Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Αντιμάμαλα
Αν οι κυβερνώντες διέθεταν κότσια και φαντασία...
Το βρήκα στο διαδίκτυο, μου άρεσε και το δημοσιεύω εδώ.
Αν η κυβέρνηση είχε κότσια, αν η εξουσία είχε θέληση, αν δεν την ενδιέφεραν τα ψηφαλάκια κι' αν σ' αυτόν τον ψεύτη ντουνιά υπήρχε αυτό που λέμε φαντασία στην εξουσία, ο διάλογος που επιθυμούν οι συνδικαλιστές των φορτηγατζήδων θα έπρεπε να είναι ο παρακάτω :
Τα τερτίπια των εχθρών της Ελληνικής γλώσσας.
Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όπως ο πνιγμένος πιάνεται απ' τα μαλλιά του, έτσι πιάνομαι κι' εγώ από κάθε τι που αναφέρεται σε αντίδραση και διαμαρτυρία για τον απηνή διωγμό που υφίσταται η Ελληνική γλώσσα τα τελευταία χρόνια και, κυρίως, μετά την προδοτική, μειοψηφική και εκτός ημερήσιας διάταξης νομιμοποίηση του μονοτονικού και την, εξ αυτής, ισοπέδωση των πάντων.
Αδυνατούσα, με άλλα λόγια, να δεχθώ ότι μπορεί το αυτί να γράφεται "αφτί" και το αυγό "αβγό". Δεν θυμόμουν όμως γιατί το "φι" και το "βήτα" δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον δίφθογγο "αυ", συνεπώς δεν μπορούσα να τεκμηριώσω και να αιτιολογήσω το ορθόν της φωτογραφικής ορθογραφικής μου μνήμης. Δείτε λοιπόν και ακούστε από τα χείλη κάποιας που γνωρίζει και θυμάται, γιατί είναι εντελώς παράλογο το "φι" και το "βήτα" να αντικαταστήσουν σ' αυτές τις περιπτώσεις τον δίφθογγο "αυ". Τι να κάνω; Αφού οι αντιπρόσωποι και κατασκευαστές δεν μου δίνουν φουσκωτά σκάφη για δοκιμή, είπα κι' εγώ να ασχοληθώ με τη γλώσσα μας. Αξίζει νομίζω τον κόπο.
Συγγνώμη, ανακαλώ! Και η "μαγκιά" σου; Πού πήγε;
Θυμάστε ένα σχόλιό μου που δημοσιεύτηκε στο "Rib and Sea" στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου με τίτλο "τσάμπα μάγκες"; Αν όχι, να σας το θυμίσω : http://www.ribandsea.com/waves/247--qq.html Επρόκειτο για τον διασυρμό ενός επιχειρηματία της θάλασσας, σε ένα από τα διαδικτυακά καφενεία (λέγε με fora), από άτομα τα οποία επειδή φορούσαν "μάσκες" πίστευαν ότι δεν θα απεκαλύπτοντο. Εκείνο το σχόλιό μου τελείωνε ως εξής : "Προσωπικώς, πολύ θα χαιρόμουν να δω αυτούς τους τσάμπα "μάγκες" να ζητούν γονατιστοί συγγνώμη για να μη χάσουν τ' αυγά και τα καλάθια. Ειλικρινώς, χωρίς να είμαι κακός, πολύ θα το χαιρόμουν"...
Η νεκρανάσταση μιας... "τσιχλόφουσκας"!
Και επειδή οι Έλληνες είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι άνθρωποι και βρίσκουν πάντοτε διεξόδους και τρόπους να ξεχνούν τον πόνο και τα βάσανα που τους φόρτωσαν κατά καιρούς επίορκοι πολιτικοί, να τι κάνουν. Παίρνουν "βατράχους" σαράβαλα εξηκονταετίας, και με προσωπική δουλειά και μεράκι τους μεταμορφώνουν σε "πρίγκηπες"! Μικροσκοπικούς, έστω, αλλά θαυματουργούς! Όπως το εικονιζόμενο BMW ISETTA, που κατασκευάστηκε από την Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '50, βρέθηκε στα αζήτητα, το αγόρασε ο φίλος μου Σταύρος Βαμβουνάκης απ' τα Χανιά (τον θυμάστε απ' τη νεκρανάσταση του υπέροχου σαράβαλου Peugeot 403 του Στυλιανού Παττακού : http://www.ribandsea.com/waves/377--qq-.html) και με την βοήθεια του γνωστού "δράστη" και μερακλή μηχανικού Αλέξανδρου Μπόλαρη, το έφεραν στην κατάσταση που βλέπετε! Χάρμα οφθαλμών, αιτία διακοπής της κυκλοφορίας, όποτε βγει μια βόλτα στα Χανιά, και κρυφός πόθος νιόπαντρων ζευγαριών!
Ένα γράμμα απ' τον Έβρο.
Διαβάστε σ' ένα "άσχετο" διαδικτυακό περιοδικό της θάλασσας, όπως είναι αυτό, την εκπληκτική επιστολή και, συγχρόνως, την κραυγή απελπισίας ενός Έλληνα ακρίτα, του Γιώργου Αποστολόπουλου, η οποία δημοσιεύτηκε ήδη στο forum "Τα Νέα on line" http://forum.tanea.gr/viewtopic.php?p=1581&sid=cade7bc6247de7a1369f8fd5d0d40e6f
"Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Φέρρες, 10 Ιουνίου 2010.
Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο. Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα, και εργαζόμουν σκληρά σ'αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security), η οποία βούλιαξε το 2003 κάτω απ' το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ'αφήσουν ν'αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.