Rib and Sea

Περιγράφει την πρόληψη μιας προαναφερθείσας τραγωδίας ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η τελευταία φορά που καθελκύστηκε στη θάλασσα η μικρή μου "ουτοπία" έλαβε χώρα προ αμνημονεύτων χρόνων. Ήταν παρατημένη σε κάποιο parking της Καρύστου, όπου την είχε αφήσει προς φύλαξη ένας καλός μου φίλος. Πριν από τρεις περίπου μήνες την έφερα στην Αθήνα και προχθές αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στην Tohatsu και να της προσφέρω ένα ανανεωτικό "lifting", μια και σκέφτομαι να πάρω μαζί την "ουτοπία" στις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μας στην Κάσο. Πήρα λοιπόν το θρυλικό βαρκάκι από την Ανάβυσσο και το πήγα σε ένα καλό και έμπιστο, όσο και έμπειρο, τεχνικό και φίλο για τα περαιτέρω. Σημειωτέον ότι η "ουτοπία" δεν είχε πέσει στο νερό μετά την τελευταία συντήρηση της Tohatsu.

Μόλις άνοιξε ο φίλος την τάπα της βαλβολίνης, εξεπλάγη, γιατί το μαύρο χρώμα της "μιλούσε" για καμμιά τριανταριά ώρες λειτουργίας του κινητήρα, τουλάχιστον! Απόρησα, κι' εγώ, και σκέφτηκα συγχρόνως ότι ο φίλος μου θα έλεγε από μέσα του : "Με δουλεύει ο Ιωσήφ ότι η μηχανή δεν έχει δουλέψει μετά το τελευταίο service". Τέλος πάντων, προσποιήθηκε πως το κατάπιε, άλλαξε τις βαλβολίνες και πήγε στη συνέχεια στα μπουζί, για να διαπιστώσει ότι ήταν ολοκαίνουργια και... καρασφιγμένα! Τόσο πολύ που, παρ' ολίγο να "κλωτσήσουν" απ' το σφίξιμο!

"Τι παίζει εδώ ρε Ιωσήφ; Θα τρελλαθώ"! είπε ο φίλος και συνέχισε : "Πώς γίνεται οι βαλβολίνες να είναι μαύρες και τα μπουζί ολοκαίνουργια"; "Έλα ντε, πώς γίνεται; Πες μου εσύ", του απάντησα. Με κοίταξε δύσπιστος αυτός, αλλά δεν έδωσε συνέχεια. Ήταν φανερό όμως πως είχε αρχίσει να μην πιστεύει πια αυτά που του έλεγα...

Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να βάλουμε τα αυτιά με το γλυκό νερό στο πόδι και να βάλουμε μπρος την Tohatsu. Πήρε η διαβολεμένη μηχανή, αν και παγωμένη, με δυο τρία τραβήγματα της κορδονιέρας (γιατί εγώ, από τη σύγχυσή μου μ' αυτά που έβλεπα, ξέχασα να ανοίξω τον γενικό διακόπτη του ρεύματος!) και ξαφνικά μου γνέφει ο φίλος να πάω κοντά του. "Κοίταξε εδώ", μου λέει, "τι βλέπεις"; Τι να δω ο δυστυχής; Το καπάκι του θερμοστάτη δεν ήταν κλεισμένο καλά και... κατουρούσε νερό με πίεση επάνω στα μπουζί! "Έχεις ελέγξει ή πειράξει ποτέ τον θερμοστάτη"; με ρώτησε ο φίλος κοιτώντας με καχύποπτα. "Όχι, σε διαβεβαιώ. Γιατί να τον πειράξω, τι μου έκανε"; απάντησα. "Καλά, θα δούμε", είπε ο φίλος μου και ξεβίδωσε τις δύο βίδες.

Το καπάκι όμως δεν έβγαινε, γιατί ήταν κολλημένο με φλαντζόκολλα! Βγήκε κάποια στιγμή, με τα πολλά, και τι διαπιστώσαμε; Ότι ο θερμοστάτης απουσίαζε! "Θα τρελλαθώ"! μονολογούσε ο φίλος μου. "Ποιος και γιατί έβγαλε τον θερμοστάτη; Γιατί δεν τον ξανάβαλε στη θέση του; Γιατί δεν έβαλε φλάντζα και χρησιμοποίησε φλαντζόκολλα; Γιατί τα μπουζί ήταν ολοκαίνουργια αφού οι βαλβολίνες ήταν χρησιμοποιημένες; Γιατί ο κινητήρας, αφού τον βάλαμε μπρος με την κορδονιέρα, δεν σβήνει όταν τραβάμε το quick stop; Να σου πω τι υποψιάζομαι εγώ Ιωσήφ; Κάποιος, εν αγνοία σου και εν αγνοία του φίλου σου, χρησιμοποίησε το βαρκάκι για τις βόλτες ή τα ψαρέματά του στην Κάρυστο, αφού όμως πρώτα αφαίρεσε, άγνωστο γιατί, τον θερμοστάτη και έβαλε το καπάκι στη θέση του χρησιμοποιώντας φλαντζόκολλα. Γι' αυτό οι βαλβολίνες ήταν μαύρες!

Όταν κάποια στιγμή επέστρεψε, διαπίστωσε ότι τα μπουζί ήταν άσπρα απ' το αλάτι! Δεν κατάλαβε όμως προφανώς τον λόγο που έγινε αυτό, και άλλαξε απλώς τα μπουζί, πιστεύοντας ότι κανείς δεν θα υποψιαζόταν πως χρησιμοποίησε το βαρκάκι, αφού για να δει το χρώμα της βαλβολίνης έπρεπε να την βγάλει πρώτα απ' το πόδι της μηχανής! Θα σου έλεγα μάλιστα να ρίξεις μια ματιά και στα ηλεκτρικά, γιατί πρέπει να έχει μπει χέρι κι' εκεί. Γι' αυτό δεν σβήνει η μηχανή τραβώντας το quick stop! Θα έπρεπε να σβήνει, ακόμη και αν την έχεις βάλει μπρος με την κορδονιέρα".

Σωστά και εύλογα ερωτήματα και συμπεράσματα, που περνούσαν βεβαίως και από το δικό μου μυαλό. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, και ενώ περιεργαζόμουν αμήχανα το καπάκι της Tohatsu, είδα το αυτοκόλλητο ενός συνεργείου κολλημένο επάνω του. "Ο μηχανικός σου είναι αυτός"; με ρώτησε ο φίλος μου. "Ούτε που τον ξέρω", ήταν φυσικά η αυθόρμητη απάντησή μου. "Εγώ μηχανικό στην Κάρυστο δεν είχα ποτέ! Για περίμενε όμως να του τηλεφωνήσω μια στιγμή".

Τηλεφώνησα λοιπόν στον Καρυστινό μηχανικό και τι έμαθα; Ότι ο φίλος μου, στον οποίον είχα δώσει το βαρκάκι, του ανέθεσε να κάνει ένα service στον κινητήρα. Αυτός λοιπόν, θεώρησε καλό να αφαιρέσει τον θερμοστάτη γιατί, όπως είπε, αυτό είναι κάτι που το κάνει συχνά και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! Τι απέγινε εκείνος ο θερμοστάτης, αυτό είναι ένα άλλο θέμα, γιατί ο φίλος μου ποτέ δεν έμαθε ότι ο μηχανικός του είχε αφαιρέσει τον θερμοστάτη...

Ακολούθησε μια έντονη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ των δύο μηχανικών, με τον Καρυστινό "μάστορα" να προσπαθεί να πείσει τον φίλο μου ότι δεν έγινε και τίποτε σοβαρό που αφαίρεσε τον θερμοστάτη (!!!), και τον φίλο μου να του απαντά πως, αν είναι έτσι, τότε μάλλον θα πρέπει να ήταν ηλίθιος ο Ιάπωνας κατασκευαστής του κινητήρα που έβαλε αυτό το μαραφέτι εκεί. Με τα πολλά ο Καρυστινός "μάστορας" παραδέχθηκε ότι μπορεί να έκανε λάθος και συμφώνησε να πληρώσει αυτός το κόστος αγοράς του ανταλλακτικού. Αυτό που κυρίως ενδιέφερε εμένα  πάντως, ήταν ότι η χαμένη μου αξιοπιστία απέναντι στον δικό μου μηχανικό και φίλο, είχε αποκατασταθεί...

Το θέμα, βεβαίως, δεν ήταν ότι είχαν γίνει όλα αυτά. Το θέμα είναι ότι αν έφευγα για την Κάσο, χωρίς να γνωρίζω τι είχε συμβεί και χωρίς να αποκατασταθεί η "πατάτα", ο κινητήρας, κατά πάσα πιθανότητα θα κολλούσε, η ξενοιασιά των καλοκαιρινών διακοπών θα πήγαινε περίπατο, και η ζημιά θα κόστιζε πολύ περισσότερο από τα πενήντα ευρώ που κόστισε τελικώς η αγορά ενός θερμοστάτη και μιας φλάντζας...

Ρώτησα τον φίλο μου, ο οποίος είναι διπλωματούχος μηχανολόγος, γιατί δεν πρέπει να αφαιρείται ο θερμοστάτης και να τι μου απάντησε : "Κατ' αρχάς, για να διαθέσει μια σοβαρή Ιαπωνική εταιρεία τόσα εκατομμύρια, προκειμένου να σχεδιάσει και να κατασκευάσει έναν αξιόπιστο κινητήρα, όπως είναι αυτός, πάει να πει ότι ξέρει τι κάνει. Δεν μπορούμε λοιπόν να ερχόμαστε εμείς εκ των υστέρων και να αφαιρούμε εξαρτήματα επειδή νομίζουμε ότι έτσι ο κινητήρας αυτός θα λειτουργήσει καλύτερα!

Ένας κινητήρας εσωτερικής καύσης, ανάλογα με το πώς είναι σχεδιασμένος, πρέπει να έχει μια συγκεκριμένη θερμοκρασία που λειτουργεί και αποδίδει. Αν λοιπόν βγάλουμε τον θερμοστάτη, να τι θα συμβεί. Το νερό θα κυκλοφορεί γύρω από τους κυλίνδρους, το μπλοκ θα ψύχεται συνέχεια και το πιστόνι θα έχει πολύ μεγαλύτερη θερμοκρασία. Συνεπώς θα υπάρχει μεγαλύτερη διαστολή του πιστονιού από την διαστολή του χιτωνίου, με αποτέλεσμα να έχουμε "αρπάγματα", να μην έχουμε σωστή λειτουργία και να κινδυνεύει ο κινητήρας να κολλήσει! Χώρια που δεν θα κρατάει ρελαντί και δεν θα παίρνει εύκολα μπροστά όταν είναι κρύος.

Κάθε θερμοστάτης έχει διαφορετική θερμοκρασία λειτουργίας, γιατί δεν είναι σχεδιασμένοι όλοι οι κινητήρες να δουλεύουν στην ίδια θερμοκρασία. Εφ' όσον ο κινητήρας πλένεται με γλυκό νερό, κάθε φορά που τον βγάζουμε απ' τη θάλασσα, ο έλεγχος του θερμοστάστη πρέπει να γίνεται κάθε 100 ώρες. Εφ' όσον ο θερμοστάτης δεν είναι κολλημένος από το αλάτι (φαίνεται με γυμνό μάτι) τον βάζουμε σε ένα μπρίκι με νερό και τον βράζουμε. Αν κάποια στιγμή ανοίξει, τότε είναι εντάξει και μπορούμε να τον ξαναχρησιμοποιήσουμε. Προσέχουμε μόνο να βάζουμε πάντα καινούργια φλάντζα".

Αυτά τα ωραία λοιπόν φίλοι μου. Κι' εγώ, ευχαριστημένος που δεν έζησα τα χειρότερα, μεσούσης της καλοκαιρινής περιόδου, θα ρωτήσω. Πόσοι άσχετοι "κουρείς" κυκλοφορούν ανάμεσά μας, οι οποίοι προσπαθούν να μάθουν να κουρεύουν στου κασίδη το κεφάλι, και ποιος θα μας προστατεύσει από αυτούς; Έχουν κάποιο τίτλο σπουδών; Είναι εξουσιοδοτημένοι να ελέγχουν και να επισκευάζουν εξωλέμβιους κινητήρες; Είναι μέλη του ΣΕΜΕΞ.; Και αν ναι, πώς σκέπτεται ο πιστοποιημένος σύλλογος των μηχανικών να προστατεύσει τα υπόλοιπα υγιή μέλη του και τους καταναλωτές από αυτή τη μάστιγα της "μαστοράτζας" που τρώει σαν το σαράκι τα πάντα;

Εγώ πάντως, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας συμβουλεύσω να προσέχετε πολύ σε ποιον εμπιστεύεστε τον έλεγχο, τη συντήρηση ή την επισκευή του εξωλέμβιου κινητήρα σας. Και για να αποδώσω, όπως πάντα, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, θα σας αποκαλύψω ότι ο "μάστορας" ο οποίος αφαίρεσε τον θερμοστάτη από τον κινητήρα της βάρκας μου και κόλλησε το καπάκι του με φλαντζόκολλα, λέγεται Δημήτρης Τσεπάς και διατηρεί κατάστημα ελέγχου και επισκευής εξωλέμβιων κινητήρων στην Κάρυστο.

Υστερόγραφο : Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον φίλο μηχανικό, που χάρις σ' αυτόν ανακαλύφτηκε η "πατάτα", κι' εγώ γλύτωσα απ' τα χειρότερα. Λυπάμαι βεβαίως που δεν θέλει να αναφέρω το όνομά του.