Rib and Sea

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ένας κρατήρας που κοιμάται "ροχαλίζοντας", σε ένα νησί που ζει και αναπνέει στη σκιά του πιο όμορφου ηφαιστείου του πλανήτη!

Φθάσαμε τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες στο Μανδράκι, με το "Blue Star Patmos", πάρκαρα το αυτοκινούμενο σε μια γωνιά του λιμανιού και προσπαθήσαμε να κερδίσουμε λίγο χρόνο ύπνου μέχρι να ξημερώσει. Χωρίς κράτηση δωματίου, χωρίς αναζήτηση, χωρίς κόστος. Το μεγάλο πλεονέκτημα ενός αυτοκινούμενου, το οποίο δεν το υπολογίζουμε, συνήθως, γιατί το θεωρούμε δεδομένο.

Ο χώρος του λιμανιού δεν μας ενέπνευσε πάντως για την αγορά του "οικοπέδου" που θα μας φιλοξενούσε όλες εκείνες τις ημέρες της παραμονής μας στο νησί. Ούτε από πλευράς θέας, ούτε από πλευράς ησυχίας για τα ανενόχλητα νυχτερινά ραντεβού μας με τον Μορφέα. Μετακινηθήκαμε λοιπόν, μόλις ξημέρωσε, προς ανατολάς, ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο, με κατεύθυνση και τελικό προορισμό τους Πάλους. Παράθυρα στη μαρίνα, πόρτα στο πέλαγος, παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού από τα pillars της μαρίνας! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Επιμέλεια άρθρου - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Κατά έναν ανεξήγητο λόγο η Κύθνος δεν περιλαμβανόταν συνήθως στους βασικούς προορισμούς των περιπλανήσεών μας στο Αιγαίο, τις εποχές που τα φουσκωτά σκάφη ήταν το αγαπημένο θαλάσσιο μεταφορικό μας μέσο. Αγκυροβολούσαμε βεβαίως κατά καιρούς στον Μέριχα, στα Λουτρά ή στην Κολώνα, αλλά μέχρι εκεί. Η Κύθνος όμως δεν είναι σίγουρα μόνο Μέριχας, Λουτρά και Κολώνα. Είναι και η γραφική Χώρα της, η "κρυμμένη" Δρυοπίδα, η Παναγιά η Κανάλα, οι φιλόξενοι και πρόσχαροι κάτοικοί της, τα αρχαία κάστρα της και οι δεκάδες υπέροχες αμμουδερές παραλίες της. Είχαμε την ευκαιρία να την γνωρίσουμε καλά αυτή τη φορά - χάρις στην "Hellenic Seaways", το αυτοκινούμενο και το παπάκι - και να διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα νησιά των Κυκλάδων!

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ανάφη. Πώς η υπερβολή του ελεύθερου camping μπορεί να μετατρέψει έναν παράδεισο σε κόλαση!

Τελευταία φορά που πήγα στην Ανάφη ήταν τον Νοέμβριο του 1993. Έκτοτε δεν ξαναπήγα. Όχι επειδή δεν μου άρεσε το νησί, αλλά επειδή δεν μπορούσα να αντικρύσω τους κατοίκους του! Τι είχε συμβεί όμως την αποφράδα εκείνη μέρα στην Ανάφη που με έκανε στη συνέχεια να ντραπώ και να μην ξαναπατήσω στο όμορφο αυτό νησί των Κυκλάδων;  

Έφθασα στην Ανάφη με το καράβι της άγονης, εκείνο το κρύο βράδυ του Νοεμβρίου, καβάλα στο παπί, φορτωμένος με τη βιντεοκάμερά μου, έτοιμος για το ρεπορτάζ που μου είχε ζητήσει να κάνω ο τότε "εργοδότης" μου για τον γιατρό του Ωνάσειου, Άλκη Μιχάλη. Ποιος ήταν ο "εργοδότης" μου; Ο ταρζάν της τηλεοπτικής ζούγκλας, το αποτυχημένο μοντέλλο, ο αποτυχημένος σκιτσογράφος, ο αποτυχημένος φοιτητής της ιατρικής, που δεν υπηρέτησε στη συνέχεια στον στρατό γιατί το έπαιξε τρελός, ο κατά δήλωσή του "δημοσιογράφος" Μάκης Τριανταφυλλόπουλος.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η αποθέωση και απομυθοποίηση του ελεύθερου camping και του γυμνισμού.

Θα πρέπει κατ' αρχάς να ομολογήσω ότι ήταν λάθος μου να επιλέξω τη Γαύδο σαν Αυγουστιάτικο προορισμό. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι το γνώριζα αυτό εκ των προτέρων, έχοντας ακούσει τις προειδοποιήσεις άλλων επισκεπτών που είχαν πάει στη Γαύδο τον Αύγουστο. Αν δεν έχεις όμως προσωπική αντίληψη του τι ακριβώς συμβαίνει τον Αύγουστο στη μικρή αυτή κουκίδα του χάρτη, που σηματοδοτεί το νοτιότερο άκρο της Ελλάδας και της Ευρώπης, ό,τι και αν γράψεις δεν θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Τρεις φορές είχα φθάσει μέχρι τη Γαύδο στο παρελθόν. Όλες με μεταφορικό μέσον κάποιο φουσκωτό σκάφος και όλες εκτός καλοκαιριού. Ήταν λοιπόν μια ξεχωριστή εμπειρία να πάω αυτή τη φορά ως εκεί με το αυτοκινούμενο, κάνοντας χρήση δύο ακτοπλοϊκών δρομολογίων. Ένα που συνδέει τον Πειραιά με τα Χανιά και ένα που συνδέει την Παλαιόχωρα ή, εναλλακτικώς, τη Χώρα Σφακίων ή τη Σούγια με τη Γαύδο. Η "ΑΝΕΚ LINES", που σαν χορηγός των "Rib and Sea" και "Camper Life" μάς ταξίδευεσε δωρεάν μέχρι τα Χανιά, και οι "παντόφλες" της "ΑΝΕΝΔΥΚ FERRIES", που μας μετέφεραν "demi pension" από την Παλαιόχωρα στον Καραβέ της Γαύδου. Και λέω "demi pension" γιατί η "ΑΝΕΝΔΥΚ" ενέκρινε κατά το ήμισυ το αίτημά μου για δωρεάν μετάβασή μας στη Γαύδο, παρέχοντας δωρεάν τα εισιτήρια για δύο άτομα, συνολικού κόστους 80 περ. ευρώ, χρεώνοντάς μας όμως κανονικά με 225 περ. ευρώ για τη μεταφορά του αυτοκινούμενου! Για μια απόσταση 30 ν. μιλίων δηλαδή - τόσο απέχει η Παλαιόχωρα από τη Γαύδο - ο ιδιοκτήτης ενός αυτοκινούμενου τροχόσπιτου μήκους 7 μέτρων θα πρέπει να καταβάλλει 225 ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της επιστροφής! Και μιλάμε πάντοτε για επιδοτούμενα από το κράτος δρομολόγια, λόγω του ότι η συγκεκριμένη γραμμή θεωρείται "άγονη". Αυτά όμως έχουν τα μονοπώλια...