Rib and Sea

Κατέληξα στο συμπέρασμα, μετά από όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια τών χρόνων που πέρασαν, πως δεν αλλάζουμε! Τουλάχιστον όχι στα βασικά χαρακτηριστικά μας. Δεν αλλάζουμε στον τρόπο που αγαπάμε τη Θάλασσα, στην ιεράρχηση κάποιων Αξιών που σηματοδοτούν αυτή την αγάπη, ακριβώς όπως δεν αλλάζει και η Θάλασσα απέναντί μας. Και αν κανείς διαθέτει τα αντισώματα εκείνα που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τούς "ιούς" που περιφέρονται στο κύκλωμα, που πολιορκούν το ρομαντισμό και την άδολη αγάπη του για Κείνη, έχει καλώς. Άν όμως όχι...

Λίγο αργά ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια. Έπρεπε να είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα. Δεν διέθετα όμως ούτε τις στοιχειώδεις έστω γνώσεις, σχετικώς με τούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές εννοώ, ούτε τα χρήματα που απαιτούνται για το στήσιμο ενός ηλεκτρονικού περιοδικού.

Η πρόταση τού Νίκου Κάγκουρα ήρθε ακριβώς τη χρονική εκείνη στιγμή που η απογοήτευση και η εξάντληση από τούς καθημερινούς "σικέ" αγώνες στον ελληνικό υγρό στίβο και τα παρελκόμενά του, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη απομόνωσή μου από το δημοσιογραφικό κατεστημένο, είχε αρχίσει να με καταβάλει. Δεν μπορούσα στην αρχή να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος, τον οποίον είχα συναντήσει μόλις δύο φορές και με τον οποίον επικοινωνούσα μόνο διαδικτυακά, σοβαρολογούσε όταν μού πρότεινε να στήσει, να φιλοξενήσει και να υποστηρίξει τεχνικά το ribandsea στο δικό του server, για λογαριασμό μου, εντελώς δωρεάν! Μόλις διεπίστωσα πως σοβαρολογεί, πήρα μολύβι και χαρτί και άρχισα να καταπιάνομαι και πάλι μ' αυτό που μ' ευχαριστεί και με γεμίζει...

Υπήρξαν ενθαρρυντικά μηνύματα στην αρχή, αλλά υπήρξαν και ειρωνικά και απαξιωτικά σχόλια, από κάποιους "γνωστούς-αγνώστους", οι οποίοι με ακολουθούν με συνέπεια και συνέχεια όλα αυτά τα χρόνια, σε ό,τι κάνω. Δεν με ενόχλησαν ωστόσο καθόλου. Αντιθέτως, με ενεθάρρυναν, με κολάκευσαν και ενδυνάμωσαν την επιθυμία μου να γίνομαι καλύτερος από μέρα σε μέρα...

Έχουν κατά καιρούς γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες πράγματα πάνω στις "αγνές" προθέσεις τού εκδότη ενός περιοδικού για έγκυρη και "αντικειμενική" ενημέρωση, στην αγάπη τού συντάκτη για τη Θάλασσα, στην άδολη προσέγγιση τού αναγνώστη. Και πάντοτε αναρωτιόμουν, ποια είναι τελικώς η  "αντικειμενική" ενημέρωση, πώς σηματοδοτείται αυτή η περιβόητη αγάπη για τη Θάλασσα και τον αναγνώστη. Και οι απαντήσεις έρχονταν πάντοτε μέσα από τις πράξεις τού καθενός μας, τη στάση μας απέναντι στα προβλήματα και τις προκλήσεις, τις αντιστάσεις στη διάβρωσή μας και την αποδυνάμωση τού ανοσοποιητικού μας συστήματος από τον καθημερινό ανηλεή βομβαρδισμό εκατοντάδων "ιών". Είναι λάθος να παραγνωρίζουμε ή να αγνοούμε το αλάθητο ένστικτο τού μέσου αναγνώστη, που μπορεί να διακρίνει το αυθεντικό από το προσποιητό, το "ύποπτα" καλό από το "κραυγαλέα" κακό, τη συνέπεια και τη συνέχεια στα λόγια και τις πράξεις, από το "δάσκαλε που δίδασκες..."

Όσο με αφορά, δεν μένει τίποτε περισσότερο να κάνω απέναντι στα "κεριά" που μένουν ακόμη να σβηστούν, όπως θα έλεγε ο ποιητής, παρά να μείνω ο ίδιος, αυτός που ήμουν τόσα χρόνια, ευχόμενος συγχρόνως να έχω αντίλογο αλλά και συνοδοιπόρους στα γραπτά και τις σκέψεις ή τις επιλογές μου, να συνεχίσει να είναι μακρύς ο δρόμος για την "Ιθάκη" και να είναι ορατοί οι φίλοι κι' οι εχθροί μου.

Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά. Τι σημασία έχει; Αξίζει να το επιχειρήσει κανείς. Ίσως το ταξίδι να είναι πιο μακρύ αυτή τη φορά. Ίσως...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος