Rib and Sea

Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Θέλω ν' αγιάσω ο καϋμένος, αλλά ο διάολος, βλέπετε, δεν μ' αφήνει! Υπακούοντας λοιπόν, για άλλη μία φορά, στην εντολή εκείνης της μάγισσας που, όταν γεννήθηκα, με κτύπησε με το ραβδί της και με καταράστηκε να μιλώ και να μην "ποιώ την νήσσαν" - κοινώς να μην "κάνω την πάπια" - αποφάσισα να σχολιάσω τα δύο τελευταία άρθρα που αναρτήθηκαν στο "Rib and Sea". Αυτό του φίλου μου και συνεργάτη Μπάμπη Κωνσταντάτου, αλλά και την ανοιχτή επιστολή του ΣΕΜΕΞ προς τα μέλη του. Θα μπω λοιπόν στον πειρασμό να προσθέσω κι' εγώ μια "πινελιά" σ' αυτή την πονεμένη ιστορία που ακούει στο όνομα ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ.

Το δικαιούμαι, άλλωστε, περισσότερο από κάθε άλλον, αφού ασχολούμαι με το φουσκωτό σκάφος και τη θάλασσα πολύ πριν ιδρυθεί ο ΣΕΚΑΠΛΑΣ, πολύ πριν τα περισσότερα μέλη του αρχίσουν να ασχολούνται με την κατασκευή ή την εμπορία σκαφών αναψυχής. Και δεν έβαλα την "πινελιά" γράφοντας τον επίλογο στο σχόλιο του Μπάμπη, αφ' ενός μεν γιατί δεν ήθελα να τον "καπελλώσω", αφ' ετέρου γιατί ήθελα να "στήσω" τη δική μου στήλη και να το ευχαριστηθώ περισσότερο.

Κάποτε, λοιπόν, στην παρατήρηση ενός μέλους του ΣΕΚΑΠΛΑΣ γιατί δεν γράφομαι κι' εγώ στο σωματείο αυτό, όπως έχουν κάνει πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι και εκδότες του χώρου της θάλασσας, του απάντησα ότι "δεν έχει καμία δουλειά η αλεπού στο παζάρι". "Τι εννοείς"; με ρώτησε, φανερά ενοχλημένος. Του είπα λοιπόν ότι ο δημοσιογράφος, αν θέλει να κάνει καλά την δουλειά του και να είναι αμερόληπτος, οφείλει να μένει έξω από συνδικαλιστικούς χώρους και κόμματα, τις πράξεις και συμπεριφορές των οποίων ενδέχεται, κάποια στιγμή, να χρειαστεί να σχολιάσει ή να κρίνει.

Τι σημαίνουν, στο κάτω κάτω, τα αρχικά ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ; "Σύνδεσμος Ελλήνων Κατασκευαστών Πολυεστερικών Σκαφών, Παρελκομένων Εξαρτημάτων, Εμπόρων και Υπηρεσιών". Πώς μπορεί, συνεπώς, να χωρέσει σε ένα τέτοιο συνδικαλιστικό σωματείο ο δημοσιογράφος; Και ας μη μου πουν ότι μπορεί να χωρέσει στο "Υπηρεσιών", γιατί θα γελάσω...

Βέβαια, όπως συμβαίνει πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις, αυτός που παίρνει αυτή την "άκαμπτη" θέση απέναντι στα πράγματα και δεν συμβιβάζεται με την καθεστηκυία, όπως λέμε, τάξη και τους εργατοπατέρες, υφίσταται και τις συνέπειες της επιλογής του. Ήταν συνεπώς αναμενόμενο να υποστώ κι' εγώ την επιλογή μου να μη γίνω μέλος του ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ.

Εντελώς "συμπτωματικά", λοιπόν, το περίπτερο του διαδικτυακού περιοδικού μου το έβρισκαν οι επισκέπτες του Ναυτικού Σαλονιού ανάμεσα στα περίπτερα με τα εργαλεία, τις καραμέλλες και τα σαμπουάν αυτοκινήτου! Στον αντίποδα, τα περίπτερα των περιοδικών, οι εκδότες των οποίων ήταν μέλη του ΣΕΚΑΠΛΑΣ, βρισκόντουσαν (πάλι "συμπτωματικώς") στη σωστή τους θέση. Ανάμεσα σε άλλα έντυπα, δηλαδή, περίπτερα σκαφών κ.λπ. Αφήστε που, μέχρι να καθιερωθεί το "Rib and Sea" στη συνείδηση του κόσμου, μου ζητούσαν να πληρώσω για τον εκθεσιακό χώρο περισσότερα από όσα πλήρωναν τα μέλη τους. Όταν αργότερα καθιερώθηκε το "Rib and Sea", δέχθηκαν να πατσίζεται το κόστος συμμετοχής μου στην έκθεση με το κόστος της προβολής της στο περιοδικό μου.

Η ιστορία του ΣΕΚΑΠΛΑΣ, κυρίως όσον αφορά την στάση και την συμπεριφορά των εκάστοτε διοικητικών συμβουλίων του απέναντι στις δύο ναυτικές εκθέσεις, τις οποίες ανέκαθεν "πατρονάρουν", είναι, λίγο πολύ, γνωστή στους "παροικούντες την Ιερουσαλήμ". Ουδείς όμως τολμά να θίξει τα κακώς κείμενα και, έτσι, η αρρωστημένη αυτή κατάσταση διαιωνίζεται εις βάρος, ιδίως, των απλών μελών του - έμποροι και κατασκευαστές σκαφών στην συντριπτική τους πλειοψηφία - αλλά και του χώρου της θάλασσας γενικότερα.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε, από τη μία πλευρά την καθιερωμένη έκθεση "ΝΑΤΕΧ", που διοργανώνει ο εκδότης κ. Δημοσθένης Βαρβέρης, και από την άλλη είχαμε (λέω είχαμε γιατί η έκθεση αυτή... τελείωσε προτού πραγματοποιηθεί) την έκθεση "Θαλασσινή Ελλάδα", τις ημερομηνίες της οποίας πρώτο ανακοίνωσε το "Σωματείο των Μηχανικών Εξωλεμβίων" (ΣΕΜΕΞ).

Η έκθεση "ΝΑΤΕΧ" του κ. Βαρβέρη είναι περισσότερο γνωστή σαν έκθεση των ψαράδων και των κυνηγών. Εντάξει, "παίζει" πού και πού, κατ' εξαίρεσιν, κάποιο "ξέμπαρκο" σκάφος, αλλά, ως γνωστόν, η εξαίρεση είναι αυτή που κάνει τον κανόνα. Συνεπώς, η επιλογή του ΣΕΚΑΠΛΑΣ να στηρίξει την έκθεση του κ. Βαρβέρη και να "συστήσει" στα μέλη του να συμμετάσχουν σ' αυτήν, ανακοινώνοντας μάλιστα αυτή την απόφασή του μετά την ανακοίνωση του ΣΕΜΕΞ για την έκθεση "Θαλασσινή Ελλάδα", μόνο "αθώα" δεν είναι.

Γιατί όμως οι διοικούντες τον ΣΕΚΑΠΛΑΣ είναι "κολλημένοι" σ' αυτή την συμπεριφορά; Γιατί απεχθάνονται τόσο πολύ τις ξένες "κατσίκες που κατεβάζουν γάλα"; Γιατί ενισχύουν πάντοτε τις παράλληλες εκθέσεις; Ποιον εξυπηρετούν μ' αυτή την τακτική τους; Πάντως σίγουρα όχι τα απλά, το τονίζω αυτό, όχι τα απλά μέλη τους. Υπάρχουν, άλλωστε, αποχρώσες ενδείξεις που αποδεικνύουν τι κρύβεται πίσω από αυτή την επιλογή τους αλλά, σαν δημοσιογράφος, που σέβομαι τον εαυτό μου και αυτούς που με διαβάζουν, μόνο όταν εξασφαλίσω τις ανάλογες αποδείξεις θα πάω παραπέρα. Και θα πάω, αν τις βρω, να είναι σίγουροι...

Από την άλλη, η "ραγιάδικη" στάση των διοικούντων τον ΣΕΜΕΞ - ας με συγχωρήσουν για την σκληρή αυτή έκφραση - να ανακρούσουν πρύμνα και να "ευχηθούν"... καλή επιτυχία στον κ. Βαρβέρη και τον ΣΕΚΑΠΛΑΣ, μόνο ειρωνικά χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει. Γιατί αυτόν που σε πολεμά, με τα όπλα που χρησιμοποιεί ο ΣΕΚΑΠΛΑΣ, δεν τον χαϊδεύεις. Τον πολεμάς με τα ίδια όπλα. Βρίσκεις έναν άλλο εκθεσιακό χώρο, εκτός των Ολυμπιακών Ακινήτων, και κρατάς τις ημερομηνίες της δικής σου έκθεσης, τις οποίες, άλλωστε, πρώτος ανακοίνωσες.

Αν κάποιοι πιστεύουν ότι αυτός ο χώρος - αυτή η χώρα γενικότερα - θα αλλάξει προς το καλύτερο, επειδή σκύβουν και φιλούν εκεί που μέχρι πρό τινος έφτυναν, είναι βαθειά νυχτωμένοι...