Rib and Sea

Η Φυσιολατρική Λέσχη Φίλων Φουσκωτού Σκάφους «ΝΑΥΤΙΛΟΣ», διοργάνωσε την Κυριακή 26  Ιουνίου, ταξίδι με φουσκωτά σκάφη στη Τζια, για τους μικρούς φίλους του Παιδικού Χωριού SOS Βάρης. Η Δράση αυτή έγινε για τέταρτη χρονιά, μετά από αυτές του 2012, 2013 και 2014 στον Πόρο, στη Μακρόνησο και στη Τζια, αντίστοιχα. Η εκδρομή του 2015 είχε αναβληθεί λόγω των capital controls που μπήκαν σε εφαρμογή το Σαββατοκύριακο που είχαμε προγραμματίσει την εκδρομή.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Περάσαμε με την "παντόφλα" από τον Λιμένα της Θάσου στην Κεραμωτή και από εκεί πήραμε τον δρόμο προς την Ξάνθη, αφού κάναμε πρώτα μια σύντομη στάση στο γραφικό Πόρτο Λάγος και το μετόχι της μονής Βατοπεδίου, με τις εκκλησίες του Αγίου Νικολάου και της Παναγίας της Παντάνασσας στη λίμνη Βιστωνίδα. Λίγο πριν περάσουμε την ξύλινη γέφυρα, που ενώνει τον κεντρικό δρόμο με τα δύο μικρονήσια, αναγκάστηκα να επιστρέψω στο αυτοκινούμενο για να αφήσω το τρίποδο, καθώς ο φύλακας με ενημέρωσε ότι επιτρέπεται μεν η φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση, απαγορεύεται όμως το τρίποδο!

Κόλλημα κι' εδώ με τα σταθερά πλάνα και τους "επαγγελματίες", όπως ακριβώς συμβαίνει και στους αρχαιολογικούς χώρους. Έχουν, για κάποιο λόγο, οι αρμόδιοι συνδέσει το τρίποδο με τα σταθερά πλάνα, λες και μόνο ο επαγγελματίας έχει δικαίωμα και μπορεί να τραβήξει σταθερά πλάνα! Λες και τα κουνημένα πλάνα θα προβάλλουν καλύτερα - αν είναι δυνατόν - ένα τοπίο ή έναν αρχαιολογικό χώρο! Μπορεί πάντως να υπάρχει ευαισθησία στα τρίποδα, τα απαγορευμένα όμως δίχτυα μεσινέζας, εδώ, κατ' εξαίρεσιν, επιτρέπονται. Κράτος εν κράτει είναι άλλωστε το ιερατείο, ό,τι θέλει κάνει.

Γράφει, ονειρεύεται και προγραμματίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που πούλησα το τελευταίο μου φουσκωτό γιατί αυτό που ο πολύς κόσμος αποκαλεί σήμερα "κρίση", εμένα μου κτύπησε την πόρτα νωρίτερα. Δεν άντεχα να έχω ένα οκτάμετρο δικινητήριο σκάφος και να το βλέπω να μαραζώνει στο parking του Κρεμμύδα επειδή δεν έφθαναν τα χρήματα να χορτάσω το πεινασμένο του ρεζερβουάρ. Το πούλησα, λοιπόν, και στη συνέχεια, προτού αποσυρθώ εντελώς από την ενεργό δράση, πρόλαβα να ικανοποιήσω το όνειρό μου να ταξιδεύσω με ένα 3,80 "Olympic" μέχρι τα Χανιά και την Κάσο, παρέα με τον φίλο και κατασκευαστή του Στέφανο Στεφανίδη ο οποίος συμμετείχε κι' αυτός σ' εκείνα τα ταξίδια με το δικό του 3,80. Χωρίς εφεδρικό κινητήρα (το ιστίο ήταν υπερ-αρκετό) και χωρίς g.p.s. πήγαμε τότε. Ακριβώς όπως τον παλιό καλό καιρό...

Συνέχεια από το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/travels/2279-apo-to-bali-sti-sigkapoyri

Μια βδομάδα κιόλας στο ισλαμικό προπύργιο του Πουλάου Βε και διασκεδάζουμε με τις ινδονησιακές αντιθέσεις, αφού μετράμε λιγότερους φερετζέδες από τη γειτονική — φιλελεύθερη — Μαλαισία, ενώ νταραβεριζόμαστε καθημερινά με τις διεφθαρμένες τοπικές αρχές σε γραφεία διακοσμημένα με επιγραφές όπως «Όχι στην εμπορευματοποίηση του δημοσίου»! Δεν υπάρχει λόγος να θυμώσουμε με τους κακοπληρωμένους υπαλλήλους, ακολουθούν το παράδειγμα του δερβέναγα Σουχάρτο, εισπράττοντας τις μίζες και τις προμήθειες που φτάνουν στα χέρια τους.
Τελικά, έφτασε το πασαβάντι από την Τζακάρτα με τις πολυπόθητες σφραγίδες και χωρίς παρατράγουδα δρομολογήσαμε τον απόπλου.
24/3: Με ούριο λεβάντε αφήσαμε το λιμάνι του Σαμπάγκ, περιπλέοντας τα κρημνώδη νησιά που οριοθετούν τα βορειοδυτικά άκρα της Σουμάτρας και των Στενών της Μελάκα. Πανίσχυρα τα θαλάσσια ρεύματα στα πρόθυρα του Ινδικού ωκεανού. Καβαντζάροντας τις δίνες των τελευταίων ριζόβραχων, κολλήσαμε στην ακτή, αρχίζοντας την κάθοδο προς τον Ισημερινό.