του εγχειρήματος/απόπειρας.

Βάσει λοιπόν του προπαγανδιστικού διανύσματος που προκύπτει από όλες τις αναλύσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, από τις δράσεις-αντιδράσεις που λέγεται ότι υπάρχουν στα διεθνή χρηματιστήρια, από τις κινήσεις κεφαλαίων που λέγεται ότι γίνονται, από τα βάρη που λέγεται ότι οι Λαοί καλούνται να σηκώσουν υπέρ των τραπεζών, από την υπαιτιότητα όπως αποδίδεται για το φαινόμενο από την στιγμή της εξολοθρευτικής οικονομικής επίθεσης στην Κύπρο, η κοινωνική ανάλυση μπορεί να μας δώσει το σχέδιο δράσης που ακολουθείται και τον στόχο του :

1. Καταληστεύονται για πρώτη φορά στα χρονικά οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ και η προπαγάνδα εστιάζει σε σκαιούς επιχειρηματίες, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι οι κύριοι και σημαντικότεροι καταθέτες άνω των 100.000 ευρώ είναι κρατικά ταμεία (ασφαλιστικά, μισθοδοσίας, φορολογίας, δημοσίων επενδύσεων και εκμετάλλευσης, εκκλησίας, ιδρυμάτων υπό την αιγίδα και χρηματοδότηση του Κράτους, κλπ) και όχι ο κάθε εγκληματίας με γραβάτα ο οποίος σημειωτέον είχε την δυνατότητα από άλλες χώρες να σηκώσει και να διακινήσει κεφάλαια από τις τράπεζες της Κύπρου που πάγωσαν τα χρήματα του Κυπριακού, Ελληνικού και ίσως και άλλων Λαών.

2. Αποδίδονται ευθύνες στην Ελλάδα και/ή στην ίδια την Κύπρο σε μία ύπουλη αλλά συστηματική προσπάθεια να σπαρθεί διχόνοια ανάμεσα στον Ελληνισμό ο οποίος με την κρίση της Κύπρου έχει επιδείξει τεράστια αλληλεγγύη και συνοχή καθώς και αναζωπύρωση (έστω και ανομολόγητα) της δίψας και θέλησης για Ένωση.

3. Στοχοποιούνται (δικαίως) όλες οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανικής, για τις συγκεκριμένες αποφάσεις-επιθέσεις της Τρόϊκας στην Κύπρο (και συνεπώς της Ευρωζώνης/Eurogroup/Ε.Ε.) και απενοχοποιείται (αδίκως και δολίως) το ΔΝΤ, πιθανώς η ΕΚΤ ή άλλες κεντρικές τράπεζες και οι "ειδικοί" επί των χρηματοπιστωτικών/οικονομικών θεμάτων, μαζί με τους επίσης "ειδικούς" οργανισμούς που εκπροσωπούν, σε μία συστηματική προσπάθεια να αναδειχθούν ως οι μόνοι που μπορούν να διαχειρισθούν αυτή την κατασκευασμένη από τους ίδιους διεθνή οικονομική κρίση.

Τί αποπειρώνται βάσει όλων των ανωτέρω και βεβαίως όλων των γεγονότων που έχουν λάβει χώρα από το 2008 μέχρι και σήμερα :

Α. Την αποστράγγιση όλων των Κρατών από τα κεφάλαιά τους (δηλαδή, δημόσια περιουσία, μισθούς/συντάξεις, ενεργητικά/κεφάλαια ασφαλιστικών ταμείων, δημοσίων ταμείων και δημοσίων επιχειρήσεων) ώστε αφ' ενός να είναι έκθετη η χώρα και το σύνολο της όποιας γεωπολιτικής της αξίας (υπέδαφος, πόροι, στρατηγική θέση, κλπ) στα μέλη της παγκόσμιας μεγαλοεπιχειρηματικής-τραπεζικής, πάλαι ποτέ φεουδαρχικής/αριστοκρατικής, κάστας που έχει εκκολάψει την κρίση αυτή και που είναι η μόνη που επωφελείται του εγκλήματος.

Β. Την ταυτόχρονη, ει δυνατόν, πτώση όχι κυβερνήσεων αλλά του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος που έστω και τύποις (στα χαρτιά) υπάρχει σε κάθε χώρα και μαζί με αυτό βεβαίως και κάθε σύνταγμά της το οποίο θα επιφέρει και ουσιαστική/επίσημη αδρανοποίηση ή και κατάλυση της Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αποτελεί την βάση κάθε ευρωπαϊκού-δυτικού τύπου συντάγματος και που ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα/κατάκτηση/δικλείδα ασφαλείας τής μεταπολεμικής περιόδου. Δηλαδή, την διεθνή και επίσημη επαναφορά της αρχής τής προτεραιότητας του κέρδους πάνω από τους ανθρώπους και υπέρ της ασφυκτικά περιορισμένης μειοψηφίας της ex sanguis διεθνούς αριστοκρατίας (με ρίζες σε αποικιοκρατεία, ναζισμό/χιτλερισμό, και παντός είδους απολυταρχικές/φασιστικές ενέργειες).

Γ. Την εγκαθίδρυση, αντί κυβερνήσεων οι οποίες έστω και τυπικά οφείλουν να δείχνουν ότι είναι προϊόντα εκλογών και Λαϊκής Βούλησης και Εντολής, μίας διεθνούς διακυβέρνησης με βάση αποκλειστικά και μόνο το όποιο χρηματοπιστωτικό μοντέλο ευνοεί την "ανάπτυξη" (= ασύστολή και ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια υπέρ της κάστας και μόνο), με μορφή διαταγών τύπου "αποφασίζω καιδιατάσσω" με το απυρόβλητο του υψηλού βασιλέα/σουλτάνου και την αντίστοιχη οργάνωση βασιλίσκων/αυ λικών/πασάδων σε κάθε περιοχή της Υφηλίου, η οποία βεβαίως θα είναι περιοχή και όχι χώρα, αφού τα σύνορα δεν θα έχουν πια σημασία για τις προσωπικές δοσοληψίες και της περιοχής των βασιλίσκων - αυλικών.

Όπως θα αναλύσσουμε και στην εκπομπή μας "Ενώπιον του Ελληνικού Λαού" από τον διαδικτυακό σταθμό VMedia, την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013 στις 6 μ.μ., πρόκειται βεβαίως για την τελική λύση και εφόρμηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που δεν είναι βέβαια καθόλου νέα, είναι απλά προ-επαναστατική, προ-διαφωτιστική μεσαιωνική. Θα δούμε, με την απλή λογική του απλού Πολίτη, πως δεν είναι οι τράπεζες τα "πλυντήρια βρώμικου χρήματος" που είναι η καραμέλα της μόδας στα ΜΜΕ, αλλά τα χρηματιστήρια. Οι τράπεζες είναι απλώς η τρύπα του ριφιφί που έγινε και γίνεται στις τσέπες του Λαού και κυρίως σε αυτή την φάση στις δημόσιες/κοινές τσέπες του Λαού/όλων μας, και οι προδότες πολιτικοί είναι απλά αυτοί που καλύπτουν και κρατούν τσίλιες κατά την διάρκεια του εγκλήματος που τα αφεντικά τους διαπράττουν.

Επίσης, θα αρχίσουμε να συζητάμε πώς να αντιμετωπίσουμε μαζικά και διεθνώς αυτό το διεθνές έγκλημα ενώπιον του οποίου τα αποτρόπαια εγκλήματα που δικάσθηκαν στην Νυρεμβέργη (και των οποίων είναι ουσιαστικά η συνέχεια) θα ωχριούν όταν δούμε την πλήρη έκταση τους.