Rib and Sea

Κείμενο - φωτογραφίες - βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αν ζητήσεις από μια μηχανή αναζήτησης του διαδικτύου πληροφορίες για την Κοττάνη, ένα απομακρυσμένο Πομάκικο χωριό της Ξάνθης, θα σου βγάλει, κυρίως, ό,τι έχει σχέση με την απίστευτη ταβέρνα-μουσείο του Τζεμήλ και της συζύγου του Μουσκέν. Όλες αυτές οι πληροφορίες επέδρασαν καταλυτικά επάνω μας και αποφασίσαμε, παρά τις οικονομικές δυσκολίες και τον κακοτράχαλο δρόμο των τελευταίων πέντε χιλομέτρων, που χωρίζει τη Μέδουσα από την Κοττάνη, να πάμε ως εκεί με το camper. Αν και χάσαμε μερικά χρόνια από την ζωή μας με την αγωνία αν θα καταφέρουμε να επιστρέψουμε, αισθανθήκαμε ιδιαίτερα ευτυχείς που γευτήκαμε τις νοστιμιές της κυρίας Μουσκέν και τα ψητά του Τζεμήλ. Αισθανθήκαμε σαν νικητές ενός τζόκερ ευτυχίας αγναντεύοντας τα σπίτια της όμορφης Κοττάνης χαμένα μέσα σε μια φύση που είχε φορέσει τα ανοιξιάτικα γιορτινά της.

Με μια θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι απέπλευσε ο Σταμάτης Βουκουβαλίδης από την Κω, με προορισμό την Κίναρο, συνοδευόμενος από την κόρη του Ρένα και τον σύντροφό της Μιχάλη Καλαϊζή. Αφού τα είπαν με την κυρά της Κινάρου Ειρήνη Κατσοτούρχη-Θηραίου, που έμεινε μόνη της στο νησί μετά τον άδικο χαμό του Μικέ, κατευθύνθηκαν προς το ναυαγισμένο πλοίο που βρίσκεται κοντά στον νοτιοδυτικό κάβο της Κινάρου. Να τι γράφει στο ημερολόγιο της γέφυρας η Ρένα, που καταδύθηκε μαζί με τον Μιχάλη στο κουφάρι του τσιμεντάδικου :

Συνέχεια από το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/travels/2141-i-kallipygos-stous-pente-okeanoys-taksideyontas-sto-megalo-korallenio-fragma

Τελευταίες μέρες στο Μπαλί, πολυκοσμία και ατέλειωτα τρεξίματα. Αγορές, παζάρια, τροφές, υφάσματα και ρούχα: όλα στις απίθανες τιμές της Ν.Α. Ασίας. Πλάϊ στο τερπνό έχουμε και το βασανιστικό μαραθώνιο που επιβάλλει η χαρτοβόρα Λερναία Ύδρα της τριτοκοσμικής γραφειοκρατίας. Μαθημένοι στους πλαδαρούς Αγγλοσάξονες, δεν περίμεναν κατά μέτωπο σύγκρουση με τη ρωμαίϊκη πονηριά, πάντως μας έφαγαν μια ολόκληρη μέρα...

6/9: Συνεννοηθήκαμε μ’ ένα ζευγάρι Γάλλων ιστιοπλόων να ομοπλεύσουμε έως την Ιάβα, παρέχοντας ο ένας στον άλλο βατσιμάνη για να επισκεφθούμε εναλλάξ την ενδοχώρα του μεγάλου νησιού. Τα σκάφη ήταν παρεμφερή, άρα δεν υπήρχε πρόβλημα διαφοράς ταχύτητας, ίσα ίσα παρουσιαζόταν επιπρόσθετα το δέλεαρ της άμιλλας! Συμπληρώσαμε τροφοδοσία, καύσιμα και γκάζι, ενώ από τη μαρίνα προμηθευτήκαμε διακόσια λίτρα αποστειρωμένου νερού.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.

Ήταν μια ώρα δύσκολη, της άφιξης η ώρα (αλλοιώνοντας, συγγραφική αδεία, τους στίχους του γνωστού τραγουδιού), όταν κατεβήκαμε στο λιμάνι της Σικίνου από το έτερο "γαλατάδικο" της άγονης γραμμής των δυτικών Κυκλάδων. Καθυστέρησε να φθάσει ο "Αδαμάντιος Κοραής" στον Καραβοστάση της Φολεγάνδρου κι' έτσι ξεμπαρκάραμε στην Αλοπρόνοια λίγο πριν τις δύο μετά τα μεσάνυχτα. Ευτυχώς, το αυτοκινούμενο, που δεν καταλαβαίνει από τέτοια, παρκάρισε στο πρώτο άνοιγμα του παραλιακού δρόμου και μας έριξε στην αγκαλιά του Μορφέα. Τόση ησυχία είχαμε πάντως χρόνια να απολαύσουμε. Και να σκεφτεί κανείς ότι κοιμηθήκαμε στο λιμάνι ενός Κυκλαδίτικου νησιού, όχι στην εξορία του Αδάμ. Φαντάζομαι βεβαίως ότι αν ήταν Αύγουστος τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, αν και η Σίκινος, σίγουρα, δεν είναι Σαντορίνη.