Rib and Sea
Για θυμηθείτε πού ήμαστε τρία χρόνια πριν...
Επειδή πάσχει από αμνησία αυτός, νομίζει ότι πάσχουμε από αμνησία και όλοι εμείς!
Πηγή : http://denx3.blogspot.gr/2014/04/blog-post.html
Επειδή ο ΣΑΜΑΡΑΣ προτρέπει στο διάγγελμά του να θυμηθούμε που ήμασταν πριν τρία χρόνια, να του πω εγώ που θυμάμαι.
2011 το χρέος στα 280 δις.
2014 το χρέος στα 354 δις.
2011 η ανεργία στο 13%
2014 η ανεργία στο 28%
Παραδοσιακό Κασιώτικο γλέντι στον Άϊ Φανούρη.
Φιλότιμη προσπάθεια αναβίωσης Κασιώτικου γλεντιού στον Άϊ Φανούρη, με προβολή (μαυρόασπρων βέβαια) παλιών φωτογραφιών. Δείτε πώς (περίπου) γλεντούσαν στο παρελθόν οι κάτοικοι της Κάσου. Όχι πως δεν γλεντίζουν σήμερα, δηλαδή. Ο τρόπος όμως άλλαξε λίγο, όπως άλλαξαν άλλωστε οι καιροί και οι άνθρωποι...
Προσθέστε στα βιντεάκια για την Κάσο και το πανηγύρι της Παναγιάς, που έλειπε από το ομώνυμο άρθρο :
http://www.ribandsea.com/main/index.php/articles/1226-animera-tis-panagias-stin-kaso
Ανοιχτή επιστολή στον Δένδια από έναν Έλληνα τραγικής ποιότητας.
Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου.
Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ και να σας καταθέσω το πολιτικό μου ποιόν, όχι τίποτε, να ξέρετε με τι ποιότητας άνθρωπο έχετε να κάνετε, είναι γνωστό ότι είστε επιλεκτικότατος και απαιτητικός.
Κατ’ αρχήν, αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι καταγόμαστε από δυο διαφορετικούς υπαρξιακούς γαλαξίες. Εγώ είμαι ένα γήϊνο δίποδο θηλαστικό, εσείς χαρακτηρίζεστε από λέξεις που ως μηνύσιμες θα παραμείνουν ανάλεκτες, μιας και δεν μου περισσεύουν πόροι για δικαστήρια.
Αναμενόμενο λοιπόν ότι δεν μοιραζόμαστε κανένα απολύτως κοινό όραμα και δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή συγγενική πτυχή μεταξύ της κοσμοθεωρίας μου και της δικής σας.
Η ελπίδα, το ποτάμι και ο βόθρος.
Καμμιά φορά η ελπίδα είναι ό,τι πιο βάναυσο.
Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου.
Πηγή : http://www.koutipandoras.gr/article/109245/kamia-fora-i-elpida-einai-oti-pio-vanayso
Η ελπίδα είναι το τελευταίο δώρο που βγήκε από το κουτί της Πανδώρας, ως ύστατη παρηγοριά αλλά και ακολουθώντας όλα τα ανθρώπινα βάσανα που βρίσκονταν θαμμένα μαζί της στα αιώνια σκοτάδια της άγνοιας, ένας μύθος που έχει ιδιαίτερα πικρό νόημα, αλλά και επί της παρούσης αποτελεί μια αστεία σύμπτωση, λόγω της ονομασίας του ιστότοπου στον οποίο δημοσιεύεται το παρόν άρθρο.
Η ελπίδα λοιπόν είναι συνάρτηση του κακού. Ως εκ τούτου είναι επικίνδυνη, δηλητηριώδης και ύπουλη επειδή, αντί να μάχεται κατά μέτωπο το κακό, μεταφέρει την έννοια της αλλαγής στο μέλλον, δηλαδή σε εκείνη την φαντασιακή διάσταση που ουδόλως έχει σχέση με την πραγματικότητα, αφού η τελευταία εκτυλίσσεται μόνο στο εδώ και τώρα, ποτέ στο πριν, ποτέ στο μετά - μόνο αυτή τη στιγμή μπορεί να υπάρξει το οτιδήποτε, και ειδικότερα η δράση.
Οριάνα Φαλάτσι και ρατσισμός.
Η Οριάνα Φαλάτσι κονιορτοποιεί το γελοίο επιχείρημα «Ήμασταν και εμείς κάποτε μετανάστες».
Πηγή : http://www.eglimatikotita.gr/2013/05/blog-post_5080.html
Διαβάστε το όλο. Είναι εξαιρετικό! Μια χειμαρρώδης, αποστομωτική απάντηση στα γνωστά δακρύβρεχτα "αντιρατσιστικά" τσιτάτα που θέλουν να καλλιεργήσουν "ενοχές", να φιμώσουν όποιον αντιδράει στον εποικισμό της πατρίδας από τους αλλοδαπούς και στην δημογραφική αλλοίωση του λαού μας.
Της Oriana Fallaci (από το βιβλίο της «H Οργή και η Περηφάνεια», 2003).
Όχι εδώ και πολύ καιρό, άκουσα κάποιον από τους αναρίθμητους πρώην κυρίους Πρωθυπουργούς που έχουν ταλαιπωρήσει την Ιταλία τις τελευταίες δεκαετίες, να λέει στην τηλεόραση: «Κι ο θείος μου ήταν μετανάστης. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που έφευγε για την Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι». Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, κύριε παραπληροφορημένε, ή αναξιόπιστε πρώην Πρωθυπουργέ. Εκτός από το ότι είναι πρακτικά αδύνατον να έχετε θείο που πήγε στην Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, για τον απλό λόγο ότι οι θείοι με τις βαλίτσες από χαρτόνι στο χέρι πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή τότε που εσείς δεν ήσασταν ακόμη γεννημένος, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Και είναι δυο φαινόμενα άσχετα μεταξύ τους για ορισμένους λόγους που εσείς αγνοείτε, ή κάνετε πως αγνοείτε. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής: