Rib and Sea

Πόσοι "σερφάρουν" ημερησίως στα δύο ενοποιημένα πλέον, διαδικτυακά περιοδικά "Rib and Sea" και "Camper Life"; Είχα ξέρετε κι' εγώ την ίδια απορία, γιατί εδώ και ένα περίπου χρόνο σταμάτησα να μετρώ την αναγνωσιμότητα - ούτως ειπείν τα "κλικ" - γιατί είχαν σταθεροποιηθεί στα 700 περίπου την ημέρα. Σημειωτέον ότι πριν από τέσσερα χρόνια, όταν "έλυσε κάβους" και "σαλπάρισε" το "καραβάκι" του "Rib and Sea", η αναγνωσιμότητα δεν ξεπερνούσε τα 150 "κλικ" ημερησίως. Λίγο αργότερα, όταν αναγκάστηκα να "αποκληρώσω" το υιοθετημένο "Rib and Sea Forum", η αναγνωσιμότητα ανέβηκε κατακόρυφα στα 500-600 "κλικ" την ημέρα για να αναρριχηθεί τον τρίτο χρόνο στα 700.

Πριν από μερικές εβοδομάδες, όμως, παρατήρησα μια ασυνήθιστα αυξητική τάση του αριθμού των "surfers", οπότε αποφάσισα να μπω στην διαδικασία να καταγράφω και πάλι την αναγνωσιμότητα από την 8.30 πρωϊνή της μίας ημέρας μέχρι την 8.30 πρωϊνή της επομένης. Η πλατφόρμα άλλωστε πάνω στην οποία "ναυπηγήθηκε" το "καραβάκι" του "Rib and Sea" παρέχει αυτή την δυνατότητα στον "καπετάνιο" του.

Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι η αναγνωσιμότητα άρχισε να κυμαίνεται από τα 950 μέχρι τα 1.800 "κλικ" την ημέρα. Από το πρωί του Σαββάτου μάλιστα, 26 Ιανουαρίου 2013, μέχρι το πρωί της Κυριακής, 27 Ιανουαρίου 2013, η αναγνωσιμότητα "σκαρφάλωσε" στον αριθμό ρεκόρ των 2.186 "κλικ"! Και λοιπόν; θα πείτε. Λοιπόν, τίποτε! Έτσι, σε λόγια να βρισκόμαστε! Γιατί αν αυτή η αύξηση αναγνωσιμότητας είχε σαν επακόλουθο την εξασφάλιση διαφημιστικών καταχωρήσεων, δεν θα είχα αναγκαστεί πέρυσι τον Μάρτιο να κλείσω τα βιβλία μου, να βγάλω κάρτα ανεργίας, χωρίς μάλιστα επίδομα (τιμωρούμαι, προφανώς, επειδή υπήρξα ελεύθερος επαγγελματίας), να ανανεώσω το ναυτικό μου φυλλάδιο και να ψάχνω τώρα καράβι να φύγω...

"Και γιατί συνεχίζεις να γράφεις και να ασχολείσαι"; θα με ρωτήσετε, και δικαίως. Πρώτον, λοιπόν, συνεχίζω να ασχολούμαι και να γράφω επειδή απλώς μου αρέσει να ασχολούμαι και να γράφω! Φύσει και θέσει δημοσιογράφος είμαι, άλλωστε, άσχετο αν είμαι άνεργος. Δεύτερον, γιατί νοιώθω την ανάγκη να βγάλω, με κάποιο τρόπο, τον θυμό και την αγανάκτησή μου για τους προδότες και δοσίλογους που μας κυβερνούν, για τους προσκυνημένους "συναδέλφους" των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης και τους επίορκους δικαστές που καλύπτουν τους εκπροσώπους των δύο ανωτέρω τάξεων της κατωτάτης βαθμίδας του κοινωνικού διαφορισμού, κατά τον αείμνηστο Ευάγγελο Λεμπέση. Τρίτον, γιατί, αν δεν συνεχίσω να γράφω, θα χρειαστεί να διαλέξω, ενδεχομένως, ένα ψηλό μπαλκόνι για... πτώση και, τέταρτον, γιατί υπάρχουν πολλά που πρέπει να γράψω ακόμη, δεδομένου ότι δεν θέλω να με κατηγορήσει και μένα στο μέλλον κάποιος για "όσα δεν είπα και όσα δεν έγραψα"...

Με κολακεύει πάντως, μεταξύ μας, το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι που "σερφάρουν" σ' αυτή την άσημη, πλην επώνυμη, διαδικτυακή πίστα. Θυμάμαι ακόμη το παράπονο της Λιάνας, που έβλεπε τις πωλήσεις του περιοδικού - βιβλίου της να μην καλύπτουν ούτε τα έξοδα της έκδοσης, και σκέφτομαι πόσο ευχαριστημένος πρέπει να είμαι εγώ που δεν χρειάζομαι διαφημίσεις για να καλύψω τα έξοδα φιλοξενίας του "Rib and Sea" στον server της DNHOST, αφού αυτά υπερκαλύπτονται από την αγάπη αυτών που το διαβάζουν. Αισθάνομαι, γι' αυτό, την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους εσάς που ανοίγετε κάθε μέρα τον ηλεκτρονικό σας υπολογιστή για να δείτε αν αυτός ο θεοπάλαβος συνεχίζει να είναι ακόμη εκεί και να γράφει.

Εδώ θα είναι λοιπόν το "Rib and Sea", μέχρις ότου η "άγονη γραμμή" που εξυπηρετεί όλα αυτά τα χρόνια παύσει να επιδοτείται από την δική σας αγάπη. Μέχρις ότου το "καραβάκι" πάει για σκραπ και ο καπετάνιος του συνταξιοδοτηθεί. Μέχρι τότε, καλά ταξίδια και, προ πάντων, ανοιχτούς ορίζοντες να έχουμε...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος