Rib and Sea

Αν δεν θυμάστε, θα σας υπενθυμίσω ότι τον Νοέμβριο του 2010 είχα εκφράσει την επιθυμία να συναντήσω τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Χρ. Παπουτσή, προκειμένου να του θέσω μερικά ερωτήματα σχετικά με θέματα της αρμοδιότητάς του, αλλά οι προσπάθειές μου έπεσαν στο κενό. Μετά μάλιστα από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα, η ιδιαιτέρα τού κ. Υπουργού με πληροφόρησε ότι "ο κ. Παπουτσής δεν δίνει συνεντεύξεις αυτή την εποχή σε κανένα μέσο μαζικής ενημέρωσης, προκειμένου να προστατεύσει τους πολίτες"! Έχω μάλλον λάθος όνομα, είπα στην γραμματέα τού κ. Υπουργού, γιατί δεν νομίζω ότι ο κ. Παπουτσής θα ηρνείτο να με συναντήσει εάν με έλεγαν π.χ. Χατζηνικολάου, Τράγκα ή Τριανταφυλλόπουλο. Δεν κατάφερα λοιπόν να συναντήσω τον κ. Παπουτσή, έγραψα όμως, εν θερμώ, ένα μικρό άρθρο, αφ' ενός μεν για να τα έχω καλά με την συνείδησή μου, αφ' ετέρου για να το κοινοποιήσω στον κ. Υπουργό και να του δείξω ότι η εκτίμηση είναι αμοιβαία... http://www.ribandsea.com/editorial/475-2010-12-07-10-11-51.html

Έριξα στη συνέχεια το βάρος μου στο "συγγενικό" Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας, στο οποίο προίσταται ο κ. Ι. Διαμαντίδης. Στις 8 Δεκεμβρίου του 2010, λοιπόν, έστειλα το αίτημά μου στην ηλεκτρονική διεύθυνση του εν λόγω Υπουργείου και στις 9 Δεκεμβρίου έλαβα την ακόλουθη απάντηση από τον κ. Ν. Καραμπάση : "Κατ' αρχήν ευχαριστούμε για την επικοινωνία και συγχαρητήρια για την εκδοτική σας προσπάθεια. Θα μεταβιβάσω το αίτημα στον κ. Υπουργό και σε συνεννόηση με την ιδιαιτέρα γραμματέα του θα σας ενημερώσω σχετικά". Είδατε πόσο άμεση ήταν η απάντηση; Αφού κι' εγώ, για να είμαι ελικρινής, εντυπωσιάστηκα! Μη βιάζεστε όμως γιατί...

... πέρασαν ημέρες, πέρασαν εβδομάδες, αλλά ενημέρωση δεν υπήρξε. Στις 30 Ιανουαρίου του 2011, και αφού είχα προηγουμένως υπενθυμίσει στον κ. Καραμπάση το αίτημά μου, έλαβα το ακόλουθο μήνυμα : "Είχα δώσει το όνομα σας και το αίτημα στην ιδιαιτέρα του υπουργού με την επισήμανση να γίνει η συνάντηση, και νόμιζα ότι είχε έρθει σε επαφή μαζι σας. Θα το συζητήσω μαζί της αύριο και θα σας ειδοποιήσω. Μπορείτε να μου δώσετε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας"; Έδωσα αμέσως το τηλέφωνό μου και περίμενα...

Πέρασαν άλλες δύο εβδομάδες. Άκρα του τάφου σιωπή! "Σκούντησα" και πάλι τον κ. Καραμπάση, ρωτώντας τον αν πρέπει να ξεχάσω την συνάντησή μου με τον κ. Διαμαντίδη. Οπότε, στις 17 Φεβρουαρίου 2011 ο κ. Καραμπάσης μου έστειλε αυτό το μήνυμα : "Οχι, να μην την ξεχάσετε γιατί ισχύει ο,τι σας είπα και στο τηλέφωνο. Απλά έπεσαν πολλά θέματα αυτή την περίοδο και η αναχώρηση του υπουργού στην Κίνα, απο όπου επιστρέφουμε 28/2. Ελπίζω στην κατανόησή σας για να σας καλέσω εγώ με την επιστροφή απο την Κίνα". Έδωσα τόπο στην οργή και σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι έτσι κι' εγώ να τον παρεξήγησα τον άνθρωπο...

Πέρασαν άλλες ένδεκα ημέρες μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, πέρασε κι' αλλη μια εβδομάδα από τότε που ο κ. Υπουργός επέστρεψε, υποτίθεται, από την Κίνα, κι' εγώ αποφάσισα να "σκουντήσω" και πάλι τον κ. Καραμπάση. Στις 8 Μαρτίου έλαβα το ακόλουθο μήνυμα : "Έδωσα τώρα τα τηλ. σας στην γραμματέα του για να σας κλείσει τη συνάντηση μέσα στην εβδομάδα αυτή". Ήταν Τρίτη, συνεπώς περίμενα ότι η πολυπόθητη συνάντησή μου τον Υπουργό θα επραγματοποιείτο μέχρι την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011. Αμ δε...

Πέρασαν ημέρες, πέρασαν εβδομάδες και μπήκαμε αισίως στον Απρίλιο. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τον κ. Υπουργό ή έστω την γραμματέα του ή τον κ. Καραμπάση! Το πήρα λοιπόν κι' εγώ απόφαση ότι ούτε αυτή η συνάντηση ήταν γραφτό να γίνει. Ήταν προφανές ότι ο κ. Διαμαντίδης δεν ήθελε να με συναντήσει. Δεν είναι εύκολο βλέπετε να απαντήσει ένας Έλληνας βουλευτής ή Υπουργός στις απρόβλεπτες ερωτήσεις ενός δημοσιογράφου ο οποίος είναι εκτός κυκλώματος και δεν έχει τίποτε να χάσει αν δυσαρεστηθεί ο ερωτώμενος. Στο κάτω κάτω ποιος είσαι εσύ κύριε; Ούτε βαρύγδουπο όνομα φέρεις, ούτε για λογαριασμό κάποιου "χορηγού" εργάζεσαι. Όλα αυτά ελήφθησαν προφανώς σοβαρά υπ' όψιν από τον κ. Υπουργό ή τους συμβούλους του οι οποίοι, πολύ πιθανό, είχαν φροντίσει να τον ενημερώσουν και για το καυστικό άρθρο που έγραψα για τον συνάδελφό του Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, αλλά και για τον ίδιο http://www.ribandsea.com/waves/446-2010-10-18-15-57-11.html Πάω κι' εγώ γυρεύοντας μερικές φορές...

Και τώρα; θα μου πείτε. Πώς θα πάρεις τις απαντήσεις στα ερωτήματά σου; Πώς θα ενημερώσεις τους αναγνώστες σου; Και τι θέλετε δηλαδή; Να ικετεύω τον Υπουργό επί μήνες για να απαντήσει σε τρεις ερωτήσεις; Γιατί μόνο τρεις ήταν οι ερωτήσεις που ήθελα να του θέσω. Όχι δα! Έχει και η υπομονή τα όριά της! Ξέρετε πάντως τι σκέφτηκα; Θα θέσω τις ερωτήσεις αυτές σε σας, τους αναγνώστες μου, και θα σας ζητήσω να δώσετε οι ίδιοι τις απαντήσεις. Ούτως ή άλλως τους βουλευτές και, πολύ περισσότερο, τους Υπουργούς δεν μπορεί ο πολίτης και ο μη οσφυοκάμπτης δημοσιογράφος να τους δει μετά την εκλογή και την ανάληψη των καθηκόντων τους. Μόνο προεκλογικά υπάρχει αυτή η δυνατότητα, που η ψήφος είναι το ζητούμενο...

Ήθελα λοιπόν να θέσω στον κ. Διαμαντίδη τις εξής ερωτήσεις :

1) Γιατί αφού το Σύνταγμα και οι νόμοι ορίζουν, ρητώς και κατηγορηματικώς, ότι ο αιγιαλός είναι δημόσιο πράγμα και η πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των πολιτών σ' αυτόν πρέπει να είναι ελεύθερη και απρόσκοπτη, οι παραλίες παραχωρούνται σε ιδιώτες και οι γλίστρες αλυσσοδένονται και ελέγχονται από κάποιους επιτήδειους, είτε αυτοί είναι μέλη διοικητικών συμβουλίων συλλόγων, είτε είναι ιδιώτες, είτε είναι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης; Γιατί οι μαρίνες, που κατασκευάστηκαν με χρήματα του Ελληνικού λαού, στο πλαίσιο της υπερκοστολογημένης Ολυμπιάδας του 2004, βαφτίστηκαν "ναυταθλητικές" και η πρόσβαση σ' αυτές μπορεί πλέον να γίνει μόνο αν οι πολίτες καταθέσουν άδειες, διπλώματα, ασφάλειες, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και τον οβολό τους; Γιατί τοποθετήθηκαν φυλάκια και μπάρες στην είσοδο των μαρινών και γίνεται face control όπως στα νυκτερινά κέντρα και τα καζίνο; Γιατί τοποθετήθηκαν μπάρες, αλυσσίδες και λουκέτα στις γλίστρες, ενώ το ωράριο λειτουργίας τους περιορίστηκε ανάλογα με τις επιθυμίες των "αναδόχων" τους;  Γιατί ανεκλήθη η εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου κ. Γεωργίου Βλάχου (28.3.2008) βάσει της οποίας τα κατά τόπους Λιμεναρχεία ώφειλαν να μεριμνούν για την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στις υπάρχουσες γλίστρες; Τι μεσολάβησε και η σωστή και σύννομη εκείνη απόφαση πήρε την άγουσα προς τα αποδυτήρια;

2) Τι σκέφτεται να κάνει ο Υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας προκειμένου να βελτιωθεί η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία και η επικοινωνία των ακριτικών και ξεχασμένων νησιών του Αιγαίου; Μέχρι πότε οι γραμμές αυτές θα χαρακτηρίζονται "άγονες" και η τύχη τους θα εξαρτάται από τις ορέξεις και τα συμφέροντα του εκάστοτε Υπουργού και των εφοπλιστών, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να συναλλάσσονται μαζί του; Μέχρι πότε θα συρρικνώνεται το ανθρώπινο δυναμικό των νησιών και θα μένει αθωράκιστο το Αιγαίο, έρμαιο στις αδηφάγες βλέψεις των εξ ανατολών γειτόνων και των κοινών "συμμάχων" μας;

3) Πώς σκέφτεται ο Υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας να αντιμετωπίσει την εύλογη απαίτηση του "Rib and Sea", αλλά και πολλών άλλων συλλόγων και φορέων, για την κατάργηση των αγώνων υποβρυχίου αλιείας με ψαροντούφεκο; Η Ευρωπαία Επίτροπος σε θέματα αλιείας κ. Μαρία Δαμανάκη, πιστή στο ραντεβού της με την ιστορία (να νίπτει πάντοτε τας χείρας της), πέταξε τα "αναμμένα κάρβουνα" στον κ. Διαμαντίδη. http://www.ribandsea.com/fishing/132--stop-.html

Διαβάσατε λοιπόν τις τρεις ερωτήσεις που είχα σκοπό να θέσω στον κ. Διαμαντίδη, αλλά και στον κ. Παπουτσή. Εσείς τι θα απαντούσατε εάν (λέμε τώρα) είσασταν στη θέση τους; Αν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να απαντήσετε, θα απαντήσω εγώ. Αν ήμουν λοιπόν στη θέση του κ. Παπουτσή ή του κ. Διαμαντίδη και ένας δημοσιογράφος μού έθετε τα πιο πάνω ερωτήματα, τρεις θα ήταν οι επιλογές μου. 1) Θα απέφευγα, με εύσχημο τρόπο, τον "επικίνδυνο" δημοσιογράφο. 2) Θα αποκαθιστούσα τη νομιμότητα. 3) Αν δεν κατάφερνα να συγκρουστώ με τα συμφέροντα και να δώσω λύσεις, θα δημοσιοποιούσα το πρόβλημα και στη συνέχεια θα "κατέβαινα απ' το τραίνο". Όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά για να έχω το δικαίωμα να ισχυρίζομαι ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι...

Είναι νομίζετε τυχαίο που οι κ.κ. Παπουτσής και Διαμαντίδης επέλεξαν την πρώτη λύση; Εσείς τι θα κάνατε;

Ιωσήφ Παπαδόπουλος