Rib and Sea

Σήμερα έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Περιέργως, όμως, ενώ όταν διώχνει κανείς ένα βάρος από πάνω του νοιώθει ευτυχισμένος, εγώ νοιώθω... συντετριμμένος! Κάθε φορά που κλείνει μια παρένθεση στη ζωή μου, ακόμη και αν έπρεπε όπωσδήποτε να κλείσει, εγώ θλίβομαι. Θλίβομαι γιατί μαζί με την παρένθεση κλείνει και μια σελίδα της ζωής μου. Γιατί μαζί της θάβονται και ώρες προσφοράς, ξεγνοιασιάς, συντροφικότητας. Γιατί μέσα σ’ αυτές τις παρενθέσεις υπήρξαν άνθρωποι, υπήρξαν γνωστοί, υπήρξαν «φίλοι», υπήρξαν κοινωνοί (υποτίθεται) της ίδιας με μένα  φιλοσοφίας, ώς προς την κοινή μας αγάπη για Κείνη. Μια καλή φίλη, όποτε με βλέπει στενοχωρημένο, μου λέει. «Άφησε πίσω ό,τι σε ενοχλεί και τράβα εμπρός». Αυτό έκανα πάντα, αυτό θα κάνω και τώρα. Μοναχικός είναι άλλωστε ο δρόμος που επέλεξα να βαδίσω όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, και όπως φαίνεται θα παραμείνει μοναχικός, όσο εγώ μένω αμετακίνητος στα πιστεύω και τις Αρχές μου και δεν συμβιβάζομαι για να είμαι αρεστός, "προσαρμοστικός", "συμβατός", "φίλος".

Κλείνοντας λοιπόν τη θλιβερή παρένθεση και προχωρώντας και πάλι εμπρός, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από τις σκέψεις μου, οι οποίες θέλω και ελπίζω ότι θα υλοποιηθούν στο άμεσο μέλλον. Μπροστά μας είναι, κατ’ αρχάς, η μεγάλη «Διεθνής Ναυτική Έκθεση της Γένοβας». Η μεγαλύτερη, θα έλεγα, ναυτική έκθεση στην Ευρώπη, όσο τουλάχιστον αφορά τα δικά μας φουσκωτά σκάφη, που μας ενδιαφέρουν περισσότερο. Μου έλειψε, για να είμαι ειλικρινής, όλα αυτά τα χρόνια. Φέτος όμως πρέπει να δώσω το παρόν, κυρίως λόγω περιοδικού. Σκέφτομαι να επιβιβαστώ λοιπόν στο αυτοκινούμενο σπίτι μου και να κατασκηνώσω έξω απ’ την Έκθεση! Λέω μάλιστα να περάσω νωρίτερα μια βόλτα και απ’ το Μόναχο, όπου πραγματοποιείται κάθε χρόνο τέτοια εποχή το Φεστιβάλ της Μπύρας, και να σας δώσω μια, φωτογραφική τουλάχιστον, γεύση από το Βαυαρέζικο αυτό θεότρελλο πανηγύρι της μπύρας, της πατάτας και του λουκάνικου! Το έχω ανάγκη αυτή την εποχή ένα τέτοιο μπάχαλο!

Αμέσως μετά, το «Rib and Sea» θα... εκτεθεί στο «Ναυτικό Σαλόνι της Αθήνας» (εφ' όσον εξασφαλιστεί χώρος!), αλλά ούτε με αντιπαροχή διαφήμισης, αυτή τη φορά, ούτε μόνο του! Θα συστεγαστεί, κατά πάσα πιθανότητα, με δύο ακόμη προϊόντα, τα οποία θέλω να πιστεύω ότι θα δημιουργήσουν αίσθηση. Επιτρέψτε μου, προς το παρόν, να μην ανοίξω όλα τα χαρτιά μου...

Στη συνέχεια το «Rib and Sea» θα συνοδεύσει εν πλω, σαν χορηγός επικοινωνίας, τους φίλους του «Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών Χίου» στην Αποστολή Αγάπης που διοργανώνουν στην Κίναρο. Το μικρό αυτό βραχονήσι του Αιγαίου με τους δύο μοναχικούς κατοίκους! Τον Μικέ και την Ειρήνη! Και βέβαια, εκμεταλλευόμενος ένα εκπληκτικό επτάμετρο φουσκωτό σκάφος, τη χρήση του οποίου θα μου παραχωρήσει σύντομα γνωστή ελληνική κατασκευάστρια εταιρεία, για τις ανάγκες των ταξιδιωτικών του περιοδικού, θα προσπαθήσω να «οργώσω» για μια ακόμη φορά το Αιγαίο, ανεξαρτήτως εάν μπήκαμε ήδη στο φθινόπωρο και έχουμε προ των πυλών τον χειμώνα! Γιατί το καλοκαίρι είν’ στην ψυχή και στο μυαλό ο χειμώνας...

Θα ήθελα να γράψω δυο λόγια και για το ομώνυμο forum, το οποίο μετονομάσθη ήδη σε Ribfans.com και πήρε τον δικό του ανεξάρτητο δρόμο. Το ζήτησα εγώ, θεωρώντας ότι μόνο καλό δεν θα έκανε πια στο μέλλον η ταύτιση του με το περιοδικό. Ήμουν άλλωστε εξ αρχής αντίθετος με τη δημιουργία forum (και δη ομωνύμου) που θα λειτουργούσε στη σκιά του περιοδικού, και ο χρόνος μάλλον "δικαίωσε" εκείνη την αρνητική τοποθέτησή μου. Τη θέση της λέξης forum στα περιεχόμενα της ύλης του περιοδικού θα καταλάβει μια άλλη λέξη, ελληνική, δική μας και, γι' αυτό, ακίνδυνη. "Αναμνήσεις" θα είναι αυτή η νέα λέξη. Αναμνήσεις από ταξίδια που κάναμε κάποτε, και από εμπειρίες που μας άφησαν, άλλες μια πιο πικρή, και άλλες μια πιο γλυκειά γεύση...

Αυτά, προς το παρόν. Αργότερα βλέπουμε. Έχει η θάλασσα πολλά ακόμη να μας διηγηθεί άλλωστε...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος