Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πολλοί κάτοικοι των Αθηνών, και του λεκανοπεδίου γενικότερα, αγνοούν ότι στις ανατολικές παρυφές της Πάρνηθας και σε απόσταση λίγων δεκάδων χιλιομέτρων από την Πλατεία Συντάγματος, υπάρχει η τεχνητή λίμνη Μπελέτσι η οποία δημιουργήθηκε με δαπάνες των Γεωργίου Νάστου και Αθανασίου Πάντου τη διετία 1973-75 για να δημιουργηθεί απόθεμα νερού για έργα που την εποχή εκείνη κατασκεύαζαν στην περιοχή, αλλά και ως μελλοντικό βιότοπο.

Συνέπεια της κατασκευής της ήταν η αλλaγή χάραξης του δρόμου που συνέδεε τον Άγιο Μερκούριο με τις Αφίδνες. Το τεχνητό αυτό έργο συγκράτησε τα νερά της πηγής που βρίσκεται βορειότερα, αλλά και τα όμβρια ύδατα από τον υπερκείμενο λόφο με αποτέλεσμα τον σχηματισμό της λίμνης.

Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ανακάλεσα στη μνήμη μου την Καθαρή Δευτέρα του 1994, πριν από 25 ολόκληρα χρόνια δηλαδή (πώς πέρασαν!), τότε που αποφασίσαμε με τον εκπαιδευτή μου, τον Σάκη Φιτσώρο, να απογειωθούμε με ένα trike (μοτοαιωρόπτερο) από την Κατεχάκη και να κάνουμε τον γύρο της Αττικής, "παραβιάζοντας" όμως για λίγο και τον εναέριο χώρο της Βοιωτίας για να κάνουμε μια σύντομη στάση στις Πλαταιές. Είχαμε ακούσει για τα "Μικρά Δαίδαλα" και σκεφτήκαμε πως καθόλου δεν θα μας χάλαγε ένα ζεστό πιάτο φασολάδας μετά από το κρύο που ήταν βέβαιο πως θα "τρώγαμε" πάνω στο trike.

Όλα πήγαν καλά εκείνη την ημέρα. Ανάλογος ήταν άλλωστε και ο καιρός. Λίγο προτού απογειωθούμε για το "μεγάλο" ταξίδι - μεγάλη εθεωρείτο εκείνη την εποχή μια τέτοια πτήση με μηχανοκίνητο αετό -  ο Σάκης ρυμούλκυσε ένα αεροπανώ, με το σύνθημα "όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή", και χάρισε τη χαρά μιας πτήσης σε παιδιά Κοινοτήτων απεξάρτισης, που είχαμε προσκαλέσει ειδικώς γι' αυτόν τον σκοπό. Μετά ήρθε η σειρά μου να καθίσω στο κάθισμα του συγκυβερνήτη. Ανάμικτα τα συναισθήματα, θυμάμαι. Κάποιο δικαιολογημένο τρακ, για την πρώτη "μεγάλη" μου πτήση με μηχανοκίνητο αετό, αλλά και μια απερίγραπτη χαρά και ανυπομονησία για όσα θα ακολουθούσαν.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είναι τελικώς εντελώς διαφορετική εμπειρία να πηγαίνεις στα νησιά μεσούντος του χειμώνα. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, οι δρόμοι βιώνουν τη μοναξιά τους, τα παντζούρια των περισσότερων σπιτιών είναι  σφραγισμένα, λιγοστοί οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στους δρόμους.

Και όμως! Τα νησιά του Αιγαίου είναι όμορφα κάθε εποχή του χρόνου! Θα έλεγα μάλιστα ότι για τους κατόχους αυτοκινούμενων τροχόσπιτων ο χειμώνας προσφέρεται περισσότερο καθώς όλα είναι πιο εύκολα γι' αυτά τα ευμεγέθη οχήματα. Η στάθμευση στα καλύτερα οικόπεδα, δίπλα στην παραλία ή στο κέντρο ενός γραφικού ορεινού οικισμού, είναι πανεύκολη και δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, ενώ η ησυχία για έναν ξεκούραστο ύπνο, δεδομένη.

Η συνέχεια εδώ : https://followjoseph.com/index.php/taksidia/56-naksiotikes-xeimoniatikes-pinelies

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Κακή, από πλευράς καιρικών συνθηκών, εποχή διαλέξαμε για να πάμε αυτή τη φορά στην Αμοργό. Οι ουρανοί έμειναν ανοιχτοί τις 5 από τις 7 ημέρες που μείναμε συνολικώς στο νησί, με τους θυελλώδεις ανέμους, τη βροχή και το χαλάζι να μη μας επιτρέπουν να ξεμυτίσουμε σχεδόν απ' το αυτοκινούμενο!

Σε μια μικρή ανάπαυλα των ισχυρών ανέμων και της βροχής ξαμολύθηκα λοιπόν να κάνω τα πλάνα που ήθελα με το drone, καθώς για την Αμοργό έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, ενώ την έχω απαθανατίσει άλλες τόσες δημοσιεύοντας εικόνες τραβηγμένες απ' το ύψος των ματιών : https://www.ribandsea.com/travels/880-2013-01-22-17-26-18.html