Rib and Sea
Stephen Miller : Να γιατί η Μακεδονία είναι Ελληνική!
ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΣΤΕΦΕΝ ΜΙΛΛΕΡ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Μετάφραση από : http://history-of-macedonia.com/2009/03/01/archaeology-magazine-letter-to-the-editor-by-professor-stephen-g-miller/
Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΣ.
Ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλευ Στέφεν Μίλλερ, με μνημειώδη επιστολή του, προς το επίσημο Περιοδικό του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου «Archaeology Magazine», ξεσκεπάζει τους σφετεριστές της Ιστορικής Αλήθειας και με αδιαμφισβήτητα επιστημονικά επιχειρήματα, καταρρίπτει απόλυτα τους ισχυρισμούς των Σκοπίων, περί του δήθεν δικαιώματός τους να αποκαλούνται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ» !
Ειδικότερα, ο διάσημος Καθηγητής, με αφορμή προκλητικό άρθρο του Δημοσιογράφου Matthew Brunwasser για τα Σκόπια, υπό τον τίτλο "Letter From Macedonia: Owning Alexander", που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου του καταξιωμένου αμερικανικού περιοδικού «Archaeology», ανατρέπει με γραπτή επιστολή του το «θεμελιώδες ιδεολόγημα» των Σκοπίων, τεκμηριώνοντας πως η περιοχή εκείνη ήταν η Παιονία και πως δεν έχουν δικαίωμα άρα οι σημερινοί Σκοπιανοί κάτοικοί της, να αποκαλούν το κράτος τους «Μακεδονία», αλλά ούτε και τους εαυτούς τους «Μακεδόνες», όπως δεν μπορούν να το κάνουν λόγου χάρη και «οι Αιγύπτιοι»!
Για το τζαμί του Βοτανικού.
Γράφει ο Σαράντος Καργάκος.
Μοῦ ζητήθηκε πρό καιροῦ νά ἔχω συμμετοχή σέ μιά συζήτηση γιά τό ὑπό ἀνέγερση τζαμί σέ μιά πρωινή ἐκπομπή τῆς Δημόσιας Τηλεοράσεως. (Ἀλήθεια, κανείς ἁρμόδιος δέν σκέφθηκε τί σημαίνει ὁ ὅρος δημόσιος, ὅταν ἐκφέρεται κατά θηλυκό γένος;). Ἀρνήθηκα, προφασιζόμενος βαρηκοΐα. Ἡ κυρία, ὅμως, ἦταν ἐπίμων καί μοῦ πρότεινε νά σταλεῖ συνεργεῖο στό σπίτι μου, ὅπου θά κάνω μιά δήλωση μέ τίς ἀπόψεις μου καί δέν θά ὑπάρξει πρόβλημα ἐμπλοκῆς σέ διάλογο.
Δέχθηκα μέ βαρειά καρδιά. Τό συνεργεῖο (δύο εὐγενέστατοι κύριοι) ἦλθαν στό σπίτι μου δύο ὧρες ἐνωρίτερα καί μοῦ εἶπαν ὅτι ἡ δήλωσή μου θά γίνει μόλις ἀρχίσει ἡ ἐκπομπή. Μέ ἔζωσαν φίδια ἀνησυχίας καί τούς εἶπα νά τηλεφωνήσουν ὅτι σέ διάλογο δέν μετέχω λόγω βαρηκοΐας. Φαίνεται, ὅμως, ὅτι οἱ δύο πολυθέλγητρες «συντονίστριες» ἦσαν πιό βαρήκοες ἀπό ἐμένα καί μέ ἐνέπλεξαν σ’ ἕνα διάλογο μέ πρόσωπα πού μοῦ ἦσαν ἄγνωστα καί πού σέ καμμιά περίπτωση δέν εἶχα διάθεση ν’ ἀρχίσω διάλογο μαζί τους. Καί, ὅμως, ὁ διάλογος ἄρχισε, ὁπότε ἀναγκάστηκα νά ἐγκαλέσω στήν τάξη ἕναν ἀπό τούς συζητητές καί νά τοῦ συστήσω εὐπρέπεια· καί ἀκολούθως, στρεφόμενος προς τίς χαριτόβρυτες «συντονίστριες», τούς δήλωσα κοφτά ὅτι παραβιάζουν κατάφωρα τή δημοσιογραφική δεοντολογία, διότι –παρά τή ρητή δέσμευσή τους- μέ ὑποχρέωσαν νά δημοσιοποιήσω κάτι πού ἀποτελεῖ προσωπικό μου «δεδομένο».
Πρώτη ευχή : Δικαιοσύνη.
Του Χρήστου Γιανναρά.
«Δεν θέλω εκδίκηση, θέλω δικαιοσύνη: Nα τους πάρει το κράτος τις περιουσίες που απόκτησαν όσο είχαν αξιώματα. Kαι να τους δώσει μια σύνταξη τριακόσια ευρώ, όσα δίνουν αυτοί σήμερα σε μάς, που λιώσαμε σαράντα χρόνια στη σκληρή δουλειά».
Aυτή η φράση βγήκε από τα χείλη μιας γυναίκας που δούλεψε, από τα δεκαέξι ώς τα εξήντα της, μαγείρισσα σε δημόσιο ίδρυμα: Σαράντα τέσσερα χρόνια να σηκώνει δεκάδες κιλά τα κατεψυγμένα κρέατα, τσουβάλια τις πατάτες και τα όσπρια, ατελείωτα τελάρα τις ντομάτες, τα φρούτα, τα ζαρζαβατικά – λαχανιασμένο καθημερινό οχτάωρο τρεχαλητό και άγχος να τα προλάβει όλα, μέσα στο πύρωμα από τους φούρνους και τη «στόφα». Mέσα εκεί έζησε τέσσερις εγκυμοσύνες και τέσσερις λοχείες, συν δύο εγχειρήσεις για κιρσούς, τίμημα του φιλότιμου και της ευσυνειδησίας της. Mε μόνη ελπίδα, όλα αυτά τα χρόνια, «να ζήσει σαν άνθρωπος κι αυτή όταν θα φτάσει επιτέλους στη σύνταξη. Aλλά να τώρα, που περιμένει δυο χρόνια να «βγει» η σύνταξη του IKA και η σύνταξη δεν βγαίνει – της δίνουν «έναντι» τριακόσια ευρώ κάθε μήνα.
Την Ελλάδα διοικεί ένα μονοπώλιο εκατομμυριούχων.
Εκτενές άρθρο για τα «πανίσχυρα οικονομικά τζάκια» περιλαμβάνει το γερμανικό περιοδικό Stern στο τεύχος που κυκλοφορεί με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων» και ισχυρίζεται ότι εδώ και πολλές γενιές 2.000 οικογένειες διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα και αποκόμισαν τεράστια κέρδη.
Η επίθεση αυτή στο ελληνικό επιχειρηματικό κατεστημένο ενισχύει τα σενάρια που φέρουν τους δανειστές και την Τρόϊκα να βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση με τα ελληνικά οικονομικά συμφέροντα που οικοδομήθηκαν στη Μεταπολίτευση.
Όταν η κρίση έφτασε... στο Παλαιό Ψυχικό.
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία. Της Αλεξάνδρας Τζαβέλλα.
«Είμαι σε τραγική κατάσταση. Και δεν είμαι ο μόνος», είπε κοιτάζοντας τον κήπο των 835 τ.μ. της παλιάς ιδιόκτητης μονοκατοικίας του στο Παλαιό Ψυχικό. Γέλασα από μέσα μου. Το πιο σύντομο ανέκδοτο της κρίσης: οι φτωχοί του Παλαιού Ψυχικού.
Στην αποστειρωμένη, σικάτη κηπούπολη οι επαύλεις παραμένουν στη θέση τους, οι κάτοικοι σνομπ όπως και πριν. Δύο κοπέλες κάνουν τζόκινγκ με τα σκυλιά τους, μια Φιλιππινέζα βγάζει τα σκουπίδια.
Ένα τζιπ με φιμέ τζάμια παρκάρει έξω από το Κολλέγιο και ξεφορτώνει δύο μοντέλα, ενώ στο επόμενο στενό δύο μελαψοί μικροκαμωμένοι κύριοι φορτώνουν μια ολόκληρη οικογένεια από τσάντες Louis Vuitton σε ένα τζιπ-θωρηκτό που έχει στην οροφή του κεραίες σαν του CNN.