Rib and Sea

Γράφει, έτομος να πάρει τα βουνά, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Θυμάμαι τον πατέρα μου, αλλά και τους καθηγητές μου, οι οποίοι με συμβούλευαν (καθώς ήμουν, ανέκαθεν, νομοταγής μεν, ατίθασος δε) να συγκρατώ ακόμη και την δίκαιη οργή μου για όσα απαράδεκτα κάποιοι, παρασκηνιακώς ή ευθέως, θα μου επεφύλασσαν στο μέλλον. Ε, λοιπόν, αν και είχα αυτές τις συμβουλές στις αποσκευές μου, δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν κατάφερα να συγκρατηθώ και εξερράγην. Αυτό δε που μου συμβαίνει τώρα είναι μια περίπτωση απέναντι στην οποία, ούτε ο πατέρας μου ούτε οι καθηγητές μου θα μπορούσαν να τηρήσουν τη στάση ζωής που με δίδαξαν. Και εξηγούμαι.

Προ τεσσάρων περίπου μηνών το Υπουργείο Οικονομικών με ενημέρωσε ότι έχω λαμβάνειν ένα πιστωτικό υπόλοιπο της τάξεως των 2.500 περ. ευρώ από διαφορές που είχαν προκύψει από τα τρία τελευταία έτη! Καταλαβαίνετε πώς μπορεί να νοιώσει ένας χαμηλοσυνταξιούχος στο άκουσμα αυτής της είδησης; Είμαι και σε κρίσιμη ηλικία και λίγο έλειψε να πάθω εγκεφαλικό από τη χαρά μου! Πήγα λοιπόν με το χαρτί ανά χείρας στη ΔΟΥ Ηλιούπολης και περίμενα όλο χαρά να εισπράξω την πίστωση. Αμ δε! Η υπάλληλος, μια ξινή γεροντοκόρη, μου είπε ότι δεν μπορώ να εισπράξω αυτό το ποσό γιατί εμφανίζομαι χρεωμένος στην... Ε΄ ΔΟΥ Θεσ/νίκης με το ποσό των 1.300 περ. ευρώ! Δεύτερο εγκεφαλικό προ των θυρών, στο άκουσμα δυσάρεστης είδησης αυτή τη φορά.

Όταν ρώτησα την ξινισμένη υπάλληλο να μου πει από πού προκύπτει αυτή η οφειλή, εκείνη μου απάντησε ότι αποτελεί τμήμα μιας συνολικής οφειλής του μη κερδοσκοπικού σωματείου με την επωνυμία "Κέντρο Έρευνας και φροντίδας για την Ίμβρο"! Πλήρωσα βεβαίως συμψηφιστικά τον φόρο εισοδήματος και έφυγα απογοητευμένος και θυμωμένος γιατί δεν μπόρεσα να πάρω τα χρήματα ώστε να καλύψω άλλες υποχρεώσεις.

Φεύγοντας έκανα αυτομάτως τους απαραίτητους συνειρμούς και θυμήθηκα ότι προ ετών ο καλός μου φίλος Νίκος Δ. με είχε πείσει να εγγραφώ σαν μέλος σε ένα σύλλογο, που είχε σκοπό να ιδρύσει, προκειμένου να βοηθηθεί η ελληνική μειονότητα της Ίμβρου. Και λοιπόν; Από πού ως πού βρέθηκα εγώ να οφείλω τόσα χρήματα; Τι δραστηριότητα είχε ο σύλλογος αυτός ώστε να προκύψει ένα τέτοιο χρέος προς το Κράτος; Ποιος με είχε εμπλέξει σ' αυτή την ιστορία χωρίς να με ενημερώσει για όσα εν τω μεταξύ μεσολάβησαν;

Τηλεφώνησα αμέσως στον φίλο μου, αλλά το τηλέφωνό του δεν απαντούσε. Όταν μετά από αρκετές ημέρες έμαθα τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου του στην Ίμβρο, του τηλεφώνησα και πάλι. Μου είπε ότι πρόκειται για παρεξήγηση και μου συνέστησε να τηλεφωνήσω σε έναν... ιερέα ο οποίος θα μπορούσε να με ενημερώσει για το πού βρίσκεται αυτή η υπόθεση. Όπερ και έκανα. Ο ιερέας με παρέπεμψε με την σειρά του σε έναν δικηγόρο της Θεσσαλονίκης, ονόματι Ηλία Σ., ο οποίος με ενημέρωσε ότι η ιστορία αυτή έχει πλέον ξεκαθαρίσει, ότι έχει κατατεθεί ενδικοφανής προσφυγή εκ μέρους του συλλόγου και ότι υπάρχει αναστολή της πληρωμής λόγω καταβολής του 50% του οφειλόμενου ποσού, υπεσχέθη δε ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να ενημερωθεί η Δ.Ο.Υ. Ηλιούπολης και να απαλλαγώ. Μου είπε μάλιστα ότι σαν εμένα ήταν χρεωμένα και άλλα μέλη του συλλόγου τα οποία όμως, εν τω μεταξύ, απηλλάγησαν.

Πέρασε το καλοκαίρι, επέστρεψα από το τελευταίο ταξίδι στην Κύθνο και πήγα στη Δ.Ο.Υ. Ηλιούπολης για να μάθω αν εν τω μεταξύ η υπόθεσή μου ξεκαθάρισε. Και, ω του θαύματος, η υπάλληλος με ενημέρωσε ότι δεν είχε γίνει απολύτως τίποτε και ότι πρέπει να απευθυνθώ στην Ε΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης, συμπληρώνοντας πως μπορούσα να εξοφλήσω τον ΕΝΦΙΑ κάνοντας και πάλι συμψηφισμό! "Και γιατί να τον εξοφλήσω και να μην πληρώσω μια δόση όπως δικαιούμαι;", ρώτησα. "Γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει συμψηφιστικά", απάντησε εκείνη! Τέτοιο συνέταιρο να έχεις στην επιχείρησή σου να δεις πώς φθάνεις στον φόνο ή στην αυτοκτονία, σκέφτηκα...

Τηλεφώνησα ξανά στον δικηγόρο κ. Ηλία Σ. και του ζήτησα το όνομα και το τηλέφωνο του υπαλλήλου της Δ.Ο.Υ. Θεσ/νίκης που χειρίζεται την υπόθεση. Επικοινώνησα λοιπόν με τον υπεύθυνο του Δικαστικού Τμήματος στην Ε΄ Δ.Ο.Υ. Θεσ/νίκης, κ. Κίρκα, ο οποίος μου είπε ότι όντως έχει κατατεθεί ενδικοφανής προφυγή από τον σύλλογο, ενώ υπάρχει αναστολή της πληρωμής λόγω καταβολής του 50% του οφειλόμενου ποσού. Η καταχώριση πήρε αριθμό 30/2015 με ΑΤΒ 8982/23.9.2015. Όταν τον ρώτησα, γιατί αφού υπάρχει αναστολή πληρωμής εγώ συνεχίζω να εμφανίζομαι πως οφείλω, μου απάντησε ότι θα πρέπει να απευθυνθώ στη Δ.Ο.Υ. Ηλιούπολης καθώς η πράξη αναστολής έχει καταχωρηθεί στο σύστημα, είναι γνωστή και έχει κοινοποιηθεί σε όλες τις Δ.Ο.Υ. της χώρας.

Φτου κι' απ' την αρχή λοιπόν. Ξαναπήγα στη Δ.Ο.Υ. Ηλιούπολης και απευθύνθηκα στην προϊσταμένη του Δικαστικού. Εκείνη, αφού με άκουσε, με παρέπεμψε στην προϊσταμένη του τμήματος Εσόδων κυρία Μαρκοπούλου, όπερ και έκανα. Η κυρία Μαρκοπούλου με άκουσε προσεκτικά, μπήκε στο σύστημα και μου είπε ότι δεν υπάρχει σαφής εντολή από την πλευρά της Δ.Ο.Υ. Θεσ/νίκης που να με απαλλάσσει. Της ζήτησα τότε να επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τον κ. Κίρκα, αλλά εκείνη μου είπε ότι δεν της επιτρέπεται να κάνει χρήση του τηλεφώνου της Υπηρεσίας για υπεραστικές κλήσεις! Προσέφερα τότε το κινητό μου τηλέφωνο και μεταξύ των δύο υπαλλήλων συνεφωνήθη να στείλει η κυρία Μαρκοπούλου ένα fax στον κ. Κίρκα ζητώντας έγγραφη αιτιολόγηση της αναστολής πληρωμής.

Ενώ η κυρία Μαρκοπούλου συμπλήρωνε το αίτημα, τη ρώτησα : "Αν υποθέσουμε ότι δεν πληρώνω εμπρόθεσμα μια υποχρέωσή μου στην Εφορία, τον ΕΝΦΙΑ ας πούμε, θα υπάρξουν τόκοι υπερημερίας και προσαύξηση;". "Ναι, βέβαια", απάντησε η προϊσταμένη. "Η Εφορία, που παρανόμως και με δική της ευθύνη καθυστερεί να μου καταβάλλει τα χρήματα που μου οφείλει, θα μου τα καταβάλλει εντόκως;", ρώτησα και πάλι. Με κοίταξε προβληματισμένη η προϊσταμένη και μου είπε : "Αν με ρωτάτε σαν υπάλληλο θα σας πω ότι δεν θα σας αποδοθεί εντόκως το ποσό που σας οφείλει το Κράτος". "Και είναι δικαιο αυτό κατά τη γνώμη σας;", ρώτησα. "Αν με ρωτάτε σαν πολίτη θα σας απαντήσω, όχι, δεν είναι δίκαιο...".

Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες λοιπόν με ένα μαφιόζικο Κράτος. Πόσο δίκιο έχει ο Σωτήρης Καλαμίτσης που λέει πως αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε...

Αυτά μέχρι πριν από ένα περίπου μήνα. Στις αρχές Νοεμβρίου πήγα και πάλι στη ΔΟΥ Ηλιούπολης, έχοντας την διαβεβαίωση από την Ε΄ ΔΟΥ Θεσ/νίκης ότι το οφειλόμενο ποσό εξωφλήθη από το "Κέντρο έρευνας και φροντίδας για την Ίμβρο", συνεπώς μπορούσα κι' εγώ να εισπράξω το πιστωτικό υπόλοιπο για να κλείσω κάποια τρύπα του οικογενειακού προϋπολογισμού. Έτσι πίστευα ο αφελής. Αμ δε! Τρίτο ante portas εγκεφαλικό! Η ίδια ξινή υπάλληλος με ενημέρωσε ότι αυτή τη φορά δεν μπορώ να εισπράξω το οφειλόμενο προς εμέ χρέος της χώρας γιατί έχω κάποια εκκρεμότητα, οικονομικής φύσεως, με το ασφαλιστικό μου ταμείο, τον Ο.Α.Ε.Ε.! "Πάρτε καλού κακού από το Μητρώο ένα αντίγραφο της δήλωσης παύσης εργασίας προτού πάτε στον Ο.Α.Ε.Ε.", μου συνέστησε η ξινή. "Μα την έχω πάει την δήλωση αυτή στον Ο.Α.Ε.Ε. από τον Μάρτιο του 2012", απάντησα, έχοντας ήδη πάρει το χρώμα του εμφράγματος.

Τέλος πάντων, να μην μακρηγορώ, περίμενα μία ώρα στην ουρά, γιατί μπροστά μου περίμενε η μισή Βαγδάτη και το Αφγανιστάν για να πάρει Α.Φ.Μ., και πήγα τρέχοντας στα γραφέία του Ο.Α.Ε.Ε. στην Καλλιθέα. Και τι έμαθα εκεί; Ότι οφείλω, λέει, 3.000 περ. ευρώ επειδή δεν πλήρωσα τους πέντε τελευταίους μήνες πριν κλείσω τα βιβλία της επιχείρησής μου! Η αλήθεια είναι ότι πράγματι δεν τους είχα πληρώσει, αφού ήμουν δύο χρόνια στην ανεργία και, σαν ελεύθερος επαγγελματίας, δεν εδικαιούμην επιδόματος ανεργίας. Υπήρχε όμως ένας νόμος εκείνη την εποχή, του οποίου έκανα χρήση μέσω του δικηγόρου που με βοήθησε να πάρω 26 μήνες αργότερα την εκπληκτική σύνταξη των 730 ευρώ. Ο νόμος μου έδινε το δικαίωμα να μην πληρώσω τις οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές, με την προϋπόθεση ότι θα υπέγραφα μια υπεύθυνη δήλωση με την οποία θα αποποιούμην του δικαιώματος συνταξιοδότησής μου από το ασφαλιστικό ταμείο στο οποίο ώφειλα! Όπερ και έκανα, ακολουθώντας την συμβουλή του δικηγόρου.

Πήρα στη συνέχεια τα χαρτιά και τα υπέβαλα στο Ι.Κ.Α., όπου επίσης είχα πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές τα πρώτα χρόνια της εργασίας μου σαν υπάλληλος στις αρχές της δεκαετίας του '70. Το Ι.Κ.Α. υπολόγισε τις ασφαλιστικές εισφορές, συν αυτές που είχα πληρώσει στον Ο.Α.Ε.Ε., έλαβε υπ' όψιν του την δήλωσή μου περί αποποίησης του δικαιώματός μου για συνταξιοδότηση από τον Ο.Α.Ε.Ε., είδε ότι δεν υπήρχε οικονομική εκκρεμότητα με το άλλο ταμείο και μου έβγαλε ένα μηνιαίο ποσό σύνταξης 780 ευρώ (το οποίο σήμερα βρίσκεται στο επίπεδο των 730 ευρώ, καθώς ο πρώτη φορά αριστερός πρωθυπουργός τήρησε τις υποσχέσεις του ότι δεν θα μειωθούν οι χαμηλές συντάξεις).

Το ωραίο είναι ότι εάν δεν πήγαινα στη ΔΟΥ Ηλιούπολής, για να ζητήσω το ποσό που μου ώφειλε το κράτος-απατεώνας που μας κυβερνά και μας ληστεύει, δεν θα μάθαινα ποτέ ότι ο Ο.Α.Ε.Ε. με έχει χρεώσει με 3.000 περίπου ευρώ (μαζί με τα τοκογλυφικά επιτόκια)! Και γεννάται βεβαίως τώρα το εύλογο ερώτημα : Αφού ο Ο.Α.Ε.Ε. είχε και το όνομά μου και τη διεύθυνση μου, γιατί δεν με ενημέρωσε επί δύο συναπτά έτη; Και γιατί, ενώ υπέγραψα υπεύθυνη δήλωση και αποποιήθηκα του δικαιώματος συνταξιοδότησής μου, με αντίστοιχη παραγραφή των οφειλών μου, εμφανίζομαι ακόμη να οφείλω τις εισφορές που παρεγράφησαν; Και γιατί, αφού, όπως ισχυρίζονται, ώφειλα τα χρήματα αυτά δεν ενημέρωσαν το Ι.Κ.Α. να μου τα κρατήσει τμηματικώς από το ποσό της σύνταξής μου;

Τα συνέταξα λοιπόν όλα αυτά σε μια κόλλα χαρτί, απαιτώντας να διαγραφεί το υποτιθέμενο χρέος μου, τα κατέθεσα στον Ο.Α.Ε.Ε. και πήρα αριθμό πρωτοκόλλου. Τους προειδοποίησα μάλιστα ότι σε περίπτωση που το αίτημά μου δεν γίνει δεκτό, θα προσφύγω στη Δικαιοσύνη. Σιγά τα ωά, θα μου πείτε. Πλακάκια τα έχουν κάνει...

Αυτά συνέβησαν στις αρχές Νοεμβρίου. Στις αρχές Δεκεμβρίου πήγα ξανά στη ΔΟΥ Ηλιούπολης, όπου η ίδια ξινή υπάλληλος με ενημέρωσε ότι τα χρήματά μου είχαν σταλεί στον Ο.Α.Ε.Ε.!!! Έφυγα εσπευσμένως, για να μην υποστώ το τρίτο και φαρμακερό εγκεφαλικό, και τώρα ψάχνω τις τσέπες μου να δω με ποιο τρόπο θα πληρώσω κάποιο δικηγόρο να πάει την υπόθεση αυτή μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Την φέρω, βλέπετε, βαρέως τόση κοροϊδία. Γιατί, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι τα οφείλω αυτά τα χρήματα (που δεν τα οφείλω), οι απατεώνες με χρεώνουν με τοκογλυφικά επιτόκια και προσαυξήσεις, ενώ συγχρόνως μου στερούν το δικαίωμα να ρυθμίσω την εξόφληση αυτού του ποσού με δόσεις, δεσμεύοντας ολόκληρο το ποσό που μου οφείλει το κράτος-ληστής! Και να σκεφθεί κανείς ότι τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων τα έφαγαν οι ίδιοι οι κυβερνώντες, με ιθύνοντα νου το τότε υψηλόβαθμο στέλεχος της Εμπορικής Τράπεζας, πρώην υπουργό Οικονομίας και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα...

Άει σιχτίρι!