Rib and Sea

Είναι αλήθεια ότι έχω κάπως "ξεχάσει" τους αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Όμως, μεσούσης όλης αυτής της ανεξέλεγκτης πολιτικο-οικονομικής κατάστασης που μας έχει κάνει τον βίο αβίωτο και έχει κλείσει εμάς και τις τρελοcamperες μας (όπως λέει ο φίλος μου ο Μπάμπης) στο καβούκι μας, αναγκάστηκα να ρίξω μεγαλύτερο βάρος στο έτερο διαδικτυακό περιοδικό μου, το  http://www.ribandsea.com/ το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει... "μεταλλαχθεί" κι' αυτό - κατ' ανάγκην - σε site με πολιτικο-οικονομικές "ευαισθησίες". Ευτυχώς μας θυμάται, κατά καιρούς, ο Μπάμπης Κωνσταντάτος για να μην πήζει, όπως λέει, κι' αυτός ο διαδικτυακός τόπος από απελπισία. Απολαύστε τον, λοιπόν, δεδομένου ότι το άρθρο το οποίο επιμελήθηκε είναι, εκτός από πολύ χρήσιμο, και απολαυστικό!

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Άλλος τρώει τη μπανάνα, άλλος πατάει τη μπανανόφλουδα!

Συμβουλεύει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Εκεί που βολτάριζα προχθές με το ποδήλατο, βλέπω ξαφνικά λίγα μέτρα μπροστά από τη ρόδα, φαρδιά πλατιά πάνω στο οδόστρωμα, μια μπανανόφλουδα. Έκανα ένα γρήγορο ελιγμό να την αποφύγω, για να μην τσακιστώ, ενώ βλαστήμαγα αυτόν τον παλιο… μπιπ-μπιπ που γεύτηκε τη γλύκα της και πέταξε τη φλούδα-παγίδα  στο δρόμο.

Ωστόσο, αυτή η μπανανόφλουδα έγινε η αφορμή να αρχίσω να αναρωτιέμαι πόσες μπανανόφλουδες μας πετάνε καθημερινά και εμείς άλλοτε τις βλέπουμε και τις αποφεύγουμε, αλλά αρκετές φορές τις πατάμε και τσακιζόμαστε. Αλλά μην πάει ο νους σας ότι θα αρχίσω καμιά πολιτική γκρίνια ή έστω της τρέχουσας επικαιρότητας. Με τον χαρακτήρα που έχω αυτό δεν μου ταιριάζει καθόλου και το αφήνω σε άλλους (να μη πήζει και αυτός ο δικτυακός τόπος από απελπισία).

Έτσι, στα χιλιόμετρα που έγραψα στη συνέχεια κάνοντας χιλιάδες πεταλιές, το μυαλό μου έκανε flash back στα τελευταία 4 χρόνια, από τότε δηλαδή που απέκτησα την «τρελοcamperα»  μου. Και έκανα τον εξής συνειρμό: Τα ουκ ολίγα ευρώ που έδωσα για να την κάνω δική μου ήταν ο γλυκός καρπός της μπανάνας, τον οποίον, τελικά, τον γεύτηκε ο κατασκευαστής και ο πωλητής της, πετώντας μου  τη… μπανανόφλουδα και αφήνοντάς με στην προσπάθεια  να την αποφεύγω στη διάρκεια της χρήσης της. Σας μπέρδεψα; Ίσως, αλλά μην ανησυχείτε, οι πεταλιές ήταν πολλές και τις σκέψεις μου τις έβαλα σε σωστή σειρά.

Όπως θα καταλάβατε, λοιπόν, αυτά που θα διαβάσετε παρά κάτω είναι συμβουλές  οι οποίες σκοπό έχουν να σας προφυλάξουν από το πάτημα της «μπανανόφλουδας», ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα κάνω τον «εξυπνάκια», δηλαδή σαν κάποιους που κάθονται και γράφουν συμβουλευτικές θεωρίες  περισσότερο φιλολογικού χαρακτήρα παρά πρακτικής εφαρμογής. Αυτά που θα διαβάσετε είναι εμπειρίες από συμβάντα που συνέβησαν σε εμένα τον ίδιο ή ήμουν παρών όταν συνέβησαν σε άλλους. Εξ' άλλου, η μέχρι τώρα επαγγελματική μου δραστηριότητα ήταν  παρεμφερής στο χώρο της θαλάσσιας αναψυχής,  όπου εκεί η πρόβλεψη και η αντιμετώπιση της αβαρίας από τον  ίδιο τον χρήστη έχει μέγιστη σημασία, αφού μια ακινητοποίηση στη μέση του πελάγους πολύ δύσκολα βρίσκει την αρωγή της… οδικής βοήθειας.

Ας βάλουμε, όμως, τα πράγματα σε μια σειρά. Το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο αποτελείται από δύο μέρη: Το αυτοκίνητο και το σπίτι. Μια επιπόλαιη σκέψη θα ήταν να αφήσουμε ό,τι αφορά στο αυτοκίνητο στον μηχανικό ή, στη χειρότερη περίπτωση, στην οδική βοήθεια. Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι!

Το αυτοκίνητο.

Ας υποθέσουμε ότι ο κατασκευαστής έχει κάνει σωστά  τη δουλειά του και το αυτοκίνητο τμήμα του camper δουλεύει καλά, όμως,  πάντα υπάρχει η περίπτωση του απρόβλεπτου, π.χ. να μείνουμε από λάστιχο (μη χασκογελάτε, γιατί σε λίγο μπορεί και να αρχίσετε να… τρέχετε). Αλλά και το να συμβεί κάποια άλλη βλάβη που αδυνατείτε να αντιμετωπίσετε δεν είναι πράγμα απίθανο.

Aν το camper σας είναι ένα διαμορφωμένο van, δηλαδή έχει μικρό ύψος, τότε η μεταφορά του από τα συνήθη οχήματα των εταιριών παροχής οδικής βοήθειας  είναι εφικτή και εσείς γλυτώνετε από τα δυσκολότερα.  Αν, όμως, έχετε ένα κανονικό αυτοκινούμενο, με ύψος πάνω από 2,5 μέτρα και μεικτό βάρος πάνω από 3 τόνους, τι γίνεται; Σ’ αυτή την περίπτωση για την μεταφορά του απαιτείται μεγάλο φορτηγό, που άντε βρες το όταν θα το χρειαστείς. Έτσι, αν θέλετε να έχετε αυτή την οδική ασφαλιστική προσφορά θα πρέπει να ψάξετε στις εταιρίες που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες, δηλώνοντας τον τύπο και το μέγεθος του camper σας. Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας δούμε τι μπορείτε να προλάβετε ή να κάνετε ο ίδιος για να μη μείνετε… καραβοφάναρο, όπως λέμε στη θαλασσινή γλώσσα την ακινητοποίηση μεσοπέλαγα.

Η ρεζέρβα (και η σημασία της).

Όταν παρέλαβα την τρελοcamperα μου και ο πωλητής τέλειωσε με την ενημέρωση και την επίδειξη των «χαρισμάτων» της, τον ρώτησα αν έχει ρεζέρβα και πού ήταν τοποθετημένη. Κάνοντας μια παρένθεση, και επειδή στα χρόνια που την χρησιμοποιώ έχω ακούσει  ότι κάποια campers δεν διαθέτουν ρεζέρβα αλλά αντ’ αυτής δίνουν ένα σύστημα σύγχρονης επισκευής και φουσκώματος  του ελαστικού, θέλω να σας πω ότι σε καμία περίπτωση δεν θα αγόραζα αυτοκίνητο (ή αυτοκινούμενο) που δεν θα έχει ρεζέρβα. Και αυτό γιατί το σύστημα επισκευής του ελαστικού μπορεί να είναι αποτελεσματικό όταν κάποιο καρφί το τρυπήσει , όμως, από λάστιχο δεν μένεις μόνον γιατί μπήκε κάποια πρόκα (στις περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις τα tubeless λάστιχα δεν χάνουν το αέρα γρήγορα, οπότε υπάρχει χρόνος να φτάσεις σε βουλκανιζατέρ, ακόμα και συμπληρώνοντας  κάπου-κάπου αέρα), αλλά γιατί καταστρέφεται, οπότε…

Μια από τις πρώτες εκδρομές μου με την τρελοcamperα ήταν στο φαράγγι του «Πάντα Βρέχει». Θα μου πείτε τι δουλειά είχα να κατέβω 15 χιλιόμετρα χωματόδρομο και επιστροφή. Προσωπικά δηλώνω «κακό» παιδί, από αυτά που πηγαίνουν παντού και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Έτσι, όταν στην επιστροφή, σούρουπο με βροχή, πάνω σε μια στροφή έκοψα το λάστιχο  δεν δυσανασχέτησα και είπα στη σύντροφό μου να μην ανησυχεί γιατί σε 10 λεπτά θα το είχα  αλλάξει με τη ρεζέρβα και θα συνεχίζαμε.

Κατέβηκα, λοιπόν, τοποθέτησα το γρύλο στο σημείο που έπρεπε και έστρωσα ένα χαλάκι για να συρθώ κάτω από το αυτοκίνητο και να ξεκρεμάσω τη ρεζέρβα, από εκεί που την έβλεπα ότι ήταν κρεμασμένη, ξεβιδώνοντας (όπως υπέθεσα) κάποια πεταλούδα. Έλα, όμως, που δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο παρά ένα στρογγυλό επίπεδο πιατέλο που τη συγκρατούσε, αλλά  χωρίς να φαίνεται τίποτα που να το αφαιρεί. Αφού σκέφτηκα κάμποση ώρα χωρίς να βρίσκω πώς βγαίνει η άτιμη η ρεζέρβα από τη βάση της, άρπαξα το κινητό και κάλεσα τον αντιπρόσωπο που μου είχε πουλήσει το camper, για να τον ρωτήσω αυτό που δεν τον είχα ρωτήσει όταν μου έδειχνε τη ρεζέρβα ή καλύτερα αυτό που δεν μου είχε πει. Και λέω «δεν μου είχε πει», γιατί εγώ ένας συνήθης χρήστης είμαι και αυτό που ξέρω είναι ότι ξεβιδώνεις μια ή δύο ή έστω τρεις βίδες και ελευθερώνεις τη ρεζέρβα. Έτσι, πόσες πιθανότητες υπήρχαν  να γνωρίζω  αυτό που είχε σκεφτεί ο κατασκευαστής να κάνει για την απελευθέρωση της ρεζέρβας;

Και πράγματι, χρειάστηκε αρκετή ώρα συνομιλίας με τον πωλητή του camper μου στο κινητό, για να καταλάβω ότι έπρεπε να ανακαλύψω μια τρυπούλα στο πλάι της καρότσας του αυτοκινήτου, σ’  αυτή να χώσω την άκρη του ματσουκιού του γρύλου και στη συνέχεια περιστρέφοντας το ματσούκι η ρεζέρβα να κατέβει κρεμασμένη από  ένα ενσωματωμένο γερανάκι.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να σας πω τίποτα άλλο  για να σας πείσω ότι η ρεζέρβα είναι μεν απαραίτητη αλλά πρέπει να ξέρετε και πώς γίνεται η αντικατάσταση του τροχού.
Για εσάς τώρα που έχετε camper χωρίς ρεζέρβα, η συμβουλή μου είναι να αγοράσετε μία και να βρείτε θέση να την στερεώσετε (έστω και πάνω στην οροφή) αλλιώς… στερνή μου γνώση…

Και τελειώνω  το κεφάλαιο  για  τα λάστιχα του camper με κάτι που έμαθα τελευταία από τον παθόντα φίλο μου, τον Γιάννη (ευτυχώς τη γλύτωσε φτηνά).

Συνήθως τα campers έρχονται από τον κατασκευαστή με λάστιχα ειδικά γι’ αυτό το είδος του οχήματος,  τα οποία έχουν το χαρακτηριστικό να μην παραμορφώνεται το σχήμα τους λόγω του μεγάλου του βάρους, όταν το όχημα μένει για αρκετό  καιρό ακίνητο (τα campers μένουν ακινητοποιημένα περισσότερο χρόνο από όσο κινούνται). Αυτά τα λάστιχα, όμως, είναι μαλακά, έτσι και ο κατασκευαστής  συστήνει να αντικαθίστανται το πολύ στα τρία χρόνια. Ο φίλος μου ο Γιάννης δεν έδωσε σημασία σ’ αυτή την υπόδειξη, έτσι  λίγο μετά από αυτό το χρονικό όριο και ενώ ταξίδευε στην εθνική οδό ένα από τα λάστιχα διαλύθηκε. Ευτυχώς ήταν ένα από τα πίσω και ήταν τυχερός που τα σύρματα που εκτινάχτηκαν δεν έκαναν άλλη ζημιά. Μετά από αυτό έτρεξα κι εγώ να αλλάξω λάστιχα και επέλεξα να βάλω όχι σαν τα εργοστασιακά, αλλά από τα ενισχυμένα για φορτηγάκια. (Στα τρία χρόνια θα δω πώς θα έχουν γίνει).

Και συνεχίζω τις… εξυπνάδες, με αντιμετώπιση αβαριών που έχουν σχέση με το «αυτοκίνητο» τμήμα του camper. Για να πω την αλήθεια, όσον αφορά στον κινητήρα, και μάλιστα στον σύγχρονο πετρελαιοκινητήρα (common rail), ο χρήστης δεν έχει σχεδόν καμία ευκαιρία επέμβασης σε περίπτωση ακινητοποίησης (ούτε μη εξειδικευμένος μηχανικός μπορεί να βάλει χέρι), οπότε η δική σας φροντίδα περιορίζεται στο να έχετε πάντα μαζί σας ένα φίλτρο πετρελαίου αλλά να ξέρετε και πώς θα το αλλάξετε. Και αυτό γιατί ο πετρελαιοκινητήρας δυστροπεί (σχεδόν πάντα) λόγω της κακής ποιότητας του καυσίμου (αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο). Έχετε, λοιπόν, πάντα μαζί σας ένα φίλτρο πετρελαίου, οπότε και να μη σκαμπάζετε εσείς πώς  γίνεται αυτή η δουλειά, θα βρείτε κάποιον να σας το αντικαταστήσει.

Ωστόσο, πριν την αντικατάσταση ανοίξτε την βαλβίδα που βρίσκεται κάτω από το φίλτρο και αφήστε να τρέξει λίγο καύσιμο σε ένα ποτηράκι. Όχι περισσότερο, όμως, από δύο δάχτυλα, γιατί μετά θα χρειαστεί εξαέρωση του συστήματος τροφοδοσίας και δεν είναι για να μπαίνετε  σε τέτοια διαδικασία στη μέση ενός ταξιδιού. Αν δείτε μέσα σ’ αυτή την ποσότητα κάτι καφετιά αιωρήματα ή έστω φυσαλίδες νερού, να είστε σίγουρος  ότι από εκεί προέρχεται η δυσλειτουργία του κινητήρα ή ακόμα και η ακινητοποίηση.

Έχετε ακόμα υπόψη, ότι στην αντικατάσταση του φίλτρου το νέο φίλτρο πριν τοποθετηθεί θα πρέπει να γεμίσει μέχρι πάνω με καύσιμο,  ώστε να μην υπάρξει αέρας στο κύκλωμα γιατί και τότε θα χρειαστεί εξαέρωση.

Και θα έκλεινα εδώ το κεφάλαιο με τις μηχανικές επεμβάσεις στο μοτέρ, αν δεν μου είχε τύχει το παρακάτω γεγονός, το οποίο αντιμετώπισα ο ίδιος. Ωστόσο,  επειδή αυτό μπορεί να αφορά μόνον στον τύπο του αυτοκινήτου μου (Ford Transit) και όχι σε όλα, ελέγξτε  το. Χειμώνας, κρύο και βροχή. Κατηφορίζω από Θεσσαλονίκη για Αθήνα και για να αποφύγω τα διόδια (σας έχω πει για τις καβάτζες σε προηγούμενο άρθρο μου) μετά τα Μάλγαρα μπήκα μέσα στην Κατερίνη για να πάρω το δρόμο που ανηφορίζει προς Ελασσόνα.

Και ξαφνικά το τιμόνι μου γίνεται «ασήκωτο». Με πολύ ζόρι καταφέρνω να παρκάρω δεξιά, ενώ  έχω ήδη καταλάβει ότι η υδραυλική υποβοήθηση του τιμονιού είναι εκτός λειτουργίας. Η πρώτη σκέψη ήταν ότι κάποιο σωληνάκι κόπηκε ή έφυγε από τη θέση του και χύθηκαν  τα υγρά. Έτσι, σήκωσα το καπό και άνοιξα το καζανάκι των υγρών του υδραυλικού συστήματος τιμόνευσης. Όταν είδα ότι  η στάθμη ήταν σωστή και μη μπορώντας να σκεφτώ άλλη αιτία,  πήρα τηλέφωνο τον Αλέξη, το  μηχανικό στο κατάστημα του αντιπροσώπου της τρελοcamperας μου. Και εκείνος μου είπε να κοιτάξω τον ιμάντα. Πήρα το φακό και έφεξα στην μπάντα του μοτέρ, όπου διαπίστωσα ότι εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται ο ιμάντας (παράλληλα και δίπλα στον ιμάντα του δυναμό), είδα μόνον  σκέτα τα ράουλα χωρίς τον ιμάντα. Χωρίς να κάτσω να σκεφτώ περισσότερο πήγα με τα πόδια πίσω από εκεί που ερχόμουν  όπου  100 μέτρα πιο κάτω βρήκα τον άχρηστο ιμάντα, όχι, όμως,  κομμένο αλλά σκισμένο στα δύο. Παράξενο, σκέφτηκα, αλλά άφησα την αναζήτηση εξήγησης για αργότερα. Μάζεψα τον άχρηστο ιμάντα, ρώτησα πού υπήρχε κατάστημα με είδη αυτοκινήτων και εκεί αντί 9 ευρώ αγόρασα έναν καινούργιο.

Για να περαστεί ένας καινούργιος ιμάντας θα πρέπει να λασκάρει το σύστημα που τον κρατάει τεντωμένο, να περαστεί ο νέος και να τεντωθεί ξανά ο τεντωτήρας. Δεν έκανα, όμως, αυτό αλλά με έναν πιο ανορθόδοξο τρόπο πέρασα τον καινούργιο ιμάντα. Τον τοποθέτησα πρώτα στο ράουλο που δίνει την κίνηση ενώ στο ράουλο του υδραυλικού συστήματος  τον έβαλα όσο μου επέτρεπε η δύναμη του χεριού μου, στην πλευρά που ράουλου στην οποία  όταν θα γύριζε η μίζα θα καβάλαγε το ράουλο και θα έμπαινε στη θέση του. Και το ανορθόδοξο εγχείρημα πέτυχε και συνέχισα χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα.

Όταν επέστρεψα, την επόμενη μέρα κι’  όλας πήγα στην αντιπροσωπεία της Ford, βρήκα τον υπεύθυνο του συνεργείου, του έδειξα τον σκισμένο ιμάντα και  τον ρώτησα αν αυτό ήταν ένα τυχαίο γεγονός, ή στο συγκεκριμένο μοντέλο αυτοκινήτου θα πρέπει κάθε 20.000 χλμ. να αντικαθιστώ τους  ιμάντες. Ο κ. Πέτρος δεν έδειξε έκπληξη για το γεγονός και μου είπε να τον ακολουθήσω. Με πήγε σε ένα ίδιου τύπου αυτοκίνητο  στο οποίο ήταν βγαλμένος ο μπροστινός αριστερός τροχός και με ρώτησε τι βλέπω εκεί μέσα. «Δύο ιμάντες, έναν του δυναμό και ένας του υδραυλικού τιμονιού στα ράουλά τους» του είπα, χωρίς να καταλαβαίνω γιατί με ρωτούσε. Και τότε εκείνος εξήγησε:

«Όπως βλέπεις οι ιμάντες, και ειδικά αυτός του υδραυλικού συστήματος τιμόνευσης, βρίσκονται πολύ κοντά στον τροχό. Στην άσφαλτο δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά στο χωματόδρομο αν κάποια πέτρα που θα πετάξει ο τροχός σφηνωθεί μεταξύ ιμάντα και ράουλου, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τον σκίσουν. Αυτό συνέβη και σε σένα».

Δεν επέμεινα σε άλλες ερωτήσεις όπως,  γιατί ο κατασκευαστής  δεν έχει καλύψει τους ιμάντες με μια λαμαρίνα ας πούμε, αλλά πήγα αμέσως στο τμήμα των ανταλλακτικών και αγόρασα άλλους δύο ανταλλακτικούς  ιμάντες. Και βέβαια από τότε όποτε πάω σε χωματόδρομο μετά ρίχνω μια ματιά και στον ιμάντα, για να διαπιστώσω ότι δεν έχει σκιστεί.

Αυτά όσον αφορά στην κινητήρια δύναμη του camper. Όσο για το «σπίτι», εδώ οι συμβουλές δεν αφορούν ακινητοποίηση αλλά το πώς δεν θα χαλάσει η εκδρομή σας εξ αιτίας της διακοπής κάποιας άνεσης, που και  γι’ αυτήν την άνεση επιλέξατε το camper.

Το νερό στο σπίτι.

Προσωπικά, πρώτη σε σημασία ευκολία στο camper θεωρώ την  παροχή νερού. Αυτή  προέρχεται από ένα σύνθετο σύστημα, με  κύριο εξάρτημα  το ρεζερβουάρ του νερού. Το νερό που το γεμίζετε όσο καθαρό και αν είναι (από το σύστημα ύδρευσης) περιέχει πάντα κάποια κατάλοιπα. Αν και αυτά τα κατάλοιπα είναι πολύ λίγα, ( στην κατάποση είναι ακίνδυνα) όμως, μετά από αρκετά γεμίσματα στο τάνκι του camper  συσσωρεύονται στον πυθμένα του και γίνονται  πολλά. Έτσι, κάποια στιγμή όταν ανοίξετε το μεγάλο καπάκι πρόσβασης στο εσωτερικού αυτού του δοχείου νερού,  το οποίο έχετε να το καθαρίσετε πολύ καιρό, θα δείτε τον πυθμένα του μέχρι και στρωμένο με χώμα (εξαρτάται κάθε πότε το καθαρίζεται). Σαφώς, δεν πίνετε νερό από αυτό, ωστόσο το βρώμικο τάνκι δεν είναι ό,τι καλύτερο,  όχι μόνον γιατί εκεί μπορούν να αναπτυχθούν μύκητες αλλά και επειδή τα στερεά σωματίδια θα περάσουν κάποια στιγμή από την αντλία και να την βλάψουν. Μέχρις εδώ η υπόδειξη είναι: τακτικός έλεγχος και καθαρισμός του ρεζερβουάρ του νερού.

Ας  δούμε, όμως, τι σύστημα άντλησης έχει το camper μας. Υπάρχουν δύο συστήματα: Με πρεσοστατική αντλία ή με βυθιζόμενη. Και τα δύο έχουν τα υπέρ και τα κατά τους, αλλά αυτό δεν το κρίνω.

Το σύστημα με πρεσοστατική αντλία διαθέτει μια αντλία κάπου έξω από το τάνκι, η οποία ενεργοποιείται με την πίεση του νερού όταν ανοίγουμε μια βρύση και σταματάει αυτόματα με το κλείσιμό της. Αυτή η αντλία έχει ένα έκκεντρο άξονα ο οποίος με την περιστροφή του δημιουργεί αναρροφητική δύναμη χρησιμοποιώντας ένα κενό αέρος με λαστιχένια φλάντζα. Έτσι, περνώντας μέσα από τις διόδους στερεά σωματίδια μπορούν να μπλοκάρουν τη λειτουργία αυτής της αντλίας. Πέρα από αυτό, αυτή η αντλία μπορεί να παρουσιάσει βλάβη στο πρεσοστατικό της τμήμα,  με αποτέλεσμα να μην ξεκινάει  ενώ η ίδια δεν έχει καμία βλάβη. Αυτή η βλάβη αποκαθίσταται εύκολα, αφού έχει την αιτία της, συνήθως, σε κάποια επαφή εξ αιτίας σκουριάς. Ωστόσο, καλό θα είναι να έχετε μαζί σας μια ανταλλακτική αντλία, η οποία αντικαθίσταται εύκολα και γρήγορα και συνεχίζετε τη εκδρομή σας χωρίς να σας λείψει το νεράκι.

Η βυθιζόμενη είναι πιο ευαίσθητη η ίδια, σαν αντλία, αλλά και το σύστημα που την ενεργοποιεί. Αυτή η αντλία βρίσκεται βυθισμένη μέσα στο τάνκι και τραβάει νερό από τον πυθμένα του. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι τα στερεά σωματίδια που θα περάσουν στη φτερωτή της έχουν πολλές πιθανότητες να την μπλοκάρουν, κάτι που  θα επιφέρει την το κάψιμο του πηνίου της. Έτσι, στο σύστημα της υποβρύχιας αντλίας  είναι πιο επιτακτική η ανάγκη ύπαρξης εφεδρικής αντλίας,  για να μη ξεμείνετε από νερό  στις βρύσες του camper. Ωστόσο, πριν καταλήξετε να αντικαταστήσετε την αντλία  ελέγξτε  πρώτα την ασφάλεια που προστατεύει την ηλεκτρική παροχή, αλλά και το σύστημα των σωληνώσεων, μήπως υπάρχει κάπου αβαρία. Ειδικά στην υποβρύχια αντλία  το σωληνάκι στην έξοδό της  επειδή βρίσκεται συνέχεια μέσα στο νερό ξεραίνεται και χάνει στην στεγανότητά του στις δύο άκρες που συγκρατούν σφικτήρες, με αποτέλεσμα να χάνεται από εκεί πίεση. Όταν δείτε, λοιπόν, ότι έχει μειωθεί η πίεση στις βρύσες σας (πιο εμφανές είναι στη εκτόξευση νερού στην λεκάνη της τουαλέτας) καλό είναι να αντικαταστήσετε αυτό το σωληνάκι.

θα μείνω, όμως κι άλλο στο σύστημα της υποβρύχιας αντλίας, το οποίο παρουσιάζει μια επί πλέον ευαισθησία, λόγω του ότι σε κάθε βρύση υπάρχει και ένας διακόπτης  που την ενεργοποιεί, σε αντίθεση με την πρεσοστατική που ενεργοποιείται αυτόματα με την πίεση του νερού. Και ενώ ο διακόπτης ενεργοποίησής της  για τη λεκάνη της τουαλέτας είναι εξωτερικός (κάπου πίσω από κάποιο ντουλάπι)  για τις βρύσες υπάρχει ένας μικροδιακόπτης  σε κάθε βρύση, ο οποίος βρίσκεται πίσω από το μοχλό που την ανοίγει, αυξάνει τη δύναμη της παροχής αλλά και ρυθμίζει το ζεστό-κρύο. Αυτός ο διακόπτης είναι πολύ μικρός και αρκετά ευαίσθητος, λόγω του περιβάλλοντος που βρίσκεται.

Έτσι, αν ανοίγοντας κάποια βρύση δεν δείτε νερό να τρέχει, ενώ σε κάποια άλλη το νερό έρχεται κανονικά, αυτό που φταίει είναι ότι αυτός το διακόπτης στη συγκεκριμένη βρύση έχει χαλάσει. Και αυτό το «χάλασμα» δεν είναι τίποτα άλλο από το ότι έχει κοπεί ένα από τα δύο καλωδιάκια του. Λύνοντας  τη βρύση θα βρείτε αυτό το διακόπτη και θα δείτε πιο από τα δύο καλωδιάκια έχει αποσπαστεί από το άκρο του. Αν έχετε μαζί σας ένα θερμαντικό κολλητήρι και λίγο κόλληση καλάι (και φυσικά ξέρετε πώς γίνεται μια θερμοκόλληση) θα αποκαταστήσετε εύκολα την αβαρία. Αν όχι θα πρέπει να αντικαταστήσετε ολόκληρη τη βρύση, γιατί τέτοιοι διακόπτες δεν υπάρχουν σαν ανταλλακτικά.

Το ηλεκτρικό στο σπίτι.

Η ηλεκτρική ενέργεια στο Camper είναι και αυτή αναγκαία για τον φωτισμό και τις ηλεκτρικές  συσκευές. Το ηλεκτρικό σύστημα του αυτοκινούμενου τροχόσπιτου είναι διπλό. Δηλαδή υπάρχει το ηλεκτρικό σύστημα του αυτοκινήτου και το αντίστοιχο του «σπιτιού». Υπόδειξη: Για την ασφάλειά σας, ποτέ μην χρησιμοποιείτε την ηλεκτρική παροχή του κινητήρα για χρήση συσκευών, ώστε σε κάθε περίπτωση να υπάρχει αυτονομία στην κίνηση του αυτοκινήτου. Όσο για το «σπίτι» εκεί το σύστημα δουλεύει όπως και στο… σπίτι σας, με τη διαφορά ότι αντί για παροχή με τάση 220 volts τροφοδοσίας δικτύου, η παροχή στο τροχόσπιτο είναι 12 volts και αυτή έρχεται από μπαταρία (μία ή δύο). Όπως γνωρίζετε η μπαταρία έχει ορισμένη χωρητικότητα και όταν αναφερόμαστε σε πληρότητα μπαταρίας 100%, αναφερόμαστε σε ένδειξη βολτομέτρου τουλάχιστον 12,7 Volts, ενώ μια μπαταρία θεωρούμε ότι έχει χάσει όλη την ενέργειά της όταν το βολτάζ  της έχει μειωθεί στα 11,5 Volts. Με αυτό σαν δεδομένο, όταν ελέγχοντας την τάση της μπαταρίας σας στον πίνακα διαπιστώσετε ότι η βελόνα με το ζόρι πλησιάζει το 12, θεωρείστε ότι πρέπει άμεσα να φροντίσετε για τη φόρτισή της. Και αυτό για δύο λόγους:

1ον. Κινδυνεύετε να μείνετε χωρίς ηλεκτρική ενέργεια στο camper (με όλα τα επακόλουθα).

2ον. (Πιο σοβαρό κατά την προσωπική μου άποψη) Όταν η μπαταρία αποφορτίζεται κάτω από το όριο της λειτουργικότητάς της,  μειώνεται το όριο της ζωής της (στατιστικά  μια μπαταρία που έχει αποφορτιστεί τελείως. π.χ.  γιατί  ξεχάσατε τα φώτα ανοιχτά, ίσως και να μην έχει αχρηστευτεί αλλά σίγουρα έχει χάσει ένα πολύ  μεγάλο μέρος της ζωής της).

Οι δύο μπαταρίες για το «σπίτι» στο camper είναι μια πολύ συνηθισμένη και σωστή επιλογή, ωστόσο, και εδώ έχω μια άποψη με την οποία μπορεί κάποιοι διαφωνούν. Η άποψή μου είναι ότι οι δύο μπαταρίες θα πρέπει να τροφοδοτούν με ηλεκτρική ενέργεια ανεξάρτητα. Δηλαδή να υπάρχει διακόπτης που να επιλέγει τη μια ή την άλλη,  αλλά και η φόρτιση να γίνεται και αυτή στην κάθε μία χωριστά και όχι στη θέση BOTH αυτού του διακόπτη. Με αυτή την επιλογή και χρησιμοποιώντας την μία μπαταρία σαν κύρια και την άλλη σαν εφεδρική  κατά την τροφοδοσία, επιτυγχάνετε τα εξής:

1ον. Να φθείρεται μόνον η μία μπαταρία (η διάρκεια της ζωής της μπαταρίας εξαρτάται από τον αριθμό φορτίσεων-αποφορτίσεων).

2ον . Θα έχετε πάντα μια πλήρως φορτισμένη μπαταρία (αν ξεχάσετε κάποια ηλεκτρική παροχή ανοιχτή ενώ τραβάτε ρεύμα συγχρόνως και από τις δύο μπαταρίες θα ξεμείνετε εντελώς από ρεύμα).

3ον. Στην φόρτιση από το δυναμό του κινητήρα αυτό δεν ζορίζεται  στη προσπάθεια να φορτίσει συγχρόνως  δύο μπαταρίες με ισχύ 100AH η κάθε μία.

Οι πιθανές αβαρίες  στο ηλεκτρικό σύστημα του camper που μπορούν να παρουσιαστούν στο ταξίδι σας, είναι η διακοπή παροχής ενέργειας σε κάποιες εφαρμογές ή και γενικό black out. Στo γενικό black out, όσο αυτό κι αν φαντάζει σαν καταστροφή, είναι πιο εύκολο να διαγνωστεί η αιτία και να αποκατασταθεί η βλάβη. Σε μια τέτοια κατάσταση  αν δεν είναι λασκαρισμένος κάποιος πόλος της μπαταρίας, θα είναι κατεστραμμένη η κεντρική ασφάλεια.  Αν συμβαίνει το δεύτερο και όταν την αντικαταστήσετε καεί ξανά, αφαιρέστε τον θετικό πόλο από την μπαταρία και καλέστε  ηλεκτρολόγο.

Ωστόσο, οι συνηθέστερες  διακοπές ρεύματος συμβαίνουν στα επί μέρους ηλεκτρικά κυκλώματα, οπότε το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να έχετε πάντα πρόχειρο ένα σχέδιο του  πίνακα με τις ασφάλειες του κυκλώματος  με το πού αντιστοιχεί η κάθε μία και,  φυσικά, ανταλλακτικές ασφάλειες  που θα βρείτε παντού αλλά ποτέ στην ερημιά που έχετε αράξει για να απολαύσετε αυτά που προσφέρει το camper (θα πρέπει βέβαια  να ξέρετε και πού βρίσκεται η ασφαλειοθήκη του οχήματός σας).

Όσον αφορά τώρα στην κατανάλωση ρεύματος στο camper,  υπάρχουν πολλές θεωρίες που υπόσχονται να επιμηκύνουν την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας από τον ή τους συσσωρευτές του camper σας, πέρα από την «οικονομία» η οποία βρίσκεται πάντα στην κορυφή όλων αυτών των θεωριών. Τα φώτα είναι μια μεγάλη φαγάνα, αλλά αντικαθιστώντας τις συμβατικές λάμπες με led,  η μείωση της κατανάλωσης που θα επιτύχετε είναι σημαντική. Μεγάλη επίσης κατανάλωση ρεύματος υπάρχει το χειμώνα με τα συστήματα θέρμανσης,  αφού χρειάζεται να δουλεύει το ηλεκτρικό ventilator στην εκτόξευση του ζεστού αέρα. Και εδώ μπορείτε να κάνετε κάποια οικονομία (με μια παραπάνω κουβέρτα στον ύπνο για παράδειγμα), ενώ στις άλλες ευκολίες δεν γίνεται να κόψετε τίποτα, εκτός από την τηλεόραση και τα παρελκόμενά της (video, δορυφορική κεραία κ.λπ). Έτσι η περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια θα εξασφαλιστεί, ή από μία ή περισσότερες μπαταρίες ή από φωτοβολταϊκά συστήματα (πολύ της μόδας τελευταία), ή από την περιοδική φόρτιση των μπαταριών.

Όσον αφορά στην εφεδρική μπαταρία τα είπαμε πιο πάνω. Για τα φωτοβολταϊκά η προσωπική μου άποψη είναι η εξής: Αν εκεί που αφήνετε το camper όταν δεν το χρησιμοποιείτε δεν υπάρχει δυνατότητα να τροφοδοτείται με παροχή 220 V, τα φωτοβολταϊκά είναι απαραίτητα  και  για τη σωστή  συντήρηση των μπαταριών, αλλά θα αποδειχτούν χρησιμότατα και στην παραμονή σε ένα μέρος πέρα του Σαββατοκύριακου. Αν, όμως, εκεί που παρκάρετε το camper βάζετε την πρίζα με τα 220 V, ενώ δεν σας αρέσει να παραμένετε και πάνω από 3-4 μέρες στο ίδιο μέρος, τα φωτοβολταϊκά είναι ένα περιττό έξοδο αλλά και περιττή εγκατάσταση σε ένα ήδη παραφορτωμένο κύκλωμα. Αλλά και να τύχει  κάποια φορά να θέλετε να μείνετε περισσότερο σε ένα μέρος, αν δεν επαρκέσει η ηλεκτρική ενέργεια βάζετε μπροστά το μοτέρ του αυτοκινήτου για κανένα μισάωρο και παίρνετε μια γερή… ανάσα ενέργειας. Προσωπικά δεν έχω εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά (στο παρκινγκ έχω 220 V), ωστόσο έχω μέσα στην αποθήκη της τρελοcamperας μια μικρή γεννήτρια 1000W, η οποία κάποιες φορές μου έχει φανεί χρήσιμη. Αλλά και να μην την είχα, με το μοτέρ του αυτοκινήτου έχω παρατείνει πολλές φορές άριστα την παροχή του ρεύματος (ιδίως το χειμώνα που το σύστημα της θέρμανσης με το ventilator τραβάει αρκετά).

Το υγραέριο στο σπίτι.

Το υγραέριο στο camper είναι κι αυτό ένα βασικό στοιχείο στην άνεση της διαβίωσης, αφενός γιατί με αυτό θα μαγειρέψετε  αφετέρου θα ζεσταθείτε τις κρύες μέρες, εκτός αν το  camper σας έχει πετρελαιοκίνητο σύστημα θέρμανσης. Στη δεύτερη περίπτωση η κατανάλωση  και το κόστος του υγραερίου δεν σας απασχολεί αφού η κατανάλωση για το μαγείρεμα είναι άνευ σημασίας.  Σαφώς υπάρχει το κόστος της κατανάλωσης πετρελαίου, όμως, αυτό δεν το ξέρω και  δεν θα αναφερθώ καθόλου.

Ας δούμε λοιπόν, τι… έμαθα (και τι έπαθα) με τα γκάζια της τρελοcamperας μου. Αν και η τρελοcamperα είναι από τα σχετικά μικρά campers, είμαι τυχερός γιατί στην αποθήκη των φιαλών υγραερίου χωράνε δύο 13άρες φιάλες. Και όταν λέω 13άρες δεν εννοώ αυτό το νούμερο που είναι γραμμένο πάνω τους και υπονοεί το απόβαρο της κάθε φιάλης, αλλά το βάρος του περιεχομένου σε κιλά. Δηλαδή, αν πάρετε μια φιάλη που γράφει πάνω της 13 κιλά και όταν είναι γεμάτη τη ζυγίσετε και  δείτε ότι το συνολικό βάρος της είναι 23 κιλά αυτή η φιάλη είναι 10άρα. Οι 13άρες φιάλες έχουν απόβαρο 15+ κιλά, οπότε το συνολικό βάρος τους γεμάτες είναι 28 κιλά. Ωστόσο, 13άρες φιάλες, οι οποίες είναι μεγαλύτερες και σε μέγεθος (ψηλότερες) υπάρχουν μόνο  προπανίου. Οι βουτανίου είναι όλες 10άρες.

Ας τα πάρουμε, όμως, ένα-ένα με τη σειρά, ξεκινώντας από το είδος του υγραερίου. Υγραέρια υπάρχουν τριών ειδών:

1. Προπάνιο
2. Βουτάνιο
3. LPG

Το προπάνιο είναι το είδος του υγραερίου που συστήνεται (κυρίως) από τους κατασκευαστές των campers, και αυτό γιατί έχει την ιδιότητα να μην παγώνει στις χαμηλές θερμοκρασίες. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι και  πιο «καθαρό» προϊόν, ωστόσο, αυτό δεν το έχω επιβεβαιώσει και όσους ρώτησα οι γνώμες διχάζονται. Θα πρέπει να γνωρίζετε βέβαια, ότι και οι φιάλες προπανίου δεν περιέχουν καθαρό προπάνιο  αλλά μείγμα 50-50, το οποίο, όμως, δεν παγώνει (το έχω διαπιστώσει τον τελευταίο χειμώνα σε παρατεταμένη διαβίωση στους -15ο C). Πιστεύω, ωστόσο, ότι και το βουτάνιο προστατευμένο στην αποθήκη του camper δύσκολα θα παγώσει. Έτσι αυτό που αποδεδειγμένα  υπερτερεί  στην επιλογή των φιαλών προπανίου είναι το μέγεθος της φιάλης της περιεκτικότητας 13 κιλών. Αν τώρα στην αποθήκη στου camper  χωράνε δύο 13άρες φιάλες, τότε η αυτονομία σε υγραέριο είναι αρκετά μεγάλη. Όσον αφορά τώρα στο σύστημα τροφοδοσίας (σίγουρα θα το ξέρετε) υπάρχει διακλαδωτήρας που ενώνει το ζευγάρι των φιαλών, οπότε δεν θα χρειαστεί να κάνετε σκάντζα. Αυτό, όμως, έχει ένα μειονέκτημα: Ίσως δεν πάρετε χαμπάρι πότε αδειάζουν οι φιάλες και ξεμείνετε από υγραέριο. Προσωπικά δεν έχω τοποθετήσει αυτό το σύστημα, προτιμώντας να έχω πάντα μια φιάλη γεμάτη και να κάνω σκάντζα το ρυθμιστή μόλις αδειάζει η μία.

Όσον αφορά τώρα στο κόστος του προπανίου έναντι του βουτανίου δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά, αλλά και αυτό αφορά μόνον στις 10άρες φιάλες, αφού είπαμε ότι 13άρες βουτανίου δεν υπάρχουν.

Και πάμε στο LPG. Το LPG είναι το υγραέριο που τροφοδοτούνται τα αυτοκίνητα από τα πρατήρια. Και, φυσικά, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος αναφοράς σ’ αυτό το είδος υγραερίου (εκτός για  κάποια campers που διαθέτουν μόνιμη εγκατάσταση υγραερίου) αφού απαγορεύεται η πλήρωση φιαλών. Επειδή, όμως, υπάρχουν κάποια πρατήρια που… αψηφούν την απαγόρευση και γεμίζουν και φιάλες και έκανα και εγώ αυτή τη… μαϊμουδιά, θα σας πω τι έμαθα (έπαθα). Και αυτό το έκανα μόνο για οικονομία και για κανένα άλλο λόγο.

Ας δούμε, όμως, τι κερδίζει κανείς σε ευρώ, με το γέμισμα των φιαλών με LPG. Όταν το περιεχόμενο της 13άρας  φιάλης  προπανίου κόστιζε 24 ευρώ, εγώ τη γέμιζα με 20. Εμφανές κέρδος 4 ευρώ, το οποίο, όμως, ήταν μεγαλύτερο, αφού η ποσότητα υγραερίου των 20 ευρώ (18 λίτραx0,90 το λίτρο) είχε βάρος 14,5 κιλά. Δηλαδή είχα κέρδος μια επί πλέον ποσότητα 1,5 κιλών, άρα κέρδος γύρω στο 1,5 ευρώ επί πλέον, δηλαδή συνολικό κέρδος 5,5 ευρώ και βέβαια το κέρδος της μεγαλύτερης αυτονομίας (3 κιλά στις δύο φιάλες).

Έλα, όμως, που τα πράγματα δεν είναι έτσι. Και αναφέρομαι στην ποιότητα, για την ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του LPG. Μετά από 2-3 φιάλες κατανάλωσης LPG το πρώτο που παρατήρησα ήταν μια ιδιαίτερα ενοχλητική οσμή στην εξάτμιση του ψυγείου και πολύ γρήγορα την σημαντική μείωση της απόδοσης της ψύξης. Το πρόβλημα της μειωμένης ψύξης το έλυσα καθαρίζοντας το μπεκ του υγραερίου του ψυγείου, ενώ  τρέχοντας πάλι στον Αλέξη διαπιστώσαμε  ότι η εξάτμιση του ψυγείου είχε τα χάλια της. Και τότε έμαθα ότι το LPG περιέχει και ποσότητα λιπαντικού, που είναι απαραίτητο μεν  στο κινητήρα του αυτοκινήτου, αλλά επιβλαβές  στο ευαίσθητο σύστημα της τροφοδοσίας του ψυγείου υγραερίου.

Έτσι, αποδείχτηκε απογοητευτικό το αποτέλεσμα του πειράματος της οικονομίας στο υγραέριο και γύρισα πάλι στην αντικατάσταση της φιάλης προπανίου στα πρατήρια. Ωστόσο, και με το καθαρότερο (όπως υποστηρίζουν μερικοί) προπάνιο, το μπεκ του ψυγείου θέλει κατά διαστήματα καθάρισμα, ενώ καλό είναι να περιποιείστε κάπου-κάπου και την εξάτμισή του. Η διαδικασία δεν είναι δύσκολη, αν θέλετε να ασχοληθείτε μόνοι σας, αλλά ούτε και δαπανηρή αν πάτε στον ειδικό. Το πώς γίνεται σας το δίνω φωτογραφικά, και ό,τι καταλάβετε.

Αυτά, προς το παρόν, και καλή τύχη στην αποφυγή της… μπανανόφλουδας.