Rib and Sea

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου...

Όπως ήδη εξιστόρησα, στα τέλη Οκτωβρίου του 1989, αμέσως μετά το πέρας δηλαδή των μεγάλων εκδηλώσεων εκείνης της χρονιάς, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη ετήσια τακτική γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου και οι αρχαιρεσίες, από τις οποίες προέκυψε το νέο δ.σ., την σύνθεση του οποίου ανέφερα στην αρχή του τρίτου μέρους της ιστορίας.

Όταν έφυγαν οι Χονδρόπουλος και Ραδαίος και ίδρυσαν τον "Ιάσονα", τα υπόλοιπα μέλη του δ.σ. έπεσαν στην κυριολεξία να τους φάνε! Θα μου πείτε πως άλλα "ακούστηκαν". Σωστά! Δεν θα επιχειρούσα να εξιστορήσω όμως εκείνα τα πρώτα δύο χρόνια του Ο.Φ.Σ.Ε. και να εκτεθώ, αν δεν είχα στα χέρια μου τα απαραίτητα έγγραφα και στοιχεία για να στηρίξω όσα περιγράφω. Συνέβη βεβαίως κάτι περίεργο, όταν παραιτήθηκα από το δ.σ., και λίγο αργότερα εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και ο Ζήσης Στρατάκης. Το υπό τον Τάσο Καραγεώργη δ.σ. ισχυρίστηκε ότι κάποιος κλέφτης μπήκε στο προκάτ εντευκτήριο του Ο.Φ.Σ.Ε. στις Τζιτζιφιές και έκλεψε το... βιβλίο των πρακτικών των συνεδριάσεων του διοικητικού συμβουλίου!!! Ουδέποτε βεβαίως εξήγησαν τι είδους "κλέφτης" ήταν αυτός ο οποίος, αντί να κλέψει π.χ. την τηλεόραση ή το βίντεο, έδειξε τόσο μεγάλη προτίμηση στα πρακτικά των συνεδριάσεων ενός διοικητικού συμβουλίου! Έχω λοιπόν κάθε λόγο να πιστεύω, μετά από όσα ακολούθησαν, ότι το βιβλίο εκείνο δεν "εκλάπη" αλλά, εντέχνως, εξαφανίστηκε...

Επειδή "αγαπάει όμως ο Θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη", ο Ζήσης Στρατάκης, ο οποίος εκτελούσε χρέη γενικού γραμματέα, λίγο προτού εξαναγκαστεί σε παραίτηση, έβγαλε φωτοτυπίες από τις επίμαχες σελίδες των πρακτικών του διοικητικού συμβουλίου και μου τις παρέδωσε λέγοντας : "Ιωσήφ κράτησέ τα αυτά. Μάλλον θα σου χρειαστούν". Μαζί με τις φωτοτυπίες εκείνες μου παρέδωσε μάλιστα και τις μαγνητοφωνημένες συνεδριάσεις του δ.σ., το άκουσμα και μόνο των οποίων με έκανε να ξεσπάσω σε λυγμούς...

Με έπνιγε το δίκιο, αλλά και η αγανάκτηση, καθώς διάβαζα και ξαναδιάβαζα εκείνα τα πρακτικά και άκουγα τις μαγνητοφωνημένες συνεδριάσεις, αλλά συγκρατήθηκα. Οποιαδήποτε κίνησή μου μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνους τριγμούς στο σωματείο, που με τόσους κόπους και θυσίες είχα δημιουργήσει και στηρίξει στα πρώτα του βήματα. Προτίμησα λοιπόν να σιωπήσω και να απομακρυνθώ εντελώς, αντί να γίνω ο εύκολος στόχος και το εξιλαστήριο θύμα στο οποίο όλοι θα επέρριπταν τις ευθύνες για την διάλυσή του. Ανάλογη στάση τήρησα και πολύ αργότερα (το 2000) όταν εντελώς τυχαία απεκαλύφθη η πλεκτάνη που είχε εξυφάνει εις βάρος μου ο Τάσος Πορτοκάλλογλου, ο οποίος "χρησιμοποίησε" τον "επί τιμή" πρόεδρο του Ο.Φ.Σ.Ε. Τάσο Καραγεώργη (τραβάτε τον κι' ας κλαίει) για να βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά. Κάθε πράγμα στον καιρό του όμως. Έχουμε δρόμο ακόμη μέχρι να φθάσουμε ως εκεί...

Ας επιστρέψουμε τώρα στο θέμα της αποχώρησης των Χονδρόπουλου και Ραδαίου, για το οποίο πολύ μελάνι χύθηκε εκείνη την περίοδο, πολλές συζητήσεις έγιναν στο δ.σ., όταν εγώ εκτελούσα ακόμη χρέη προέδρου, και αρκετή σπέκουλα αργότερα, με τους φανατικούς πολέμιους των  Χονδρόπουλου και Ραδαίου να μετατρέπονται ξαφνικά σε "φίλους" τους! Οι ισχυρισμοί του κάθε μέλους χωριστά αποτυπώνονται, με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, στα πρακτικά που τηρούσε ο Ζήσης Στρατάκης, και πείθουν και τον πλέον δύσπιστο για την "ειλικρίνεια" και τις "αγνές προθέσεις" ενός εκάστου. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι ζήτησαν τότε την κεφαλή των μελών του "Ιάσονα" επί πίνακι! Εγώ, αν και είχα κάθε λόγο να διαγραφούν απ' το μητρώο των μελών του Ο.Φ.Σ.Ε., αντέδρασα.

Στη συνεδρίαση του δ.σ. της 6/12/89 αποφασίζεται με οριακή πλειοψηφία (4 προς 3) να μη σταλεί επιστολή στα ιδρυτικά μέλη του "Ιάσονα", που ήταν και μέλη του Ο.Φ.Σ.Ε., προκειμένου να ζητηθούν οι λόγοι της διασπαστικής τους κίνησης. Ο Ζήσης Στρατάκης, ο Δημήτρης Καραγεωργίου κι' εγώ διαφωνήσαμε. Ζητήσαμε να σταλεί εκείνη η επιστολή, ώστε να κρίνουμε από την απάντησή τους αν θα πρέπει να προχωρήσουμε στην διαγραφή τους ή όχι (φωτο 1 και 2). Είμασταν όμως η μειοψηφία...

Στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση του δ.σ. της 13/12/89 αποφασίζεται, κατά πλειοψηφία, να διαγραφούν τα ιδρυτικά μέλη του "Ιάσονα" που είναι και μέλη του Ο.Φ.Σ.Ε. Εγώ υποστήριξα ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αγνοήσουμε αυτούς που έκαναν την διασπαστική αυτή κίνηση και να μη δώσουμε συνέχεια. Είπα μάλιστα τότε χαρακτηριστικά : "Η θάλασσα μας χωράει όλους. Ας αφήσουμε τον καθένα να τραβήξει τον δρόμο του. Αν πρέπει να υπάρξει κάποια τιμωρία γι' αυτούς, αυτή ας είναι η αδιαφορία μας". Δεν εισακούστηκα όμως.

Ο Καραγεώργης, "βασιλικότερος του βασιλέως", απειλούσε ότι, αν δεν διαγραφούν, αυτός θα παραιτηθεί! Μειοψηφίσαμε μόνο ο Στρατάκης, ο Γεωργόπουλος κι' εγώ, επιμένοντας ότι θα πρέπει, πριν από κάθε κίνηση, να σταλεί τουλάχιστον μια επιστολή. Ο Καραγεωργίου, ο οποίος στην πρώτη συνεδρίαση συμφωνούσε μαζί μας, στη δεύτερη συνεδρίαση άλλαξε περιέργως ρότα! Τι είχε μεσολαβήσει άραγε μέσα σε μια εβδομάδα; (φωτο 3 και 4). Ρίξτε επί τη ευκαιρία μια ματιά στον Γύρο της Πελοπονήσου, αγώνα που προγραμματίζαμε για το 1990 (και που δεν έγινε ποτέ), σε ένα ταξίδι στη Βενετία (που επίσης δεν έγινε ποτέ), και στις προσπάθειές μου να εξασφαλίσει ο σύλλογος εντευκτήριο στη Γλυφάδα (κίνηση η οποία "σαμποταρίστηκε" μετά την αποχώρησή μου, όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια). Σημειώστε ότι τα πρωτότυπα πρακτικά εκείνων των συνεδριάσεων του δ.σ. δεν υπάρχουν πια. Τα πήρε εκείνος ο κακός ο "κλέφτης" που λέγαμε...

Θυμάστε την έκρηξη του Καραγεώργη εναντίον των Χονδρόπουλου και Ραδαίου, έτσι δεν είναι; Ε λοιπόν, όταν ζήτησα τον Ιανουάριο του 1991, αηδιασμένος από όσα διεδραματίζοντο, να διαγραφώ απ' το μητρώο των μελών του Ο.Φ.Σ.Ε., εξηγώντας εγγράφως τους λόγους που με ώθησαν να πάρω εκείνη την δύσκολη απόφαση, ο Τάσος Καραγεώργης, ο οποίος μέχρι τότε έπνεε μένεα εναντίον των Χονδρόπουλου και Ραδαίου, άρχισε να λέει πως "τώρα που έφυγε ο Παπαδόπουλος δεν υπάρχει λόγος να έχουμε πια κακές σχέσεις με τον "Ιάσονα"!!! Λες και έφταιγα εγώ δηλαδή που οι σχέσεις του Ο.Φ.Σ.Ε. με τον "Ιάσονα" ήταν τεταμένες! Πώς όμως να του θυμίσει κανείς τι έλεγε και τι έλεγα, μερικούς μήνες νωρίτερα, αφού τα πρακτικά είχαν "κλαπεί";

Ο εκφραστής εκείνης της υποκριτικής και παρασκηνιακής συμπεριφοράς, που αποσκοπούσε να παρουσιαστώ για άλλη μια φορά ως ο "κακός" της παρέας, ευθύνεται κατά ένα μεγάλο μέρος για τα δεινά του Ο.Φ.Σ.Ε., αλλά και για την εκστρατεία κατασυκοφάντησής μου (πάντοτε παρασκηνιακώς και με ηθικό αυτουργό τον Τάσο Πορτοκάλλογλου, όπως απεδείχθη αργότερα) και τον μετέπειτα εντελώς άδικο και απαράδεκτο χαρακτηρισμό μου, από το δ.σ. του συλλόγου που δημιούργησα, ως "persona non grata"...

Διαβάζοντας όλες αυτές τις απίστευτες ιστορίες, θα σχηματίσει κανείς την εντύπωση πως ο Ο.Φ.Σ.Ε., εκείνης τουλάχιστον της εποχής, δεν ήταν  ένα μη κερδοσκοπικό και χομπίστικο σωματείο, αλλά ένα από τα αλληλοσπαρασσόμενα πολιτικά κόμματα της Βουλής! Δυστυχώς, οι σύλλογοι, τα fora, τα blogs και τα πολιτικά κόμματα δεν είναι συνήθως τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την εικόνα του αρχηγού ή ιδιοκτήτη τους, αλλά και τις εικόνες αυτών που τους στηρίζουν, τους καλύπτουν ή τους ψηφίζουν...

Δεν τελειώσαμε όμως. Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε και πολλά να πούμε! Τα "καλά" δεν έχουν ακόμη φανερωθεί...

Συνεχίζεται...

http://www.ribandsea.com/main/index.php/memo/271-2010-02-17-17-38-07