Ομιλία του δασκάλου της χρονιάς, John Taylor Gatto, στις ΗΠΑ.
Όταν το 1990, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απονεμήθηκε στον John Taylor Gatto ο τίτλος του «Δασκάλου της Χρονιάς της Νέας Υόρκης» στην ομιλία αποδοχής του τίτλου που εκφώνησε, δεν αρκέστηκε σε απλές ευχαριστίες, αλλά εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την εκπαίδευση. Μίλησε για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή. Δεν απευθύνθηκε μόνο στη Νέα Υόρκη και τους μαθητές του.
Πηγή : http://www.makeleio.gr/?p=22221
Δεν το έμαθε ποτέ κανείς. Όπως φυσικά και του αγέννητου παιδιού της που κάηκε μαζί της στον δολοφονικό εμπρησμό της ΜΑΡΦΙΝ στις 5 Μαΐου 2010.
Στη μνήμη της δεν έγινε ούτε ένα συλλαλητήριο. Κανείς δεν έγραψε τραγούδι.
Ο σύζυγος κι η οικογένεια της δεν διεκτραγώδησαν τον πόνο τους στην εκπομπή κανενός Σταύρου Θεοδωράκη.
Κανένας Πρετεντέρης ή Τρέμη δεν απαίτησαν από τους δικαστές την άμεση προφυλάκιση των δολοφόνων της.
Κανένα Μέγκα, Αντένα, Σκάι, Σταρ, Άλφα δεν έκανε αφιέρωμα στην στυγερή δολοφονία της.
Κανένας Σαμαράς δεν έκανε δηλώσεις διεθνώς ότι πάταξε το τέρας της ανεξέλεγκτης βίας που οδήγησε στη δολοφονία της.
Κανένας Δένδιας δεν συνέλαβε τους δολοφόνους της.
Κανένας εισαγγελέας δεν βρήκε μάρτυρες που να αποκαλύψουν μέσα σε μια εβδομάδα την εγκληματική συμμορία που την σκότωσε.
Βλέπετε, κανείς δεν ενδιαφερόταν να την κάνει τηλεοπτικό σόου η να την εκμεταλλευθεί πολιτικά.
Γιατί όπως φώναζαν οι δολοφόνοι της, προτού πετάξουν τις μολότοφ που την σκότωσαν: «Να καείτε, να καείτε, στις τράπεζες δουλεύετε".
Κι εκείνη, η Αγγελική, λίγο προτού ξεψυχήσει, μιλώντας στο κινητό, στον τρομαγμένο σύζυγό της, του είπε: «Δεν μπορώ να σου μιλήσω άλλο. Πνίγομαι».
Και μαζί της πνίγηκε το αγέννητο παιδί της. Θύματα της διεστραμμένης λογικής κάποιων φανατικών περί δήθεν «κοινωνικών αγώνων».
Καληνύχτα Ελλάδα.
Πηγή : http://kefalokleidomata.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9373.html
Ποιων παιδί είμαι εγώ; του Ρήγα Βελεστινλή, του Κολοκοτρώνη και του Ελευθέριου Βενιζέλου ή των Τοκογλύφων;
Ερωτά το Σύνταγμα: προβλέπεται η ελληνική κυβέρνηση να έχει ξένους ελεγκτές;
Ρωτάει το Σύνταγμα: προβλέπεται εξωχώριο Διευθυντήριο, στο οποίο να λογοδοτεί η Ελληνική κυβέρνηση και ο Έλληνας Πρωθυπουργός;
Προβλέπεται για αυτήν τη χώρα Ύπατη Αρμοστεία άλλων χωρών ή άλλης χώρας;
Μια χειμωνιάτικη νύχτα της 2ας Νοεμβρίου του 1934, σε ένα χωριό της Ανατολίας. Εκείνα τα χρόνια η κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας είχε απαγορεύσει την αναμετάδοση τουρκικής μουσικής στο ραδιόφωνο. Σκοπός των κυβερνώντων ήταν να διαδοθεί η δυτική μουσική. Η νεαρή Δημοκρατία ανυπομονούσε να καθιερώσει την "αλά φράγκα", την δυτική κουλτούρα, στη θέση της "αλά τούρκα", της ντόπιας κουλτούρας. Κάθε τυχόν ομοιότητα με ανάλογες καταστάσεις που επικρατούν στην Ελλάδα, είναι εντελώς συμπτωματική... Δείτε το πολύ "γλαφυρό" αυτό βίντεο του Τούρκου σεναριογράφου και σκηνοθέτη Sinan Cetin.
Η πολιτική εξουσία που απαγορεύει τη μουσική των ανθρώπων, την κουλτούρα, τον τρόπο ζωής τους, είναι πάντα αντίθετη στη ζωή.
Πηγή : http://www.flust.gr/
Γράφει ο Θωμάγγελος Μιχαλάκης (*)
Για τις ανάγκες αυτού του άρθρου βρήκα στο διαδίκτυο συμπεριφορές που αφορούν στο νεοελληνικό σύνδρομο προσαρμοστικότητας στην κουλτούρα της παράνοιας, άρρηκτα συνδεδεμένο με τον νεοπλουτισμό, την επίδειξη και την κενότητα.
Αγαπητέ μου Νεοέλληνα,
Το κράτος που ζούμε είναι απ’ τα πλέον διεφθαρμένα παγκοσμίως, με πλήθος νόμων που δεν εφαρμόζονται ή αλληλοαναιρούνται. Κι εμείς; Καταγγέλουμε την παρανομία όταν δε μας βολεύει. Ακόμα και τη στιγμή που χρεοκοπεί η χώρα, αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα και προσπαθούμε να επιρρίψουμε τις ευθύνες στους άλλους χωρίς να αναγνωρίζουμε τη δική μας προσωπική ευθύνη.