Rib and Sea
Το 25% του Αλή Ράϊχενμπαχ Πασά.
Αγαπητέ κ. Διευθυντά,
Την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, την βιώνετε και εσείς καθημερινά. Επίσης, με το ένα η με το άλλο μέσο ενημέρωσης (sic), παρατηρείτε τους Έλληνες οικονομικούς νεοπασάδες με την φράγκικη αμφίεση, οι οποίοι έχουν πια προσφέρει γη και ύδωρ στις πιστές μαριονέτες/εκπροσώπους του διεθνούς κεφαλαίου, τους καλοθρεμμένους, εμφανισιακά αψεγάδιαστους, νεοσουλτάνους. Όλοι αυτοί, δηλαδή, και οι αλλοδαποί σουλτάνοι και οι ντόπιοι πασάδες, ζωσμένοι με το ξίφος του Οσμάν, διαφεντεύουν και ηγεμονούν την παγκόσμια αυτοκρατορία τους με οικονομικά φιρμάνια, τα οποία επικοινωνούν στην βελάζουσα μάζα των 6,9 - περίπου - δισεκατομμυρίων ψυχών, οι νεοτελάληδες και αέναα θαλασσοδανειοδοτούμενοι απανταχού καναλάρχες και εφημεριδάρχες.
Για την όσο το δυνατό πιστή εφαρμογή των Θεϊκών τους (sic) εντολών, χρησιμοποιούν τα γνωστά σώματα των γενίτσαρων, τα οποία διαχωρίζονται μέσω της, πραγματικά διαβολικής, συλλήψεως ιδέας του σκατόψυχου Niccolo di Bernardo dei Machiavelli περί διακρίσεως των εξουσιών. Σύλληψη που καθολικά εφαρμόστηκε για να μη μπορεί να βρει άκρη το πλήθος των δούλων, στην τυχόν αναζήτηση του υπευθύνου των δεινών του, σε δικαστικό και εκτελεστικό, σώματα που εξυπηρετούν τις ανάγκες και επιθυμίες των αφεντάδων τους, αρκούμενοι σε οικονομικά και άλλα προνόμια/αποφάγια.
Η εξέγερση του ελατηρίου.
Αγαπητέ κ. διευθυντά, αμάρτησα. Με δελέασε ο πονηρός όφις της παροπλισμένης ελπίδας για καλυτέρευση στην χώρα και είδα ειδήσεις στο mega. Μάλιστα. Είδα ειδήσεις. Ντροπή μου είναι και το αναγνωρίζω, αλλά για να μετατρέψουμε το κρέας σε ψάρι, ''αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστι αμαρτία''.
Το θέμα που χρησιμοποίησε ο - εξαποδώ - μεταμφιεσμένος ταγκαλάκης για να με παρασύρει, ήταν η υπόθεση Λιάπη. Πεισμένος από χρόνια ήμουν, ότι θα αλλάξει κάτι στην χώρα στην οποία φύεται, ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα και θάλλει η ελαία, όταν αρχίσουν οι συλλήψεις πολιτικών για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου και όταν τα υπερχρεωμένα κωλοκάναλα προβάλουν σε κοινή σύνδεση το να τους οδηγούν πάνοπλοι κουκουλοφόροι μπρατσαράδες της ασφάλειας στον εισαγγελέα με χειροπέδες και την πάτησα.
Σε μια άλλη ζωή θα συνδιαλέγομαι με τους "διαφορετικούς"...
Αγαπητέ κ. Διευθυντά.
Θα έγραφα πολλά, ήδη έφτασα στις τρεις σελίδες. Όμως, επαγγελματικά, με στραγγαλίζει το συναίσθημα, την ώρα που η απόγνωση για την κατάντια των διαφορετικών στην Ελλάδα μου συνθλίβει τον καρπό του καλομαθημένου μου χεριού και ο άνεμος της επικρατούσας μπερδεμένης Εθνικής ταυτότητας, της Ελληνικής δηλαδή στουρνοβλαχιάς, σκορπίζει τις αποτυπωμένες λέξεις σαν την στάχτη που αφήνεται, επίτηδες ελεύθερη, καταμεσής του Αιγαίου.
Αυτοί "είμαστε".
Πονηροί, μικροαπατεώνες, αποκεφαλιστές των ονείρων, συγκεκαλυμμένα άδικοι, σεξουαλικά ανικανοποίητοι, ημιμαθείς του κερατά, πολιτισμικά ανεκδιήγητοι, πολιτικά όντα στην εποχή του Neandertal, κάτοικοι στη Βαβέλ της πλήρους ασυνεννοησίας μας. Και όχι μόνο έχουμε εμπεδώσει τα δεκάδες κακά της μοίρας μας, αλλά και απαιτούμε, όχι μόνο να καμωθούν όλοι οι υπόλοιποι ότι είναι κατ΄εικόνα και ομοίωσή μας, αλλά και να γίνουν τάλε - κουάλε σαν τα μούτρα μας.
Τα τσιμπούκια των παπαφίγκων.
Αγαπητέ κ. Διευθυντά.
Στην Ελληνική κοινωνία, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, σοβεί και ζέχνει παράλληλα η κατά δεκαετίες προϋπάρχουσα κοινωνική κρίση. Είναι πανθομολογούμενο ότι οι οικονομικές αποφάσεις των μαριονετών, των αχυράνθρώπων και των πάσης γενεάς και φύσεως μηρυκαστικών παχύδερμων της εξουσίας, επηρεάζουν προς τα χείρω την ζωή όλων μας, αλλά πολύ περισσότερο από βέβαιο είναι ότι η ζέουσα καθημερινότητά μας πάσχει σοβαρότατα. Πράγματι, ο οχετός των στερεών λυμάτων της βλακείας, της ανικανότητας, της λαμογιάς, της πουστιάς, της κομπορρημοσύνης κλπ, έχασε τον επί δεκαετίες κεντρικό προσανατολισμό του προς την αλόγιστη, μέσω δανείων, κατανάλωση του ο,τιδήποτε μη εγχώριο παράχθηκε, και τα απαίσια προϊόντα του αναδύθηκαν καμαρωτά στον αφρό της πλέουσας καθημερινότητάς μας.
Πολύ μου πέφτει να προλογίζω Σουρή, εμένα του αδαούς Σαρρή...
Αγαπητέ κύριε διευθυντά,
Έντρομος παρακολουθώ το κακό θέατρο που παίζεται μεταξύ των παλαβών, συμμετεχόντων στην κυβέρνηση, πολιτικών αρχηγών, σχετικά με την επανάληψη της καταβολής του γνωστού εις όλους μας χαρατσίου εις τα ακίνητα, διότι, πολύ απλά, δεν έχω να το πληρώσω. Οι ξετσίπωτοι αυτοί άνθρωποι (sic), επιμένουν, ακόμη και τώρα που έχουν στην διάθεσή τους ατράνταχτα στοιχεία, τα οποία αναφέρουν ότι εκατομμύρια Έλληνες δεν έχουν (στ' αλήθεια) να πληρώσουν βασικές τους ανάγκες, να διϋλίζουν τον κώνωπα (δηλαδή όλους εμάς) και να καταπίνουν αμάσητη την κάμηλον (δηλαδή τις εντολές της τρόϊκας).