Rib and Sea

Βιντεοσκόπησε, θυμάται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σκαλίζοντας χθες το αρχείο των μαγνητοσκοπημένων αναμνήσεών μου, "ξέθαψα" το βίντεο της βάπτισης μιας νεαρής Κασιωτοπούλας στο ξωκλήσι της Υπαπαντής, που βρίσκεται στην ακατοίκητη νησίδα Αρμάθια της Κάσου. Η βάπτιση τελέστηκε το καλοκαίρι του 1997 και αξίζει να δεί κανείς τον τρόπο μεταφοράς των ιερέων, της κολυμπήθρας και των πιστών, οι οποίοι συμμετείχαν σε ένα Μυστήριο που έλαβε χώρα στον μαγικό τόπο των ακατοίκητων, σήμερα, Αρμαθιών.

Αξίζει να δει και να διακρίνει την θέληση των ακριτών της Κάσου για ζωή. Να διακρίνει την διακαή επιθυμία τους να διατηρήσουν τα ήθη και τα έθιμά τους. Να ζήσουν, για λίγο έστω, την ψευδαίσθηση πως τα ερείπα του παλαιού οικισμού της Υπαπαντής, οι άλωνες, τα σπίτια, τα γυψορυχεία και οι καφενέδες, ζωντανεύουν και αναπνέουν ξανά με την βάπτιση της Υπαπαντούλας.

Βλέποντας πάντως, δεκαέξι σχεδόν χρόνια μετά, τα πρόσωπα όσων έλαβαν μέρος σ' εκείνη τη μαγική ιεροτελεστία, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ πως τα νήπια εκείνης της καλοκαιριάτικης μέρας διανύουν σήμερα την προχωρημένη τους εφηβεία, οι νέοι έγιναν μεσήλικες, οι μεσήλικες μπήκαν στην τρίτη ηλικία και κάποιοι από τους τότε ηλικιωμένους έχουν φύγει, ενδεχομένως, απ' τη ζωή. Το ποτάμι του χρόνου κυλάει αμείλικτο, υπενθυμίζοντάς μας, απλώς, πόσο ασήμαντοι είμαστε...