Rib and Sea

Πάνε επτά μέρες τώρα που παιδεύομαι να κάνω μια επέκταση δραστηριότητας στην Δ.Ο.Υ. Ηλιούπολης, και να θεωρήσω στοιχεία γι' αυτή τη νέα δραστηριότητα, και ακόμη δεν έχω ξεμπερδέψει! Μη με ρωτήσετε γιατί. Δεν θα μπορέσω να σας εξηγήσω, γιατί ούτε εγώ έχω ακόμη κατάλαβει! Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι, αν απλώς υποπτευόμουν μέχρι σήμερα τους λόγους για τους οποίους οι ξένοι επιχειρηματίες και επενδυτές ακούν Ελλάδα και τρέχουν, σήμερα βεβαιώθηκα για έναν από αυτούς (τους λόγους). Ουδείς ξένος επιχειρηματίας ή επενδυτής θα ήταν διατεθιμένος να σπαταλήσει μία ολόκληρη εβδομάδα απ' τη ζωή του για να θεωρήσει ένα τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών! Θα μου πείτε, γιατί διαμαρτύρεσαι κύριε; Και στο Μπαγκλαντές, ας πούμε, έτσι γίνεται. Ναι, αλλά το Μπαγκλαντές είναι τριτοκοσμική χώρα, δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Ενώ εμείς ανήκουμε ε; Το άλλο με τον πίθηκο πιλότο το ξέρετε;

Κυκλοφορούν πάντως και υιοθετούνται, προσφάτως, αρκετές νέες λέξεις και εκφράσεις, οι οποίες εμπλουτίζουν το ήδη πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο, μολονότι η σημασία τους δεν είναι ξεκάθαρη. Ιδού μερικές από αυτές.

"Τίθεται το θέμα σε δημόσια διαβούλευση". Να το θέσουμε βρε παιδιά το θέμα σε δημόσια διαβούλευση, εντάξει. Θα βγει όμως κάτι ή το λέμε, έτσι, για να έχουμε κάτι να λέμε σ' αυτούς οι οποίοι ματαίως διαμαρτύρονται; Πιπίλα μου θυμίζει πάντως εμένα αυτή η "δημόσια διαβούλευση". Πάρε την πιπίλα σου και σκάσε ένα πράγμα...

"Παρένθετος λογαριασμός". Νέο φρούτο αυτό. Ανακαλύφθηκε όταν οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος δεν ήξεραν πού να κρύψουν τα κλεμμένα και τα έβαζαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς τρίτων προσώπων (δικών τους βεβαίως και, κυρίως, συνενόχων, ώστε να μην κινδυνεύουν να αποκαλυφθούν) ή συγγενών (πάντοτε εξ αίματος και ποτέ εξ αγχιστείας).

"Ηθική εξόντωση". Αφορά όλους αυτούς τους τρισάθλιους Έλληνες πολίτες οι οποίοι τόλμησαν να θίξουν την ηθική ακεραιότητα ωραίου πολιτικάντη. Διότι κύριοι, εντάξει, έκλεψε ο άνθρωπος, πρέπει να τον κρεμάσουμε; Έτσι εξέλαβε αυτός τα "τυχερά" του επαγγέλματος που επέλεξε να ακολουθήσει, έτσι έκρινε πως έπρεπε να επενδύσει αυτά τα "τυχερά". Σε μας περισσεύει να ζητάμε σήμερα την ηθική του εξόντωση. Φλούφληδες και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια. Τι να σου κάνει και η κακομοίρα η ελληνική γλώσσα; Όλους τους βολεύει. Για όλους έχει μια λύση. Και μολονότι ο σοφός λαός μας λέει πως "όλοι οι καλοί χωράνε", τελευταία χωράνε σ' αυτήν ακόμη και οι κακοί.

"Μνημόνιο". Αυτή η λέξη, αν και μερικοί ισχυρίζονται πως τα λέει όλα, κρύβει πολλά! Σε μένα πάντως... μνημόσυνο της χαμένης εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας περισσότερο θυμίζει, παρά κάτι που καταγράφεται γιατί πρέπει να το θυμόμαστε. Σιγά μην ξεχάσουμε δηλαδή ότι το Μνημόνιο των δανειστών μας αποτελεί ένα προσύμφωνο πώλησης της χώρας και την ποινική ρήτρα μαζί, παρόμοια μ' αυτήν που βάζει η τράπεζα όταν σου δίνει δάνειο και σου υποθηκεύει το σπίτι...

"Χρήματα υπάρχουν", έλεγε ο Τζώρτζης, λέγε με Γιωργάκη ελληνιστί. Υπήρχαν, μάλλον, προ των βουλευτικών εκλογών, αν και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος του είχε πει, όπως διέρρευσε, ότι το ταμείο ήταν μείον. Ο Τζώρτζης όμως ποθούσε διακαώς την καρέκλα και μας έλεγε άλλα. Έξι μήνες μετά, τα χρήματα που αυτός μας έλεγε ότι υπήρχαν, εξαντλήθηκαν, και βρεθήκαμε ξαφνικά χρεωμένοι ως τον λαιμό! Τώρα όμως την πήρα την καρέκλα, λέει, δεν βαριέσαι. Ποιος τους χέζει αυτούς. Και τον μακαρίτη τον πατέρα μου τον ξαναψήφισαν το '86, παρ' όλο που το '81 έλεγε "Ε.Ο.Κ. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", αλλά το έκανε γαργάρα και τους πούλησε μόλις μπήκε στο Μαξίμου...

Σήμερα πάντως έχασα άλλη μια διαφήμιση. Τουτέστιν, άλλη μια πηγή εσόδου, προκειμένου να έχω το "άλλοθι" να γράφω, ώστε το περιοδικό αυτό να συνεχίσει να υπάρχει στο διαδίκτυο. Και, όπως είναι φυσικό, η διάθεση για δημιουργία χάνεται σιγά σιγά. Οι ιδέες ξεθωριάζουν. Όπως ακριβώς το νηστικό αρκούδι αρνείται να χορέψει, έτσι κι' εγώ χάνω σταδιακώς την διάθεση και την έμπνευση να γράψω για φουσκωτά. Η απώλεια διάθεσης και έμπνευσης άλλωστε με απασχολεί προσωπικώς περισσότερο, και λιγότερο ότι άδειασαν οι τσέπες μου. Η απώλεια της ελπίδας και του αισθήματος της ασφάλειας για το αύριο, που πρέπει να νοιώθει ο κάθε κάτοικος ενός προηγμένου και ευνομούμενου κράτους, είναι αυτά που τον εξοντώνουν, και όχι η ρηχοπατιά της τσέπης του...

Δεν θα κλαφτώ, πάντως, ούτε θα επιρρίψω σε άλλους τις ευθύνες για τα δικά μου προβλήματα. Συγκυρίες είναι που πλήττουν περισσότερο αυτούς οι οποίοι αρνούνται να ενταχθούν στις ομάδες αυτών που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, αυτών οι οποίοι στερούνται "δημοσίων σχέσεων" και της ικανότητας να "λειαίνουν τις γωνίες" και να συνασπίζονται σε κλίκες, φοβούμενοι πως θα ξεμείνουν από "παρέα", όπως μου είπε χαρακτηριστικώς κάποιος φίλος προχθές. Δεν διαμαρτύρομαι λοιπόν. Επιλογή μου είναι να μην σκύβω για το γνωστό κωλοδάχτυλο της εξουσίας, να μην λειαίνω τις γωνίες και να μην συνασπίζομαι σε κλίκες. Το είπαμε αυτό. Αν πρέπει λοιπόν να παύσω να υπάρχω στον χώρο του φουσκωτού σκάφους, γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους, so be it, που θα έλεγαν και οι Βρεττανοί. Τη θάλασσα όμως, κανείς δεν μπορεί να μου την στερήσει...

Επειδή πάντως η ελπίδα πράγματι πεθαίνει τελευταία, αποφάσισα να ανοίξω ένα νέο διαδικτυακό παράθυρο, μήπως και μπει λίγος καθαρός αέρας. Έδωσα λοιπόν, με την βοήθεια του φίλου μου Νίκου Διακαντώνη, σάρκα και οστά σε ένα site για αυτοκινούμενα τροχόσπιτα και camping, το www.camperlife.gr, ελπίζοντας ότι θα πάρω κάποια αναβολή στο κλείσιμο της αυλαίας, θα κάνω κάποια "αρπαχτή", όπως γράφει για μένα ένας καλός ανταγωνιστής, και θα επιζήσω σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό, έως αιμοβόρο. Το "Rib and Sea", πάντως, δεν θα το παρατήσω. Όχι ακόμη τουλάχιστον. Οι μεγάλες αγάπες, άλλωστε, επιβιώνουν ακόμη και με πασατέμπο στα παγκάκια...

Όσο για το πρόγραμμα των δύο προσεχών μηνών; Στις αρχές Ιουλίου προβλέπεται να λάβω μέρος με το ιπτάμενο φουσκωτό μου (καιρού επιτρέποντος) στην "6η Πανελλήνια συγκέντρωση φουσκωτών σκαφών",  η οποία θα πραγματοποιηθεί στη Χίο, και στη συνέχεια λέω να πετάξω  κάπου στο Ιόνιο, σε μια προσπάθεια να δω τον κόσμο από ψηλά, μπας και κοροϊδέψω την απογοήτευση και την αγανάκτηση για όσα ήδη διαδραματίζονται σήμερα γύρω μας, αλλά και όσα τραγικά μας περιμένουν στο άμεσο μέλλον. Όσο για τον κλασσικό μήνα των καλοκαιρινών διακοπών, τον Αύγουστο; Θα βυθίσω το σώμα μου στον υγρό γαλάζιο καθρέφτη των Αρμαθιών σε μια ύστατη προσπάθεια να φορτίσω τις κλαταρισμένες μπατταρίες μου...